رقص یهود در هولوکاست ایرانیان

[mahdi2elve]

  [HIGHLIGHT=#eff7f7] فارس گزارش می‌دهد [FONT=Times News Roman, Times, Arial, Tahoma, sans-serif]از «13 بدر» ایرانی‌ها تا «پوریم» یهودی‌ها / جشن پوریم؛ رقص یهود در هولوکاست ایرانیان [FONT=Times News Roman, Times, Arial, Tahoma, sans-serif]جشن «پوریم» یکی از سنت‌های قدیمی قوم یهود است که پس از تشکیل رژیم جعلی اسرائیل رنگ و بوی متفاوتی به خود گرفته است. این به اصطلاح جشن که همزمان با سیزدهمین روز از سال جدید خورشیدی برگزار می‌شود، در حقیقت جشن و پایکوبی بر خون ده‌ها هزار نفر از مردم ایران است که با توطئه و دسیسه دو یهودی نفوذی در دربار خشایارشاه کشته شدند. 
     [HIGHLIGHT=#eff7f7] 

      [HIGHLIGHT=#eff7f7]
  گزارش [External Link Removed for Guests][External Link Removed for Guests]، اینجا همدان است، سرزمینی که بقعه «استر و مردخای» در آن قرار دارد، بقعه‌ای که جدا از قدمت و ارزش تاریخی آن، دو تن از یهودیانی را در خود جای داده که تاریخ به ایران‌ستیزی آنها اذعان دارد و عامل کشتار 70 هزار ایرانی در دوران هخامنشی بوده‌اند. 
  تنها بسیاری از مردم ایران که حتی اغلب مردم ساکن در همدان، نیز از داستان این کشتار اطلاعی ندارند و از نقش «استر» و عمویش «مردخای» در این قتل عام، هیچ نمی‌دانند. 
[BLOCKQUOTE][BLOCKQUOTE][HIGHLIGHT=#dddddd] [/BLOCKQUOTE][/BLOCKQUOTE]
  تصور برخی کارشناسان و تاریخ‌نویسان بر آن است که این داستان، افسانه‎‌ای بیش نیست و بعضی دیگر از مورخان نیز آن را واقعیتی انکارناپذیر قلمداد کرده و سند آن را برگزاری جشن «پوریم» توسط یهودیان می‌دانند. 
  تشریح برگزاری این جشن می‌توان به این نکته اشاره کرد که یهودیان در روزهای 13 و 14 ماه ادار که مصادف با فروردین ماه سال خورشیدی می‌شود، جشن پوریم یا «هامان‌سوزی» را در اطراف و اکناف جهان برگزار می‌کنند. 
  این جشن، مجسمه‌ای را به عنوان «هامان» ایرانی درست می‌کنند و برای نشان دادن دشمنی خود با مخالفان یهود، گردن مجسمه را زده و آن را می‌سوزانند. 
  کردن شیرینی‌های مثلث شکل با رنگ قرمز، نوشیدن شراب، پوشیدن لباس‌های متناسب با این جشن و نمایش بالماسکه از دیگر بخش‌های این جشن است. 
  جشن و پایکوبی، شادی بر خون ده‌ها هزار نفر از مردم ایران است که با توطئه و دسیسه دو یهودی در دربار خشایارشا کشته شدند. 
[BLOCKQUOTE][BLOCKQUOTE][HIGHLIGHT=#dddddd] [/BLOCKQUOTE][/BLOCKQUOTE]
  داستان در کتاب عهد عتیق یهودیان (فصل استر) نیز آمده است. 
  بین روز 13 بدر، جشن پوریم، هامان ایرانی، استر و مردخای یهودی وجود دارد که در ادامه گفته خواهد شد. 
  * هامان  
  می‌شود هامان، صدر اعظم خشایارشاه بوده و با درایت خود متوجه نفوذ یهودیان به دربار و توطئه‌چینی‌های آنان می‌شود و به این دلیل مورد نفرت یهود قرار می‌گیرد. 
  ایرانی، سعی در مقابله با دسیسه‌های یهودیان دارد که در همین راه نیز جان خود را از دست می‌دهد. 
  * مردخای  
  یهودی، عموی استر بود که با نفوذ در دربار شاهنشاهی ایران می‌خواست مناصب کلیدی دربار را در اختیار قوم یهود قرار دهد. 
  در شرایطی که شاه هخامنشی به دنبال همسری برای خود است، برادرزاده خود استر را به همسری شاه پیشنهاد می‌دهد. 
[BLOCKQUOTE][BLOCKQUOTE][HIGHLIGHT=#dddddd] [/BLOCKQUOTE][/BLOCKQUOTE]
  * استر  
 ، برادرزاده مردخای بود که بعد از «ملکه وشتی» شهبانوی ایرانی، با حیله‌ و بدون فاش کردن دین خود به همسری خشایارشاه درآمد و ملکه ایران شد. 
  گفت «استر» که نام واقعی‌اش «هدسه» است، اولین جاسوس زنی بود که توانست در دربار نفوذ کرده و چند سال به عنوان ملکه ایران، پادشاهی کند. 
  «وشتی» به دستور خشایارشاه که از باده‌نوشی سرمست شده، از حضور در مجلس جشن و پایکوبی و خودنمایی در مجلس بیگانه امتناع می‌کند، به خاطر سرپیچی از فرمان پادشاه از عنوان ملکه دربار خلع می‌شود. 
  که بزرگان کشور به تکاپو برای یافتن زیباترین دختران ایران به منظور انتخاب یکی از آنان به همسری شاه، می‌افتند. 
  این میان مردخای نیز بیکار نمی‌نشیند، برادرزاده خود «هدسه» که با نام جعلی «استر» در سرزمین ایران سکنی گزیده را به عنوان قصه‌گوی پادشاه معرفی می‌کند. 
 «استر» هر شب از پشت پرده، برای پادشاه داستان‌های عاشقانه می‌سراید، این وضعیت مدت‌ها ادامه می‌یابد تا روزی که شاه باید همسر زیباروی خود را از بین مهرویان انتخاب کند، شاه ایران، وقتی به استر می‌رسد بعد از شنیدن صدای او و به یاد آوردن داستان‌های عاشقانه، او را به همسری می‌گیرد. 
[BLOCKQUOTE][BLOCKQUOTE][HIGHLIGHT=#dddddd] [/BLOCKQUOTE][/BLOCKQUOTE]
  بودن «استر» و خویشاوندی او با «مردخای» باید در خفا می‌ماند به همین دلیل عمو و برادرزاده، پنهانی با یکدیگر در ارتباط بوده و اطلاعات دربار را رد و بدل می‌کردند. 
  ارتباطات پنهانی از دید تیزبین هامان، وزیر خشاریاشاه پنهان نمی‌ماند، هامان بعد از زیر نظر گرفتن این دو متوجه هویت یهودی آنها می‌شود، پس موضوع را با شاه در میان می‌گذارد و حکم برکناری یهودی‌ها از مناصب مهم را می‌گیرد. 
 «مردخای» از این وضعیت باخبر شده و با نگرانی به همراه «استر» نقشه‌ای می‌کشند. آنها با حیله و نیرنگ، حکم اعدام «هامان» و کشتار دسته‌ جمعی ایرانیان در خاک کشور را می‌گیرند. 
  از این قرار است ... «مردخای» به همراه گروه منظم و متشکل یهودیان دو نفر را برای ترور شاه سر راه وی می‌گمارد و «استر» را از این امر آگاه می‌کند. 
 «استر» به خشایارشاه می‌گوید که «اگر فلان روز از فلان مسیر عبور کنی مورد سوء قصد قرار خواهی گرفت»، شاه برای آگاهی از صحت و سقم این خبر، بدل خود را به آن مسیر می‌فرستد، بدل شاه کشته می‌شود و خشایار، خشنود از اینکه از معرکه مرگ جان سالم به در برده، از «استر» تشکر می‌کند. 
[BLOCKQUOTE][BLOCKQUOTE][HIGHLIGHT=#dddddd] [/BLOCKQUOTE][/BLOCKQUOTE]
 «استر»، به دروغ به شاه می‌گوید که این نقشه «هامان» بوده و «مردخای» او را از این توطئه آگاه ساخته است. 
  روایتی دیگر هم دارد. وقتی «مردخای» متوجه می‌شود «هامان» پی به دسیسه آنها برده، موضوع را با «استر» در میان می‌گذارد، استر خشاریاشاه را با شراب بسیار مست می‌کند و در حال مستی از او حکمی می‌گیرد که اول، هامان اعدام شود، دوم، تمام قبایل منتسب به این فرد کشته شوند، سوم، یهودیان تا چند روز آزاد به انجام هر تعرضی در ایران هستند. 
  این حکم، یهودیان در روز 13 فروردین، قتل عام بزرگی را در ایران‌زمین راه می‌اندازند و علاوه بر هامان وزیر ایران، نزدیک به 70 هزار ایرانی را می‌کشند. 
  ایرانیان، برای در امان ماندن جان خود، به کوه، دشت و صحرا فرار می‌کنند تا از تیغ کین یهودی‌ها در امان باشند. 
  نظر می‌رسد این اتفاق ناگوار در روز 13 فروردین رخ داده و شاید به همین دلیل از نظر ایرانی‌ها، این روز نحس است و در تلاش برای از بین بردن نحسی آن هستند. 
 ‌ها در این روز، به معنای واقعی یک هولوکاست ایرانی را به نمایش گذاشتند. 
  و کینه‌توزی یهودیان در این قتل عام ایرانیان در «کتاب مقدس، عهد عتیق، کتاب استر» چنین توصیف شده است: 
 «و یهودیان بر دشمنان خود پیروز شدند... همه مردم از یهودیان می‌ترسیدند و جرأت نمی‌کردند در برابرشان بایستند. تمام حاکمان و استانداران، مقامات مملکتی و درباریان از ترس مردخای، به یهودیان کمک می‌کردند... به این ترتیب یهودیان به دشمنان خود حمله کردند و آنها را از دم شمشیر گذرانده، کشتند. آنها در شهر شوش که پایتخت بود 500 نفر را کشتند... 10 پسر هامان بن همداتای، دشمن یهود، را کشتند... و [جسد] 10 پسر هامان را [در شوش] به دار آویختند... در روز چهاردهم ماه ـ ادار ـ نیز جمع شده 300 نفر را در شوش کشتند... و سایر یهودیانی که در ولایت‌های پادشاه بودند... 75 هزار نفر از مبغضان خویش را کشته بودند... در روز چهاردهم ماه آرامی یافتند و آن را روز بزم و شادمانی نگاه داشتند.» 
  سال 89 در اعتراض مردم و دانشجویان همدانی، عنوان زیارتگاه استر و مردخای به دلیل جنایت‌های این دو نفر برداشته شد. 
  که در این ارتباط در خبر‌گزاری فارس منتشر شد: 
 [External Link Removed for Guests] 
 [External Link Removed for Guests] 
 [External Link Removed for Guests] 
 [External Link Removed for Guests] 
  روزهای پایانی سال 1390 اتفاقی جالب در عرصه سیاست رخ داد. در 7 مارس، نتانیاهو در دیدار با اوباما نسخه‌ای از کتاب استر را به او هدیه داد. خبرگزاری رویترز به نقل از یک مقام اسرائیلی نقل می‌کند: نتانیاهو به باراک اوباما گفته است: «آن‌ها (ایرانی‌ها)، آن زمان هم می‌خواستند ما را نابود کنند.» 
 خالی از لطف نیست بدانید بسیاری از همدانی‌ها از قدیم تاکنون این مقبره را «استر مرده خور» می‌نامند! 
     [HIGHLIGHT=#eff7f7]- See more at: [External Link Removed for Guests]   

[arjemandi1357]

که چی سیزده بدر هم توطیه صهیونیستهاست .بعضی از اقایون میخواستند نوروز رو هم حذف کنن

[Present]

منم قبلا اینو شنیدم ولی تا نباشد چیزکی تاریخ نگوید چیزها!
دشمنی صهیونیست و خود برتر بینی قوم بنی اسرائیل هیچ کس شک نداره

[Behzad.ir]

به گزارش فارس نیوز! لول

[khashayar1]

درود

در روزگاران گذشته (پیش از اسلام) در خانه خدا هم بت پرستیده میشد ولی پیامبر این خانه را خانه خدا نامید و در پی نابودی آن بر نیامد.
سیزده به در هم از همین قبیل است. حتی اگر در سیزدهم نوروز در گذشته اتفاقی افتاده باشد ارتباطی به امروز ندارد. سیزده به در یک جشن آیینی و ملی است که هیچگاه مخدوش نبوده و نخواهد شد.

سپاس

[napoleon benapart]

این روز ها مشاهده می شود در داخل ایران برخی به دنبال تحریف کردن داستان استر هستند. همانطور که می دانید سالانه یهودیان روزی به نام «پوریم» را جشن می گیرند که انگیزه ی این جشن، داستان استر می باشد و برخی معتقدند با دوران هخامنشیان و خشایارشا ارتباط پیدا می کند.

اما عده ای با تحریف داستان افسانه واری که انگیزه ی این جشن است؛ مواردی نادرست را بیان می کنند و حتی بدون در نظر گرفتن سند و مدرک قابل قبول، «سیزده به در» را ناشی از این روز می دانند. اما به نظر می رسد همه این موارد نادرست است.

در ادامه سعی بر آن است تا این موضوع را به صورت جزئی تر، با در نظر گرفتن منابع و مدارک بررسی کنیم. خواهیم دید که داستان استر از نظر تاریخی قابل اثبات نیست و همچنین جشن سیزده به در هیچ ربطی به این داستان و جشن پوریم ندارد و حتی تاریخ برگزاری پوریم با جشن سیزده به در، متفاوت است.
داستان «استر و مردخای» یکی از قصه های مشهور یهودیان است که در قلمروی فرمانروایی یک پادشاه ایرانی به نام «اخشورش» رخ می دهد. این داستان در اصل تنها در منابع یهودی وجود داشته و از نظر تاریخی قابل اثبات نیست چرا که در تضاد جدی با منابع دیگر از جمله منابع معتبر قرار دارد. برخی از پژوهشگران، این داستان را تحت تأثیر اسطوره های بابلی و عیلامی می دانند. به طور خلاصه، این داستان درباره چگونگی رهایی یافتن یهودیان از قتل عام و نابودی می باشد. با توجه به این قصه، یهودیان سالانه جشنی به نام «پوریم» برگزار می کنند. برخی از پژوهش گران معتقدند پوریم هم تحت تأثیر جشن های کهن تمدن های غیر یهودی بوده است.

اما این روز ها در ایران، داستان های تحریف شده ای از این قصه رواج پیدا کرده که بر خلاف موارد درج شده در منابع یهودیان است. به طور خلاصه، اکثر این داستان های تحریف شده، بر کشته شدن اقوام بی گناه توسط یهودیان تأکید دارند. همچنین پیوند جشن «سیزده به در» به این موضوع رایج شده است که به هیچ وجه قابل اثبات نمی باشد. در هیچ منبعی از ارتباط جشن «سیزده به در» به این موضوع گزارشی نیست و از نظر زمانی «پوریم» و «سیزده به در» یکسان نیستند.

به طور کلی داستان «استر و مردخای» که در منابع یهودی آمده است بیشتر شبیه یک افسانه می باشد و به هیچ وجه از نظر تاریخی قابل اثبات نیست؛ داستان های تحریف شده از آن هم پایه و اساس ندارد.
داستان تحریف شده

شاید مهم ترین کسی که به تحریف این داستان پرداخت، ناصر پورپیرار بود.

اما چندی پیش علی اکبر رائفی پور، نقش مهمی در ترویج داستانی تحریف شده از این موضوع را داشت.
البته تمام داستان های تحریفی یکسان نیستند و گه گاه با تغییراتی در این داستان ها مواجه هستیم.

ممکن است داستان تحریف شده ی استر و مردخای را به این مضمون شنیده باشید:

«شخصی به اسم مردخای -که یهودی بوده است- بعد از مدتی در دستگاه خشایارشا نفوذ می کند و در همان دوران خشایارشا در هنگام مستی به همسرش وشتی دستور می دهد که به صورت برهنه در میان جمع حاضر شود اما وشتی قبول نمی کند و همین باعث خشم خشایارشا می شود. از همین رو مردخای خشایارشا را مجاب می کند که همسرش را رها کند و بعد از این موضوع مردخای برادر زاده ی خودش (یا دختر عموی خودش) یعنی «هدسه» که بعداً استر نام می گیرد را با روش هایی (مانند جادو جمبل!) به ازدواج خشایارشا در می آورد.

استر در هنگامی که شهبانوی ایران می شود، بسیاری از یهودیان را به رده های بالا می آورد.

هامان - وزیر قدرتمند ایرانی - از فتنه ی مردخای آگاهی پیدا می کند و این موضوع را به خشایارشا گوش زد می کند و از وی می خواهد تا یهودیان را از ایران اخراج کند و پادشاه قبول می کند.

هنگامی که مردخای از این موضوع آگاه می شود با استر دسیسه ای می چیند و یک مهمانی ترتیب می دهد. در آن مهمانی استر به شدت خشایارشا را مست می کند و در شب سیزدهم فروردین ماه، شاه ایران در هنگام مستی حکم اعدام هامان و هفتاد و هفت هزار نفر ایرانی را می دهد و در روز سیزدهم فروردین ماه پانزده قوم ایرانی را قتل عام می کنند.»

فیلم سخنرانی علی اکبر رائفی پور درباره داستان استر - بخش نخست

فیلم سخنرانی علی اکبر رائفی پور درباره داستان استر - بخش دوم




اکثر کسانی که این داستان یا داستان هایی مانند آن را نقل می کنند به منابع یهودیان استناد می کنند و حتی مدعی می شوند که در منابع یهودیان چنین داستانی نقل شده است. اما چنین داستانی با این ساختار اصلا در منابع یهودیان وجود ندارد. بسیاری از این افراد این داستان را به عنوان یک موضوع تاریخی بیان می کنند و برخی از تحریف کنندگان، به صورت غیر مستقیم به مخاطب القا می کنند که کوروش هم در این کشتار نقش داشته است. آنها با توجه به آنکه کوروش یهودیان را از بند بابل نجات داده است این موضوع را بیان می کنند.

هرچند علی اکبر رائفی پور دید مثبتی به کوروش بزرگ دارد و به نوعی ایشان به وجود تردید درباره درستی داستان مورد بحث از نظر تاریخی اشاره کرده اند.



اصل داستان

اما حال ببینیم اصل داستان چیست! در کتاب اِستر داستانی از زمان پادشاهی به نام «اَخشُورُش» نقل می شود. (در این مقاله از عهد عتیق بهره برده شده است.)

خلاصه این داستان:

«اخشورش پادشاه در سال سوم پادشاهی خود میهمانی با شکوهی در کاخ شوش برگزار می کند و پس از آنکه دل پادشاه از شراب خوش شد، فرمان می دهد که ملکه اش (وشتی) را با تاج ملوکانه به حضور پادشاه بیاورند تا زیبائیش را به بزرگان و سایر مردم نشان دهد چون زنی نیکو منظر بود، اما ملکه از این کار خود داری می کند. شاه بسیار خشمگین می شود و پس از مشورت با بزرگان کشور ملکه را بر کنار می کند.[استر - باب ۱]

همچنین اخشورش تصمیم می گیرد در همه ولایتها، نمایندگانی قرار دهد تا دختران شایسته را به دار السلطنه شوش بیاورند و دختری که در دیدگاه پادشاه پسند آید به عنوان شهبانو برگزیده شود. در این میان پادشاه دختری به نام «هدسه» را می پسندد و به شهبانویی بر می گزیند که این شخص بعداً اِستر نام میگیرد. استر پسر عمویی به نام مُردخای دارد که وی را تربیت کرده است (مردخای از قبل در دارالسلطنه شوش بوده است). استر یهودی بوده است اما این موضوع را به درخواست مردخای پنهان می کرده است. در این داستان ذکر می شود که مردخای توطئه ای را که دو تن از خواجه سرایان بر ضد شاه ترتیب داده بوده اند کشف می کند [استر - باب ۲] و همین موضوع بعد ها باعث ترفیع وی می شود. [استر - باب ۶]
یکی از بزرگان کشور به نام هامان بن همداتای اجاجی که از بی حرمتی مردخای و تعظیم نکردن او دل آزرده است، کینه ی یهودیان را به دل گرفته و با دلایلی مانند اینکه شرایع قوم یهود مخالف همه قومها است؛ از شاه اجازه می خواهد تا تمام آنان را به هلاکت رساند. [استر - باب ۳] ولی مردخای از جریان آگاه شده و بسیار غمگین می شود. مردخای از استر می خواهد که جلوی این کار را بگیرد. [استر - باب ۴] استر پادشاه را به همراه هامان به دو میهانی دعوت می کند [استر - باب ۵] استر در میهمانی دوم به پادشاه می گوید که یهودی است و هامان قصد نابودی قوم یهود را دارد [استر - باب ۷] و در ادامه استر حکمی از شاه می گیرد که به موجب آن یهودیان از انهدام رهایی می یابند و دشمنان یهود به ویژه هامان به دار آویخته می شوند. [استر - باب ۷ و ۸]
در ادامه گفته می شود که یهودیان هفتاد و هفت هزار نفر از مبغضان خویش را کشتند و از دشمنان خود آرامی یافتند اما دست خود را به تاراج نگشادند. [استر - باب ۹] »



این داستان به طور کامل در کتاب استر بیان شده است و یهودیان از آنجایی که معتقدند از نابودی رهایی یافتند این روز را با نام «جشن پوریم» گرامی می دارند.

برای خواندن متن کامل کتاب استر در عهد عتیق بنگرید به: متن کامل کتاب استر



باید توجه داشت که بیشتر منابعی که درباره این موضوع سخن گفتند در اصل منابع یهودی بوده اند و دیگر کتاب ها با استناد به همان منابع این موضوع را بیان کرده اند.
آیا این داستان تاریخی است؟!

به طور کلی این داستان با ابهامات زیادی روبرو است. در این بخش به بررسی این موضوع می پردازیم.



خاموش بودن منابع غیر یهودی

این داستان تنها در منابع یهودی بیان شده است و نشانی از آن در گفته مورخان یونانی و آثار به جا مانده از هخامنشیان نیست.

این در حالی است که در کتاب استر ادعا می شود که چگونگی معظم ساخته شدن مردخای توسط پادشاه در کتاب تواریخ مادی و پارسی مکتوب است. [استر - باب ۱۰] اما در منابع کنونی (به جز منابع یهودی) که در دست است، این داستان دیده نمی شود؛ این موضوع، ابهامات زیادی را درباره تاریخی بودن این داستان، بوجود می آورد.



اخشورش کیست؟! - تضاد با منابع معتبر

سابقا اخشورش را همان اردشیر درازدست می دانستند اما نام اردشیر در قسمت های دیگر منابع یهودی به صورت «اَرتَه خشثتا» آمده است.

بنگرید به: کتاب عزرا، باب هفتم



اَرتَه خشثتا با جزئی تصحیحی همان اَرتَه خشثرای(اردشیر) کتیبه ها است، و اگر این حکایت راجع به اردشیر درازدست بود، همین نام را می نوشتند.

این در حالی است که برخی از شواهد نشان می دهد که اخشوروش به خشایارشا نزدیک است برای مثال برخی از صفات اخشوروش که در داستان بیان می شود به خشایارشایی (به انگلیسی: Xerxes) که در برخی از منابع یونانی گفته شده است نزدیک است.

اما مورخان یونانی گفته اند که خشایارشا تنها یک ملکه به نام «آمس تریس» داشته است که به سن کهولت رسیده و در سخن این مورخان حرفی از تغییر ملکه نیامده است.

نگاه کنید به: تاریخ هرودوت - تاریخ کتزیاس(پرسیکا)، خلاصه فوتیوس - نمایش حزن انگیز پارسیان، اشیل



جالب آنکه آمس تریس دختر یکی از بزرگان پارسی به نام «اُتانس» معرفی می شود. (برخی از پژوهش گران اُتانس را معادل همان هوتن در کتیبه بیستون می دانند)



از تاریخ چنین بر می آید که شاهنشاهی هخامنشی در دوره خشایارشا بیست و چند «دَهیو» یا «ساتراب» (استان) داشته است.

بنگرید به: کتیبه XPh خشایارشا



اما در کتاب استر، صد و بیست و هفت ولایت برای فرمانروایی اخشورش قائل می شود:

این همان اخشورش است که از هند تا حبش بر صد و بیست و هفت ولایت سلطنت می کرد...

استر، باب ۱

لازم به ذکر است که از کتیبه های شاهنشاهان هخامنشی می توان پی برد که آنها به صورت رسمی بر اساس نام بردن سرزمین ها، قلمروی خود را معرفی می کردند؛ در هیچ کدام از کتیبه های شاهنشاهان هخامنشی صد و بیست و هفت سرزمین شمرده نمی شود.



در کتیبه های به جا مانده از دوران خشایارشا چهره ای دیگر از وی ترسیم می شود. این موارد ابهامات را در مورد صحت این داستان افزایش می دهد.

برای دانش بیشتر بنگرید به: کتیبه خشایارشا در دروازه ملل کاخ پارسه (تخت جمشید)
کمرنگ بودن یهودیان در آثار به جا مانده از هخامنشیان

موضوع قابل توجه دیگر این است که در کتیبه های دوران هخامنشی هیچ گاه به صورت مستقیم از یهودیان سخنی به میان نیامده است. حتی در استوانه معروفی که به استوانه کوروش بزرگ(منشور حقوق بشر) مشهور می باشد و درباره فتح بابل نگارش یافته است؛ هیچ گاه به صورت مستقیم از آنها سخن به میان نمی آید.

برای دانش بیشتر بنگرید به: ترجمه های استوانه کوروش که مستقیم از بابلی به فارسی انجام گرفته اند



در تخت جمشید نگاره های زیادی از اقوام حوزه قلمروی هخامنشی وجود دارد اما اثری از یهودیان نیست.

تصاویر زیر برخی از اقوام گوناگونی که تصویر شده اند را نشان می دهد:
البته این بدان معنا نیست که یهودیان در امپراتوری هخامنشی وجود خارجی نداشتند. می توان نتیجه گرفت یهودیان اقلیتی بیش نبودند و هیچ گاه رویکرد جدی به آنان نبوده است. در صورتی که بر طبق داستان استر، ملکه ی مملکت و بعد ها یکی از اشخاص بزرگ امپراتوری، یهودی بوده اند.



بی ربط بودن فضای داستان به هخامنشیان

برای یافتن فضای کلی داستان، نیاز است تا کتاب استر به طور کامل خوانده شود. اما بد نیست به منظور ملموس شدن فضای داستان به آثار هنرمندان نگاهی بیندازیم.

این داستان افسانه وار مورد توجه بسیاری از هنرمندان بوده است و فیلم ها و نقاشی های زیادی درباره ی آن وجود دارد.
طبیعتاً هنرمندان بر اساس آنچه که با خواندن کتاب استر به ذهنشان می آید، اشخاص این داستان را ترسیم کرده اند.

همانطور که می بینیم، این تصاویر همخوانی چندانی با هنر و وضعیت هخامنشیان ندارد زیرا به طور کلی فضای داستان استر همخوانی زیادی با این دوره ی تاریخی ندارد.

برای دانش بیشتر بنگرید به: تصاویری از هخامنشیان



نام ها

هرچند به نظر می رسد برخی از نام هایی که در این داستان به کار رفتند، نام های تاریخی می باشند؛ اما همانطور که اشاره کردیم داستانی که در کتاب استر نقل می شود قابل اثبات نیست و حتی برخی از موارد مهم با منابع دیگر در تضاد است. اما با توجه به آثار باقی مانده از تمدن بابل و اطلاعاتی که درباره شخصیت های اسطوره ای بابل بدست می آید؛ شاید بتوان گفت حتی کسانی که یهودی معرفی می شوند نام هایشان بیشتر حالت بابلی دارند. از طرفی به نظر می آید نام بسیاری از کسانی که پارسی و مادی خوانده می شوند؛ حالت غیر ایرانی دارد و اشاره ای به آنها در آثار به جا مانده از هخامنشیان و گفته موخان یونانی نیست.



استر و مردخای در گفته پژوهشگران

دانشنامه بریتانیکا در نوشتار مربوط به عید پوریم می‌نویسد: حقیقت تاریخی این واقعه کتاب مقدس، معمولاً مورد سوال می‌باشد. در مورد جشن پوریم، نیز هرچند مشخص است که عید پوریم تا حدود قرن دوم میلادی به سنتی تثبیت شده در میان یهودیان تبدیل شده بوده، ریشه تاریخی این جشن ناشناخته‌ است.

(Purim In Encyclopædia Britannica. Retrieved March 11, 2009 from Encyclopædia Britannica Online)



بگفته تاریخچه دنیای کتاب مقدس چاپ دانشگاه آکسفورد، اگر چه برخی بنیادگرایان کتاب استر را تاریخی می‌ پندارند ولی ژانر ادبی کتاب استر، همانند اکثر کتاب دانیال از نوع رمان بوده‌است. نه نویسندگان این کتاب قصد بازگو کردن حوادث گذشته را داشتند، و نه انتظار داشتند که خوانندگان آن را به عنوان تاریخ قلمداد کنند؛ شخصیتی به نام استر وجود خارجی نداشته است. با توجه به ژانر ادبی کتاب چند سؤال مربوطه اینها است که «چه کسی این کتاب را نوشته؟ قصد آن‌ها از نوشتن این کتاب چه بوده و تا چه حدی به آن رسیده‌اند؟ مخاطبان این کتاب چه کسی بوده؟ از مقایسه این کتاب و مخاطبان آن با موارد مشابه در دنیای یونانی-رومی چه نتایجی حاصل می‌شود؟»

(Greenspoon, ‎Leonard J.. Ed: Micheal D. Coogan. The Oxford History of the Biblical World. Oxford University Press, 2001, 322-323.)



بگفته شائول شاکد، استاد ارشد دانشگاه عبری اورشلیم و پژوهش‌گر نامدار تاریخ یهودیت، در نوشتار مربوط به پوریم در دانشنامه ایرانیکا، گواهی بر صحت این داستان از دیدگاه تاریخی وجود ندارد و معمولاً در مورد واقعیت تاریخی داستان با شک و تردید نگریسته می‌شود. نظریه‌هایی وجود دارد که داستان بر مبنای اساطیر عیلامی و یا بابلی است. هرچند چنین نظری را نمی‌توان با اطمینان پذیرفت. این کتاب را بیشتر می‌توان نمونه‌ای از تم (theme) معروف دسیسه‌های درون دربار و نجات یافتن‌های معجزه آمیز نامید.

(Shaul Shaked, “ESTHER,BOOK OF” Encyclopaedia Iranica Online, Access March 15, 2009, available at [External Link Removed for Guests])



بگفته تاریخچه یهودیت چاپ دانشگاه کمبریج نویسنده کتاب استر ممکن است نام‌های ایرانی یا عیلامی برای کتابش را می‌دانسته، اما نشان داده نشده که نویسنده اطلاعات دست اولی راجع به وضعیت جغرافیایی قصر در شوش و یا فضای حاکم در دربار ایران داشته‌است. اگر چه تاریخی بودن کتاب به دلیل وجود غیر محتملات و خطاها زیر سؤال می‌رود، اما افسانه بودن داستان به معنی این نیست که از داخل خلأ زاده شده‌است. بدون شک داستان بر پایه اتفاقی تاریخی که در شوش افتاده بنا شده‌است، هرچند تشخیص ماهیت این اتفاق سخت می‌باشد. همچنین عید پوریم قبل از نوشته شدن کتاب استر جشن گرفته می‌شده و این داستان سعی در توجیه این جشن کرده‌است.

(Davies, ‎William David. Louis Finkelstein. The Cambridge history of Judaism. William Horbury, John Sturdy, Steven T. Katz. Cambridge University Press, 1990, ISBN 0-521-21929-9, 9780521219297, ‏366-367.)



به گفته لیتمن، دانش‎آموختگان و دانش‌پژوهان کتاب استر را به دلیل تناقضات آشکار تاریخی در این کتاب به جای سند تاریخی، جزو افسانه‌های تاریخی به حساب می‌آورند. ... تاریخ گزارش می‌دهد که خشایارشا با آمستریس و نه با وشتی یا استر ازدواج کرده‌است. هیچ اطلاعات شخصی از وزیر هامان، وشتی یا استر یا حتی مردخای - مرد عالی رتبه دربار- نیست...

(The Religious Policy of Xerxes and the "Book of Esther" Author(s): Robert J. Littman Reviewed work(s):Source: The Jewish Quarterly Review, New Series, (Vol. 65, No. 3
اغراق ها و موارد غیر قابل باور

بر اساس این داستان شخصی از قوم غیر ایرانیِ عمالقه به نام «هامان» به درجه بالایی در حکومت می رسد! جالب آنکه بر طبق منابع یهودی، این قوم از دیرباز با یهودیان ستیز داشتند و مشخص نیست که این شخص غیر ایرانی چگونه به این رده در حکومت رسیده است! همچنین پادشاه خیلی ساده اجازه نابودی یهودیان را به این شخص می دهد. در ادامه باز هم شخصی غیر ایرانی و یهودی با نام مردخای، به رده های بالای حکومتی راه می یاید. در این داستان نقل می شود که یهودیان ۷۷ هزار دشمن داشتند و آنها را نابود کردند؛ این عدد علاوه بر این که به دلیل وجود دو عدد ۷ در کنار هم نمادین به نظر می رسد بسیار اغراق آمیز می نماید. (البته در بعضی از نگارش ها ۷۵ هزار دشمن عنوان شده است)

بر طبق کتاب استر، مُردخای توسط «نبُوکَد نَصر» پادشاه بابل، تبعید شده است؛ اگر بپذیریم که این داستان در دوره اوج هخامنشیان -حال دوره خشایارشا و یا اردشیر- رخ داده است؛ واقعه ی تبعید مردخای می بایست بیش از ۱۰۰ سال قبل از وقوع این رویداد باشد.

با توجه به این موضوع سن و سال مردخای بسیار بالا و به نوعی خدای گونه به نظر می رسد. همچنین این موضوع، ابهاماتی درباره پادشاهی که در این داستان با نام «اخشورش» معرفی می شود؛ بوجود می آورد.

در این داستان از ضیافتی یاد می شود که ۱۸۰ روز به طول انجامید و حشمت فارس و مادی از امرا و سرورانِ ولایتها بحضور پادشاه آمده بودند؛ این مدت هم اغراق آمیز و غیر قابل باور به نظر می آید و در میان جشن های ایرانیان اشاره ای به چنین جشنی نیست.

به طور کلی این داستان با اغراق های زیادی روبرو است و البته وجود این گونه اغراق ها در چنین داستان افسانه ای طبیعی می نماید.



نبود کتاب استر در طومار های دریای مرده

یکی از رویداد های جالب و مهم باستان شناسی در قرن بیستم میلادی، کشف طومار هایی در منطقه قمران فلسطین بود که به «طومارهای دریای مرده» شهرت یافته اند. البته بحث کامل پیرامون این موضوع در این مجال نمی گنجد؛ به طور خلاصه در این طومارهای کهن، می توان بسیاری از مطالب کتب عهد عتیق را یافت.
شاید آنچه در بحث ما اهمیت داشته باشد؛ این است که در این طومار ها نام همه کتب عهد عتیق به چشم می خورد به جز «کتاب استر»!!
برای دانش بیشتر درباره طومار های دریای مرده بنگرید به: Dead Sea Scrolls



فرهنگ بابلی در داستان استر

برخی از پژوهشگران معتقدند نام هایی که در این داستان آمده است بسیار شبیه نام خدایان بابلی و عیلامی است:

نام استر معادل نام ایشتار است.

مردخای شبیه به مردوک می باشد.

دشمن آنها ‌هامان را می‌توان بر مبنای زبانشناسی با هومان یک خدای عیلامی، یگانه دانست.

وشتی مکلهٔ پارس را نیز که استر جای او را می‌گیرد، بر همان ترتیب می‌توان با مشتی ایزد عیلامی تطبیق داد.

بر روی هم، همانندی‌ها آنقدر زیاد است که نمی‌توان آنرا تصادفی دانست بلکه تشابه نام‌ها با نام خدایان نشان می‌دهد که مأخذ و منبعی که در ورای این کتاب قرار دارد، [شاید] دربارهٔ ستیز اساطیری خدایان بابلی و عیلامی است. از آنجا که مردوک (مردخای) و ایشتار (استر) پیروزی می‌یابند پس این افسانه در بابل پرداخته شده و شواهد تاریخی و زبانی آشکار می‌ دارد که عید پوریم به احتمال قوی از بابل سرچشمه گرفته‌است. به نظر می‌رسد غرض ظاهری این افسانه آن بوده‌است که برای جشن گرفتن عید پوریم یک حقانیت و واقعیت تاریخی ذکر شود. در واقع کتاب استر همه چیز می‌تواند باشد جز تاریخ.

نگاه کنید به: امید عطایی. پیامبر آریایی، ریشه‌های ایرانی در کیش‌های جهانی. تهران: انتشارات عطائی، ۱۳۸۶. به نقل از کتاب آئین شهریاری در شرق، ص ۲۹۲



داستان استر نمونه بارز حماسه و اسطوره

می دانیم اسطوره ها بازگو کننده ی اندیشه و بینش های یک ملت هستند و شاید ارزش اسطوره ها بیشتر از تاریخ یک ملت باشد. وقتی به درون مایه ی داستان کتاب استر نگاهی می اندازیم می فهمیم که این داستان حرف دل قوم کهنه ی یهود را می زند. قومی که چندین بار در طول تاریخ در معرض نابودی قرار گرفته است و رنج های زیادی دیده است؛ قومی که به نظر می رسد تعصب زیادی به قوم خود دارد.

یهودیان در برابر هامان که نمادی از دشمنی با قوم یهود است، پیروز می شوند و هامان و تمام مبغضان را نابود می کنند. در این داستان بیشترین چیزی که مورد توجه است قوم یهود می باشد و نظر چندان مهمی نسبت به پادشاه و حتی دیگر اقوام ساکن قلمروی پادشاه ندارد. این داستان از پادشاه یک چهره ی بی مسئولیت ترسیم می کند و همین موضوع آن را افسانه وار تر می کند.

شاید بتوان گفت که این داستان نمونه بارز یک افسانه ی اسطوره ای است تا یک رویداد تاریخی. این داستان با نماد های گوناگون آرمان ها و درد های این قوم کهن را بیان می کند.

نوشتار کامل تر...

[امام قلي خان]

ببینید برادرای عزیز جدا از هر گونه بحث و نظره خاص, بله چنین روزی بوده و مردم برای در امان بودن از کشته شدن می زنن به کوه و دشت و بیابون

[masoud-35]

سیزده بدر فی نفسه چیزخوبیه ونباید با جشن پوریم یهودیان گره بخوره .از اون میترسم چند وقت دیگه هم برای نوروز هم داستانی پیدا بشه
وبگن نباید جشن بگیریم
جشن پوریم ومقبره استر باید یاد آوری بشه تا همیشه به یاد داشته باشیم که این قوم چگونه با استفاده از جاسوسه هاش وجاسوسانش چطوری به مراکز قدرت نزدیک میشن وبه اهداف خودشون میرسن مثل زمان فعلی که چطور مراکز قدرت اروپا وآمریکا را احاطه کرده اند
وجه بسا هم اکنون جاسوسه هاشون وجاسوسانشون با پنهان کردن هویت خوددر ایران سخت مشغول کار باشند

[napoleon benapart]

یکم تفکر هم خوبه.
به نظر شما اون زمان ایران چقدر جمعیت داشته که بخوان 500 هزار تاش رو بدن یهود بکشه. کل جمعیت دنیا در آن زمان حدود 50 تا 100 میلیون بوده.
در ضمن جشن پوریم اواسط اسفند هست نه 13 فروردین.

[شیرافکن]

یکم تفکر هم خوبه.
به نظر شما اون زمان ایران چقدر جمعیت داشته که بخوان 500 هزار تاش رو بدن یهود بکشه. کل جمعیت دنیا در آن زمان حدود 50 تا 100 میلیون بوده.
در ضمن جشن پوریم اواسط اسفند هست نه 13 فروردین.

دوست گرامی در مورد مطالبی که در نفی و افسانه دانستن ماجرا گذاشته ای همین حرفی که خودت زدی بهتر از همه چیز است.واقعا یک مقدار تفکر چیز خوبی است!!!!!چطور ممکنه مراسمی افسانه باشد ولی اینگونه توسط یهود بزرگ شمرده شود و حتی قبر استر و مردخای را چگونه میشود توجیه کرد.این مطالب برای زیرسئوال بردن این اجرا غالبا توسط کسانی انجام میشود که قصد دارند این جنایت بزرگ را در نظر ایرانیان بی اهمیت جلوه دهند.
بطور مثال همین مثلا دانشنامه ایرانیکا که توسط یک بهایی بنام احسان یارشاطر اداره میشه را اگر سابقه تاسیس و بخصوص مکانهایی که تامین مالیش میکنن را تحقیق کنید میتونید بفهمید چرا اینقدر دنبال افسانه پنداشتن این جشن سالانه یهودیان در ایران است.و از این چه سودی میبرد!!!!!!!!
[External Link Removed for Guests]
یا نمونه دیگر همین فردی که به صراحت از مرتد شدن خودش حرف میزند و به بازنشر همین ادعاها برای تبرئه این جنایت روی اورده و جالبتر انکه از انطرف در مثلا مقاله ای دیگر سعی میکنه متناسب با ادعای یهود در مورد پیامبران بزرگ الهی حضرت داوود و حضرت سلیمان سخنان خداوند متعال را در مورد این پیامبران در قران به شکل ناشیانه ای زیرسئوال ببره.یعنی ملاک درست بودن یا درست نبودن قران در مورد پیامبران بنی اسرائیل را منابع تحریف شده یهودی میداند!!!!!
[External Link Removed for Guests]
واقعا یکم تفکر هم خوبه!!!!!!!

[napoleon benapart]

عمر این داستانی که شما میگید 5-6 سال بیشتر نیست داخل سایتها جا افتاده. هیچ سند تاریخی در این زمینه وجود ندارد. و غالبا هم توسط سایت های خبری وابسته به حکومت این داستان گفته میشود و دلیل آن هم فقط برای ایجاد حس یهود ستیزی هست.
برای این داستانشان غالبا به کتاب یهود مراجعت میدهند درحالی در کتاب یهود داستان کاملا متفاوت از اینی که هست گفته شده است.
داستان خلاصش این هست که هامان هنگامیکه خشایارشاه قصد حرکت به سمت یونان را داشت برای مرگ پادشاه نقشه میکشد و چون نقشه شکست میخورد میگوید که یهود طرفدار یونانیان هست و میخواستند پادشاه را ترور کنند. پادشاه دستر میدهد که تمام یهودیان در سراسر امپراطوری باید از دم تیغ گذرانده شوند. در این موقع استر که خود یهودی بود و نقشه هامان را برای ترور پادشاه ناتمام گذاشته بود به جانب پادشاه میرود و بهودی بودن خود را برای پادشاه روشن میسازد و دلایل و شواهد خیانت هامان را برای پادشاه بازگو میکند. همچنین معجزه ای که الان در خاطرم نیست به پادشاه نشان میدهد. پادشاه حرف های استر را قبول میکند و دستور مجازات هامان را میدهد. از آنجا که پیک ها چند ساعت قبل برای سلاخی یهود فرستاده شده بودند و امکان لغو سریع فرمان نبود پادشاه به یهود اجازه میدهد تا زمانیکه دستور لغو قتل عام یهود نرسیده است از خود دفاع کنند و نه تعدی. هیچ جای کتاب درباره تعداد کشته شده ها چیزی گفته نشده و مطمئنا تعداد کشته ها در چند ساعت به صد نفر هم نمیرسیده است. و معلوم نیست این تعداد کشته شده را فارس و مشرق از چه منبعی میگویند.
همانطور که قبلا هم گفتم اصلا جشن پوریم در اواسط اسفند هست.
و همچنین روز 13 به در به خاطر زلزله بزرگی بود که در قدیم پایتخت ایران را ویران کرد.
اگر شما فقط یک منبع درباره این کشتار برای من ذکر کنید من تمام حرف هایم را پس میگیرم البته به غیر از فارس و مشرق.

[شیرافکن]

عمر این داستانی که شما میگید 5-6 سال بیشتر نیست داخل سایتها جا افتاده. هیچ سند تاریخی در این زمینه وجود ندارد. و غالبا هم توسط سایت های خبری وابسته به حکومت این داستان گفته میشود و دلیل آن هم فقط برای ایجاد حس یهود ستیزی هست.
برای این داستانشان غالبا به کتاب یهود مراجعت میدهند درحالی در کتاب یهود داستان کاملا متفاوت از اینی که هست گفته شده است.
داستان خلاصش این هست که هامان هنگامیکه خشایارشاه قصد حرکت به سمت یونان را داشت برای مرگ پادشاه نقشه میکشد و چون نقشه شکست میخورد میگوید که یهود طرفدار یونانیان هست و میخواستند پادشاه را ترور کنند. پادشاه دستر میدهد که تمام یهودیان در سراسر امپراطوری باید از دم تیغ گذرانده شوند. در این موقع استر که خود یهودی بود و نقشه هامان را برای ترور پادشاه ناتمام گذاشته بود به جانب پادشاه میرود و بهودی بودن خود را برای پادشاه روشن میسازد و دلایل و شواهد خیانت هامان را برای پادشاه بازگو میکند. همچنین معجزه ای که الان در خاطرم نیست به پادشاه نشان میدهد. پادشاه حرف های استر را قبول میکند و دستور مجازات هامان را میدهد. از آنجا که پیک ها چند ساعت قبل برای سلاخی یهود فرستاده شده بودند و امکان لغو سریع فرمان نبود پادشاه به یهود اجازه میدهد تا زمانیکه دستور لغو قتل عام یهود نرسیده است از خود دفاع کنند و نه تعدی. هیچ جای کتاب درباره تعداد کشته شده ها چیزی گفته نشده و مطمئنا تعداد کشته ها در چند ساعت به صد نفر هم نمیرسیده است. و معلوم نیست این تعداد کشته شده را فارس و مشرق از چه منبعی میگویند.
همانطور که قبلا هم گفتم اصلا جشن پوریم در اواسط اسفند هست.
و همچنین روز 13 به در به خاطر زلزله بزرگی بود که در قدیم پایتخت ایران را ویران کرد.
اگر شما فقط یک منبع درباره این کشتار برای من ذکر کنید من تمام حرف هایم را پس میگیرم البته به غیر از فارس و مشرق.

من نمیدونم شما چه دشمنی با امثال فارس و مشرق دارید که چنین دروغ بزرگی را به اینها نسبت میدهید یا چه دلیلی دارد که مطالب یکی از کتب مقدس یهودیان که حتی بر پایه ان سالانه جشن میگیرند و حتی با وجود موجود بودن قبر افرادی که مرتکب این جنایت شدند باز سعی در تحریف ماجرا دارید.جالبه که خود یهود هم در کتابش به تعداد کشته شدگان اشاره میکنه بعد شما سعی میکنید حتی این مورد را هم زیرسئوال ببرید!!!!اگر شما یهودی هستید و می خواهید از قوم خود به هر شکل دفاع کنید به روشنی بگید تا ما حداقل بدانیم با چه منطقی با شما سخن بگوئیم.اگر نیستید و صرفا بر اساس خواندن نوشته ها توی سایتهای اینترنتی به این تفکر رسیدید بالاخره نمیشه چیزی که یهود خود به ان اعتقاد داره و هر سال اجراش میکنه را بی دلیل زیرسئوال برد و نسبت دروغ یهودستیزی به دیگران داد.
اما ما ملاک را بر یهودی بودن شما قرار میدهیم و بر این اساس با استفاده از ترجمه خود یهودیان به ادعاهای شما در مورد اصل داستان و ماجرایی که در مورد یونان و....گفتید که اصلا این نبوده و ادعای دیگرتان در مورد عدم وجود تعداد کشته شدگان در کتاب جواب میدم.که به صراحت در استر ترجمه شده توسط خود یهود فقط در شوشدر روز اول 500 نفر و در روز بعد 300 نفر را از دم تیغ گذراندن و همانجا اشاره میکند وقتی فقط در شوش 500 نفر را کشتن ببین در جاهای دیگر چه قتل عامی راه انداختن.و در نهایت ذکر قتل عام 75000 نفر ایرانی!!!!!
خب حالا منبع معتبر!!!!! نظرت در مورد سایت رسمی یهودیان ایران چیه؟؟به نظرت منبع معتبری میاد؟؟؟؟؟انشاءالله که ترجمه هموطنان کلیمی ما را از کتاب استر نشانه یهودستیز بودنشان تعبیر نخواهید کرد؟؟؟؟
اول لینک اغاز ماجرا و اصلا داستان که چی هست؟؟؟؟؟ که بر خلاف ادعای شما اصلا ربطی به توطئه برای قتل شاه توسط هامان اونهم در هنگام رفتن به یونان ندارد بلکه ادعای یهودستیزبودن!!!!هامان و بعد تلاش برای توطئه علیه وی توسط مردخای و استر را بیان میکند که البته موفق هم شدند!!!!
[External Link Removed for Guests]
و سرانجام لینک قسمتی که در کتاب به صراحت عدد کشته ها را در شوش در روز اول 500 تن ذکر کرده و این سخن پادشاه به استر که فقط در شوش اینقدر کشتن ببین در جاهای دیگر چه کردند و اتفاقا عدم رضایت و درخواست ادامه در روز بعد توسط استر که در کتاب از قتل 300 تن دیگر فقط در شوش اشاره شده.وبعد ذکر عدد 75000 نفر قتل عام از ملت ایران.خدا بده برکت!!!!!
[External Link Removed for Guests]
خب دیدیم طبق ترجمه سایت یهودیان هم داستان و کینه گرفتن اینها از مخالفانشان با انچه شما گفتید زمین تا اسمان متفاوت است و مهمتر انکه رقم هایی از این جنایات ذکر شده.با توجه به اینکه اصل ترجمه توسط خود یهود را براتون گذاشتم و اینکه ذکر عدد 75000 نفر را دروغ فارس و مشرق برای یهود ستیزی دانستید ما منتظریم علاوه بر توبه بخاطر نسبت دروغ دادن حرفهاتون را پس بگیرید و بی دلیل این جنایت بزرگ در تاریخ ایران را توجیح نکنید.منبع هم نه فارس بود و نه مشرق.ترجمه رسمی سایت یهودیان از کتاب مقدسشان بود!!!!!