مذاکرات ایران و 1+5 ( بغداد )

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

[External Link Removed for Guests]
درست زمانی که مجموعه شرایط بین المللی حاکی از مثبت بودن فضای حاکم بر پرونده هسته ای ایران و امکان رسیدن ایران و غرب به توافقی در این زمینه بود، اخبار منتشر شده از شب گذشته تاکنون، این ماجرا را به کلی در هاله ای ابهام فرو برد. اما حقیقت پشت پرده این اخبار چیست؟

درست زمانی که مجموعه شرایط بین المللی حاکی از مثبت بودن فضای حاکم بر پرونده هسته ای ایران و امکان رسیدن ایران و غرب به توافقی در این زمینه بود، اخبار منتشر شده از شب گذشته تاکنون، این ماجرا را به کلی در هاله ای ابهام فرو برد. اما حقیقت پشت پرده این اخبار چیست؟

نگاهی به سه واقعه مهم اتفاق افتاده طی 24 ساعت گذشته، می تواند زمینه درک بهتر این موضوع را فراهم کند.

طی نشست روز گذشته کشورهای عضو آژانس بین المللی انرژی اتمی در وین، آمریکا و کشورهای عضو اتحادیه اروپا در یک موضع گیری غیرمنتظره، مدعی عدم پایبندی ایران به تعهداتش و خواهان تعلیق همه فعالیت های مربوط به غنی سازی اورانیوم در ایران شدند.

ساعاتی از انتشار این خبر نگذشته بود که «آسوشیتدپرس» ضمن اعلام لغو انتخابات زودهنگام در رژیم صهیونیستی، از توافق حزب راستگرای «لیکود» و حزب منتقد «کادیما» برای ادامه کار دولت «نتانیاهو» و جلوگیری از انحلال کابینه کنونی این رژیم خبر داد.

در نهایت، اخبار منتشر شده از سفر «هیلاری کلینتون» به هند و مذاکرات وی با مقامات هندی، از موضع گیری شدیداللحن کلینتون علیه ایران و متهم کردن ایران به اقدامات تهاجمی حکایت داشت. ناگفته نماند که هدف اصلی کلینتون از سفر سه روزه به هند، واداشتن این کشور به قطع واردات نفت از ایران بود.

این سه رویداد، در حقیقت سه قطعه از پازلی هستند که برای فشار بر ایران و واداشتن کشورمان به توقف برنامه هسته ای اش طراحی شده است. به عبارت دیگر، همزمانی این سه رویداد، نه امری تصادفی، بلکه حاکی از وجود برنامه ای مشخص از سوی غرب است.

برای فهم بهتر این ارتباط، توجه به ادعایی که چند روز پیش از سوی محافل امنیتی رژیم صهیونیستی مطرح شد، می تواند راهگشا باشد. منابع این رژیم اوایل هفته جاری اعلام کردند ایران یک رشته تأسیسات مخفی هسته ای را در دشت کویر تأسیس کرده و قصد دارد از آن ها برای پیشبرد برنامه تولید سلاج هسته ای استفاده کند.

به این ترتیب، این منابع خواستار آن شده بودند که موضوع بازرسی نمایندگان آژانس تنها به «پارچین» محدود نشود و مجموعه همه فعالیت های مرتبط از سوی ایران را در بر بگیرد.

با نگاهی دقیق تر باید گفت همین فضاسازی رژیم صهیونیستی بود که بار دیگر باعث تند شدن موضع کشورهای اروپایی و صدور بیانیه یادشده از سوی آن ها شد. در این باره به ویژه باید توجه داشت که ادعای وجود تأسیسات در دشت کویر، تنها بعد بیرونی ماجرا بوده که جهت آماده سازی افکار عمومی انجام شده، وگرنه آنچه مهمتر است، القائاتی است که در پشت پرده از سوی رژیم صهیونیستی متوجه اعضای غربی آژانس شده است.

خود ادعای وجود تأسیسات در دشت کویر نیز درست زمانی مطرح شد که «علی اصغر سلطانیه»، نماینده ایران در آژانس، تعطیلی تأسیسات «فردو» و نیز اصل غنی سازی اورانیوم در ایران را به عنوان خطوط قرمز جمهوری اسلامی ایران در مذاکرات با 1+5 اعلام کرده بود.

تا پیش از اظهارات آقای سلطانیه، غرب و اسرائیل همچنان امیدوار بودند با وجود موضع گیری های پیشین ایران، بتوانند در مذاکرات آتی، مقامات کشورمان را به پذیرش تعلیق کامل غنی سازی متقاعد کنند. اما موضع گیری رسمی ایران، کمتر از 20 روز مانده به مذاکرات بغداد، این امید را به کلی برای غرب از میان برد.

به این ترتیب، دولت نتانیاهو توانست از یک سو با القای این امر به کشورهای اروپایی که ایران در پی دستیابی به توافق نیست، این کشورها را به موضع گیری علیه ایران وادارد و از سوی دیگر، با مهم جلوه دادن به اصطلاح «خطر ایران» و ضرورت حفظ اتحاد دولت در داخل، احزاب منتقد را به همراهی با سیاست های خود و ماندن در دولت متقاعد کند.

بدون شک موضع گیری روز گذشته اتحادیه اروپا خود در موفقیت نتانیاهو در رسیدن به هدف داخلی اش نیز اثرگذار بوده ؛ زیرا وی اکنون می تواند با بیان این ادعا که توانسته جامعه بین المللی را در خطرناک بودن برنامه هسته ای ایران و نتیجه بخش نبودن مذاکرات با خود همراه کند، ضرورت حفظ وحدت در داخل برای مقابله با ایران را برای رقبای خود موجه جلوه دهد.

اظهارات جدید کلینتون نیز در همین راستا قابل ارزیابی است. بدین معنا که اروپا و آمریکا با از دست رفته دیدن امیدهای پیشین برای تعلیق کامل فعالیت های هسته ای ایران از راه گفتگو، بار دیگر وارد فاز تقابلی شده و سعی دارند از طریق فشار و تهدید، ایران را وادار به پذیرش خواست های خود کنند.

اساس این چرخش در جهت گیری غرب، وجود این تحلیل در میان آن هاست که نرمش ایران در مذاکرات هسته ای، ناشی از قرار داشتن ایران در موضع ضعف است و با اندکی فشار بیشتر می توان این کشور را به پذیرش هرگونه درخواستی در رابطه با برنامه هسته ای اش وادار کرد.

در همین راستا، علاوه بر تلاش های موجود برای محدود کردن خریداران نفت ایران، از هم اکنون باید انتظار داشت طی روزهای باقی مانده تا مذاکرات بغداد، صحبت از جنگ و حمله احتمالی رژیم صهیونیستی به تأسیسات هسته ای ایران، بار دیگر در رأس اخبار رسانه های غربی قرار گیرد و از این حربه نیز برای افزایش فشار بر ایران استفاده شود.

البته در تحلیلی خوش بینانه تر می توان گفت هدف غرب از این موضع گیری های سفت و سخت، این است که به اصطلاح با دست بالا وارد مذاکرات شود تا در نهایت حتی اگر ایران به تعلیق کامل غنی سازی راضی نشد - که نمی شود - با محدود شدن غنی سازی به سطح زیر 5 درصد و بازرسی بی قید و شرط بازرسان آژانس از همه تأسیسات هسته ای اش موافقت کند.


با این حال، به نظر می رسد نکته ای که غرب به آن بی توجه است این است که چنین اظهارات و موضع گیری های ضمن از میان بردن فضای مساعد به وجود آمده، بار دیگر جوی از بدبینی را در ایران به وجود خواهد آورد که ممکن است موفقیت نه تنها مذاکرات بغداد، بلکه اصولاً هر نوع مذاکره ای را با غرب زیر سوال ببرد.

[Sami 1993]

قابل توجه بعضی از هم وطنان که می گفتن و می گن مذاکره کنید .

[Immortal King]

تازه قیمت ها داشت پایین میومد. ارز، سکه، لبنات،مرغ و ....

خدا کنه قیمت ها دوباره بر نگردن بالا. به نظر من مذاکرات میتونه تاثیر گذار باشه

[Mr.Amirhessam]

     مطلب ذیل،ابعاد تاریک این برنامه را روشن خواهد نمود :      از لزوم توجه به ابعاد مختلف مذاكرات هسته   : صادق    حالي كه غرب به نتايج مذاكرات هسته اي بيش از هرطرف ديگري نيازمند است و روند اين مذاكرات مي تواند به عنوان برگ برنده جمهوري اسلامي محسوب گردد اما اظهارات و موضعگيري هاي چند روز اخير برخي مسئولان و سياسيون بدون توجه لازم به تاكتيك هاي رسانه اي طرف مقابل اين نگراني را ايجاد كرده كه برگ برنده فوق به پاشنه آشيل تبديل    بعضي مسئولان دستگاه سياست خارجي و برخي نمايندگان مجلس و رسانه هاي داخلي در حالي كه جمهوري اسلامي همواره اعلام كرده بود تحريم هاي غرب اثري بر زندگي مردم در ايران ندارد در يك اقدام غيرقابل توجيه دائماً از انتظار ايران مبني بر لغو تحريم ها سخن گفتند قيمت سكه و ارز كشور نيز كه در يك شرايط كذايي و غيرپايدار به شدت بالارفته بود به ناگاه سقوط مي كند تا افكار عمومي مطمئن شوند شرايط اقتصادي كشور با مذاكرات سياسي و هسته اي گره خورده    ايجاد اين تلقي در افكار عمومي كه نتايج مذاكرات بغداد قطعاً لغو تحريم ها خواهد بود مي تواند در صورت عدم حصول نتيجه فوق، شوك سنگيني به بازار هاي اقتصادي كشور وارد كند .   پنجــميــن دور از مذاكرات بين ايران و گروه 1+5 در تاريخ 26 فروردين در حالي برگزار شد كه پيش از آغاز مذاكرات در تالار «لطفي كردار» استانبول تركيه، كاترين اشتون، مسئول سياست خارجي اتحاديه اروپا و رئيس تيم مذاكره كننده 1+5 با ايران در    3 ساعته با سعيد جليلي گفته بود «گروه 1+5 در اين دور از مذاکرات با ايران با چهره و راهبرد جديدي ظاهر خواهد شد!»   سعيد جليلي، دبير شوراي عالي امنيت ملي کشورمان نيز در اين ديدار گفت: «اميدوارم 1+5 در اين دور از گفت وگوها اعتماد ملت ايران را جلب کند و ايران با روحيه سازنده وارد اين مذاکرات خواهد شد و بر تثبيت حقوق خود تاكيد دارد.» در حالي كه آخرين دور از مذاکرات هسته اي ايران و 1+5 در ژانويه 2011 بدون دستيابي به توافقي عملي پايان يافته بود اما از چند روز پيش از برگزاري مذاكرات استانبول2، منابع خبري بين المللي و داخلي در اقدامي غير متعارف از مثبت بودن مذاكرات ايران و 1+5 خبر مي دادند تا جايي كه يک ديپلمات غربي به رويترز گفت: «در مرحله اول گروه 1+5 مطالبه جديدي از ايران نداشته و قدرتهاي غربي منتظر واکنش ايران و طرح پيشنهاد اوليه از سوي اين کشور هستند.» گيدور وستروله، وزير خارجه آلمان نيز بر لزوم انجام مذاکره جدي و هدفمند از سوي طرفين در مذاكرات استانبول تاكيد کرد. وستروله در ادامه اظهارات هدفمند خود با بيان اينکه زمان هر گونه «بازي تاکتيکي» به پايان رسيده از ايران خواست اهتمام بيشتري براي به نتيجه رسيدن مذاکرات به خرج دهد.   اعتراف اشتون به حق مسلم ايران در دستيابي به انرژي هسته اي    با پايان يافتن دور دوم مذاكرات ايران و 1+5 در شامگاه بيست وششم فروردين كاترين اشتون نيز در جمع خبرنگاران، گفت وگوها در خصوص برنامه هسته اي صلح آميز ايران در استانبول را مثبت و سازنده ارزيابي مي كند و مي گويد: «دور بعدي مذاکرات 23 مه (3 خرداد) در بغداد برگزار خواهد شد.» اشتون همچنين با بيان اين نكته كه ما اطمينان يافتيم ايران در اين مذاكرات جدي است، تاكيد كرد ايران بايد حق برخورداري از برنامه هسته اي صلح آميز را داشته باشد.      شروع عمليات فريب رسانه اي    با پايان يافتن مذاكرات ايران و 1+5 موج اظهارنظرها و گزارش هاي مسئولان و رسانه هاي غربي درباره دستاوردهاي مثبت اين مذاكرات آغاز مي شود. تا جايي كه براي نخستين بار بن رودس، معاون مشاور امنيت ملي اوباما از نتايج مذاکرات هسته اي ابراز خرسندي کرده و مي گويد: «کشورش فرصت هايي را براي مذاکرات در خصوص برنامه هسته اي ايران مي بيند.» وي همچنين تصريح مي كند اين فرصت ها درباره آن است که بررسي کنيم چگونه ايران با تداوم برنامه هسته اي خود به تعهدات بين المللي اش هم عمل مي کند. در ادامه اظهارات مسالمت جويانه و مثبت مقامات غربي در مورد نتايج مذاكرات استانبول 2، باراك اوباما، رئيس جمهور امريكا نيز در سخناني بار ديگر بر تعهد خود براي حل ديپلماتيک و از راه گفت وگوي موضوع هسته اي ايران تاكيد مي كند و در پاسخ به اظهار نارضايتي رژيم صهيونيستي از نشست اخير استانبول مي گويد: « ما هنوز فرصت هايي را براي حل موضوع هسته اي ايران به صورت ديپلماتيک داريم.» ويليام هيگ، وزيرخارجه انگليس نيز در اظهاراتي عجيب مذاكرات ايران و1+5 را گام نخست در راه حل ديپلماتيک موضوع هسته اي ايران مي داند و تاكيد مي كند كشورهاي درگير در مذاکرات شامل امريكا، انگليس، فرانسه، روسيه، چين و آلمان در درجه نخست خواهان اين مسئله هستند که وارد گفت وگوهايي حقيقي با ايران برمبناي اعتماد و جديت شوند تا موضوع با توافقي که مورد قبول همه طرف ها باشد حل شود. پايان به ظاهر مسالمت آميز و مثبت مذاكرات استانبول 2 و ارسال پالس هاي مختلف از سوي مقامات غربي مبني بر سازنده بودن مذاكرات و همچنين اظهارات چند پهلوي مقامات روسي دال بر انتقاد اين كشور از اعمال تحريم هاي واشنگتن عليه تهران اما باعث مي شود بعضي مسئولان دستگاه سياست خارجي و برخي نمايندگان مجلس و رسانه هاي داخلي دچار اشتباهي استراتژيك شوند و در حالي كه جمهوري اسلامي همواره اعلام كرده بود تحريم هاي غرب اثري بر زندگي مردم در ايران ندارد با يك اقدام غير حرفه اي دائما از انتظار ايران مبني بر لغو تحريم ها سخن بگويند! در همين روزها البته قيمت سكه و ارز كشور نيز كه در يك شرايط كذايي و غيرپايدار به شدت بالارفته بود به ناگاه سقوط مي كند تا افكار عمومي مطمئن شوند شرايط اقتصادي كشور با مذاكرات سياسي و هسته اي گره خورده است.      فضاي افكار عمومي چگونه تحت تاثير قرار گرفت    بلافاصله پس از انتشار اظهارات مقامات روسي مبني بر اينكه غرب براي اعتماد سازي لازم در خصوص مذاكرات بغداد بايد تحريم ها عليه ايران را لغو نمايد، علي اكبر صالحي وزير امور خارجه كشورمان در اظهاراتي به غرب توصيه مي كند كه در فاصله باقيمانده تا مذاكرات بغداد در جهت اعتمادسازي حركت كرده و در اين مسير نسبت به رفع تحريم ها اقدام كند. همچنين علاءالدين بروجردي، رئيس کميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس شوراي اسلامي نيز در اظهاراتي لغو تحريم هاي اقتصادي شامل تحريم هاي نفتي و بانکي را از مهمترين موضوعاتي معرفي مي كند که در دور بعدي مذاکرات ايران و 1+5 در بغداد مطرح خواهد شد. اما هنوز اظهارات علي اكبر صالحي، وزير امور خارجه كشورمان و ساير مقامات سياسي در خصوص انتظار لغو تحريم ها در فضاي رسانه اي كشور و از جمله روزنامه بازتاب دارد كه هيلاري كلينتون، وزير خارجه امريكا در سخناني در واکنش به صحبت هاي علي اكبر صالحي، ضمن تاكيد بر ادامه فشارها بر تهران مي گويد: من معتقدم که روند حل مسائل بايد به شيوه اقدام در برابر اقدام باشد.کلينتون تاكيد مي كند زماني سنگيني تحريم ها و اقدامات فروکش خواهد کرد که ايران از خود جديت نشان دهد. وزير امور خارجه امريكا كه در برزيل صحبت مي کرد تصريح مي كند: امريكا تحريم ها و ديگر فشارها بر ايران را ادامه خواهد داد تا ببينيم که تهران در دور بعدي مذاکرات در بغداد چه چيزي بر روي ميز مذاکرات قرار خواهد داد. در حالي كه مقامات غربي به خصوص وزير امور خارجه امريكا با صراحت بر اين نكته كه «امريكا تحريم ها و ديگر فشارها بر ايران را ادامه خواهد داد تا ببينيم که تهران در دور بعدي مذاکرات در بغداد چه چيزي بر روي ميز مذاکرات قرار خواهد داد» خود را آماده مذاكرات بغداد مي كردند اما متاسفانه برخي مقامات كشورمان كه عمده آنها را نمايندگان محترم مجلس تشكيل مي دادند همچنان در اظهاراتي پر حجم از «لغو تحريم هاي ايران در اجلاس بغداد» سخن گفته و ضمن تبديل اين خواسته به يك اصل قطعي، اين تلقي را در افكار عمومي كشور ايجاد مي كردند كه نتيجه مذاكرات بغداد قطعاً لغو تحريم ها خواهد بود!      تغيير مواضع    در عين حال غرب كه از عمليات رواني و رسانه اي خود به نتايج مطلوبي رسيده بود بازي را وارد فاز جديدي مي كند. مايكل مان، سخنگوي كاترين اشتون، رئيس سياست خارجي اتحاديه اروپا در همين زمينه مي گويد: «پيش شرطي براي مذاكرات بغداد وجود ندارد.» ويكتوريا نولاند، سخنگوي رسمي وزارت امور خارجه امريكا نيز روز دوشنبه در نشست خبري خود گفت: «من مي توانم بگويم كه موضع ما تغيير نكرده و ما مي خواهيم ايران تعهدات بين المللي خود را اجرا كرده و از جمله طوري كه در چند قطعنامه سازمان ملل تقاضا شده، غني سازي اورانيوم را متوقف سازد.»   اين شوك نيز كافي نيست تا برخي سياسيون داخل كشور متوجه اصل ماجرا بشوند و تنها يك روز پس از اظهارات صريح سخنگوي كاترين اشتون مبني بر اينكه هيچگونه پيش شرطي براي اجلاس بغداد وجود نخواهد داشت، تعدادي از افراد همچنان سخنان قبلي را ادامه مي دهند. علاءالدين بروجردي، رئيس كميسيون امنيت ملي مجلس شوراي اسلامي تاكيد مي كند: «انتظار مي رود که به دنبال همکاري هاي ارزشمند ايران و رويکرد مثبتي که در اجلاس استانبول از طرف ايران وجود داشت، شاهد گذاشتن نقطه پاياني بر تحريم ها باشيم.» غلامرضا مصباحي مقدم، نماينده مردم تهران در مجلس شوراي اسلامي و عضو مجمع تشخيص مصلحت نظام نيز در جمع كرماني هاي مقيم تهران با بيان اين که در مذاکرات استانبول، هيات ايراني شرط ادامه مذاکرات در بغداد در سوم خرداد را کاهش تحريم ها عنوان کرده مي گويد: «ظاهراً طبق اخبار رسيده اين مسئله با موافقت طرف غربي مواجه شده است!»      بهتر است اظهارنظر زودهنگام نکنيم    وزير امور خارجه البته زودتر از ساير افراد متوجه عمليات فريب مي شود و در موضعي متفاوت به ديگران توصيه مي كند كه «بهتر است اظهارنظر زودهنگام نکنيم». صالحي در كنفرانس خبري با رابرت نعلبنديان، وزير امور خارجه ارمنستان با ابراز رضايت نسبت به مذاكرات استانبول 2 و با بيان اينكه نشست استانبول موفقيت آميز بود و اميدواريم نشست بغداد نيز موفقيت آميز باشد، درباره تصميمات گرفته شده راجع به نشست بغداد با 1+5 تصريح مي كند: «بهتر است براي يک ماه ديگر اظهارنظر زودهنگام نکنيم، اما ما نظر خود را اين گونه بيان مي کنيم که قرار است يک نقشه راه توسط آقاي باقري معاون سعيد جليلي و خانم اشميت معاون خانم اشتون تهيه شود.»      غرب قابل اطمينان نيست    غرب در تمامي مذاكرات قبلي نشان داده به هيچ وجه قابل اطمينان و اعتماد نيست و از تاكتيك هاي پيچيده عمليات رواني و ديپلماتيك بهره خواهد برد. هرچند بايد بر اين نكته تاكيد كرد كه اروپا و امريكا در اين دور از مذاكرات هسته اي در موقعيتي بسيار شكننده تر از مراحل قبلي قرار گرفته اند و به واقع و بنا به دلايل اقتصادي و سياسي به نتايج اين مذاكرات چشم دارند اما به هيچ وجه نبايد از عمليات فريب آنها غافل بود. ايجاد اين تلقي در افكار عمومي كه نتايج مذاكرات بغداد قطعاً لغو تحريم ها خواهد بود مي تواند در صورت عدم حصول نتيجه فوق شوك سنگيني به بازار هاي اقتصادي كشور وارد كند . اين نكته اي است كه مسئولان، سياسيون و رسانه هاي داخلي بايد به آن توجه داشته باشند.      ايران، شماره 5067 به تاريخ 13/2/91، صفحه 1 (صفحه اول) 

[sky_pesar]

روز اول كه مذاكرات تموم شد همه مسئولين اولين درخواستشون اين بود كه تحريم ها را بردارند ، غربي ها هم از همين نكته استفاده كرده و فهميدن كه ما كم آورديم .
كاش مسئولين در اظهار نظرات كمي پخته تر عمل مي كردند . اين گراني ها هم به خاطر بي تدبيري و عدم كفايت مسئولين هست چون در كشوري كه اكثر اقليم هاي جغرافيايي وجود داره چرا بايد كمبود مواد غذايي و گراني باشه .
اكثر مواد اوليه ما از خارج مياد واقعآ بايد ازشون علت را پرسيد خجالت نمي كشن ....

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

زماني طولاني تا مذاكرات بغداد باقي نمانده است اما دورنماي اين مذاكرات چندان روشن نيست. مذاكرات اسلامبول 2 پس از 15 ماه وقفه در گفت وگوهاي ايران و 1+5 آغاز شد. در اين مدت، دو اتفاق مهم رخ داد. نخست اينكه، آمريكا و ديگر كشورهاي غربي تلاش هاي خود براي فعال كردن انواع اهرم هاي فشار بر ايران را حداكثر كردند. فرض بنيادين اين پروژه اين بود كه اگر اهرم هاي فشار همزمان فعال شده و در زماني مناسب بر ايران وارد شود، در فضاي داخلي ايران نوعي مطالبه مصالحه با غرب شكل خواهد گرفت. دومين اتفاق اما اين بود كه رصدهاي آژانس و بقيه سرويس هاي اطلاعاتي غربي كه منظماً به بيرون درز مي كرد نشان مي داد اين نهادها به طور دستجمعي به اين نتيجه رسيده اند كه تحريم ها حتي اگر بر وضعيت اقتصادي ايران هم تاثير گذاشته باشد -كه نگذاشته است- هرگز موفق به رسيدن به هدف اصلي خود يعني تاثيرگذاري بر برنامه هسته اي ايران، كند كردن روند غني سازي و وادار كردن ايران به اجراي درخواست هاي سنتي 1+5 در اين باره نشده است. تاثير ناپذيري برنامه هسته اي ايران از اين فشارها، يا به تعبير فني تر عدم تغيير محاسبات راهبردي ايران در اثر فشارهاي غرب، اكنون به يك اصل بديهي تبديل شده است. اصلي كه كشورهايي مانند روسيه و چين عقيده دارند بايد به عنوان يك پيش فرض در هرگونه مذاكره با ايران در نظر گرفته شود.
از طرف ديگر مذاكرات اسلامبول 2 در زماني برگزار شد كه شرايط سياسي هم درون ايران و هم درون كشورهاي 1+5 نسبت به مذاكرات اسلامبول 1 كاملا متفاوت شده بود. درون ايران، كشور نخستين انتخابات پس از فتنه 88 را از سر گذرانده بود، انتخاباتي كه وقتي غربي ها براي مذاكرات اسلامبول 2 برنامه ريزي مي كردند خود گفته بودند كه يكي از مهم ترين هدف هايشان از فشارها بر ايران، اثرگذاري بر آن است. انتخابات مجلس نشان داد كه همچنان رفتار جامعه ايراني در مقابل فشار خارجي، از الگوي «اجماع ملي» تبعيت مي كند و فشارهاي غرب تاثيري هم اگر بر انتخابات مجلس گذاشته باشد، اين تاثير كاملا عكس آن چيزي بوده كه غربي ها انتظار داشته اند. اما در سوي مقابل وضع اينگونه نبود. رئيس جمهور آمريكا با شيبي تند در حال وارد شدن به انتخاباتي بود كه در آن معارضاني جدي داشت. در واقع پيدا بود - و اكنون ديگر كاملا روشن شده است - كه دولت آمريكا از اين مقطع به بعد همه رفتارهاي خود را برمبناي ميزان و نوع تاثيري كه بر انتخابات نوامبر دارد تنظيم خواهد كرد. اين موضوعي است كه خود را در مذاكرات اسلامبول 2 به روشن ترين وجه ممكن نشان داد. آمريكايي ها هيچ كدام از آن مسائلي را كه از قبل در رسانه هايشان گفته بودند جزو دستور كارهاي حتمي مذاكرات اسلامبول با ايران است و حتي به اسرائيلي ها قول طرح حتمي آنها در اين مذاكرات را داده بودند، مطرح نكردند. نه فقط اين، بلكه هيچ درخواست مشخصي هم از ايران مطرح نشد و بحث صرفا به كليات محدود ماند. در همان كليات هم آنچه نهايتا مورد توافق گرفت ديدگاه هاي ايران بود نه غرب: اولا غربي ها پذيرفتند كه مبناي كليدي هرگونه مذاكرات آينده معاهده ان پي تي خواهد بود و اين يعني ايران وظيفه اي جز همكاري با آژانس ندارد و درخواستي فراتر از ايران هم نمي تواند از آن مطرح شود. مهم تر از اين 1+5 قبول كرد رويكرد مذاكرات آينده گام به گام و مبتني بر عمل متقابل باشد. معناي گام به گام بودن رويكرد اين است كه ديگر آن كليشه تكراري گذشته كه بر مبناي آن تاكيد مي شد ايران بايد «همه» درخواست هاي قطعنامه شوراي حكام و شوراي امنيت را بجا بياورد تا تحريم ها لغو و پرونده عادي شود، از روي ميز كنار گذاشته شده و فرآيند مي تواند از درخواست هاي جزئي شروع شود. اما آنچه نسبت به اين نكته اهميت بسيار بيشتر دارد اين است كه 1+5 براي نخستين بار در طول تاريخ پرونده هسته اي ايران از 2003 تاكنون، پذيرفت كه اين رويكرد، علاوه بر اينكه گام به گام است مبتني بر عمل متقابل هم خواهد بود. در ساده ترين تفسير ممكن، معناي اين عبارت آن است كه غرب خود را براي امتياز دهي به ايران آماده كرده است. پيش از اين گفته مي شد كه اگر في المثل ايران به فلان درخواست غرب عمل كند، در بهترين حالت به وظيفه اش عمل كرده و باعث افزايش اعتماد به برنامه هسته اي خود شده است. حالا اما ديگر كسي از اين شعارها نمي دهد. غربي ها فهميده اند ايران براي لبخند و رضايت و اعتماد آنها اساسا ارزشي قائل نيست كه بخواهد آن را مبناي اقدامات خود قرار بدهد. تنها شيوه اي كه مي تواند در يك فرآيند مذاكراتي با ايران موثر باشد اين است كه غرب سر كيسه را شل كند و شروع به واگذاري امتياز نمايد. آن وقت شايد، -باز هم نه حتما- مي تواند انتظار فرآيند پيشرفت داشته باشد.
به اين ترتيب بود كه مذاكرات اسلامبول 2 مثبت از آب درآمد. ايران چيزي به غربي ها نداد، آنها هم چيزي از ايران نخواستند و درباره راهبرد مذاكرات هم دقيقا همان چيزي مورد توافق رفت كه ديدگاه ايران بود.
مهم است كه بپرسيم چرا اين اتفاق افتاد. چرا وقتي به روايت برخي ديپلمات ها نماينده فرانسه با اخم و عصبانيت از كاترين اشتون خواست اين همه امتياز به ايران واگذار نكند، اشتون برگه تذكر او را زير ميز گذاشت و با عبارت «همه چيز مثبت بود» به مذاكرات خاتمه داد؟ دستور كاري كه آمريكايي ها به اشتون داده بودند مگر چه بود كه در آن امتياز نخواستن از ايران، عدم امتياز دهي ايران، كنار گذاشتن ادبيات تهديد و پذيرفتن اصول راهبردي مد نظر ايران درباره آينده مذاكرات، «مثبت» محسوب مي شود؟
خلاصه ترين جواب اين است كه آمريكايي ها به شدت نگران شكست مذاكرات بغداد و عدم تفاهم روي تاريخ و مكان مذاكرات آينده بودند. در واقع اكنون دولت اوباما در وضعيتي است كه براي آن تداوم مذاكرات از هر چيزي حتي از فردو و غني سازي 20 درصد هم مهم تر است و اگر بنابر انتخاب باشد، درست بر خلاف راهي كه صهيونيست ها پيش پاي اوباما مي گذارند، او به ناچار تداوم مذاكرات را بر هر چيز ديگري ترجيح خواهد داد.
چرا اينطور است؟ به اين دليل كه اوباما براي چند ماه آينده اولويتي مهم تر از پيروزي در انتخابات نوامبر ندارد و براي اينكه در انتخابات پيروز شود بايد حتما دو اتفاق بيفتد:
1- بايد جلوي بسيج صهيونيست ها عليه خود را بگيرد و شرايطي بوجود بياورد كه آنها متقاعد شوند او موضوع ايران را به حال خود رها نكرده است.
2- بازار جهاني نفت را باثبات نگهدارد و از افزايش سرسام آور قيمت نفت و بنزين كه بدل به پاشنه آشيل او درون جامعه آمريكا شده جلوگيري كند.
از ديد اوباما تداوم مذاكرات عاملي است كه مي تواند اين هدف ها را تامين كند اما نكته اي كه آمريكايي ها به آن توجه نكرده اند اين است كه اگر آنها به اين شدت به تداوم مذاكرات نياز دارند و اين نياز خود را هم به زبان ابراز مي كنند و هم در عمل نشان مي دهند، چرا ايران بايد علاقه اي به برآورده كردن نياز آنها داشته باشد؟ به زبان صريح تر، اگر اوباما نياز دارد تا نوامبر چراغ اتاق مذاكره با ايران را روشن نگه دارد، براي ايران چه سودي دارد كه در اين فرآيند مشاركت كند؟
اينجاست كه صورت مسئله مذاكرات بغداد شفاف مي شود. تا آنجا كه به تحليل وضعيت مربوط است، آن طرفي كه در موضع ضعيف تر قرار دارد، نيازمند ادامه مذاكرات است، خطوط قرمز خود را تعديل كرده و اهرم هاي فشار خود را هم از دست داده آمريكاست؛ بنابراين اگر خواهان آن است كه مذاكرات ادامه پيدا كند بايد گام هايي جدي براي جبران گذشته، تاديه خسارت ملت ايران، جلب اعتماد ايران، تعطيل كردن راهبرد فشار و گام نهادن در وادي امتياز دهي بردارد.
اين چيزي است كه ظاهرا آمريكايي ها دريافته اند و پس پرده در حال توجيه اروپا و بويژه اسراييل درباره آن هستند. سفر اخير ياكوف آميدرو رييس شوراي امنيت ملي اسراييل به 4 پايتخت اروپايي دقيقا به همين دليل صورت گرفت كه صهيونيست ها كاملا حس كرده اند توپ و تشرهاي علني آمريكايي ها به چيزي نمي ارزد و آنها در حقيقت آماده واگذاري امتيازهاي بزرگ به ايران شده اند؛ امتيازهايي كه اگر واگذار نشود، دورنماي مذاكرات ما بعد بغداد سخت مبهم و تاريك است و توافق درباره مذاكرات بعدي ديگر به آساني گذشته نخواهد بود.
آمريكا اكنون به خوبي مي داند كه براي جلب اعتماد ايران راهي طولاني و سخت در پيش دارد و ايران ورود آمريكا به اين مسير را نخواهد پذيرفت الا اينكه گام هايي عملي، ملموس و عيني از جانب آنها مشاهده كند. مشاهده گام هاي عيني شايد مهم ترين فاكتور مذاكرات بغداد است، چيزي كه البته نشانه هاي اميدوار كننده چنداني از اينكه 1+5 قادر به دست يافتن به يك تفاهم دروني درباره آن باشد وجود ندارد.
مذاكرات بغداد محلي براي آزمودن اين نكته است كه نگاه غرب به اين مذاكرات تاكتيكي است يا راهبردي. وضعيت داخلي ايران بويژه وضعيت اقتصادي هم بسيار كمتر از آن چيزي كه غربي ها تصور مي كنند به اين مذاكرات وابسته است. سال ها مذاكرات بسيار حساس ميان ايران و 1+5 برگزار شده و در تمام اين مدت معادلات اقتصادي در ايران به راه خود رفته است. ايجاد جو رواني در اين باره كه گويي مذاكرات بغداد روز تعيين تكليف اقتصاد ايران است، بازي مسخره اي است كه غربي ها به راه انداخته اند و برخي در داخل هم بي آنكه منطق اين فرآيند را درك كرده باشند به آن دامن مي زنند. در واقع اساسا اقتصاد ايران از مرحله اي كه سرنوشت آن به اين يا آن مذاكره ديپلماتيك گره بخورد مدت هاست عبور كرده و مردم ايران نيز مي دانند كه اين روند ممكن است بسيار طولاني، وقت گير و پيچيده باشد.
بنابراين تا آنجا كه به ايران مربوط مي شود روز 3 خرداد در بغداد يك روز عادي است، اما براي 1+5 و آمريكا احتمالا يكي از آخرين شانس هايي است كه در اختيار دارند.
مهدي محمدي

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

حميدرضا آصفي
[External Link Removed for Guests]
سابقه مذاكرات پيش روي ايران با آژانس بين المللي انرژي اتمي و گروه 5+1 كه در آن چين و روسيه به عنوان دو كشور مستقل از اروپا حضور دارند به حدود هشت سال گذشته باز مي گردد و اين مذاكرات تاكنون ادامه داشته است.

مشرق - روند مذاكرات جمهوري اسلامي ايران از يك سو با آژانس انرژي اتمي و از سوي ديگر با گروه 1+5 داراي فراز و فرودهاي زيادي نيز بوده است و در طي اين مدت دو طرف ارزيابي كاملي از يكديگر دارند و از اين جهت بايد گفت كه طرفين به نقاط قوت و ضعف هم كاملا واقف هستند.

در مذاكرات پيش رو اول بايد اين موضوع روشن شود كه در حال حاضر جايگاه هسته اي كه ايران دارد حاصل بيش از سي سال تلاش دانشمندان كشورمان است و آن را نمي توان ناديده گرفت و از اين رو غربي ها بايد در اين دور از مذاكرات تلاش هاي ايران طي اين ساليان را كتمان نكنند.

نكته مهم ديگري كه در مذاكرات بايد مورد توجه قرار گيرد اين است كه ايران در طي اين مسير تعدادي از دانشمندان هسته اي خود را كه سرمايه مملكت بوده اند از دست داده و متاسفانه اسرائيلي ها با انجام اين ترورها آن را كتمان نيز نكرده اند، لذا مجموعه فناوري هاي هسته اي كه ايران بدان دست يافته حاصل كاري جمعي و تدابير مقام معظم رهبري در اين رابطه بوده است.

در آخرين جلسه اي كه حدود هفت سال پيش خدمت مقام معظم رهبري برگزار شد تا ايران تعليق داوطلبانه را به كناري بگذارد، ايشان اصرار داشتند تا غربي ها اين موضوع را درك كنند كه همانطور كه ايران داوطلبانه فعاليت هاي صلح آميز خود را به حالت تعليق در آورد همانطور هم مي تواند فعاليت هاي خود را مجدد از حالت تعليق خارج كند.

و اساسا اين راهي كه در بحث هسته اي طي شده با تدابير رهبري بوده و كارهاي جدي و مهمي صورت گرفته و گروههاي مذاكره كننده ايراني نيز موفق عمل نموده اند.

انرژي صلح آميز هسته اي طبق معاهده npt حق مسلم ايران است و بر اساس اين معاهده بايد كمك هاي فني نيز به ايران ارائه شود تا همه كشورها به انرژي صلح آميز دست يابند.

ايران در اجلاس بغداد بايد از اين موضع كه تكنولوژي هاي هسته اي كه بدست آورده ايم غير قابل بازگشت است، دفاع كند زيرا تهديدات غربي ها راه بجايي نمي برد و خود آنان هم بر اين نكته واقفند كه با بمباران و حلمه نظامي اساسا دانش و علم را نمي توان از بين برد.

دانش هسته اي ايران براي نسل هاي آينده است و مذاكره كنندگان بايد به گونه اي در مذاكرات رفتار كنند كه حقوق مسلم ايران حفظ شود به اين علت كه داشتن فناوري هسته اي حق مسلم ايران است و به تبع آن حق داشتن غني سازي براي ايران مسلم و غير قابل انكار است و غربي ها هم آن را پذيرفته اند و منتها يكي دو كشور شايد بخواهند با شيطنت مقداري روند كار را طولاني كنند.

برخي از كشورهاي عربي و اسرائيل هم نمي خواهند مذاكرات به نتيجه برسد و در اين راستا ايران را تهديد جهاني جلوه مي دهند و كشورهاي عربي تحت لابي صهيونيست فكر مي كنند مشكل بين ايران و اروپا حل شود آنها جايگاه خود را از دست مي دهند و منافع كمتري بدست مي آوردند.

جمهوري اسلامي ايران در برابر تحريم هاي سي ساله مقاومت كرده و با تحمل سه دهه تحريم شاهد رشد و پيشرفت نيز در مملكت بوده ايم بنابراين دنياي غرب هم اين موضوع را كاملا دريافته است.

*حميد رضا آصفي/ سخنگوي سابق وزارت امور خارجه

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
آویگدور لیبرمن در سفری اضطراری برای بررسی موضوع هسته ای جمهوری اسلامی ایران و شرکت در نشست جامعه یهودیان آلمان، عازم این کشور می شود.

به گزارش مشرق، محدوده به نقل از خبرگزاری آلمان نوشت: وزیر خارجه رژیم صهیونیستی در این سفر دو روزه ضمن دیدار با همتای آلمانی خود درباره روند مذاکرات ایران و 5+1 به گفت و گو می پردازد.

خبرگزاری آلمان با اشاره به نشست گیذو وستروله، وزیر خارجه آلمان در میان یهودیان واشنگتن افزود:به نظر می رسد آلمان حمایت خود از رژیم صهیونیستی را بیشتر خواهد کرد.

خبرگزاری آلمان، مثبت بودن نتیجه دور اول مذاکرات را دلیل سفر لیبرمن دانست و اذعان داشت: جامعه بین‌المللی مانع دستیابی ایران به انرژی هسته ای خواهد شد و آلمان برای محقق کردن این پروژه حامی ثابت ‌قدم اسراییل است.

وستروله چند روز پیش در واشنگتن و در نشست کمیته یهودیان آمریکایی گفته بود که کشورش نمی‌تواند وجود یک ایران اتمی را بپذیرد.

قرار است لیبرمن با حضور در نشست یهودیان آلمان، رابطه تنگاتنگ اسرائیل و این کشور را تبیین کند.

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

[External Link Removed for Guests]
هنوز مدت زمان بسیاری از اظهارنظرهای خوش‌بینانه پس از مذاکرات استانبول نگذشته، ولی اکنون فضای اظهارنظرهای بین‌المللی پیرامون برنامه هسته‌ای ایران، تفاوت چشمگیری با چند هفته پیش پیدا کرده، به گونه‌ای که به نظر می‌رسد، اروپا مواضع سخت‌‌تری علیه ایران در پیش گرفته است؛ مواضعی که گویا، عمدتا ناشی از سیگنال‌هایی است که از [HIGHLIGHT=#FFFF00]  به اروپایی‌ها می‌رسد.

هنوز مدت زمان بسیاری از اظهارنظرهای خوش‌بینانه پس از مذاکرات استانبول نگذشته است؛ اما اکنون فضای اظهارنظرهای بین‌المللی پیرامون برنامه هسته‌ای ایران، تفاوت چشمگیری با چند هفته پیش پیدا کرده است. در این شرایط، بررسی زمینه‌ها و دلایل این تغییر فضا، از اهمیت چشمگیری برخوردار است.

به گزارش «تابناک»، جو کلی حاکم بر پرونده هسته‌ای ایران پس از نشست استانبول، حاکی از مناسب بودن فضا برای رسیدن دو طرف به توافق، با رعایت حق ایران در پیشبرد برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای بود. با این حال، این جو دیری نپایید و روند رخدادها در چند روز گذشته، فضای جهانی را به کلی تغییر داده است.

بنا بر این گزارش، نشانه‌های مثبت موجود در آستانه مذاکرات استانبول و پس از آن، تا جایی پیش رفت که حتی برخی مطبوعات غربی، از موافقت کامل آمریکا با غنی‌سازی اورانیوم تا سطح 5 درصد در ایران خبر می‌دادند و گویا، آنچه قرار بود بر سر آن گفت‌وگو شود، نه اصل غنی‌سازی و نه حتی غنی‌سازی تا سطح 5 درصد، بلکه تنها غنی‌سازی 20 درصدی و بالاتر از آن بود.

به این ترتیب، پرسش اینجاست که چه عاملی موجب شد، غرب در چرخشی آشکار، بار دیگر ادعای ضرورت تعلیق همه فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی در ایران را مطرح کند و حتی کار به جایی برسد که 27 کشور اتحادیه اروپا، در بیانیه‌ای رسمی، چنین خواسته‌ای را از ایران مطرح کنند؟!

این گزارش همچنین آورده است، در تحلیل‌های پیشین، به نقش رژیم صهیونیستی و فضاسازی‌های علنی و پشت پرده این رژیم اشاره شد؛ اما عامل دیگری که کم و بیش در تحلیل‌ها مورد اشاره قرار گرفته، تفسیر غرب از قرار داشتن ایران در موضع ضعف و تلاش برای افزایش فشارها بر جمهوری اسلامی ایران به منظور دادن کمترین امتیازات است.

در حقیقت، باید گفت از یک دیدگاه، همین بعد ماجرا، مهمترین تأثیر را بر تند شدن موضع‌گیری‌های غرب و تغییر جهت‌گیری غربی‌ها از به رسمیت شناختن حق غنی‌سازی به توقف کامل همه فعالیت‌های مرتبط داشت.

اما همین جا پرسش دیگری مطرح می‌شود و آن این که چه عاملی باعث شکل گیری همین تفسیر و برداشت در میان غربی‌ها شد؟

در این زمینه بیش از هر چیز باید به اظهارات و مواضع بعضاً بیش از اندازه متساهلانه برخی از مقامات دستگاه دیپلماسی کشورمان اشاره کرد که گاه حتی از سوی عالی‌ترین مقامات این دستگاه نیز ابراز شده است.

[HIGHLIGHT=#FFFF00]در این زمینه، برای نمونه می‌توان به سخنان «سید رضا سجادی»، سفیر کشورمان در مسکو اشاره کرد که اظهارات وی در مصاحبه با شبکه خبری «بلومبرگ» و اشاره به «احتمال و امکان» پذیرش پروتکل الحاقی از سوی ایران، در رسانه‌های داخلی و خارجی بازتاب گسترده‌ای پیدا کرد. 
هرچند آقای سجادی پس از انجام انتشار این مصاحبه با فرستادن توضیحاتی به مطبوعات داخلی، [HIGHLIGHT=#FFFF00]از درست بازتاب داده نشدن اظهاراتش خبر داده  ، [HIGHLIGHT=#FFFF00]به هر حال در مورد اینکه «احتمال و امکان» پذیرش پروتکل الحاقی را تأیید کرده، شبهه‌ای مطرح نکرده بود و همین نکته برای غربی‌ها کافی بود تا آن را به عنوان سیگنالی مثبت و نشانه نرمش ایران تعبیر کنند. 

اما این سیگنال‌ها به همین جا پایان نیافت و در عالی‌ترین سطوح وزارت خارجه نیز اظهاراتی مطرح شد که غرب را درباره درستی تعبیر خود مطمئن‌تر کرد.

این گونه اظهارات حتی از سوی شخص وزیر امور خارجه نیز مطرح شد؛ برای نمونه، [HIGHLIGHT=#FFFF00]آقای صالحی در جایی با اشاره به مذاکرات جاری میان ایران و 1+5 گفته بود: «اگر آن‌ها ضمانت دهند که سوخت را در غناهای گوناگونی که نیاز داریم به ما بدهند، موضوع فرق خواهد کرد». 

همان گونه که اشاره شد، این گونه اظهارنظرها راه را برای نتیجه‌گیری غرب درباره قرار داشتن ایران در موضع ضعف و امکان تحمیل نتیجه دلخواه، بازتر کرد.

[HIGHLIGHT=#FFFF00]این در حالی است که اصولاً انتظار می‌رود، پیش از انجام یک مذاکره مهم دیپلماتیک، هر طرف بر خواست‌های حداکثری خود تأکید ورزد تا بتواند سرانجام با پذیرش میزانی از توافق در مذاکرات، به حد مطلوبی از خواسته‌های مورد نظر خود دست یابد. 

به هر حال، این نکته باید پس از این و در ادامه روند مذاکرات با غرب در کانون توجه دستگاه دیپلماسی ما قرار گیرد تا خط قرمزهای ایران در مذاکرات و موارد قابل مذاکره، برای طرف مقابل به خوبی روشن شود و جایی برای مانورهای حاشیه‌ای باقی نماند.

[FREE MAN]

من نمیدونم چرا توی این مملکت هر کدام از مقامات وقتی که میکروفون جلوشون قرار می گیره ، در مورد همه چیز که حتی بهشون هیچ ربطی نداره اظهار نظر میکنن . مثل اینکه فکر می کنن اگه بگن " در این مورد اطلاعی نداریم یا نمی تونیم چیزی بگیم " از مقامشون کنار گذاشته میشن

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

[External Link Removed for Guests]
روزنامه الحيات چاپ لندن به نقل از مقامات عراقي گزارش داد بغداد تدابير امنيتي و تکنيکي خود را براي ميزباني گفتگوهاي ايران و 1+5 تشديد کرده است.



ه گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از الحيات،"لبيد عباوي" معاون وزارت خارجه عراق، در تماس تلفني با الحيات در همين زمينه گفت: آمادگي براي ميزباني گفتگوهاي ايران و 1+5 ادامه دارد.

وي افزود نقش عراق فراهم آوردن فضايي آرام و حمايت از موفقيت اين گفتگوها بدون دخالت در آن است.

وي تاکيد کرد عراق در اين گفتگوها، طرف مذاکره نيست و نقش آن تنها ميزباني اين نشست است.

از طرف ديگر، سرهنگ ضياء‌ الوکيل سخنگوي فرمانده عمليات بغداد در گفتگو با الحيات گفت:‌ دولت تدابير امنيتي براي حفاظت از گفتگوها را اتخاذ کرده است.

وي افزود: تدابير امنيتي از وقوع حوادث امنيتي جلوگيري خواهد کرد و نيروهاي ارتش و پليس وظيفه حفاظت از هيئت هاي شرکت کننده را بر عهده خواهند داشت./ا

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

جلیلی:
[External Link Removed for Guests]
دبیر شورای عالی امنیت ملی با بیان اینکه هرگونه اشتباه محاسباتی غرب مانع موفقیت گفتگوهای ایران و 1+5 در بغداد خواهد بود، تأکید کرد: در بغداد منتظر اقدام برای جلب اعتماد ملت ایران هستیم.

به گزارش خبرگزاری مهر، میشل روکار نخست وزیر اسبق فرانسه عصر امروز با سعید جلیلی نماینده مقام معظم رهبری و دبیر شورایعالی امنیت ملی دیدار و گفتگو کرد.

در این دیدارجلیلی با اشاره به رویکرد منطقی جمهوری اسلامی ایران مبنی بر گفتگوو همکاری تصریح کرد: زمان برای راهبرد فشار به پایان رسیده است.

وی با اشاره به برخی اظهار نظرهای غیر منطقی بعضی مقام های غربی و طرح برخی ادعاهای واهی از سوی آنها که بارها نادرستی آن از سوی آژانس بین المللی انرژی اتمی مورد تاکید قرار گرفته است به مسولین غربی هشدار داد: مقام غربی دقت کنند برخی اظهارات غیر سازنده است.

دبیر شورای عالی امنیت ملی تاکید کرد هرگونه اشتباه محاسباتی غرب مانع موفقیت گفتگوها خواهد بود.

جلیلی تصریح کرد: در بغداد منتظر اقدام برای جلب اعتماد ملت ایران هستیم.

نخست وزیر اسبق فرانسه نیز در این دیدار با اشاره به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری فرانسه اظهار داشت: مردم در اروپا و فرانسه از مدیدریت بحران مالی در 5 سال گذشته راضی نیستند.

وی با اشاره به عمق معضلات اقتصادی و مالی در غرب خاطرنشان کرد: رای مردم فرانسه به تغییر، به معنای حل بحران اقتصادی در فرانسه نیست بلکه مشکل اصلی این است که امروزه نظام سرمایه داری گرفتار بحران داخلی است.

روکار با اشاره به افزایش میزان فقیران در کشورهای اروپایی گفت: مشکل اساسی این است که هدف اصلی نظام سرمایه داری تامین منافع ثروتمندان است و این امر چشم انداز بهبود اوضاع را تیره و تار می کند.

نخست وزیر اسبق فرانسه با اشاره به اینکه مذاکرات استانبول یک گام مثبت به پیش بود ابراز امیدواری کرد، گفتگوهای بغداد در راستای تفاهم حاصل شده دراستانبول انجام شود تا شاهد خوشنودی و درک متقابل همه طرف ها باشیم.

وی این موفقیت را به نفع همه ازجمله فرانسه دانست.