زیباکلام: مذاکرات شکست بخورد فقط اقتصاد دچار بحران نمی‌ شود

[mj_piremard]

با سلام

صادق زیباکلام شامگاه شنبه در همایش امیدواران در کرمانشاه به مناسبت سالروز پیروزی دولت در انتخابات ۲۴ خرداد ماه سال ۹۲ گفت: در انتخابات برگزار شده در یک جامعه معمولی و توسعه یافته که با برتری حزب رقیب یا اپوزیسیون همراه باشد، اهداف، آرمان و برنامه‌های آن حزب مشخص و مدون است.

بخشهایی از سخنان او به نقل از فارس:
-این احزاب چهار سال در هیبت اپوزیسیون برنامه‌ریزی کرده و مواضع و برنامه‌های خود را در تمامی زمینه‌ها مشخص کرده و در صورت پیروزی و به قدرت رسیدن آن‌ها را عملی می‌کند.

-ولی نحوه پیروزی روحانی اصلا و ابدا این‌گونه نبوده، تا چند روز مانده به انتخابات بحث اصلی شرکت کردن یا نکردن هاشمی و یا خاتمی به‌عنوان چهره شاخص اصلاحات بود.

-اما این یک روی سکه بود و روی دیگر سکه این بود که در هنگام تبلیغات در دانشگاه‌ها همه به ما می‌گفتند که با چه رویی پس از قضایای ۲۲ خرداد ۸۸ از مردم می‌خواهید که به پای صندوق‌های رای بیایند.

-برخی از شواهد نشان از اراده خاتمی و هاشمی برای ثبت‌نام می‌داد، اما برخی بر این عقیده بودند که شورای نگهبان آن‌ها را رد صلاحیت می‌کند.

-ثبت‌نام دقیقه ۹۰ هاشمی در آخرین روز ثبت‌نام کاندیداها اتفاق افتاد. با این کار همه ما نفس راحتی کشیدیم که با آمدن هاشمی همه با تمام قوا از او حمایت خواهیم کرد.

-خوابی که برایمان دیده شده بود این بود که ما سخت در اشتباهیم و اصولگرایان اجازه نمی‌دهند هاشمی در انتخابات شرکت کند.

-هاشمی با پذیرفتن رد صلاحیتش از سوی شورای نگهبان اگر توطئه‌ای هم از جانب اصولگرایان شکل گرفته بود، آن‌ را نقش بر آب کرد و انگار نه انگار که رد صلاحیت شده است.

-پس از این مسئله بخشی از نیروهای غیراصول‌گرا به عارف و برخی دیگر به روحانی متمایل بودند و ما در نامه‌ای خواستار روشن شدن تکلیف حمایت از یک نفر برای شرکت در انتخابات شدیم.

-مردم در این شرایط به کار آشفته ما خرده گرفته و می‌گفتند که ما می‌خواهیم رای خود را به غیر از اصول‌گرایان بدهیم، باید به کدام‌یک رای دهیم.

-ما عرضه تعیین یک آلترناتیو یا جایگزین برای حمایت توسط مخالفان حاکمیت هشت ساله اصولگرایان را نداشتیم، با کنار رفتن عارف در روزهای پایانی بسیاری از افرادی که بعد از حوادث سال ۸۸ تمایلی به رای دادن نداشتند، در روزهای آخر به این جمع پیوستند.

-حمایت مقام معظم رهبری از اصلاح‌طلبان یکی از عوامل موثر بر کشاندن ۱۹ میلیون نفر به پای صندوق‌های بود، کنار رفتن عارف و رد صلاحیت هاشمی که مردم را به واکنش واداشت از دیگر وقایع موثر در این زمینه محسوب می‌شود.

-حمایت زندانیان سیاسی از روحانی که مردم را به شرکت در انتخابات و رای دادن به وی تشویق کردند نیز در مجاب کردن مردم برای به راه انداختن حماسه ۲۴ خرداد ماه ۹۲ موثر بود.

-انتخاب وزرا نخستین مشکل طبیعی پیش‌روی دولت تازه روی کار آمده روحانی بود. تفاوت انتخابات جامعه ما با جوامع توسعه یافته سیاسی در این است که دولت منتخب مردم در آن جوامع دارای قدرت و اختیارات است.

-رئیس جمهور در ایران قدرت و اختیار لازم برای ارائه سیاست‌های جدید ندارد و در جوامع دیگر با تغییر دولت مجموعه جدیدی با برنامه‌های مشخصی روی کار می‌آیند.

-مشکل بعدی دولت روحانی تعامل با قوه مقننه استکه برای رای اعتماد به وزرا باید با آنان مصالحه می‌کرد که این‌ها همه از مشکلات و دشواری‌های مقابل دولت بود.

-بدون تجزیه و تحلیل وضعیت قوه مجریه در زمان مراسم تحلیف دولت یازدهم نباید به بررسی عملکرد و دستاوردهای دولت روحانی پرداخت.

-روحانی در شرایطی دولت را در اختیار قرار گرفت که کشور شاهد نرخ تورم ۴۰ درصدی، وجود چهار تا ۶ میلیون نفر بیکار در کشور و رشد منفی بوده و فساد از در و دیوارش می‌ریخت.

-در آن شرایط تحریم‌ها عملا کمر اقتصاد را خرد کرده بود، در عرصه بین‌المللی روابط مطلوبی نداشتیم و در زمان حاکمیت هشت سال اصول‌گرایان وضعیت از بد به بدتر تبدیل شد.

-در آن زمان روابط با کانادا قطع، با همسایگان و کشورهایی همچون استرالیا به حداقل رسیده بود، اما با کشورهایی همچون گینه‌بیسائو، اندونزی و برونئی روابط خوبی برقرار شده بود!

-دولت گذشته میلیاردها تومان در اندونزی سرمایه‌گذاری کرد، اما چه دستاورد و تاثیری برای کشور داشته است.

-سازماندهی قبلی برای تشکیل دولت جدید وجود نداشت، روحانی در یک وضعیت نابسامانی روی کار آمد و دولت را تحویل گرفت.

-روحانی با علم و آگاهی از این شرایط به میدان آمده و خواستار بیعت مردم شده و از همان نخستین روز ورودش به پاستور یک هدف اساسی و بنیادی را برای خود تعریف کرد.

-نجات کشور از باتلاق هسته‌ای و چاه ویلی که بیش از ۱۰ سال است در آن افتاده، هدف اساسی رئیس جمهور است. روحانی معتقد است که مسئله هسته‌ای باید با مصالحه حل شود.

-رئیس جمهور تمام تخم‌مرغ‌ها را در سبد هسته‌ای قرار داده و برخلاف میل و اعتقادش مدام در مصاحبه‌ها بیان می‌کند که به نتیجه نرسیدن مذاکرات آخر دنیا نیست، مهم نیست اگر به توافق نرسیم، با اقتصاد مقاومتی و طرق مختلف به پیش می‌رویم.

-چه روحانی و چه هر فرد دیگری در ۲۴ خرداد ماه ۹۲ در انتخابات پیروز می‌شد، اگر نتواند کشور را از چاه ویل هسته‌ای بیرون بکشد، هیچ کار دیگری نیز نمی‌‌تواند انجام دهد.

-[HIGHLIGHT=#ff0000]ایران در میدان گاز پارس جنوبی که حدود دو دهه از کشف آن‌جا می‌گذرد با قطر شریک بوده، اما به دلیل تحریم‌ها نتوانسته از تکنولوژی و سرمایه لازم بهره‌برداری کند و برعکس ما نور چشم غربی‌ها (قطر) در سال ۹۲ بیش از ۱۰۰ میلیارد مترمکعب گاز بیشتر از ایران برداشت کرده که سه برابر بیشتر از ما بوده است.

-این میزان برداشت گاز قطر در سال ۹۲ به ارزش ۴۰ میلیارد دلار و یا ۱۲۰ هزار میلیارد تومان وجه رایج مملکت است.

-کل بودجه عمرانی ایران در سال ۹۲ ، ۳۷ هزار میلیارد تومان، کل بودجه آموزش و پرورش ایران در سال ۹۲ ، ۱۳ هزار میلیارد تومان، کل بودجه بهداشت، درمان، خدمات پزشکی برای سال ۹۳ با تلاش‌های دولت یازدهم ۱۷ هزار میلیارد تومان شد.

-مقایسه این آمار با ۱۲۰ هزار میلیارد تومانی که در سال گذشته از دست دادیم، خود گواه همه چیز هست و نیازی به گفتن چیز دیگری نیست. 
[HIGHLIGHT=#ff0000]
-تمام سلول‌های بدنم لیبرال است، مردم باید بدانند که در مقابل مسئله هسته‌ای چه چیزی کسب و چه چیزی از دست می‌دهند، آنگاه تصمیم بگیرند. 

-یک نفر در حوزه تولید، توزیع و یا تجارت در بخش خصوصی یا دولتی را نام ببرید که بگوید تحریم‌ها مشکلی ایجاد نکرده. یکی از حضار جواب داد: «احمدی‌نژاد».

-همین احمدی‌نژاد در سال ۸۴ وقتی رئیس جمهور شد، سیاست هسته‌ای اصلاح‌طلبان را کج‌دار و مریز و دو سال تعلیق غنی‌سازی هسته‌ای را خیانت خواند.

-[HIGHLIGHT=#ff0000]احمدی‌نژاد معتقد بود که غربی‌ها با این دلیل با برنامه‌ هسته‌ای ایران مخالف هستند که در نتیجه پیشرفت، ۲۵۰ رشته اقتصادی و صنعتی در کشور ایجاد می‌شود و بارها از وی خواستیم که ۲۵ نه پنج نه حتی یکی از آن رشته‌ها را بازگو کند که نتوانست.
 
-بزرگترین درد کشور وجود چهار تا ۶ میلیون بیکار است. برای هر شغلی ۳۵ الی ۵۰ میلیون تومان نیاز است و تامین شغل برای حداقل یک میلیون نفر از این‌ها هزینه‌های بالایی را نیاز دارد.

-این‌ها واقعیات جامعه است و معتقدم انتظارات عمده‌ای که از دولت داریم خصوصا خواسته‌های جامعه مدنی به هیچ وجه شامل مرور زمان نمی‌شود.

-رفع حصر، آزادی زندانیان سیاسی که فراموش شده اند، بسته‌ نشدن روزنامه‌ها هم‌چون آب خوردن و عدم احضار مکرر افراد از جمله مهمترین خواسته‌های جامعه مدنی است.

-خواسته‌های جامعه مدنی در شرایط التهاب که مسئله مذاکرات با آمریکا و غربی‌ها انسجام پیدا نکرده، یک بحث جدی نیست.

-اگر مذاکرات به شکست بخورد و به‌ جای اول یعنی سال ۹۱ برگردد، فقط اقتصاد دچار بحران نمی‌شود بلکه مطالبات جامعه مدنی نیز به عقب خواهد رفت، چون وقتی دولت خواسته‌های ابتدایی را برآورده نکند حمایت مردمی را از دست می‌دهد.