بنزین آزاد به شرط ماشین آزاد!

[samsun]

  [HIGHLIGHT=#494429]خودروسازان حداقل 7 میلیون اضافه از مردم اضافه می گیرند كه اگر این پول را در بانك سپرده گذاری كنیم سالانه 20درصد سود یعنی 120.000 تومان در ماه كه مساوی یارانه 400 لیتر بنزین می شود واین جدا از ....     

به گزارش آینده؛ از تابستان ۱۳۸۶ تا حال حاضر، سهمیه بندی بنزین یکی از مباحث داغی است که در هر محفل ایرانی مطرح است. هدف از اجرای طرح اصلاح الگوی مصرف انرژی و تزریق مازاد درآمد حاصل از این طرح در پروژه های بزرگ اقتصادی و در نهایت رفع بیکاری و محرومیت از چهره جامعه ایرانی عنوان شده بود و الان با آغاز اجرای طرح هدفمند کردن یارانه ها، بنزین از جمله اقلامی است که همچنان دغدغه اصلی مردم و اقتصاددانان کشور قرار گرفته است.
این حقیقت تلخ برهیچ کس پوشیده نیست که ایران یکی از بزرگترین مصرف کنندگان انرژی درجهان است. این درحالی است که قیمت ارزان حامل های انرژی واعطای یارانه های هنگفت در بخش انرژی سبب شده تا مردم با این نگاه غلط که می توانند بی رویه مصرف کنند خو بگیرند.
حذف سهمیه بندی و واقعی کردن نرخ بنزین همراه با قیمت های جهانی هدف اصلی دست اندرکاران عنوان شده و این در فضای اقتصاد ایرانی که همواره به قیمت بنزین وابسته بوده و تورم سالیانه تابعی از افزایش نرخ بنزین در کشور بوده اهمیت فوق العاده ای دارد. هدف از این نوشتار پرداختن به یک موضوع است که اغلب توسط سیاستگذاران و سیاست سازان کشور مورد اغفال قرار می گیرد و آن اینکه بنزین با قیمت آزاد جهانی بایستی به مصرف کننده ای عرضه شود که خودروی خود را با قیمت آزاد جهانی تهیه می کنند!
این نکته کلیدی است. حق و وظیفه دولت در اصلاح رویه های اشتباه در جامعه امری آشکار است، اما آیا این جاده یک طرفه است و برای دولت تکلیفی را متصور نیست. مصرف کننده ایرانی با هدف کاهش مصرف انرژی تحت فشار قرار می گیرد در حالی که دولت در اصلاح نظام تولید و عرضه خود هیچ تغییری را ایجاد نمی کند.
پس از آزاد شدن قیمت بنزین، مصرف کننده ایرانی بایستی قیمتی معادل فوب خلیج فارس را روانه باک ماشین خود نماید در حالی که حداقل دو و نیم برابر قیمت ماشین در کشورهای خلیج فارس را بپردازد. آیا این جفایی بزرگ بر مصرف کننده ایرانی نیست؟ کیفیت تولید ماشین در داخل کشور در کنار قیمت های سرسام آور که هیچ نسبتی با میزان درآمد مردم و کیفیت خودروی تولید شده ندارد، فقط یک راه حل را می طلبد و آن آزاد سازی قیمت خودرو در کنار آزاد سازی قیمت بنزین.
آیا اصلاح الگوی مصرف ایرانی که شب و روز بر مغز و تصور ایرانی از هر رسانه ای طنین انداز است، سخنی را در مورد اصلاح الگوی مصرف خودروهای ایرانی حرفی به میان می آورد؟ آیا قرار است خودروسازان ایران به دلیل عدم اصلاح ساختار سوخت رسانی خودروهای خود مورد مواخذه قرار گیرند؟ و سئوال اساسی تر اینکه آیا یک مصرف کننده ایرانی که بایستی قیمت بنزین جهانی را پس از اجرای هدفمند کردن یارانه ها بپردازد، لایق استفاده از خودروهایی با کلاس جهانی و قیمت جهانی نیست؟
جالب اینجاست که قیمت خودروهایی مانند پژو ۴۰۵، سمند، پرشیا و ۲۰۶ که در ایران ۱۴ تا ۲۰ میلیون تومان فروخته می شود در جهان ۷تا ۱۳ هزار دلار است و به عبارتی دیگر خودروسازان در رنج جهانی برای هر ماشین حداقل ۷ میلیون اضافه از مردم می گیرند که اگر خریدار این پول را در بانک هم سپرده گذاری کند، سالانه ۲۰درصد سود یعنی ۱٫۴۰۰٫۰۰۰ تومان در سال برابر ۱۲۰٫۰۰۰ تومان در ماه که مساوی یارانه ۴۰۰ لیتر بنزین می شود. واین جدا از اصل پول است،یعنی ما برای یک خودروی متوسط یارانه ۴۰۰لیتر بنزین را از مردم میگیریم وبعنوان رانت به خودروساز می دهیم، برای خودروی پراید هم این مبلغ حداقل نصف آن یعنی معادل یارانه ۲۰۰لیتر بنزین است.
[HIGHLIGHT=#fbd5b5]به نظر می رسد قدم اصلی تر دولت در این زمینه هدفمند کردن مصرف ایرانی در همه زمنیه ها باشد. امیدواریم در صورت آزادسازی قیمت حامل های انرژی و سوخت به خودروسازانی که توانایی تولید خودروهای استاندارد با مصرف سوخت پایین را ندارند، یارانه های نوروزی اعطا نگردد تا مزیت نسبی آنان به جد در تولید خودرو به محک گذاشته شود و امیدوار است حداقل برای حمایت از مصرف کننده ایرانی عوارض سنگین بر خودروهای خارجی برداشته شود تا شاهد مصرف بنزین آزاد در ماشینی با قیمت واقعی باشیم.