اواسط ماه ژوئن، سران کشورهای عضو سازمان همکاری های اقتصادی شانگهای در شهر آستانه، پایتخت قزاقستان با یکدیگر دیدار خواهند داشت. اعضای این سازمان را کشورهای روسیه، چین و چهار کشور آسیای مرکزی تشکیل می دهند. ایران، هندوستان، پاکستان و مغولستان نیز به عنوان اعضای ناظر بر جلسه حضور خواهند داشت. انتظار می رود که اعضای حاضر در این دیدار، مساله ی پیوستن افغانستان به گروه ناظرین سازمان را نیز بررسی کنند.
دیدار در شهر آستانه به مناسبت دهمین سال تاسیس سازمان صورت خواهد گرفت. اما در این نشست علاوه بر بررسی نتایج نشست های ده سال اخیر، موضوعات دیگری هم در دستور کار قرار گرفته است. از جمله این موضوعات، شرایط افغانستان می باشد. اما کشورهای عضو سازمان همکاری های اقتصادی شانگهای تا چه اندازه به مساله افغانستان علاقه مند هستند؟ کم کردن نیروهای نظامی خارجی در کشور افغانستان، چه نتایجی می تواند به دنبال داشته باشد؟ و آخر اینکه، سازمان همکاری های شانگهای در رابطه با افغانستان چه راهبردی در پیش خواهد گرفت؟
آندره گروزین رئیس بخش آسیای میانه و مرکزی در انسیتوی کشورهای جامعه مشترک المنافع، در مصاحبه با رادیو «صدای روسیه» چنین می گوید: «هسته ی فعالیت های سازمان شانگهای را مبارزه برای حفظ ثبات در فضای کشورهای عضو سازمان، ناظران آن و همچنین منطقه اروپا آسیا تشکیل می دهد. افغانستان برای این سازمان یک مساله مهم است، زیرا بدون حفظ آرامش و ثبات در این کشور، نمی توان از ثبات در آسیای مرکزی، آسیای جنوبی و همچنین خاور میانه سخن گفت. سازمان همکاری های شانگهای باید وقایع افغانستان را بررسی کرده و استراتژی بلند مدت در خصوص این کشور مشخص کند. قطعا، با کاهش نیروهای نظامی غرب در افغانستان، مشکلات زیادی بروز خواهد کرد. از جمله این مشکلات، مساله مواد مخدر، اقدامات سازمان های افراطی، مهاجرت غیر قانونی و برهم خوردن ثبات عمومی در کشور می باشند.
نیروهای متحده غرب در افغانستان اولویت خود را مبارزه با نیروهای مخالف مسلح قرار داده است. به همین خاطر مذاکرات محرمانه ای را این اواخر با آنان آغاز کرده اند. کارهای چندان زیادی برای پیشرفت اقتصادی در افغانستان انجام نگرفته است. استراتژی سازمان شانگهای که امروز مشخص می شود، حتما باید به صورت مجموعه ای از اقدامات باشد. در این برنامه باید جایی هم برای مقابله با سازمان های افراطی بگذارند. اما هدف اصلی باید کمک به این کشور برای همکاری های کامل اقتصادی باشد، تا شهروندان بتوانند در این کشور جنگ زده از شرایط مناسب برای زندگی برخوردار شود. مسلما، این مسایل پس از الحاق افغانستان به اعضای ناظر سازمان، به طور مفصل تری مورد بررسی قرار خواهند گرفت. و آن گاه افغانستان می تواند به عنوان یک عضو سازمان از ثبات لازم نیز در کشور برخوردار گردد».
خروج نیروهای نظامی امریکا از افغانستان به زودی آغاز می شود. رییس جمهور امریکا وعده داده بود که تا سال 2014 میلادی، تمام نیروها از کشور خارج می شوند. اما، خبرهایی از گوشه و کنار می رسد که می گویند آمریکا نمی خواهد نیروهای خود را از افغانستان خارج کند. به عبارتی، هم می خواهند خارج شوند و هم پایگاه خود را حفظ کنند. اگر اوضاع به همین شکل پیش برود، سازمان همکاری های شانگهای چطور می تواند شرایط را در افغانستان بهتر سازد؟ آندره گروزین در این خصوص می گوید:
«سازمان همکاری های شانگهای تا کنون از نظر برخی رهبران کشورهای غربی به عنوان نیروی مقابله کننده معرفی شده است. بر اساس حوادث سال های اخیر می توان گفت که ایالات متحده و متحدین غربی اش، مایل هستند نفوذ خود را در دولت کابل همچنان حفظ کنند. اگر نفوذ آنها به علاوه حضور نظامی جدید آمریکا، همچنان در کابل حفظ شود، در آن صورت افغانستان به سمت همکاری با کشورهای دیگر کشیده خواهد شد که در این رابطه تفاوت های ظریفی وجود دارد. علاوه بر این، فاکتورهای عینی و غیر عینی وجود دارند که افغانستان را به سوی همکاری های متقابل با کشورهای همسایه می کشند. زیرا این همکاری ها به حل بسیاری از مشکلات کشور کمک خواهد کرد. واضح است که همکاری با کشورهای همسایه و حل مشکلات داخلی در اولویت قرار دارد. و بهتر است که زمینه های همکاری متقابل با همسایگان کمتر از کشورهایی نباشد که مسیر طولانی را برای رسیدن به افغانستان طی کرده اند
[BLOCKQUOTE][BLOCKQUOTE][BLOCKQUOTE][BLOCKQUOTE][BLOCKQUOTE][External Link Removed for Guests]
[/BLOCKQUOTE][/BLOCKQUOTE][/BLOCKQUOTE][/BLOCKQUOTE][/BLOCKQUOTE]
