اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

[aaa10]

انتقادات صریح معاون جلیلی از حسن روحانی و مذاکرات گذشته با غرب
می‌خواهند «پسرفت» هسته‌ای گذشته را «پیشرفت» جا بزنند/ اروپایی‌ها را گستاخ کردند حالا طلبکار شده‌اند
معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی گفت: برخی می‌گویند هنر این است که هسته‌ای شویم اما قطعنامه نگیریم و یا 20 درصد را بدون تحریم داشته باشیم اما چه جوری؟ وقتی خوب نگاه می‌کنیم می‌بینیم همان تیمی که بلای گذشته را بر سر کشور آورد، عقبه همین آقایان هستند.
به گزارش خبرگزاری فارس، علی باقری معاون امنیت بین‌الملل دبیر شورای عالی امنیت ملی عصر سه شنبه در سخنانی در جمع دانشجویان دانشگاه تهران با اشاره به مذاکرات دوجانبه اشتون و جلیلی که قرار است چهارشنبه هفته آینده بیست و پنج اردیبهشت در استانبول برگزار شود، گفت: نتیجه مذاکرات آلماتی2 بین ایران و 1+5 این شد که طرف 1+5 پس از مشورت با طرف‌های خود نتیجه‌ جمع‌بندی‌شان را به طرف ایرانی برسانند. براین اساس هفته آینده ملاقاتی میان جلیلی و اشتون در استانبول صورت می‌گیرد تا ببینیم پاسخ آن‌ها (1+5) چه خواهد بود.

باقری با تاکید بر این که روند مذاکرات هسته‌ای در گذشته و اکنون با یکدیگر به هیچ‌وجه قابل مقایسه نیست اظهار کرد: در دوره گذشته ما مذاکره نداشتیم. منافع و امنیت ملی ما مخدوش و صدمه دید. واژه‌های مجعولی مثل «تعلیق» را پذیرفتیم که موجب ارجاع ما به شورای امنیت شد. ما با پذیرش واژه تعلیق و اجرای آن به این مساله مشروعیت دادیم و صرفا به خاطر شکستن تعلیق از شورای حکام به شورای امنیت، موضوع ایران ارجاع شد.

وی ادامه داد: در دوره گذشته عرصه فنی به طور کلی تعطیل شد و در نهایت طرف مقابل به ما گفت که کل چرخه سوخت را جمع کنیم. این موضوعی است که آقای روحانی در کتابش به نام "امنیت ملی و دیپلماسی هسته‌ای" به آن اذعان کرده است.

این عضو تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان خاطرنشان کرد: سرنوشت آن دوره (دوره گذشته مذاکرات هسته‌ای با سه کشور اروپاای) ناکام مانده و دوره‌ای نیست که خدای ناکرده بخواهیم به آن دوره رجعت کنیم. ملت ما هوشمند است و اگر برخی خواب و خیالی در سر دارند، ملت در آینده آن‌ها را بیدار خواهد کرد.

باقری در پاسخ به دانشجوای مبنی بر این که ایران برای اعمال فشار در مقابل هجمه مخالفانش در عرصه بین‌المللی چه اقداماتی را انجام می‌دهد؟ خاطرنشان کرد: ما از تمام توان خود استفاده می‌کنیم تا در این عرصه و قدرت وارد شویم. از جمله درباره فعالیت‌های هسته‌ای رژیم صهیونیستی که عضو ان‌.پی‌.تی نیست و در حال اشاعه سلاح هسته‌ای است، از ابزارهای سیاسی و رسانه‌ای استفاده می‌کنیم تا آن را در انزوا قرار دهیم و حمایت سایر کشورها از جمله آمریکا را از این رژیم محدود سازیم و این از جمله دستورکارهای سیاست خارجی ماست.

وی در پاسخ به دانشجوی دیگر مبنی بر این که متاسفانه در فضای رسانه‌ای جای بحث و گفت‌وگو درباره "سیاست مقاومت" در برابر "سیاست سازش" در موضوع هسته‌ای خالی است، گفت: بله این حرف درستی است، اما چرا جامعه نخبه ما هیچ حرفی در این زمینه نمی‌زند. تمامی بحثی که من امروز در دانشگاه داشتم، از موضوعات علنی و روشن است که در یک کتاب منتشر شده. برخی که به این موضوع علاقه دارند، چرا به خود زحمت نمی‌دهند و بر روی آن مطالعه نمی‌کنند.

وی افزود: آن چه که من گفتم نقد کوچکی بود براساس حرف‌های کسی که خودش در آن دوره مسوول بوده است. در هر حال قبول دارم که باید افکار عمومی را نسبت به اقدامات و سیاست‌ها توجیه کرد و به آن‌ها توضیح داد و در رسانه‌ها به این مساله بیش‌تر پرداخته شود.

معاون جلیلی در پاسخ به سوالی دیگر مبنی بر این که با وجود انتقادها به دوره گذشته، چرا روند آن دوره متوقف نشد؟ گفت: متاسفانه بعضا گزارش‌های نادرست و غیرواقعی برای برخی‌ جاها تهیه می‌شود و از آن به عنوان مستند نام برده می‌شود. مثلا در همین کتاب آقای روحانی در یک گزارش یک جور می‌گوید و در جای دیگر طور دیگری آن را بیان می‌کند. او در گزارشی که آخر فروردین 84 ارائه می‌کند، در بخشی اطمینان می‌دهد که روند موضوع هسته‌ای ایران یکی، دو سال طول می‌کشد اما در جای دیگر که در همین کتاب آمده است، می‌گوید پرونده‌ای که 18 سال در آن مخفی‌کاری شده است، نمی‌توان یکی، دو ساله حل و فصل کرد.

باقری در پاسخ به سوال دانشجوای که برخی کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری آینده به‌صراحت از تغایر در دیپلماسی هسته‌ای و روندی که در چند سال گذشته پیگیری شده است، صحبت می‌کنند، اظهار کرد: نمی‌توانم در این باره چیزی بگویم چرا از خود آن‌ها سوال نمی‌کنید که اگر روند سال‌های اخیر را قبول ندارند، ایده‌شان چیست و می‌خواهند چه چیز را تغایر دهند؟ اگر کسی ایده جدید دارد، بیان کند و نقد شود و اتفاقا دانشگاه بهترین مکان برای این مساله است.

وی گفت: روشنگری جامعه دانشگاهی و نخبه ما اجازه نمی‌دهد که افراد از جمله نامزدها حرف مبهم بزنند و اساسا در عرصه بودن دانشجویان و جوانان به همین معناست.

این عضو مذاکره کننده تیم هسته‌ای کشورمان با اشاره به این که بنده اظهارات مختلف نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری را دارم که متاسفانه حرف‌های کلی را بیان می‌کنند، خاطرنشان کرد: برخی می‌گویند 20 درصد را می‌توان داشت اما تحریم نشد. یا این که هنر این است که هسته‌ای شویم بدون قطعنامه. بله من هم می‌گویم هنر این است که بجنگیم اما از دماغ کسی خون نیاید، اما چگونه.

باقری خاطرنشان کرد: وقتی خوب نگاه می‌کنیم و تا ته داستان را می‌رویم، می‌بینیم همان تیمی که همان بلا را سر کشور در آورد، عقبه این آقایان (برخی نامزدها) دارند کار می‌کنند.

وی درباره برخی دیدگاه‌ها و نظرات مبنی بر تعدیل روند گفت‌وگوها و کوتاه کردن زمان مذاکرات در پاسخ به دانشجوای دیگر اظهار کرد: اگر ته ذهن این افراد از معنای تعدیل این است که به گذشته برگردیم، دیگر نیازی به مذاکره نیست. ما که دوره گذشته را تجربه کرده‌ایم، چرا باید دوباره آن را تجربه کنیم. باید از کسانی که طرف مردم هستند در انتخابات (کاندیداها) بخواهیم که بیایند و به مردم واضح توضیح دهند که می‌خواهند چه کار کنند. یکی یا مهم‌ترین موضوع سیاست خارجی ایران، موضوع هسته‌ای است. باید یک نسخه عملی در این باره ارائه دهیم.

این دیپلمات کشورمان درباره تاثیر زمان مذاکرات گفت: روند مذاکرات یک موقعی به ضرر ما بود وقتی که فعالیت‌های هسته‌ای‌مان را تعلیق کردیم و آن‌ها به ما فشار می‌آوردند اما الان زمان به ضرر ما نیست. اما اگر به ضرر ما باشد به ضرر آن‌ها هم هست. اگر آن‌ها فشار می‌آورند ما هم از طرفی داریم پیشرفت فنی‌مان را می‌کنیم.

وی تاکید کرد: پیشرفت‌های فنی ما با قوت در چارچوب تعهدات‌مان ادامه دارد و معتقدم روند انتخابات و نتیجه آن روند پیشرفت فنی‌مان را تقویت خواهد کرد.

بر اساس گزارش ایسنا، باقری با بیان این که ما واقعیتی در عرصه سیاست خارجی با موضوع هسته‌ای مواجهیم که بیش از 10 سال است روند آن ادامه دارد، گفت: در این زمینه دو نگرش تجربه شده است. نگرشی که از آن به عنوان «سازش» و دیگری «مقاومت» نام برده می‌شود. من در سخنان امروزم در جمع شما به دنبال آن هستم که پیامدهای این دو نگرش را بازگو کنم و در این راستا می‌خواهم به برخی ابهامات و سوالات در جامعه براساس مستندات پاسخ بدهم.

وی تاکید کرد: من ترجیح می‌دهم از دیپلماسی هسته‌ای دوره اصلاحات به عنوان دیپلماسی هسته‌ای «گذشته» نام ببرم و دوره جدید را به نام «مقاومت» بنامم.

باقری در ادامه به برخی از سوال‌ها و ابهامات موردنظرش اشاره کرد و گفت: ما نمی‌خواهیم خدای نکرده برخی آگاهانه یا ناآگاهانه پسرفت‌ها را در گذشته را به عنوان پیشرفت جا بزنند و آن را تعامل و گفت‌وگو جلوه دهند و پیشرفت‌ها را به عنوان سرسختی و لجاجت معرفی کنند.

وی در نقد دیپلماسی هسته‌ای ایران در دولت اصلاحات و مسوولیت حسن روحانی به کتابی که وی در سال گذشته با عنوان "امنیت ملی و دیپلماسی هسته‌ای" منتشر کرده است اشاره و گفت: بحث من در نقد دوره گذشته شخصی نیست بلکه مبتنی بر مستنداتی است که آقای روحانی در کتاب‌شان به آن اشاره کرده است.

این عضو تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان سوالات و ابهامات را به این شرح بیان کرد: آیا روند گذشته دیپلماسی هسته‌ای تحت اشراف و تااید مقام معظم رهبری بوده است یا خیر؟ باقری در این باره گفت: متاسفانه همه این ناکامی‌ها را خیلی‌ها که متولی آن بودند، به طور ظالمانه‌ای به مقامات عالی نظام به ویژه مقام معظم رهبری منصوب می‌کنند.

وی در ادامه سوالات دیگر را این‌گونه تشریح کرد: روند گذشته موفق بوده است یا خیر؟ آیا در گذشته واقعا مذاکراتی بین ایران و سه کشور اروپاای صورت گرفته است؟ در گذشته چه امتیازی از طرف اروپاای‌ها گرفته شده است؟ منافع و امنیت ملی‌مان در گذشته تامین شد یا خیر؟

باقری تاکید کرد: من در صحبت‌های امروزم درباره عملکرد دبیر پیشین شورای عالی امنیت ملی صحبت نمی‌کنم و عمدتا به عملکرد گفتمانی می‌پردازم که در گذشته در بحث هسته‌ای وجود داشت. هم‌چنین در این زمینه از کتابی که آقای روحانی در این زمینه سال گذشته منتشر کرد، استفاده می‌کنم. این که مطالب منتشر شده در این کتاب خلاف واقع است یا نه، در این‌جا مورد بحث من نیست.

وی هم‌چنین تاکید کرد: در این جلسه بنا ندارم ناگفته‌ای را بیان کنم، بلکه بیش‌تر به ناشنیده‌ها می‌پردازم. هدف اصلی این است که پرده‌ها را از روی ابهام‌ها برداریم. برخی در این ایام (انتخابات ریاست جمهوری یازدهم ایران) برخی عبارت‌های مبهم را مطرح و سوالاتی را ایجاد می‌کنند و در روند «مقاومت» خواسته یا ناخواسته تاثیر می‌گذارند. مثلا این که گفته می‌شود خوب است که 20 درصد را داشته باشیم اما قطعنامه نگیریم. باید دید این حرف چقدر با واقعیت منطبق است.

معاون جلیلی در ادامه سخنانش که با استفاده از پاورپوینت و اسلاید ارائه شد، فرآیند مذاکرات هسته‌ای را به دو دوره مذاکرات با سه کشور اروپاای (انگلیس، آلمان و فرانسه) و مذاکرات با 1+5 (انگلیس، فرانسه، آمریکا، چین، روسیه و آلمان) تقسیم کرد و در ادامه به طور مفصل به مذاکرات ایران با سه کشور اروپاای پرداخت.

وی با اشاره به آغاز موضوع هسته‌ای ایران در مرداد 1382 و تصمیم ایران برای تعامل با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و سفر مدیرکل آژانس به ایران، تصریح کرد: در حالی که ایران مسیر تعامل با آژانس را انتخاب کرده بود و پذیرفته بود که اجرای پروتکل الحاقی را محقق کند، اولین قطعنامه علیه ایران در شورای حکام با اجماع به تصویب رسید. در این قطعنامه بحث تعلیق فعالیت‌های غنی‌سازی و بازفرآوری و اجرای بدون قید و شرط پروتکل الحاقی بیان شده بود. بعد از آن طرف ایرانی وارد مذاکره با سه کشور اروپاای شد که نتیجه آن توافق سعدآباد بود.

باقری افزود: تیم هسته‌ای گذشته معتقد بود که می‌خواهد از مسیر مذاکره با سه کشور اروپاای کشور را از ورود به شورای امنیت برهاند و هم‌چنین معتقد بود آن چه که در قطعنامه اول شورای حکام درباره ایران آمده است، شدید است و نمی‌توان به آن تن داد.

وی خاطرنشان کرد: در توافق سعدآباد ایران همه تکالیف مربوط به معاهده منع اشاعه را بدون این که تعهدی از سوی آژانس ارائه شود، پذیرفت. هم‌چنین درباره امضای پروتکل الحاقی و آغاز روند تصویب آن در مجلس و تعلیق همه فعالیت‌ها مطابق تعریف آژانس تعهد داد. در مقابل سه کشور اروپاای تعهد دادند که ایران از انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای حق برخورداری دارد. هم‌چنین آن‌ها اعلام کردند اگر ایران نگرانی‌های بین‌المللی را رفع کند که مشخص نیست این نگرانی‌ها چیست و چگونه باید آن‌ها را رفع کرد، ایران می‌تواند انتظار دسترسی آسان به تکنولوژی‌های پیشرفته را داشته باشد.

معاون جلیلی خاطرنشان کرد: سوالی که این‌جا مطرح است، این که اگر قرار بود ما تعلیق را با سه کشور اروپاای بپذیریم چرا از اول با آژانس وارد بحث نشدیم؟

باقری با اشاره به پیام هشدارآمیز مقام معظم رهبری پس از توافق سعدآباد خاطرنشان کرد: ایشان در آن پیام عنوان کردند که اگر قرار باشد سنگر به سنگر عقب بیاایم و آن‌ها جلو نیایند، این روند پذیرفته نیست و اجازه ادامه آن را هم نخواهیم داد.

وی با اشاره به امضای پروتکل الحاقی از سوی دولت در آذرماه 1382 گفت: پس از این اقدام دومین قطعنامه شورای حکام درباره ایران تصویب شد و چند ماه بعد با وجود این برخورد از سوی سه کشور اروپاای در اسفندماه 1382، مجددا با سه کشور وارد مذاکره شدیم و توافق بروکسل شکل گرفت که در آن تعلیق مونتاژ سانتریفیوژ و ساخت داخلی قطعات آن به علاوه تعهدات سعدآباد مورد پذیرش ایران قرار گرفت و در مقابل اروپاای‌ها عنوان کردند که برای شناساای تلاش‌های ایران، تلاش می‌کنند. هم‌چنین سه کشور تضمین می‌کنند که مدیرکل براساس پادمان جامع اگر صلاح بداند، درباره ایران گزارش دهد.

اروپایی‌ها اصلا تعهدی به ما نداده بودند که بخواهند به آن عمل کنند

معاون جلیلی ادامه داد: آن‌ها در تعهدات‌شان عنوان کردند که اگر ایران به همه تعهداتش عمل کند، راه را برای گفت‌وگو با ایران و توافق برای رسیدن به تضمین‌های بلندمدت برای تولید برق هسته‌ای باز می‌کنند. این که گفته می‌شود اروپاای‌ها به تعهدشان عمل نکرده‌اند، خب بندگان خدا اصلا تعهدی به ما نداده بودند که بخواهند به آن عمل کنند.

وی ادامه داد: 19 روز پس از توافق بروکسل سومین قطعنامه به پیشنهاد سه کشور اروپاای در شورای حکام به تصویب رسید. متاسفانه روند به گونه‌ای پیش رفته است که تیم هسته‌ای ایران حتی از سه کشور اروپاای نخواسته که آنها از قطعنامه شورای حکام حمایت نکنند و یا بانی آن نشوند. آن‌ها به چنین چیزی متعهد نمی‌شوند و کار خود را در عرصه تقابل پیش می‌برند ما هم در عرصه فنی دستمان را می‌بندیم و صرفا تعامل می‌کنیم. این‌جاست که باید این سوال را بپرسیم آیا ما داریم مذاکره می‌کنیم؟ این که طرف مقابل هرچه بگوید ما آن را بپذیریم و بعد یک اردنگی به ما بزند می‌شود مذاکره؟

وی گفت: متاسفانه با وجود این که به مدت دو سال ایران در این مقطع عضو شورای حکام بود، قطعنامه‌های تصویب شده علیه ایران با اجماع تصویب می‌شود. می‌بینیم که به نماینده ایران می‌گویند که از نشست هنگام تصویب قطعنامه خارج شود چراکه اگر مخالفت کند و یا رای مثبت ندهد، رویه آژانس را که مبتنی بر اجماع تصمیمات در شورای حکام است، مخدوش می‌کند، اما در دوره جدید دیپلماسی هسته‌ای اولین قطعنامه‌ای که در شورای حکام علیه ایران به رای گذاشته می‌شود بدون اجماع و با یک رای مخالف ونزوئلا به تصویب می‌رسد. همین‌طور در آخرین قطعنامه‌ای که علیه ایران در شورای حکام تصویب شده است، از 35 عضو، 10 عضو رای منفی داده‌اند و این موفقیت بزرگی بود.

باقری تاکید کرد: متاسفانه در دوره گذشته خودمان علیه خودمان به اجماع به شورای حکام می‌پیوستیم.

وی در ادامه سخنانش با اشاره به توافق پاریس و پیشنهاداتی که دو طرف ارائه کردند، گفت: پیشنهاد ما این بود که به عنوان یک اقدام دیگر برای اعتمادسازی داوطلب تعلیق کلیه فعالیت‌های غنی‌سازی و بازفرآوری را به اجرا در آوریم و همین مساله باعث می‌شود که توافق پاریس صورت گیرد. در توافق پاریس، توافق بروکسل نقض اما بر روی توافق سعدآباد تاکید می‌شود. در این توافق می‌پذیریم مادامی که مذاکرات پیش می‌رود، تعلیق همه فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی ادامه پیدا کند.

معاون جلیلی افزود: طرف اروپاای در مقابل تعهد می‌دهد که از گزارش‌دهی مدیرکل در چارچوب پادمان درباره ایران، برای پیوستن ایران به گروه کارشناسی چندجانبه تولید سوخت، مذاکرات میان ایران و اتحادیه اروپا برای تجارت و همکاری و نیز مذاکرات برای الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی حمایت کند. همان طور که می‌بینید، عملا هیچ چیز را طرف اروپاای به عنوان تعهد نمی‌پذیرد و ما هم از او نمی‌خواهیم که حداقل قطعنامه‌ای علیه ما در شورای حکام صادر نکند.

این عضو تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان که از سال 86 به تیم هسته‌ای ایران به مدیریت سعید جلیلی پیوسته است، درباره «ضمانت‌های عینی» که مورد پذیرش تیم گذشته قرار می‌گیرد، گفت: طرف اروپاای از ما تضمین عینی می‌خواهد اما در مقابل ما از آن‌ها «ضمانت محکم» می‌گیریم. براساس ضمانت عینی یعنی اگر قرار باشد این جلسه ساعت سه تمام شود و تمام نشود، درها را می‌بندیم و چراغ را خاموش می‌کنیم و میکروفن را نیز قطع می‌کنیم. در حالی که ضمانت محکم چنین چیزی نیست. از سوای ما افتخار می‌کنیم از این که ایران در گروه کارشناسی چند جانبه تولید سوخت شرکت کرده است، گروهی که نتیجه بحثش این است که ما و هیچ کشوری از آن به بعد، چرخه سوخت نداشته باشد.

باقری با اشاره به دیدار روحانی با ژاک شیراک، گرهاد شرودر و وزیر خارجه آلمان گفت: در سفر مسوول پیشین دیپلماسی هسته‌ای ایران به فرانسه و آلمان، آن‌ها به صراحت عنوان می‌کنند که تضمین عینی به معنای شروع نکردن غنی‌سازی است. پس از این سفر آقای روحانی نامه‌ای به سه وزیر اروپاای می‌نویسد و در آن می‌گوید که درک ایران از توافق پاریس این است که حقوق هسته‌ای ایران شناساای شود و این که سه کشور اروپاای در توافق پاریس تعهد دادند پرونده ایران به شورای امنیت ارجاع نخواهد شد و این تعهد پابرجاست، در حالی که اصلا چنین تعهدی از سوی اروپاای‌ها در چارچوب توافق‌نامه پاریس داده نشده بود.

وی خاطرنشان کرد که آن‌ها در پاسخ می‌گویند که انتظاراتتان را بگذارید در کوزه و آبش را بخورید. اساسا آن‌ها مفهوم تضمین عینی را این گونه بیان می‌کنند که ایران باید برنامه هسته‌ایش را به جاای برساند که اگر بخواهد منحرف شود هم نتواند و این زمانی است که ایران حتی دانش هسته‌ای هم نداشته باشد.

باقری ادامه داد: یکی از مسوولان وقت اروپاای در یکی از نشست‌های مذاکرات درباره بحث تعلیق به ساعتی که در اتاق بوده است اشاره می‌کند و می‌گوید اول باید جلوی حرکت عقربه‌های ساعت را بگیرید که همان تعلیق فعالیت‌هاست و دوم باید اجزای این ساعت را از هم جدا کنید و سپس به سیگاری که در دستش بوده است اشاره می‌کند و سیگار را در زیرسیگاری فشار داده و خاموش می‌کند و می‌گوید سوم باید همه چیز را این‌گونه تخریب کنید.

وی تاکید کرد: تیم هسته‌ای گذشته ابتدا می‌گوید مذاکره می‌کند تا قطعنامه شورای حکام اجرا نشود، اما بعد به جاای می‌رسیم که تمام فعالیت‌های غنی‌سازی را تعلیق می‌کنیم و هیچ تعهد ملموسی را نیز اروپاای‌ها متقبل نمی‌شوند.

وی با اشاره به دیدارش با معاون سولانا در مرداد 1387 گفت: کوپر در آن ملاقات به من گفت که ما اشتباه کردیم که در پیشنهادمان به موضوعاتی از جمله فراهم کردن کار برای متخصصان و کارگران ایرانی که در زمینه هسته‌ای فعالیت می‌کنند، اشاره کردیم. آن زمان هرچه ما می‌گفتیم، شما می‌پذیرفتید. جالب است که او در این رابطه عذرخواهی می‌کند ولی کسانی که این بلاها را سر ملت ایران آوردند، طلبکار هم هستند. حتی البرادعی در کتابش به این مساله و پیشنهادی که اروپاای‌ها به ایران می‌دهد، اشاره می‌کند که این پیشنهاد علاوه بر این که لحن توهین‌آمیز و متکبرانه‌ای داشت، ناچیز هم بود. آقای روحانی در مرداد سال 84 به البرادعی نامه‌ای می‌نویسد و پیشنهاد اروپا به ایران را توهین به ملت‌مان می‌خواند و خواستار عذرخواهی سه کشور اروپاای از ملت ایران می‌شود اما باید گفت کسانی که اروپاای‌ها را به این‌جا کشاندند باید پوزش بخواهند نه آقای البرادعی.

وی مذاکرات قبلی را مذاکره ندانست و گفت: این که منافع یک کشور را به تاراج بگذارند، می‌شود مذاکره یا تامین منافع ملت مذاکره است.

وی با طرح این سوال که گفته می‌شود روند گذشته با اذن مقام معظم رهبری بوده است، گفت: آقای روحانی در کتابش عنوان می‌کند قبل از آن که مذاکرات سعدآباد شکل گیرد، جزایات را با رهبری مطرح و با تعلیق غنی‌سازی در حد گازدهی ایشان موافقت می‌کنند. براساس صحبت‌های آقای روحانی در این کتاب، باید پرسید که در سعدآباد چه شد؟ دولت ایران داوطلبانه تصمیم گرفت همه فعالیت‌های غنی‌سازی را براساس تعریف آژانس تعلیق کند. مقام معظم رهبری در مقام عمل فقط تعلیق گازدهی را موافقت کردند پس چرا در بیانیه سعدآباد طور دیگری عنوان شد.

تیم گذشته خرابکاری‌های خودشان را به مقامات عالی منصوب می‌کنند

معاون جلیلی در ادامه خطوط قرمز نظام در دوره گذشته را 10 مورد عنوان کردند که بنا به روایت حسن روحانی در کتابش، از این 10 خط قرمز در پیشنهاد ایران که قبل از مذاکرات پاریس ارائه می‌شود، تنها سه خط قرمز مدنظر قرار می‌گیرد و اروپاای‌ها هم همان سه تا را قبول می‌کنند. چگونه است که تیم گذشته خرابکاری‌های خودشان را به مقامات عالی به این شکل منصوب می‌کنند. نظام شروطی را برای توافق پاریس می‌گذارد که هفت شرط است. اما در توافق پاریس، تنها چهار شرط مدنظر قرار می‌گیرد. سوال این است که چرا همه خطوط قرمز تعاین شده در این بیانیه لحاظ نمی‌شود.

معاون امنیت بین‌الملل دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان در ادامه سخنانش در دانشگاه تهران، با اشاره به آغاز مذاکرات ایران و 1+5 از مقطعی که کاترین اشتون به عنوان نماینده 1+5 در مذاکرات شرکت کرد، گفت: در آذرماه 1389 در "ژنو 3" ایران پیشنهادی را مطرح کرد با عنوان گفت‌وگو برای همکاری که در مقابل راهبرد دو مسیر «گفت‌وگو و فشار» 1+5 قرار داشت.

وی افزود: در "استانبول 1" در بهمن 1389 مذاکرات تحت‌الشعاع موضوع سوخت راکتور تهران قرار داشت. پیش از این مذاکرات ما با آژانس مساله سوخت راکتور را مطرح کردیم اما آن‌ها پیشنهاد دادند که به جای فروش سوخت، آن را تبادل کنیم؛ یعنی سوخت با غنای پااین بدهیم و سوخت 20 درصد بگیریم که در نهایت این مساله به نتیجه نرسید و ما به سمت تولید سوخت 20 درصد و صفحه سوخت حرکت کردیم. در این مذاکرات آقای جلیلی اعلام کرد که ایران می‌خواهد معاهده ان‌.پی‌.تی به عنوان مبنای همکاری قرار گیرد و طرف مقابل دست از خصومت و خشونت با ایران بردارد.

باقری تصریح کرد: آن‌ها با این رویکرد منطقی ایران مخالفت کردند و گفتند ایران برای مذاکرات پیش‌شرط گذاشته است در حالی که این‌گونه نبود. در "استانبول 1" اشتون در پایان نشست اظهار کرد که ما نمی‌توانیم پیش‌شرط‌های شما (ایران) را بپذیریم. ما ایده‌های‌مان را روی میز گذاشتیم، درها و خطوط تلفن برای تماس شما باز است. آن‌ها فکر می‌کردند که ما نمی‌توانیم سوخت 20 درصد را به دست آوریم.

این عضو تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان در ادامه خاطرنشان کرد: آقای جلیلی هم در جمع‌بندی خود در آن نشست، اظهار کرد که هرگاه اراده‌ای صورت گرفت که حقوق ایران (بر مبنای ان‌.پی‌.تی) پذیرفته شود و تقابل را (تحریم‌ها) رفع کنید، درها و تلفن‌های ما نیز باز است. بنابراین جلسه با ناراحتی و بدون خداحافظی دو طرف با یکدیگر پایان یافت.

مذاکره این نیست که آخرش همه کف بزنند؛ هدف از مذاکره تامین منافع ملت است

معاون جلیلی تاکید کرد: مذاکره این نیست که آخرش همه کف بزنند. هدف از مذاکره تامین منافع ملی است؛ چه با سلام و صلوات باشد یا دعوا مشکلی نیست. حدود 20 روز بعد خانم اشتون در نامه‌ای به آقای جلیلی اعلام کرد که برای از سرگیری مذاکرات آمادگی دارد. در این روند مهم چرخش طرف مقابل از سیاست‌های مذاکراتی‌اش بود.

باقری با اشاره به مذاکرات "استانبول 2" و حضور وندی شرمن، نماینده آمریکا در گروه 1+5 اظهار کرد: نماینده آمریکا پیام اوباما به طرف ایرانی را در این نشست قرائت کرد، مبنی بر این که ما از حق ایران برای استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای حمایت می‌کنیم و ما نمی‌خواهیم ایران را مستثنی کنیم و در خلال صحبت‌هایش اشاره کرد که هدف ما (1+5) دستیابی به راه حل بلندمدتی است که حق ایران در آن به رسمیت شناخته شود و خانم اشتون هم به طور ضمنی چنین مطالبی را تااید کرد.

این عضو تیم هسته‌ای کشورمان با بیان این که عامل اصلی پیشرفت ایران در مذاکرات هسته‌ای پیشرفت‌های فنی ایران بود، افزود: این در حالی است که در دوره گذشته تمامی پیشرفت‌های فنی‌مان را تعطیل کردیم. ما سیاست‌مان را بر این قرار دادیم که در چارچوب مقررات و تعهدات‌مان با آژانس کار خود را ادامه دهیم و اجازه ندهیم با دست بسته مذاکره کنیم.

وی با اشاره به مذاکرات بغداد و پیشنهاد 1+5 به ایران که در سه فاز ارائه شد، گفت: در فاز اول تعطیلی فردو، توقف غنی‌سازی 20 درصد و انتقال مواد 20 درصد به خارج مطرح شده بود. در فاز 2 رسیدگی به غنی‌سازی 5 درصد و راکتور آب سنگین اراک مطرح بود و در فاز 3 اجرای قطعنامه‌های شورای حکام و شورای امنیت و رفع تحریم‌ها قرار داشت، البته آن‌ها برای شروع بیش‌تر بر روی فاز اول تاکید داشتند و در مقابل این اقدامات، مابه‌ازاهایی را مطرح کرده بودند. از جمله همکاری در زمینه ساخت راکتور آب سبک و غیره که بسیار ناچیز، کوچک و نامتوازن بود.

باقری تصریح کرد: ما گفتیم اگر این اقدامات موجب رفع نگرانی 1+5 در فاز اول می‌شود، اما مابه‌ازاهای پیشنهاد شده نگرانی‌های ما که همان لغو تحریم‌ها بود را رفع نمی‌کند. از این رو ما در مسکو پیشنهادی را تدوین و ارائه کردیم که در 5 گام طراحی شده بود و اعلام کردیم در مقابل انجام اقدامات در فاز یک مورد پیشنهاد آن‌ها همه تحریم‌ها باید لغو شود. آن‌ها متوجه شدند که مابه‌ازاهای ارائه شده‌شان اشکال جدی دارد.

وی درباره همکاری‌های فراتر از تعهدات از سوی ایران خاطرنشان کرد: ما در این زمینه مشکلی نداریم اما باید مابه‌ازاهای خاص خود را داشته باشد که در پیشنهادمان در مسکو به آن اشاره شد.

معاون جلیلی با اشاره به مذاکرات "آلماتی 1" گفت: تحولاتی پیش از این مذاکرات اتفاق افتاد از جمله برگزاری جلسات کارشناسی و معاونان. هم‌چنین تحریم‌های اروپا، تشدید تحریم‌های مالی و بانکی و گسترش تحریم‌های یک‌جانبه از سوی غربی‌ها را شاهد بودیم و از طرفی در این مقطع بیانات مقام معظم رهبری در 19 بهمن 1391 و نیز راهپیماای 22 بهمن همان سال را شاهد بودیم که اثر جدی و ملموسی در عرصه گفت‌وگوها داشت.

باقری ادامه داد: آن‌ها با تاخیر در مذاکرات می‌خواستند ببینند تشدید فشارها و تحریم‌ها باعث عقب‌نشینی ایران می‌شود یا خیر؟ غربی‌ها در "آلماتی 1" همان پیشنهاد بغدادشان را با کمی تغایرات ارائه کردند که از نظر ما تغایرات قابل توجهی بود. تاکنون محال بوده است که غربی‌ها در خواسته‌های‌شان که به طور کتبی ارائه می‌کنند، تغایری صورت دهند اما این اتفاق در "آلماتی 1" افتاد.

این عضو تیم هسته‌ای کشورمان گفت: آن‌ها از درخواست توقف غنی‌سازی به تعلیق غنی‌سازی آمدند. تعطیلی فردو را به کاهش آمادگی فردو تبدیل کردند و از درخواست انتقال درخواست مواد 20 درصد به خارج کوتاه آمدند و خواستند که مواد 20 درصد به پودر اکسید تبدیل شود یا به 5 درصد بازگردانده شود. تغایر مهم دیگر در مابه‌ازاهای پیشنهادی‌شان بود. هروقت بحث تحریم می‌شد آن‌ها می‌گفتند قطعنامه‌های شورای امنیت را باید اجرا کنیم. در حالی که ما این قطعنامه‌ها را غیرقانونی می‌دانیم. هم‌چنین هیچ وقت محدودیت زمانی قائل نمی‌شدند اما این بار به این مساله نیز وارد شدند.

وی اضافه کرد: این تحولات و تغایرات به نظر ما حاصل عنایت حق تعالی و حضرت ولی عصر و تدابیر رهبری است. البته تدابیر مذاکره‌کننده را هم نمی‌توان نادیده گرفت.

معاون مذاکره‌کننده ارشد هسته‌ای کشورمان با انتقاد از مذاکرات دوره گذشته گفت: اروپاای‌ها آن موقع درخواست می‌دادند و شما امضا می‌کردید. چگونه است که الان ادعا می‌کنید که مذاکره‌ای صورت نمی‌گیرد.

باقری خاطرنشان کرد: مذاکرات "آلماتی 2" نشان داد که ما مرد مذاکره هستیم و آن‌ها (1+5) هستند که مشکل دارند و باید بروند و با یکدیگر مشورت کنند. ما در "آلماتی 2" گفتیم که برخی موارد که در پیشنهاد آن‌ها بود را با اصلاحاتی می‌پذیریم به شرطی که مابه‌ازاهایش داده شود و نتیجه این شد که آن‌ها بعد از مشورت با یکدیگر نتیجه را به ما اعلام کنند.

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]




ایران هسته ای- یک تحلیلگر ارشد امور راهبردی که اکنون مشاور نهادهای خدمات دهنده به ملکه انگلیس است، در مقاله ای مهم استدلال کرده است که تعیین خط قرمز در مقابل برنامه هسته ای ایران، به جای اینکه ایران محدود کند به آن آزادی عمل می کند.

شاشانگ جوشی، دانشجوي ژاپنی الاصل مقطع دكتري روابط بين الملل در دانشگاه هاروارد و كارشناس موسسه خدمات سلطنتي يونايتد انگلستان هفته گذشته (در تاریخ 14 اردیبهشت) طی مقاله ای در دو ماه نامه دیپلمات چاپ توکیو نوشت: «"گراهام آليسون " استاد دانشگاه هاروارد معتقد است گفته مي شود ايران از 7 خط قرمز مد نظر آمريكا و اسرائيل در 15 سال قبل عبور كرده است بدون اينكه اين امر به حمله اي نظامي منجر شود».

این مقاله ادامه می دهد: «هيو چالمرز در آخرين نسخه گزارش موسسه خدمات سلطنتي يونايتد، مي نويسد به رغم پرگويي نتانياهو در اين مورد، درك جامعه جهاني از خطوط قرمز همان خطوط قرمز مبنايي است جهان معتقد است افزايش خطوط قرمز بر اساس اهداف متفاوت و براي مخاطبان گوناگون مي تواند به سردرگمي منجر شود كه بيش از همه تهران را گرفتار خواهد كرد از اين گذشته خطوط قرمز فعلي امريكا و اسرائيل هر دو شامل حوزه هاي مبهمي با توجه به اصل خط قرمز مي شود».

جوشی با نقل یسک مثال تاریخی ادامه می دهد: «براي نمونه زماني كه آريل شارون نخست وزير پيشين رژيم صهيونيستي در سال 2005 اشاره كرد كه خط قرمز اين است كه ايران بتواند بر مشكلات فني فعلي فائق آيد ايران واقعا به آن مشكلات غلبه كرد، اما اين امر باعت جنك نشد چرا»؟

نویسنده نتیجه گرفته است که تعیین دقیق خط قرمز مضر است: «حتي اگر ايران بتواند به آساني تشخيص دهد چه خطوط قرمزي معتبر و كدام غيرمعتبر است، مشكل ديگري وجود دارد ترسيم خط قرمز براي ممانعت از بروز سردرگمي بين خط قرمز مبهم و دقيق باعت مي شود كه اگر خط قرمز بيش از حد مبهم باشد و ايران از روي تصادف از خط قرمز عبور خواهد كرد؛ يا اگر بيش از حد دقيق باشد با خطر بستن دست طرف مقابل مواجه شده و ايران دقيقا تا آستانه خط قرمز پيش رود همانطوري كه سرلشگر آموس يادلين رييس پيشين اطلاعات امنيت ارتش رژيم صهيونيستي مي گويد: زماني كه خط قرمزي تعيين مي كنيد به دشمن اين توانايي را مي دهيد تا بداند چه زماني عليه او اقدام مي كنيد به جاي اينكه خودتان تصميم بگيريد چه زماني براي عمليات سودمند است. در عين حال خط قرمز براي شما تعيين مي كند در چه مواردي بايد واكنش نشان دهيد و مثلا كشتار 80 هزار نفر باعت واكنشي از سوي شما نمي شود».

در ادامه این مقاله با اشاره به اینکه اساسا این موضوع مبهم است که تعریف دقیق ساخت سلاح هسته ای چیست، آمده است: «اما از اين مهم تر توسعه سلاح هسته اي يعني چي ؟ آيا ايران مي تواند حتي پيش از توليد مواد انشقاق پذير مناسب براي توليد سلاح از خط قرمز عبور كرده باشد؟ مقامات غربي ايران را متهم مي كنند كه انفجارهاي غيرهسته اي را براي سنجش كلاهك هايي در تاسيسات پارچين انجام داده است،اما اگر اين اقدام به معناي توسعه تسليحاتي نيست، چه كاري را مي توان توسعه سلاح ناميد؟ در واقع توسعه سلاح فرآيندي سلسله وار است از يك گام به تنهايي نمي توان نتيجه گرفت كه ايران چنين تصميمي گرفته است. به نظر مي رسد خط مشي اسرائيل در تقابل با خط مشي آمريكا دقيق تر است. نتانياهو در سخنراني مجمع عمومي سازمان ملل متحد در سال 2012 خط قرمز مد نظر خود را به درستي نشان داد و گفت ذخيره اوارنيوم غني شده كافي براي توليد يك سلاح هسته اي خط قرمز تل آويو است. بيشتر تحليلگران از اين گفته برآورد كردند اسرائيل به ايران اجازه نمي دهد به اندازه ساخت يك فروند بمب اورانيوم 20 درصدي در اختيار داشته باشد».

جوشی این امر را زیر سوال برده است که برای ساخت یک سلاح دقیقا مقدار معینی مواد هسته ای لازم باشد و نوشته است: «تا آخر سال 2012 مقامات اسرائيلي به اطلاع بعضي از خبرنگاران رساندند كه در اختيار داشتن 240 كيلوگرم اورانيوم با غناي 20 درصد مي تواند ساخت يك فروند بمب را آسان سازد هنوز معلوم نيست اسرائيل چطور به اين رقم رسيده است : زيرا عوامل گوناگوني در اين امر دخيل است : مانند پيچيدگي كلاهك هاي فرضي ساخت ايران و توسعه سانتريفيوژهاي اين كشور. "گري سمور" مشاور پيشين اوباما در امر عدم تكثير معتقد است: هيچ كس از جمله خود ايراني ها نمي دانند به چه ميزان اورانيوم غني شده براي ساخت يك فروند بمب نياز دارند آنها هرگز اين كار را نكرده اند. اگر ايران از خط قرمز توليد بمب عبور كند،اسرائيل احساس مي كند براي حمله نظامي به ايران از حمايت هاي لازم برخوردار نيست و مقامات آمريكايي و انگليسي در مورد رقم 240 كيلوگرم اورانيوم با غناي 20 درصد ترديد دارند. از اين گذشته خط قرمز اسرائيل ابهام هاي ديگري نيز دارد اگر ايران

اورانيوم غني شده مورد نياز توليد يك بمب را به سوخت تبديل كرده اما از آن استفاده نكند چه مي شود؟ يا اين ميزان اورانيوم را به تاسيسات اصفهان منتقل كرده اما به آن دست نزند در حالي كه ايران از تبديل اورانيوم به سوخت براي كاهش تنش استفاده مي كند، اين سوالات هر روز بيشر مطرح مي شود».

نویسنده سپس استدلال کرده است که چرا تعیین خط قرمز به ایران آزادی عمل می دهد: «مي توان با تعيين خطوط قرمزي در چارچوب تعيين زمان براي رسيدن ايران به توانايي توليد سلاح هسته اي يا توانايي در زمينه مواد (كمتر از دو هزار سانتريفيوژ پيشرفته ) ابهام را كاهش داد اما اين خط قرمز هم باعت مي شود تا ايران به آن نزديك شده اما از اين استانه عبور نكند. از اين گذشته انعطاف پذيري كشورهاي تعيين كننده خط قرمز را كاهش مي دهد زيرا به نوعي تعهد داده اند كه در صورت عبور ايران از اين خط قرمز به اقدام نظامي دست بزنند». ایران هسته ای- یک تحلیلگر ارشد امور راهبردی که اکنون مشاور نهادهای خدمات دهنده به ملکه انگلیس است، در مقاله ای مهم استدلال کرده است که تعیین خط قرمز در مقابل برنامه هسته ای ایران، به جای اینکه ایران محدود کند به آن آزادی عمل می کند.

شاشانگ جوشی، دانشجوي ژاپنی الاصل مقطع دكتري روابط بين الملل در دانشگاه هاروارد و كارشناس موسسه خدمات سلطنتي يونايتد انگلستان هفته گذشته (در تاریخ 14 اردیبهشت) طی مقاله ای در دو ماه نامه دیپلمات چاپ توکیو نوشت: «"گراهام آليسون " استاد دانشگاه هاروارد معتقد است گفته مي شود ايران از 7 خط قرمز مد نظر آمريكا و اسرائيل در 15 سال قبل عبور كرده است بدون اينكه اين امر به حمله اي نظامي منجر شود».

این مقاله ادامه می دهد: «هيو چالمرز در آخرين نسخه گزارش موسسه خدمات سلطنتي يونايتد، مي نويسد به رغم پرگويي نتانياهو در اين مورد، درك جامعه جهاني از خطوط قرمز همان خطوط قرمز مبنايي است جهان معتقد است افزايش خطوط قرمز بر اساس اهداف متفاوت و براي مخاطبان گوناگون مي تواند به سردرگمي منجر شود كه بيش از همه تهران را گرفتار خواهد كرد از اين گذشته خطوط قرمز فعلي امريكا و اسرائيل هر دو شامل حوزه هاي مبهمي با توجه به اصل خط قرمز مي شود».

جوشی با نقل یسک مثال تاریخی ادامه می دهد: «براي نمونه زماني كه آريل شارون نخست وزير پيشين رژيم صهيونيستي در سال 2005 اشاره كرد كه خط قرمز اين است كه ايران بتواند بر مشكلات فني فعلي فائق آيد ايران واقعا به آن مشكلات غلبه كرد، اما اين امر باعت جنك نشد چرا»؟

نویسنده نتیجه گرفته است که تعیین دقیق خط قرمز مضر است: «حتي اگر ايران بتواند به آساني تشخيص دهد چه خطوط قرمزي معتبر و كدام غيرمعتبر است، مشكل ديگري وجود دارد ترسيم خط قرمز براي ممانعت از بروز سردرگمي بين خط قرمز مبهم و دقيق باعت مي شود كه اگر خط قرمز بيش از حد مبهم باشد و ايران از روي تصادف از خط قرمز عبور خواهد كرد؛ يا اگر بيش از حد دقيق باشد با خطر بستن دست طرف مقابل مواجه شده و ايران دقيقا تا آستانه خط قرمز پيش رود همانطوري كه سرلشگر آموس يادلين رييس پيشين اطلاعات امنيت ارتش رژيم صهيونيستي مي گويد: زماني كه خط قرمزي تعيين مي كنيد به دشمن اين توانايي را مي دهيد تا بداند چه زماني عليه او اقدام مي كنيد به جاي اينكه خودتان تصميم بگيريد چه زماني براي عمليات سودمند است. در عين حال خط قرمز براي شما تعيين مي كند در چه مواردي بايد واكنش نشان دهيد و مثلا كشتار 80 هزار نفر باعت واكنشي از سوي شما نمي شود».

در ادامه این مقاله با اشاره به اینکه اساسا این موضوع مبهم است که تعریف دقیق ساخت سلاح هسته ای چیست، آمده است: «اما از اين مهم تر توسعه سلاح هسته اي يعني چي ؟ آيا ايران مي تواند حتي پيش از توليد مواد انشقاق پذير مناسب براي توليد سلاح از خط قرمز عبور كرده باشد؟ مقامات غربي ايران را متهم مي كنند كه انفجارهاي غيرهسته اي را براي سنجش كلاهك هايي در تاسيسات پارچين انجام داده است،اما اگر اين اقدام به معناي توسعه تسليحاتي نيست، چه كاري را مي توان توسعه سلاح ناميد؟ در واقع توسعه سلاح فرآيندي سلسله وار است از يك گام به تنهايي نمي توان نتيجه گرفت كه ايران چنين تصميمي گرفته است. به نظر مي رسد خط مشي اسرائيل در تقابل با خط مشي آمريكا دقيق تر است. نتانياهو در سخنراني مجمع عمومي سازمان ملل متحد در سال 2012 خط قرمز مد نظر خود را به درستي نشان داد و گفت ذخيره اوارنيوم غني شده كافي براي توليد يك سلاح هسته اي خط قرمز تل آويو است. بيشتر تحليلگران از اين گفته برآورد كردند اسرائيل به ايران اجازه نمي دهد به اندازه ساخت يك فروند بمب اورانيوم 20 درصدي در اختيار داشته باشد».

جوشی این امر را زیر سوال برده است که برای ساخت یک سلاح دقیقا مقدار معینی مواد هسته ای لازم باشد و نوشته است: «تا آخر سال 2012 مقامات اسرائيلي به اطلاع بعضي از خبرنگاران رساندند كه در اختيار داشتن 240 كيلوگرم اورانيوم با غناي 20 درصد مي تواند ساخت يك فروند بمب را آسان سازد هنوز معلوم نيست اسرائيل چطور به اين رقم رسيده است : زيرا عوامل گوناگوني در اين امر دخيل است : مانند پيچيدگي كلاهك هاي فرضي ساخت ايران و توسعه سانتريفيوژهاي اين كشور. "گري سمور" مشاور پيشين اوباما در امر عدم تكثير معتقد است: هيچ كس از جمله خود ايراني ها نمي دانند به چه ميزان اورانيوم غني شده براي ساخت يك فروند بمب نياز دارند آنها هرگز اين كار را نكرده اند. اگر ايران از خط قرمز توليد بمب عبور كند،اسرائيل احساس مي كند براي حمله نظامي به ايران از حمايت هاي لازم برخوردار نيست و مقامات آمريكايي و انگليسي در مورد رقم 240 كيلوگرم اورانيوم با غناي 20 درصد ترديد دارند. از اين گذشته خط قرمز اسرائيل ابهام هاي ديگري نيز دارد اگر ايران

اورانيوم غني شده مورد نياز توليد يك بمب را به سوخت تبديل كرده اما از آن استفاده نكند چه مي شود؟ يا اين ميزان اورانيوم را به تاسيسات اصفهان منتقل كرده اما به آن دست نزند در حالي كه ايران از تبديل اورانيوم به سوخت براي كاهش تنش استفاده مي كند، اين سوالات هر روز بيشر مطرح مي شود».

نویسنده سپس استدلال کرده است که چرا تعیین خط قرمز به ایران آزادی عمل می دهد: «مي توان با تعيين خطوط قرمزي در چارچوب تعيين زمان براي رسيدن ايران به توانايي توليد سلاح هسته اي يا توانايي در زمينه مواد (كمتر از دو هزار سانتريفيوژ پيشرفته ) ابهام را كاهش داد اما اين خط قرمز هم باعت مي شود تا ايران به آن نزديك شده اما از اين استانه عبور نكند. از اين گذشته انعطاف پذيري كشورهاي تعيين كننده خط قرمز را كاهش مي دهد زيرا به نوعي تعهد داده اند كه در صورت عبور ايران از اين خط قرمز به اقدام نظامي دست بزنند».

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

[External Link Removed for Guests]
با نزدیک شدن به دور جدید مذاکرات هسته‌ای ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و همچنین دیدار مذاکره کنندگان هسته‌ای ایران و اتحادیه اروپا، آمریکا بار دیگر سعی در افزایش فشارهای خود بر ایران دارد. این بار، سخن از طرحی است که در صورت تصویب، یک رژیم تحریمی کامل را علیه بخش نفت ایران اعمال می‌کند؛ طرحی تدوین شده در کنگره که حتی مخالفت دولت آمریکا را نیز برانگیخته است.

با نزدیک شدن به دور جدید مذاکرات هسته‌ای ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و همچنین دیدار مذاکره کنندگان هسته‌ای ایران و اتحادیه اروپا، آمریکا بار دیگر سعی در افزایش فشارهای خود بر ایران دارد. این بار، سخن از طرحی است که در صورت تصویب، یک رژیم تحریمی کامل را علیه بخش نفت ایران اعمال می‌کند؛ طرحی تدوین شده در کنگره که حتی مخالفت دولت آمریکا را نیز برانگیخته است.

به گزارش «تابناک»، پس از ناکامی آمریکا در متوقف کردن برنامه هسته‌ای ایران با استفاده از تحریم‌های شدید اقتصادی، گروهی از نمایندگان و ‌تحلیلگران آمریکایی، راه جدیدی ‌در این زمینه پیشنهاد کرده اند: قطع ارتباط کامل ایران با بازارهای نفت جهانی.

به نوشته «واشنگتن پست»، طرفداران این طرح استدلال می‌کنند که افزایش تولید نفت در خاورمیانه و نیز آمریکای شمالی، این گزینه را که برای نخستین بار به طور واقعی محاصره نفتی کامل ایران اجرایی شود، از نظر اقتصادی ممکن ساخته است.

این پیشنهاد که هم‌اکنون نسخه‌هایی از آن ‌در ساختمان کنگره دست به دست می‌شود، از سوی شماری از اقتصاددانان و همچنین مقامات دولت آمریکا مورد انتقاد قرار گرفته است. منتقدان هشدار می‌دهند که چنین کاری می‌تواند سبب اخلال در بازهای نفتی، رنجش متحدان آمریکا و نیز افزایش قیمت‌های انرژی شود.

در این زمینه، مقامات کاخ سفید می‌گویند در جست و جوی راه‌هایی جایگزین برای کاهش بیشتر فروش نفت ایران هستند که بخش عمده درآمد خارجی ایران را ‌از آن خود کرده ‌است. در همین حال، هم مقامات دولت و هم اعضای کنگره، در حال تدوین ساز و کارهای جدید مالی هستند تا بتوانند راه‌های گریزی که به ایران اجازه می‌دهد با طرح‌هایی همچون مبادله گاز طبیعی با طلا، به ارز خارجی دست یابد را ببندند.

یکی از سناتورهای آمریکایی که نخواسته نامش فاش شود، در گفت‌و‌گو با واشنگتن پست ضمن اشاره به اینکه بهترین راه برای ضربه زدن به اقتصاد ایران، خارج کردن نفت این کشور از بازارهای جهانی است، گفته تمایل شدیدی در میان سناتورهای هر دو حزب به وضع تحریم‌های جدید علیه ایران وجود دارد.

اما منتقدان این طرح، علاوه بر استدلال‌های پیشین، اشاره می‌کنند که یکی از موانع موجود بر سر راه چنین طرحی، متقاعد کردن کشورهایی چون چین و هند به قطع واردات نفت خود از ایران است. این گروه استدلال می‌کنند که فشار بیش از اندازه آمریکا در این زمینه نیز می‌تواند بازخوردی منفی داشته و به بدبینی این کشور نسبت به سیاست‌های آمریکا منجر شود.

به هر حال، این پیشنهاد جدید که می‌توان آن را نقطه اوج تلاش‌های آمریکا برای ضربه زدن به اقتصاد ایران دانست، در شرایطی مطرح می‌شود که تلاش‌ها برای یافتن راهکاری دیپلماتیک برای موضوع هسته‌ای ایران همچنان ادامه دارد و قرار است فردا دو نشست مهم در این زمینه (یکی میان کاترین اشتون و سعید جلیلی و دیگری میان نمایندگان ایران و آژانس) برگزار شود.

اما در پایان گفتنی است گزارشی که به تازگی در «هافینگتون پست» منتشر شده بود، فاش می‌کرد هدف اصلی آمریکا از تشدید تحریم‌ها علیه ایران، پیگیری سیاست «تغییر نظام» در ایران است. بی‌گمان این پیشنهاد تحریمی جدید را نیز می‌توان در همین راستا مدنظر قرار داده و ارزیابی کرد.

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

[External Link Removed for Guests]
برای نخستین بار از زمان جدی شدن بحث پرونده هسته‌ای ایران،‌ همزمان مذاکراتی میان ایران و آژانس و همچنین میان رؤسای هیأت مذاکره کننده ایران و 1+5 برگزار می‌‌شود. در این میان، شواهد حاکی از آن است که هرچند این بار نیز ایران با درخواست‌ها و موضع مشخص وارد مذاکرات شده، طرف مقابل چشم‌انداز مشخصی نسبت به گفت‌و‌گوها ندارد.

برای نخستین بار از زمان جدی شدن بحث پرونده هسته‌ای ایران،‌ همزمان مذاکراتی میان ایران و آژانس و همچنین میان رؤسای هیأت مذاکره کننده ایران و 1+5 برگزار می‌‌شود. در این میان، شواهد حاکی از آن است که هرچند این بار نیز ایران با درخواست‌ها و موضع مشخص وارد مذاکرات شده، طرف مقابل چشم‌انداز مشخصی نسبت به گفت‌و‌گوها ندارد.

به گزارش «تابناک»، در دو دیدار هسته‌ای مهم، امروز از یک سو نمایندگان ایران و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره جنبه‌های فنی برنامه هسته‌ای ایران در وین به گفت‌و‌گو می‌‌پردازند و از سوی دیگر، شهر استانبول ترکیه، میزبان کاترین اشتون و سعید جلیلی خواهد بود.

درباره ملاقات نخست، «رویترز» می‌‌نویسد هرچند ایران نسبت به مثبت بودن نتیجه مذاکرات با آژانس ابراز امیدواری کرده، ‌دیپلمات‌های غربی نسبت به این موضوع ابراز تردید می‌‌کنند.
از سوی دیگر، همچون همیشه این بار نیز با نزدیک شدن هر چه بیشتر به مذاکرات، فشارهای تحریمی غرب و مواضع منفی آن‌ها نسبت به مذاکرات افزایش یافته است.

رویترز به نقل از علی اصغر سلطانیه، نماینده ایران در آژانس می‌‌نویسد: «ما بدون شک با انتظار پیشرفت وارد مذاکرات می‌‌شویم... ما در این گفت‌و‌گوها جدی هستیم». اما در همین حال، یک دیپلمات غربی در وین به این خبرگزاری گفته: «ما به هیچ وجه دلیلی برای خوش‌بینی نمی‌بینیم».

این در حالی است که پیش از این، مقامات ایران و آژانس چند بار تا پای یک توافق مورد نظر پیش رفتند؛ اما هر بار موضع‌گیری‌های بعدی آژانس و مطرح کردن ادعاهای جدید علیه برنامه هسته‌ای ایران، این فرایند را به تأخیر انداخت.

مهمترین عاملی که تاکنون به شدت از سوی آژانس پیگیری شده و محور ادعاها علیه ایران را نیز تشکیل می‌‌دهد، موضوع اجازه دسترسی به مرکز نظامی «پارچین» در شرق تهران بوده که آژانس مدعی است، ایران در این مکان آزمایش‌های نظامی هسته‌ای انجام داده است. در مقابل، ایران با وجود رد این ادعا، تأکید کرده در صورت دسترسی دو طرف به یک «توافق ساختاری»، مخالفتی با بازدید بازرسان از پارچین ندارد.

به هر حال، با توجه به ‌اختلاف نداشتن طرفین بر سر اصول این توافق ساختاری، تاکنون پیشرفت قابل ذکری در مذاکرات ایران و آژانس حاصل نشده است. ایران تأکید می‌‌کند رویکرد حل موضوع، باید ‌‌مرحله ای باشد و با پاسخگویی تهران به هر یک از پرسش‌های آژانس، پرونده آن موضوع برای همیشه بسته شود، ولی آژانس خواستار آن است که در هر مرحله، امکان بازگشت به موضوعات پیشین ‌باشد.

اما همان گونه که اشاره شد، امروز نشست مهم دیگری نیز در استانبول میان سعید جلیلی، دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان و کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا برگزار می‌‌شود؛ نشستی که گفته می‌‌شود با هدف پیگیری گفت‌و‌گوهای پیشین در آلماتی و نزدیک کردن دیدگاه‌های طرفین به یکدیگر انجام می‌‌گیرد.

در این راستا، سخنگوی وزارت خارجه کشورمان روز گذشته ابراز امیدواری کرد اشتون با رویکردی سازنده و مثبت وارد این گفت‌و‌گوها شود. عباس عراقچی اشاره کرد که دیدار استانبول با هدف بررسی دقیق‌تر پیشنهاد‌های ارائه شده از سوی هر دو طرف برگزار می‌‌شود.

با این حال، با توجه به سطح برگزاری این ملاقات و نیز زمان آن، انتظار دستاورد چشمگیری از آن نمی رود و به نظر می‌‌رسد، هدف اصلی طرفین نیز تداوم بخشیدن به فرایند مذاکرات و حفظ تماس‌ها با هدف فراهم کردن زمینه توافق در آینده باشد.

در این راستا باید اشاره کرد که ملاقات استانبول، بر خلاف هر بار نه با شرکت تیم کامل مذاکره کننده ایران و 1+5، بلکه تنها با حضور روسای دو تیم انجام می‌‌گیرد. از سوی دیگر، برخی تحلیلگران اشاره می‌‌کنند با توجه به در پیش بودن انتخابات ریاست جمهوری در ایران و به ویژه حضور جلیلی به عنوان یکی نامزدها، نباید انتظار توافقی خاص ‌از این نشست داشت.

به هر حال، آنچه مشخص است، این ‌که ایران همواره در فرایند مذاکرات هسته‌ای بر حق خود برای غنی‌سازی اورانیوم تأکید کرده و نیز گفت‌و‌گوهای سازنده و رسیدن به توافق را تنها در صورت برداشته شدن ملموس فشارها از جمهوری اسلامی ایران میسر دانسته است؛ خواسته‌هایی که البته تاکنون با پاسخی درخور از سوی طرف مقابل روبه‌رو نشده است.

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
سعید جلیلی دبیر شورای عالی امنیت ملی و مسئول پرونده هسته ای ایران برای دیداری دو جانبه با کاترین اشتون وارد استانبول شد.



علی شاهدیان، ایران هسته ای- سعید جلیلی دبیر شورای عالی امنیت ملی و مسئول پرونده هسته ای ایران برای دیداری دو جانبه با کاترین اشتون وارد استانبول شد.

جلیلی و اشتون امشب (25 اردیبهشت 1392/ 15 می 2013) در چارچوب یک ضیافت شام با یکدیگر ملاقات خواهند کرد.

پس از چند تلفن کاری، این نخستین بار پس از مذاکرات آلماتی 2 است که دو طرف با یکدیگر دیدار می کنند.

مذاکرات آلماتی 2، صبح روز جمعه 16 فروردین 1392 (5 آوریل 2013) در شهر آلماتی قزاقستان آغاز شد و عصر شنبه پایان یافت.

جلیلی و اشتون امشب حدود ساعت 21 با یکدیگر ملاقات می کنند.

این احتمال وجود دارد که دو طرف پس از این نشست بیانیه مشترکی صادر کنند.

دکتر جلیلی صبح فردا در محل کنسولگری ایران در استانبول نشست مطبوعاتی با خبرنگاران ایرانی و خارجی خواهد شد و بعد از ظهر فردا نیز با چند رسانه خارجی مصاحبه می کند.

اما درباره محتوای مذاکرات، دیپلمات ها عقیده دارند 3 مسئله مهم در مذاکرات دو جانبه استانبول مطرح خواهد شد.

1- نخستین مسئله این است که ایران پاسخ گروه 1+5 به پیشنهادهایی را که در مذاکرات آلماتی 2 به گروه 1+5 ارائه کرد، مطالبه خواهد کرد. کاترین اشتون در پایان مذاکرات آلماتی 2 وعده داده بود که پیشنهاد ایران را با وزرای خارجه گروه 1+5 به بحث خواهد گذاشت. اکنون ایران آماده شنیدن نتیجه مذاکرات اشتون و وزرای خارجه 6 کشور است. البته دیپلمات ها در تهران در این باره که اشتون آمادگی لازم برای ارائه یک پاسخ محتوایی به پیشنهاد های ایران را داشته باشد، تردید دارند.

2- دومین مسئله احتمالا این خواهد بود که مسیر آینده دیپلماسی هسته ای بویژه پس از انتخابات ایران چگونه خواهد بود و آیا غرب به سمت ایجاد یک معماری نوین در سیاست خود درباره ایران حرکت می کند یا نه.

3- سومین مسئله نیز این خواهد بود که اشتون سعی خواهد کرد اطلاعات دقیق تری از فضای انتخاباتی ایران کسب کند.

در مجموع کارشناسان پیش بینی نمی کنند که این دیدار دو جانبه به دستاورد مهمی بینجامد و احتمالا بیش از هر چیز با هدف جلوگیری از ایجاد انقطاع در مسیر مذاکرات برگزار خواهد شد.

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

[External Link Removed for Guests]
دهمین دور مذاکرات فنی هسته ای میان ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی در حالی در وین پایان یافت که طرفین بار دیگر دیدگاه های متفاوتی را درباره نتایج این گفت و گوها ابراز کرده اند. در همین حال، گفت و گوهای کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا با سعید جلیلی، دبیر شورای عالی امنیت ملی نیز در استانبول آغاز شده است.

دهمین دور مذاکرات فنی هسته ای میان ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی در حالی در وین پایان یافت که طرفین بار دیگر دیدگاه های متفاوتی را درباره نتایج این گفت و گوها ابراز کرده اند. در همین حال، گفت و گوهای کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا با سعید جلیلی، دبیر شورای عالی امنیت ملی نیز در استانبول آغاز شده است.

به گزارش «تابناک»، با پایان یافتن دور جدید مذاکرات ایران و آژانس، این نهاد وابسته به سازمان ملل اعلام کرده دو طرف در رسیدن به راه حلی جامع جهت حل مسائل موجود، به توافقی دست نیافته اند. با این وجود، نماینده ایران در آژانس مذاکرات را سازنده خوانده است.

به نوشته خبرگزاری «رویترز»، هرمن ناکارتس، معاون آژانس و مسئول تیم مذاکره کننده این نهاد در مقابل ایران، اظهار داشته: «ما امروز مباحثات فشرده ای داشتیم؛ اما نتوانستیم رویکرد ساختاری که اکنون مدت یک سال و نیم است درباره آن مذاکره می کنیم را نهایی کنیم».

وی افزوده: «تعهد ما به ادامه گفت و گو، همچنان به قوت خود باقی است. با این حال، باید تصدیق کنیم که بهترین تلاش های ما، تاکنون موفقیت آمیز نبوده است. در نتیجه ما همچنان ادامه می دهیم و تلاش می کنیم تا این فرایند را تکمیل کنیم».

ناکارتس همچنین گفته هنوز هیچ تاریخی برای دور بعدی مذاکرات تعیین نشده است.

در طرف مقابل، علی اصغر سلطانیه، نماینده ایران در آژانس گفته در مذاکرات روز گذشته که شامل مباحثات فشرده فنی بوده، هر دو طرف پیشنهادهایی را مطرح کرده اند و هدف، کاستن از اختلاف نظرها در مذاکرات آتی بوده است.

نماینده کشورمان در آژانس افزود: در این مذاکرات فشرده پیرامون مدالیته و چارچوب موضوعات باقیمانده مباحث فشرده فنی انجام شده و طرفین در رابطه با برخی موارد باقیمانده پیشنهادات کتبی ارائه کردند و قرار شد تا در نشست آینده این پیشنهادات بررسی و در جهت نزدیک کردن نظرات و بالاخره فراهم آوردن شرایط برای توافق متن پیشنهادات خود را در نشست آینده ارائه نمایند.

به گفته سلطانیه این مذاکرات در فضایی دوستانه و تخصصی انجام شد و جمهوری اسلامی ایران مصمم است با ادامه این گفت‌وگوها به جهانیان نشان دهد که اهل منطق و گفت‌وگو است و آماده رفع ابهامات می‌باشد، همزمان نیز به هیچ وجه در رابطه با حق غیرقابل انکار خود در استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای از جمله غنی‌سازی مصالحه نخواهد کرد.

وی درباره تاریخ نشست بعدی ایران و آژانس یادآور شد که قرار است آقای ناکارتس با وی گفت‌وگوهایی را انجام دهد و سپس تاریخ آن اعلام شود.

اما در همین حال، دولت آمریکا نیز تلاش کرده ضمن استفاده از فرصت، اقدامات خود را جهت افزایش فشارها بر ایران سازمان دهد. در همین راستا، معاون وزیر خارجه این کشور گفته واشنگتن انتظار دارد آژانس در نهایت از شورای امنیت سازمان ملل بخواهد در رابطه با ایران دست به اقدام بزند.

وندی شرمن در این رابطه گفته: «در یک مرحله، مدیر کل آژانس مجبور خواهد شد به شورای امنیت مراجعه کرده و بگوید: من دیگر نمی توانم ادامه بدهم. هیچ پاسخی دریافت نشده است. شما باید اقدامات بیشتری انجام دهید».

گفتنی است مهمترین عاملی که تاکنون از تحقق یک توافق ساختاری میان ایران و آژانس جلوگیری کرده، عدم توافق طرفین بر سر اصول چنین توافقی بوده است. ایران تأکید می‌‌کند رویکرد حل موضوع، باید ‌‌مرحله ای باشد و با پاسخگویی تهران به هر یک از پرسش های آژانس، پرونده آن موضوع برای همیشه بسته شود. ولی آژانس خواستار آن است که در هر مرحله، امکان بازگشت به موضوعات پیشین ‌وجود داشته باشد.

اما از ساعاتی پیش و در شب چهارشنبه نیز مذاکرات سعید جلیلی با کاترین اشتون در استانبول آغاز شده است. جلیلی روز گذشته و همزمان با ورود به استانبول گفته بود: «در آلماتی 2 مبنی بر دفاع از حقوق هسته‌ای پیشنهادهای مشخصی دادیم که حتی خود آنها پذیرفتند که این پیشنهاد ها را باید بررسی کنند و ظرف چند روز پاسخ به این پیشنهادها را بدهند. هر چند که این مدت زمان طولانی شد اما منتظر پاسخ گروه 1+5 به پیشنهادهای ایران هستیم».

مذاکرات جلیلی و اشتون در کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در استانبول برگزار می شود.

[talashcg125]

بی فایده ترین گفتگویی که در تمام عمرم دیدم

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
منابع غربی می گویند گزارش جدید آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره برنامه هسته ای ایران چند پیشرفت فنی مهم را گزارش خواهد کرد.



ایران هسته ای- منابع غربی می گویند گزارش جدید آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره برنامه هسته ای ایران چند پیشرفت فنی مهم را گزارش خواهد کرد.

نخستین تحول این است که ایران تعداد بسیار بیشتری از سانتریفیوژهای نسل دوم را در نطنز نصب کرده است.

این سانتریفیوژها قدرت غنی سازی تقریبا 3 برابر ماشین های نسل اول دارند و ایران از حدود 6 ماه پیش نصب آنها را در بخش صنعتی (زیرزمینی) نطنز آغاز کرد.

در آخرین گزارش آژانس گفته شده بود که ایران 180 دستگاه از این ماشین ها را در نطنز نصب کرده است اما اکنون فردریک دال، خبرنگار خبرگزاری رویترز از وین که ارتباطات نزدیکی با دبیرخانه آژانس دارد گزارش کرده است که تعداد این ماشین ها در نطنز به تعداد بسیار بیشتری افزایش پیدا کرده است.

در گزارش رویترز به تعداد این ماشین ها اشاره ای نشده است اما گفته شده که اکنون اکنون جمعا حدود 12 هزار ماشین در نطنز دارد.

یک دیپلمات آگاه به رویترز گفته است: «یک دیپلمات گفت ما پیش بینی می کنیم آنها به نصب سانتریفوژهای پیشرفته بیشتر در مرکز نطنز ادامه دهند».

تحول فنی دوم در گزارش جدید آژانس این است که ایران همچنان به روند تبدیل اورانیوم 20 درصد خود به اکسید اورانیوم ادامه داده است.

منابع غربی در گفت وگو با رویترز این امر را مثبت ارزیابی کرده اند.

رویترز در گزارش روز چهارشنبه 22 می خود نوشته است: «باتوجه به اینکه تبدیل اورانیوم ممکن است هرگونه تصمیم گیری اسرائیل را درخصوص حمله به تاسیسات هسته ای ایران به تعویق بیندازد ، تهران باید تلاش بیشتری را در این زمینه انجام دهد تا تردیدها را درباره برنامه هسته ای خود کاهش دهد. کارشناسان غربی می گویند تبدیل گاز اورانیوم به پودر اکسید به منظور تولید صفحات سوخت یک اقدام مثبت موقت است زیرا این روند ممکن است معکوس شود».

در این گزارش همچنین تاکید شده است که پیشرفت کار در اراک و افزایش ذخیره اورانیوم 5 درصد ایران سومین و چهارمین تحولات موجود در برنامه هسته ای ایران هستند که آژانس آن را گزارش کرده است.

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
دولت امریکا تحریم هایی را که باعث محدودیت جریان فتنه در فضای مجازی شده بود، لغو کرد ولی هم زمان با آن با تحریم بخش پتروشیمی ایران، تلاش کرد فشار اقتصادی بر ملت ایران را تشدید کند.



حامد علوی، ایران هسته ای- دولت امریکا تحریم هایی را که باعث محدودیت جریان فتنه در فضای مجازی شده بود، لغو کرد ولی هم زمان با آن با تحریم بخش پتروشیمی ایران، تلاش کرد فشار اقتصادی بر ملت ایران را تشدید کند.

اداره کنترل دارایی های خارجی وزارت خزانه داری امریکا روز جمعه 10 خرداد 1392 (31 می 2013) بخش پتروشیمی ایران را تحریم کرد.

مطابق بیانیه صادر شده از جانب این اداره، 8 شرکت، از جمله شرکت های پتروشیمی بندر امام، شرکت پتروشیمی بوعلی سینا و شرکت پتروشیمی مبین تحت تحریم قرار گرفتند.

خزانه داری آمریکا در بیانیه ای اعلام کرد: «در حالی که درآمدهای نفتی ایران به سبب تحریم های بین المللی به تدریج رو به کاهش است، دولت ایران برای جبران این کمبود بیش از پیش به سمت صنایع دیگر روی آورده است؛ ایران به سبب تحریم های بین المللی که صادرات نفت این کشور را هدف قرار داده اند، هر ماه سه تا پنج میلیارد دلار ضرر می کند».

آمریکا همچنین تعداد زیادی از شرکت های حمل و نقل هوایی در قرقیزستان، اکراین و امارات را به سبب اجاره و فروش هواپیما به شرکت های هوایی ایرانی ماهان ایر و ایران ایر، در فهرست سیاه خود قرار داد.

ماهان ایر و ایران ایر از مدتها قبل در فهرست سیاه آمریکا قرار گرفته اند.

این در حالی است که امریکا یک روز قبل (پنج شنبه، 9 خراد 1392/ 30 می 2013) با صدور فرمانی تحریم ها درباره فروش وسایل ارتباطی و نرم افزاهای اینترنتی به ایرانیان را لغو کرده بود.

همچنین در همین روز نام تعدادی از مقام های ایرانی از جمله حجت الاسلام و المسلمین سید علی اصغر حجازی از اعضای برجسته دفتر رهبر معظم انقلاب اسلامی هم به بهانه واهی نقض حقوق بشر در فهرست تحریم ها قرار گرفت.

منابع غربی و کارشناسان ایرانی تاکید دارند که این تحریم ها با هدف اثرگذاری بر انتخابات ایران اعمال شده ولی با توجه به زمان کم باقی مانده تا انتخابات و همچنین اشراف اطلاعاتی بالای ایران بر فضای مجازی چنین اثرگذاری عملا رخ نخواهد داد.

در عین حال، توجه به این مسئله مهم است که غرب در حالی فشارها بر ملت ایران را افزایش می دهد که هم زمان به طور آشکار در حال تلاش برای تقویت جریان فتنه در ایران است.

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
برخی منابع غربی می گویند بلافاصله پس از روی کار آمدن رییس جمهور جدید در ایران، یک پیشنهاد هسته ای جدید به این کشور ارائه خواهد شد.



ایران هسته ای- برخی منابع غربی می گویند بلافاصله پس از روی کار آمدن رییس جمهور جدید در ایران، یک پیشنهاد هسته ای جدید به این کشور ارائه خواهد شد.

«یاسمین آلم» و «باربارا اسلاوین» در گزارشی راهبردی برای اندیشکده شورای آتلانتیک که روز 9 خرداد 1392 منتشر شده، خبر داده اند که این پیشنهاد جدید تدوین شده و به دولت جدید ایران ارائه خواهد شد.

آلم و اسلاوین در این گزارش نوشته اند: «ایالات متحده باید در عین حال، اگر رهبری ایران توانایی انجام این کار را دارد، مذاکرات خود را با این کشور ادامه دهد. اگر رهبری ایران تمایلی به برگزاری مذاکرات تا پس از انتخابات ندارد، ایالات متحده باید از این زمان برای مشورت با متحدان استفاده کرده و به محض اتمام انتخابات، اقدام به ارائه پیشنهادات آزمایشی که ممکن است برای آیت‌الله خامنه‌ای جذاب باشد، نماید».

اگر امریکا بخواهد پس از انتخابات پیشنهاد جدیدی به ایران ارائه کند، این سومین بار خواهد بود که ظرف دو سال گذشته پیشنهاد هسته ای خود را تغییر می دهد.

پیشنهاد هسته ای گروه 1+5 به ایران تا کنون دو بار در بغداد و آلماتی تغییرکرده است.

اما در عین حال کارشناسان می گویند اینکه واقعا پیشنهاد جدیدی به ایران ارائه شود یا نه، و اینکه این پیشنهاد واقعا جدید باشد یا نه به دو عامل بستگی دارد. نخست اینکه چه کسی در ایران رییس جمهور می شود و دوم اینکه مذاکره کننده هسته ای بعدی ایران چه کسی خواهد بود.

آلم و اسلاوین در این باره نوشته اند: «هر کس که پیروز شود، در هر صورت این انتخابات فرصتی به آیت‌الله خامنه‌ای خواهد داد تا یک مذاکره‌کننده هسته‌ای جدید را معرفی کرده و موضع مذاکراتی ایران در مذاکره با گروه 5+1 را انعطاف‌پذیرتر سازد. او همچنین می‌تواند پیشنهادات امریکا برای یک گفتمان دوجانبه را که تا کنون رد نموده است، بپذیرد».

پیش از این «ایران هسته ای» از قول منابع اطلاعاتی غربی گزارش کرده بود که اگر طرفداران خط مقاومت در انتخابات ایران پیروز شوند غرب پیشنهادی بهتر از آنچه در آلماتی 1 به ایران ارائه کرد روی میز خواهد گذاشت اما اگر اصلاح طلبان روی کار بیایند فرآیند امتیازدهی به ایران متوقف خواهد شد چرا که غربی ها عقیده دارند اصلاح طلبان بدون اینکه امتیازی دریافت کنند همان کارهایی را خواهند کرد که غرب نیاز دارد.

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

ارزیابی راهبردی
[External Link Removed for Guests]
هواداران آشتی باید این نکته را روشن کنند که اگر فرآیند انکار حقوق ملت ایران و جنایت علیه دانشمندان و نخبگان ایرانی همچنان تداوم پیدا کند آیا باز هم بر طبل آشتی خواهند کوبید؟



مهدی محمدی، خبرگزاری تسنیم- «ما باید با جهان آشتی کنیم». این عبارتی است که یکی از کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری در مناظره انتخاباتی اخیر از آن استفاده کرد، آن هم وقتی که از او پرسیدند راه حلش برای مشکلات اقتصادر کشور چیست.

استفاده از این عبارت، برای منابع غربی که این روزها انرژی فراوانی را صرف سردرآوردن از پیچیدگی های انتخابات ایران می کنند بسیار خوشایند بود و در این منابع بازتاب بسیار جدی پیدا کرد.

در واقع ر روزهای اخیر غربی ها به تدریج در حال نگران شدن از این موضوع بودند که چرا مسائل اقتصادی در مبارزات انتخاباتی ایران آنونه که آنها انتظار دارند به سیاست خارجی بویژه برنامه هسته ای گره نمی خورد. از ماه ها قبل، این ایده به طور جدی در غرب رواج داشت که انتخابات ریاست جمهوری سال 92 در ایران زمانی برای رویارویی دو خط سازش و مقاومت خواهد بود که اولی حل مشکلات اقتصادی را منوط به ایجاد تغییرات راهبردی در سیاست خارجی می داند و دومی چنین ربطی را انکار می کند.

سخنان این کاندیدا درباره ضرورت آشتی با جهان آنهم در یک مناظره اقتصادی مجددا غربی ها را امیدوار کرده است که همچنان وقت برای انتقال پیام سازش به جامعه از طریق کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری وجود دارد و به همین دلیل هم هست که با ذوق زدگی به بازنشر این اظهارات پرداخته اند.

اکنون سوال این است که آیا ما واقعا باید با جهان آشتی کنیم؟

1- نخستین نکته این است که این آقای کاندیدا و دیگر دوستانشان باید به این نکته توجه کنند که ما با جهان قهر نکرده ایم. بخش بزرگی از جهان که البته قدرت زیادی ندارد همچنان از ایران حمایت می کند اما بخش کوچکی از جهان که چند قدرت غربی در راس آن قرار دارند بنا را بر انکار حقوق ایران، جمایت علیه ملت ایران به شکل ترور و تحریم و تحقیر ایران و ایرانی قرار داده اند. هواداران آشتی باید این نکته را روشن کنند که اگر فرآیند انکار حقوق ملت ایران و جنایت علیه دانشمندان و نخبگان ایرانی همچنان تداوم پیدا کند آیا باز هم بر طبل آشتی خواهند کوبید؟

2- مسئله دوم فراتر از این است. اگر بنا را بر این یگذاریم که مقابله ایران اسلامی و غرب یک مقابله تمدنی و بنیادین است، آشتی با جهان به آن معنایی که هواداران خط سازش مراد می کنند آیا جز تسلیم در مقابل هژمونی برتر امریکا، پذیرفتن سقف پیشرفت تعیین شده از سوی امریکا، کوتاه آمدن از احکام اسلامی و قرآنی معنای دیگری دارد؟ همین حالا بخش بزرگی از دعوای ما با کشورهای غربی بر سر اجرا یا عدم اجرای احکام الهی است. هواداران آشتی با جهان، برای متهم نشدن به قهر با جهان، با این احکام چه خواهند کرد.

3- اما فرض کنیم اساسا ما پذیرفتیم که باید به همان معنایی که آقایان می گویند باید با جهان آشتی کرد. آیا مشکلات کشور حل می شود؟ سرهنگ فذافی و مبارک دو نمونه اعلا از آشتی با جهان به آن معنایی هستند که این کاندیدای محترم در سر دارد. اولی را به ضرب حمله نظامی ساقط کردند و دومی را پس از یک عمر خوش خدمتی رها کرده اند تا کی دق مرگ شود. اگر منظور از آشتی با جهان تسلیم در مقابل امریکاست، نتیجه آن روشن است. اگر منظور دیگری دارند باید روشن کنند تا بتوان داوری کرد.

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

گزارش های شورای حکام ژوئن 2013-1
[External Link Removed for Guests]
اجلاس نوبه ای شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی امروز (دوشنبه، 13 خرداد 1392/ 3 ژوئن 2013) در وین آغاز به کار می کند.



ایران هسته ای- اجلاس نوبه ای شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی امروز (دوشنبه، 13 خرداد 1392/ 3 ژوئن 2013) در وین آغاز به کار می کند.

منابع غربی می گویند مسئله ایران در دستور کار این نشست قرار خواهد داشت.

بویژه در این نشست روی دو مسئله مربوط به ایران تمرکز خواهد شد. نخست، موضوع پارچین و نهایی نشدن مدالیته برای حل و فصل ادعاهای آژانس درباره برخی جنبه های فعالیت های تحقیقاتی ایران از جمله در پارچین و دوم بحث درباره راکتور تحقیقاتی آب سنگین در اراک.

درباره پارچین مسئله این است که آژانس مایل است بدون نهایی شدن مدالیته به این تاسیسات دسترسی پیدا کند ولی ایران چنین امری را غیر ممکن می داند.

همچنبن درباره اراک، دیپلمات های غربی می گویند گزارش روز 24 می آژانس در این باره که ایران راکتور اراک را در نیمه سوم سال 2014 سوخت گذاری خواهد کرد، توجه زیادی را در وین به خود جلب کرده است.

خبرگزاری فرانسه در گزارشی از وین به قلم سیمون اشترودی گزارش داده است که دیپلمات های غربی می گویند این موضوع به تدریج حتی از غنی سازی 20 درصد هم جدی تر خواهد شد.

با این حال به نظر نمی رسد در این اجلاس قطعنامه ای علیه ایران صادر شود.