[External Link Removed for Guests][External Link Removed for Guests][External Link Removed for Guests]خبرگزاری فارس: علت ناتمام ماندن مذاکرات مسکو نیاز طرف غربی به زمان بیشتر برای بررسی ایده‌های تفصیلی ایران بود؛ مباحثی که بهانه برای تشدید تحریم‌ها و مخالفت با فعالیت‌های صلح‌آمیز ایران بر جای نگذاشته است.
به گزارش فارس، یکی از مهمترین ویژگی‌های دور سوم گفتگوهای ایران با 1+5 این بود که هیات ایرانی بیشترین زمان این دور از مذاکرات را به خود اختصاص داد تا دیدگاه‌های خود را به طور تفصیلی برای طرف مقابل تشریح کند. با توجه به همین موضوع بود که دیپلماتهای کشورمان با تاکید بر حق ایران برای غنی‌سازی اورانیوم، به طور مستدل و با استفاده از اسناد حقوقی، مبانی رفتار 1+5 در قبال ایران از جمله قطعنامه‌های شورای امنیت را به چالش کشیدند تا به طرف غربی ثابت کنند بسیاری از خواسته‌های آنها خلاف و غیرقانونی است از این رو باید متوقف شود.
علاوه بر این موضوع، بر اساس توافقات استانبول 2 و گفت‌وگوی معاونان دو طرف در ژنو، ایران چارچوب جامعی را به طور دقیق به طرف غربی ارایه کرد. البته این چارچوب در بغداد نیز ارائه شده بود، اما در مسکو به طور تفصیلی و دقیق در اختیار نمایندگان شش کشور درگیر در مذاکرات با ایران قرار گرفت که شامل پنج محور اصلی بود؛ 1. اصول راهنمای مورد توافق دو طرف، 2. اهداف، 3. موضوعات، 4. ساختار شکلی فرآیند گفت‌وگوها و 5. گام‌های متقابل دو طرف که باید برداشته شود.
ویژگی این دور از مذاکرات این بود که مباحث، محتوایی و سنگین بود و جدی‌تر و فراتر از همیشه مطرح شد. همین امر موجب ناتمام ماندن گفتگوها شد چراکه طرف مقابل برای بررسی ایده‌های تفصیلی ایران که به صورت مکتوب ارائه شده بود، نیاز به زمان داشت. از این رو بود که بحث بیشتر درباره نظرات ایران به جلسات کارشناسی موکول شد تا با توجه به ماحصل این نشست‌ها، درباره برگزاری دور بعدی مذاکرات ایران و 1+5 تصمیم‌گیری شود.
مجموع گام‌ها و تدابیر اندیشیده شده از سوی ایران، علاوه بر اینکه نشان از اراده جدی تهران برای حل این بن‌بست 9 ساله دارد، بهانه‌ای برای تشدید تحریم‌ها علیه ایران به جا نمی‌گذارد. اما از طرفی، انعطاف ناپذیری آمریکا و عدم اعتماد آن به توانمندی کاترین اشتون، سخنگوی 1+5 برای حل این مساله، مهم ترین عامل ناکام مانده مذاکرات تا زمان حاضر بوده است.
بنابراین، هر گونه تحریم جدید نشان دهنده خروج غرب از فضای گفتگو و همکاری خواهد بود و به روند مذاکرات آسیب خواهد زد چراکه در این صورت ایران نیز به هر گونه تحریم احتمالی پاسخ مقتضی و متناسب خواهد داد. شاهد این مدعا اقدام سیاستمداران کشورمان در تحریم نفتی برخی کشورهای اروپایی بود که با توجه به بحران اقتصادی در قاره سبز، آسیب جدی به وضعیت اقتصادی آنها وارد کرد و موجب افزایش چند برابری قیمت حامل‌های انرژی در این کشورها شد.
مجموعه این عوامل نشان می‌دهد غرب اکنون در معرض یک آزمون مهم برای جلب اعتماد ایران قرار دارد، به ویژه اینکه ایران در مذاکرات تاکید کرده از حق خود برای غنی‌سازی اورانیوم و ضرورت رفع تحریم‌ها مطلقا عقب نمی‌نشیند و شکست مذاکرات نیز اهمیتی برای آن ندارد.
از دیگر نقدهایی که هیات ایرانی به طرف غربی وارد کرد مساله بی‌برنامگی آنها در نشست مسکو بود چراکه آنها پیشنهادهای خود در هیچ چارچوب بلندمدتی که مشخص کننده الزامات و تبعات آن و گام‌های بعدی باشد، قرار ندادند و صرفا بر برداشته شدن یک گام تاکید کردند.
از دید طرف ایرانی این بدان معناست که گروه 1+5 در واقع به دنبال پیدا شدن راه حل کلانی برای بن‌بست موجود نیست بلکه فقط بر گرفتن یک امتیاز تاکتیکی تمرکز کرده و بعد از آن هم احتمالا دوباره حرف‌های سابق خود را تکرار خواهد کرد. این در حالی است که طرف ایرانی عقیده دارد هرگونه مذاکره درباره یک گام مشخص بستگی به این دارد که آن گام در چه چارچوبی مطرح شود. از این رو، منابع نزدیک به تیم ایران می‌گویند بسته به اینکه گام درخواستی در کدام چارچوب مطرح شود و برنامه کاری پس از آن چه باشد، پاسخ به آن متفاوت خواهد بود.
