اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

[Present]

سخنگوی کاخ سفید روز پنج‌شنبه مدعی شد ایران در توافق نهایی باید بخش مهمی از زیرساخت‌های هسته‌ای خود را برچیند.

به گزارش مشرق به نقل از فارس، «جی کارنی» سخنگوی کاخ سفید روز پنج‌شنبه مدعی شد که ایران در توافق نهایی باید بخش مهمی از زیرساخت‌های هسته‌ای خود را کنار بگذارد.

وی که در نشست خبری هفتگی در جمع خبرنگاران صحبت می‌کرد، در پاسخ به سوالی در مورد اظهارات اخیر «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه ایران که گفته است تهران هیچ‌یک از سانتریفیوژ‌های خود را اسقاط نمی‌کند، گفت برچیده شدن تأسیسات در توافق جامع پاسخ داده می‌شود و ایران در این توافق باید «بخش قابل‌ملاحظه‌ای» از زیرساخت‌های هسته‌ای خود را برچیند.

کارنی همچنین در مورد احتمال دور زدن تحریم‌ها از سوی ایران طی 6 ماهه آینده، گفت: «تا زمان رسیدن به راهکار جامع، نقض تحریم‌های کنونی را دیگر مثل گذشته تحمل نمی‌کنیم.»

ایران و گروه موسوم به 1+5 اوایل آذر به توافقی اولیه دست یافتند که طرفین را طی 6 ماه آینده به تعهداتی ملزم کرده و فضای لازم برای مذاکره جهت راهکار جامع را ایجاد می‌کند. گفته می‌شود گفت‌وگوها برای رسیدن به راهکار جامع اواسط ماه فوریه (اواخر بهمن) آغاز می‌شود.

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
هفته نامه امریکایی اکونومیست در مقاله ای مهم به تحلیل روند آینده مذاکرات ایران و 1+5 پرداخته است.



ایران هسته ای- هفته نامه امریکایی اکونومیست در مقاله ای مهم به تحلیل روند آینده مذاکرات ایران و 1+5 پرداخته است.

در ابتدای این مقاله که روز 28 دی منتشر شده، توافق ژنو یک «آتش بس» خوانده شده و آمده است: «با اینکه برخی این توافقنامه را به عنوان توافقنامه ای تاریخی برشمردند و عده ای دیگر از جمله بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل آن را اشتباهی وحشتناک خواندند، اما شاید توافقنامه هسته ای ماه نوامبر بهترین گزینه به عنوان آتش بسی شش ماهه به منظور خریدن وقت باشد. گری سامور که تا سال گذشته مشاور باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در کنترل تسلیحات بود و اکنون در مرکز بلفر هاروارد مشغول به کار است می گوید هیچ یک از طرف ها هیچ یک از برگه های برنده چانه زنی بزرگ خود را کنار نگذاشته اند. اکثریت اقدامات صورت گرفته قابل بازگشت است و تصمیم گیری درباره مهمترین مسائل به بعد موکول شده است».

اکونومیست درباره موضع روحانی درباره توافق نهایی می گوید: «این مسئله جای تعجب نیست، با توجه به این درجه از بی اعتمادی دوجانبه باید از جایی شروع کرد. اما این امر بدین معنی است که اقدامات سنگین و دشوار هنوز باقی است و باید انجام شود. به ویژه، توافقی که آمریکا (با حمایت انگلیس، فرانسه و آلمان) می توانند امضا کنند با توافقی که حتی حسن روحانی رئیس جمهور میانه رو ایران در اندیشه دارد بسیار فاصله دارد».

این هفته نامه معتبر درباره هدف نهایی امریکا از مذاکرات عقیده دارد: «اوباما می گوید ایران باید محدودیت های شدید بر برنامه هسته ای خود را بپذیرد و گزینه تولید سلاح هسته ای را در این کشور غیرممکن سازد. در حقیقت، هیچ توافقنامه ای نمی توانند به صورت دائم توانمندی ایران را برای دستیابی به بمب هسته ای درصورتیکه این کشور واقعا به دنبال آن باشد از بین ببرد، می توان زیرساخت های این کشور را از کار انداخت اما دانش فنی این کشور را نمی توان از بین برد. هدف واقعی اوباما این است که گزینه تولید سلاح هسته ای برای ایران تاحد امکان دشوار و سخت شود و همچنین این کشور امکان تولید بدون شناسایی مقادیر قابل توجهی مواد شکافت پذیر را نداشته باشد».

اکونومیست همچنین خبر داده است که امریکا می خواهد تعداد ماشین های ایران در گام نهایی زیر 5000 عدد باشد.

این هفته نامه امریکایی نوشته است: «آمریکا ضمن قبول این مسئله که باید به ایران اجازه بخشی از توانمندی غنی سازی اورانیوم داده شود تاکید دارد ایران تعداد سانتریفوژهای خود را از 19000 دستگاه در حال حاضر به کمتر از 5000 دستگاه کاهش دهد. تعطیلی تاسیسات غنی سازی اورانیوم فردو که غیرقابل نفوذ به نظر می رسد، برچیدن تاسیسات آب سنگین اراک، گزارشی رضایت بخش از ایران درباره فعالیت های تسلیحاتی اش (در زمینه هسته ای) در گذشته و همچنین اجرای نظام فراگیر بازرسی که ایران را به امضای پروتکل الحاقی آژانس بین المللی انرژی اتمی ملزم می کند، از دیگر شروط آمریکا در توافقنامه هسته ای جامع است».

در ادامه این مقاله آمده است: «روحانی متعهد شده است هیچ یک از تاسیسات هسته ای ایران تخریب نشود، تاسیسات اراک ( که در صورت راه اندازی راه دیگری را برای تولید بمب هسته ای با سوخت پلوتونیوم برای ایران به وجود می آورد) تنها به منظور تولید ایزوتوپ پزشکی به کار خود ادامه می دهد و ایران همچنین حق غنی سازی اورانیوم در مقیاس صنعتی را خواهد داشت که این امر به معنای نصب دست کم پنجاه هزار دستگاه سانتریفوژ است. اگر چه وی توافقی را پیش بینی می کند که برنامه هسته ای ایران را به مدت سه سال متوقف می کند و بعد از نشان دادن حسن نیت و امضای پروتکل الحاقی، ایران اجازه غنی سازی اورانیوم در مقیاس صنعتی را خواهد داشت».

اکونومیست از قول گری سامور مشاور پیشین اوباما این موضع را مطرح کرده است که ایران اساسا نباید زیر ساخت گریز هسته ای داشته باشد: «سامور گفت تمرکز صرف بر محدود کردن توانمندی فرار هسته ای ایران یک مسئله انحرافی است و مسئله اصلی این است اگر ایران زیرساخت های هسته ای کافی داشته باشد می تواند کارشناسان و مواد هسته ای خود را به تاسیسات های مخفی منتقل کند. ممکن است ایران قبل از آنکه ضرورت اعلام یک آزمایش هسته ای را احساس کند، زرادخانه کوچکی از وسیله های هسته ای تولید کند و آن موقع دیگر برای انجام اقدام مقتضی دیر شده است».

این هفته نامه امریکایی در ادامه گفته است یکی از بهترین سناریوها تمدید چند باره توافق موقت است: «بهترین اتفاقی که می توان امیدوار به رخداد آن بود تمدید چند باره توافقنامه موقت با اصلاحات بیشتر و امتیازات دوجانبه شش ماهه دوطرف به منظور زنده نگاه داشتن این فرآیند است. به طور مثال در عوض کاهش بیشتر تحریم ها علیه ایران، ممکن است ایرانی ها پیشنهاد تبدیل تاسیسات غنی سازی اورانیوم فردو را به تاسیسات تحقیقاتی و توسعه با تعداد کمتری از سانتریفوژهای پیشرفته دهد. شاید آنها همچنین گزینه تبدیل تاسیسات آب سنگین اراک را به تاسیسات آب سبک مطرح کنند که پلوتونیوم بسیار کمتری تولید می کند و اجرایی شدن این طرح سال های طولانی زمان می برد».

در پایان این مقاله آمده است: «به نظر می رسد یک بار تمدید توافقنامه هسته ای موقت قطعی است اما شاید تمدید چندباره این توافق دقیقا همان بازی است که ایران در سردارد. امتیازات چندانی وجود ندارد که قابل بازگشت باشد ضمن اینکه کاهش تدریجی تحریم ها به عنوان یک پاداش به سبب رفتار معقولانه ایران می تواند به از بین رفتن حمایت از تحریم های بین المللی منتهی شود که با سختی و دشواری بسیار سازماندهی شده است. آمریکا و اروپا متحد باقی می مانند اما کشورهای دیگر و نه فقط روسیه و چین احتمالا از دودستگی در میان گروه موسوم به پنج بعلاوه یک خوشحال می شوند».

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
خبرگزاری رویترز در گزارشی اذعان کرد غرب می داند که حسن روحانی برای جلب نظر مردم به توافق نهایی هسته ای با 1+5 به حداقلی از بهبود اقتصادی نیاز دارد.



ایران هسته ای- خبرگزاری رویترز در گزارشی اذعان کرد غرب می داند که حسن روحانی برای جلب نظر مردم به توافق نهایی هسته ای با 1+5 به حداقلی از بهبود اقتصادی نیاز دارد.

پل تیلور در گزارشی برای خبرگزاری رویترز از پاریس که روز 2 بهمن 1392 (22 ژانویه 2014) منتشر شده، د آغاز به این موضوع پرداخته است که بسیاری از شرکت ها در جهان هستند که خواهان تجارت با ایرانند ولی آنها برای حضور در ایران عجله نخواهند کرد و منتظر پایان بازی می مانند.

تیلور می نویسد: «یک مشاور بازرگانی غربی که با بسیاری از بزرگ ترین شرکت های جهان همکاری می کند گفت : من بسیار متعجب خواهم شد اگر شاهد حضور فوری ایران در صدر بازار های جذاب جهان باشم گرچه ممکن است این کشور برای برخی کالاهای تولیدی مشخص در کوتاه مدت یا میان مدت جذابیت داشته باشد. وی که به دلیل حساسیت های سیاسی همچون بسیاری از افراد مرتبط با موضوع ایران خواست نامش فاش نشود گفت : واقعیت این است که ایران پیام هایی در جهت صحیح ارسال می کند ولی تصور می کنم بیشتر افراد بازرگان با احتیاط به موضوع می نگرند و منتظر خواهند ماند تا پایان بازی را ببینند».

رویترز سپس به وضعیت داخلی ایران پرداخته و نوشته است: «تحلیل گران سیاسی ایرانی می گویند حسن روحانی برای همراه کردن توده مردم و حمایت جدی برای توافق هسته ای ، نیازمند ایجاد احساسی خوب از کاهش تحریم ها است».

این خبرگزاری ادامه می دهد: «بهبود صنعت خودروسازی ممکن است یک پیروزی فوری محسوب شوند. ایران یکی از ده بازار بزرگ جهان در این صنعت است و در سال 2011 و پیش از تشدید تحریم ها ، تقاضای بازار خودروها در این کشور ، یک و نیم میلیون وسیله نقلیه بود. یک مدیر خودروسازی می گوید این تعداد تقاضا به حدود 800 هزار وسیله کاهش یافت ولی ممکن است به سرعت افزایش یابد. رنو ، پژو ، نیسان ، سوزوکی ، کیا و مزدا کیت های مورد نیاز شرکای ایرانی را تامین می کردند تا ایرانی ها وسایل نقلیه را سرهم کنند. به گفته این مدیر محلی خودروسازی ، اکنون شرکت های چینی این خلاء را پر کرده اند و سهم خود را در بازار ایران ، از یک درصد به پنج تا شش درصد افزایش داده اند. وی که خواست نامش فاش نشود افزود سهم کارخانه های خودروسازی اروپایی نیز از 40 درصد به حدود ده درصد کاهش یافته است. آنان مشتاقند تامین قطعات و کیت ها را از سر گیرند ولی موانع عمده ای باقی مانده است».

این خبرگزاری در عین حال تاکید می کند که امریکا نمی خواهد اجازه بدهد جهان فکر کند که تحریم ها علیه ایران لغو شده است.

رویترز می نویسد: «دیوید کوهن معاون وزیر خزانه داری آمریکا این هفته به اروپا رفت تا درباره ادامه تحریم ها که ایران را از نظام پولی و پرداخت جهانی بیرون کرده است با مقامات اروپایی گفتگو کند.

یک مقام ارشد آمریکایی گفت کوهن یک پیام جدی دارد. این مقام به خبرنگاران گفت: مسیر ایران برای تجارت، باز نیست؛ برخی گشایش ها وجود دارد ولی میزان آنها محدود است. پیام کوهن به جامعه بازرگانی این است که اگر شما تصور می کنید ما تحریم ها را برداشته ایم ، اشتباه کرده اید؛ تحریم ها سرجای خود باقی است. یک مقام آمریکایی روز جمعه گفت بر اساس توافق موقت اخیر، چهار میلیارد و 200 میلیون دلار از پول ایران آزاد شده است که فقط بخشی از همه پول مسدود شده ایران در سراسر جهان است که به گفته این مقام ، حدود 100 میلیارد دلار برآورد می شود».

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
جزئیات جالبی از توافق اخیر ایران و 1+5 آرام آرام در حال درز در رسانه های غربی است.



علی شاهدیان، ایران هسته ای- با وجود اینکه هم ایران و هم گروه 1+5 متن اصلی توافق نهایی خود با یکدیگر درباره نحوه اجرای طرح اقدام مشترک ژنو را پنهان نگه داشته اند، جزئیات جالبی از این توافق آرام آرام در حال درز در رسانه های غربی است.

یکی از موارد بسیار مهم که اخیرا یک منبع غربی آن را فاش کرده این است که انتقال 4/2 میلیارد دلار پول بلوکه شده نفت به ایران از طریق دستی و نقدی انجام خواهد شد نه مبادله بانکی.

جان تور دالبرگ روز 27 دی در گزارشی برای خبرگزاری آسوشیتدپرس از بروکسل این مطلب را تایید کرده است.

وی از قول مقام های غربی می نویسد که اکنون مقام های ایرانی می توانند به کشورهایی که پول نفت ایران در آنها بلوکه شده بروند و با چمدان پر از پول به ایران برگردند.

برخی منابع غربی نوشته اند ایران و 1+5 توافق کرده اند که اگر این پول ها از طریق بانک های اتحادیه اروپا منتقل شد، اروپا حق دارد جلوی این انتقال را بگیرد.

این امر نشان دهنده آن است که تیم مذاکره کننده ایران حتی در این حد که میزانی معینی از پول به جای انتقال نقدی از طرق مبادله بانکی جابجا شود نیز نتوانسته از امریکایی ها امتیاز بگیرد و همچنان مقام های ایرانی باید با چمدان دلار جابجا کنند.

نکته دیگر که ظاهرا در توافق اخیر ایران و 1+5 درباره آن اتفاق نظر وجود داشته اما علنا درباره آن صحبتی نشده این است که هند و ژاپن دو کشور اصلی هستند که بناست عدد 4/2 میلیارد دلاری که قرار است در 8 قسط به ایران پرداخت شود، از جانب آنها تامین می شود.

موضوع دیگر در این توافقنامه این است که ایران پذیرفته است که امریکا مجاز است در قالب به روز رسانی تحریم های پیشین افراد و شرکت های جدیدی را به لیست تحریم ها اضافه کند.

به این ترتیب ایران قبول کرده است که همچنان تحریم های جدیدی علیه ایران وجود خواهد داشت که از دید ایران نقض توافق ژنو محسوب نمی شود.

نکته دیگر در توافق اخیر ایران و 1+5 که بسیار با اهمیت است این است که در بخش تحقیق و توسعه، ایران به دو امر بسیار مهم متعهد شده است:

اول- ایران در این بخش هیچ ماشین جدیدی نصب نخواهد کرد.

دوم- تک ماشین نصب شده در بخش تحقیق و توسعه نطنز گاز دریافت نخواهد کرد و عملا با آن هیچ نوع غنی سازی انجام نخواهد شد. به این ترتیب وضعیتی که عملا ایجاد شده این است که تک ماشین نصب شده در بخش R&D هم عملا بی خاصیت شده و تفاوتی میان باقی ماندن یا برچیده شدن آن وجود ندارد.

نکته دیگر که متاسفانه به طور علنی از جانب تیم ایرانی درباره آن صحبتی نشده این است که اطلاعات مربوط به کارگاه های تولید قطعات و مونتاژ ماشین های سانتریفیوژ همان روز اول یعنی 30 دی ماه به طور کامل به آژانس ارائه شده است.

و آخرین نکته این است که منابع غربی می گویند عملیات رقیق سازی اورانیوم 20 درصد ظرف 3 ماه انجام و تکمیل خواهد شد اما عملیات بازگرداندن 4/2 میلیارد پول به ایران ظرف 6 ماه تکمیل می شود و به این ترتیب 1+5 یک تاخیر فاز 3 ماهه در انجام تعهداتش در مقابل ایران خواهد داشت که با اصل هم زمانی و توازان تعهدات کاملا در تباین است.

[Java]

نکته عجیب به نظرم توافق انجام شده در ژنو نیست... بلکه مرحله بعدی توافق است!!!! بر اساس این توافق تمامی فعالیت های 20 درصد ایران ,فعالیت های تحقیقاتی ایران,فعالیت های مرتبط با توسعه راکتور اراک و بیش از 60 درصد از توانایی غنی سازی 5 درصدی ایران تعلیق میشود... در طرف مقابل غرب کمتر از 5 درصد از تحریم های ایران و کمتر از 4 درصد پول های بلوکه شده ایران را آزاد خواهد کرد.

.
.
.
حال مهمترین سوال برای من اینه که در مرحله بعد ما برای رفع بقیه تحریم ها و آزاد سازی بقیه پول های بلوکه شدمون چه امتیازی باید بدیم؟؟؟؟

[Sami 1993]

Java, نگرانی و سخن اصلی من و Present و دیگر دوستان همین قضیه هست !

در این به اصطلاح توافق نامه ( من یکی آخر نفهمیدم که این چه جور توافقی هست که هرکی تفسیر خودش رو دارد !؟!؟!؟ ) در برابر این امتیازات مهم ( و حتی بسیار مهم ) عملا اتفاق خاصی برای ما رخ نداده است !

حتی یک لک کوچک هم به تحریم های اصلی نافتانده که ما دلمون رو بهش خوش کنیم !

با این وضعیت به اصطلاح مذاکرات اصلی تنها منحصر به هسته ای نخواهد بود و حوزه ها دیگری را هم دربر خوهد گرفت !

آقای جلیلی با وجود انتقاداتی که بهشون وارد هست ولی یک حرف خوبی دارند :

موضوع هسته ای خاکریز اول مقابله با دشمن است و اگر دشمن موفق شود این خاکریز را بشکند به سایر حقوق ملت ایران تعرض می کند.

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
3 منبع مهم امریکایی خواستار برچیده شدن 15000 ماشین سانتریفیوژ ایران در نطنز و تعطیلی تاسیسات اراک و فردو شدند.



ایران هسته ای- در حالی که برخی منابع خبر از آغاز مذاکرات درباره گام نهایی میان ایران و 1+5 می دهند، 3 منبع مهم امریکایی خواستار برچیده شدن 15000 ماشین سانتریفیوژ ایران در نطنز و تعطیلی تاسیسات اراک و فردو شدند.

موسسه علوم و امنیت بین المللی که به عنوان بازوی فنی سیا در تحلیل برنامه هسته ای ایران عمل می کند، خواستار آن شده است که در گام نهایی فقط 4000 ماشین نوع اول در نطنز باقی بماند.

دیوید آلبرایت رییس این موسسه در مقاله ای در روزنامه امریکایی وال استریت ژورنال خواهان آن شده است راکتور آب سنگین اراک هم تعطیل شود تا ایران نتواند به پلوتونیوم لازم برای ساخت سلاح دست پیدا کند.

این در حالی است که کارشناسان فنی می گویند پلوتونیومی که در اراک تولید می شود برای ساخت سلاح هسته ای مناسب نیست.

الیوت آبرامز از مقام های سابق امنیتی دولت امریکا هم در مقاله ای که روز 4 بهمن روی وب سایت شورای روابط خارجی امریکا منتشر شده، همین مسئله را تکرار کرده است.

علاوه بر این، بنابر گزارش استفن کالینسون برای خبرگزاری فرانسه در 4 بهمن، سناتور مارک کرک از ایالت ایلینویز هم که یکی از بانیان تحریم ها علیه ایران است، گفته است که ایران باید تعداد ماشین های فعال خود را در گام آخر به زیر 5000 عدد رسانده و سقفی هم برای انباشت مواد 5 درصد بپذیرد.

در برنامه اقدام مشترک ژنو این مسئله مورد توافق قرار گرفته است که ایران باید در گام نهایی ظرفیت، سطح، گستره، مکان و ذخایر برنامه غنی سازی خود را طبق نیازهای عملی اش و بر اساس یک توافق دو طرفه محدود کند.

امریکایی ها می گویند این امر بدان سبب است که ایران توان گریز سریع به سمت سلاح هسته ای نداشته باشد.

مقام های دولت امریکا در هفته گذشته بارها از ادبیات «برچیدن» استفاده کرده اند.

ظریف 3 روز قبل در مصاحبه با سی ان ان گفته بود که کاخ سفید سعی دارد این توافق را صرفا برای برچیدن برنامه هسته ای ایران جلوه دهد.

وی در این مصاحبه که روز چهارشنبه پخش شد گفت: «اگر شما در کل متن توافقنامه فقط یک جمله پیدا کنید که حتی شبیه برچیدن باشد یا معنی برچیدن بدهد آنگاه من تمام حرفهایم را پس می‌گیرم».

همچنین حسن روحانی رئیس جمهور ایران نیز در مصاحبه با سی ان ان گفته است: «ایران نگاه متفاوتی به مفاد توافق نهایی دارد که انتظار می رود در آن تهران بخشهای مهمی از برنامه هسته ای خود را لغو کند».

وی در پاسخ به این سوال که آیا ایران سانتریفوژهای غنی سازی اورانیوم در تاسیسات خود را نابود خواهد کرد، گفت: «خیر تحت هیچ شرایطی».

جی کارنی سخنگوی کاخ سفید در واکنش به این سخنان گفت: «واشنگتن همیشه می‌دانسته که ایران سعی خواهد کرد توافقنامه را بنا به دلایل سیاسی داخلی به نفع خود تفسیر کند.مهم اینست که آنها چه کاری انجام می‌دهند نه اینکه چه می‌گویند».

کارنی گفت: موضوع برچیدن برنامه هسته ای ایران بیشتر به مذاکرات توافق نهایی فراگیر که آمریکا و قدرتهای جهانی امیدوارند با ایران حاصل کنند ارتباط دارند نه توافق موقت.

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه/ فوری
[External Link Removed for Guests]
برخی نشانه ها حکایت از آن دارد که ایران و 1+5 مذاکرات درباره توافق جامع را آغاز کرده اند.



ایران هسته ای- برخی نشانه ها حکایت از آن دارد که ایران و 1+5 مذاکرات درباره توافق جامع را آغاز کرده اند.

با وجود اینکه هنوز کمتر از یک هفته از زمان آغاز اجرای گام اول توافق ژنو در ایران می گذرد، برخی گزارش ها نشان می دهد که دو طرف وارد مذاکره درباره توافق نهایی شده اند.

برنامه اقدام مشترک ژنو روز 3 آذر میان ایران و 1+5 توافق شد و اجرای آن از روز 30 دی آغاز گشت.

این برنامه مقرر می کند که دو طرف ظرف 6 ماه این توافق موقت را به یک توافق دائم بدل کنند.

گزارش های موجود نشان می دهد ایران و 1+5 درباره یک بار تمدید گام اول این برنامه توافق کرده اند و بنابراین دو طرف یک سال وقت خواهند داشت که به یک توافق نهایی برسند.

بر اساس گزارش های موجود، توافقات فعلی بر این مبنا استوار است که گام نخست بیش از یک بار تمدید نخواهد شد.

دیپلمات ها می گویند این مسئله همانقدر که درخواست 1+5 است، درخواست تیم مذاکره کننده ایران هم هست و دولت روحانی به دلایل سیاست داخلی عقیده دارد باید حداکثر ظرف یک سال آینده توافق نهایی با 1+5 را به دست بیاورد.

برخی منابع دیپلماتیک به «ایران هسته ای» گفته اند که دو طرف اکنون مذاکرات درباره توافق نهایی را آغاز کرده اند.

این مذاکرات از ازحاشیه اجلاس داووس آغاز شده و حسن روحانی خود شخصا بر آن نظارت داشته است.

محمد جواد ظریف و کاترین اشتون در حاشیه این اجلاس توافق کرده اند که مذاکرات رسمی در این باره از اواخر بهمن آغاز شود.

طرف ایرانی ظاهرا عقیده دارد که روند مذاکرات محرمانه با امریکا برای رسیدن به توافق نهایی باید ادامه پیدا کند.

ظاهرا کاترین اشتون هم به تیم ایرانی همین توصیه را کرده است.

دایان فینشتاین رییس کمیته اطلاعاتی سنا هفته گذشته خبر داده بود که کری و شرمن دائما با عراقچی و ظریف در ارتباط هستند و احتمالا مبانی لازم برای مذاکرات دو جانبه در همین تماس ها فراهم می شود.

ایران و 1+5 در برنامه اقدام مشترک ژنو توافق کرده اند که ایران در گام نهایی یک برنامه غنی سازی محدود داشته باشد.

سوال اصلی در مذاکرات آتی این است که از دید امریکا برنامه ایران تا چه حد باید محدود شود؟

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

نگاهی به مصوبه جدید شورای حکام؛
[External Link Removed for Guests]
مدیرکل آژانس، بر وجود "راهی دراز" برای عادی شدن مساله هسته‌ای ایران تاکید کرده است.

گروه سیاسی مشرق- شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی روز جمعه 5 بهمن (۲۴ ژانویه) برنامه پیشنهادی مدیرکل این سازمان در زمینه راستی آزمائی گسترده از فعالیت های هسته ای ج.ا.ایران را تصویب کرد.

بر اساس این مصوبه، نه تنها قبول مسئولیت های مندرج در توافق 24 ژانویه 2013 میان ایران و غرب تائید شده است بلکه بودجه 5 و نیم میلیون یوروئی نیز از بودجه سالانه این سازمان به منظور انجام فعالیت های بازرسی در اختیار دبیرخانه قرار گرفته است.

بر این اساس، شورای حکام بر تصمیم مدیرکل برای انجام فعالیت های گسترده و منحصر بفرد بازرسی از تاسیسات هسته ای ج.ا.ایران به شرح گام اول توافق نوامبر سال گذشته مهر تائید زد. در این زمینه، از جمله قرار است بازرسان آژانس از نظر تعداد، دو برابر شوند و حتی روزهای تعطیل هفتگی و تعطیلات رسمی نیز تاسیسات هسته ای را تحت نظارت داشته باشند.



در واقع، آژانس قصد دارد ظرف ۶ ماه آینده به‌گونه‌ای "بی سابقه"، محدود شدن فعالیت‌های هسته‌ای و انجام الزامات مقرر در گام اول توافق هسته ای نوامبر را مورد نظارت و پایش قرار دهند. البته پیش از این مصوبه نیز عملاً بازرسان حتی بدون مجوز آژانس نیز در تهران حضور داشته و نظارت در تاسیسات هسته ای را نیز آغاز کرده بودند.

نماینده امریکا در این نشست فوق العاده شورای حکام، اعتماد کشورش به آژانس و اقدامات بیطرفانه آن را مورد تاکید قرار داد. البته در کنار ظاهر دیپلماتیک این اشارات، تقسیم کار صورت گرفته میان غرب و آژانس برای کنترل شدید فعالیت های هسته ای ایران به صورت غیرقابل بازگشت را نباید از نظر دور داشت. البته واقعیت اینست که آژانس طی دو ماه اخیر چرخش شدیدی در سیاست و مواضع خود انجام داده و از تندی نسبت به ایران، به نرمش روی آورده است.

البته در این زمینه، «موافقت کامل ایران با انجام تمامی خواسته های آژانس» و حل همه آنچه تا کنون ابهام در گذشته و حال برنامه هسته‌ای ایران تلقی می شده است، علت اصلی تغییر رویکرد آژانس بوده است. در واقع، ایران چک سفیدی به آژانس داده است که نسبت به آن رویکرد تمکین اختیار کرده است.



از این رو، چه دلیلی دارد که آژانس فعلاً موضع تند در قبال ایران اتخاذ کند. در عین حال، این موضع محدود به وضعیت کنونی است. زیرا بعد از خاتمه مدت سه ماهه اجرای ضمیمه توافقنامه تهران میان ایران و آژانس، نوبت به پارچین و دیگر اتهامات نظامی علیه ایران خواهد رسید و تازه آن موقع خواهد بود که آژانس بهای تمامی این تحسین و نرمش های اکنون را از ایران مطالبه خواهد کرد.

نکته قابل توجه اینجاست که یوکیو آمانو، مدیرکل آژانس، توافق‌ ماه نوامبر را پیش‌شرط دست‌یابی به راه‌حل کامل سیاسی بحران هسته‌ای میان ایران و جهان غرب شمرده و تاکید کرده که "تا رسیدن به این هدف، راه درازی در پیش است".

با درنظر گرفتن آنچه در بالا اشاره شد، منظور از «راه دراز» فوق ممکن است به دورنمای 20 ساله توافق اجرای ژنو مربوط باشد. از سوی دیگر، وقتی قرار باشد که گروه 1+5، حدود 20 سال و بیشتر برنامه هسته ای ایران را تحت کنترل و محدودسازی تدریجی قرار دهند، آژانس هم به همان میزان بر برنامه هسته ای کشور و اجرای این محدودیت ها نظارت خواهد کرد. پس آژانس هم برنامه ای 20 ساله و بیشتر برای حضور در ایران خواهد داشت!

گفتنی است که قرار است روز ۸ فوریه امسال نمایندگان ایران و آژانس نشستی مشترک را برای تنظیم برنامه بازرسی‌های جدید برگزار کنند. نتایج این مذاکرات و همچنین اقداماتی که ایران و آژانس طرف 20 ژانویه تا تشکیل جلسه عادی شورای حکام در ماه مارس انجام خواهند داد، توسط آمانو در قالب گزارش جدید خود به اعضای شورای حکام ارائه خواهد شد

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

روایتی از یک خاطره درس‌آموز؛
[External Link Removed for Guests]
در ماه های اخیر اختلافات طرف ایرانی و غربی در تفسیر توافقنامه هسته ای ژنو، دردسرساز شده و آمریکایی ها خلاف توافق اولیه، تعبیر دلخواه خود را از محورها و کلمات کلیدی توافقنامه ملاک موضع گیری و عمل قرار داده اند.

به گزارش مشرق، طرف غربی بویژه آمریکایی ها ابتدا خلاف برداشت طرف ایرانی مدعی شدند، توافقنامه ژنو حق غنی سازی را برای جمهوری اسلامی به رسمیت نشناخته است.

آنان اکنون به صراحت ادعا می کنند که در پایان اجرای توافقنامه،‌ ایران باید تمام تاسیسات هسته ای خود را برچیند. حال آنکه وزیر امور خارجه کشورمان می گوید یک کلمه حتی شبیه واژه "برچیدن" در توافقنامه وجود ندارد.

به نظر می رسد آمریکایی ها ید طولایی در بکارگیری واژه‌های چندپهلو برای رسیدن به اهداف زورگویانه خود دارند.

نمونه بارز این واقعیت را می توان در کتاب ارزشمند "بحران"، خاطرات "همیلتون جردن" (رییس ستاد کاخ سفید) از سال آخر ریاست جمهوری کارتر و بحران گروگانگیری سفارت آمریکا در ایران سراغ گرفت.

خاطرات جردن رسیده به 26بهمن 1358 (15فوریه 1980)؛ به آن جا که قرار است کارتر برای اقناع مردم آمریکا بیانیه ای بخواند؛ اما مشکل این است که بیانیه باید هم طوری تنظیم شود که برداشت مردم آمریکا از کلمات، برداشتی شامل قاطعیت دولت، حمایت بی دریغش از گروگان ها و تنفرش از گروگان گیرها باشد و هم به موقعیتی که تصور می کنند توسط وکیل فرانسوی ایران و قطب زاده برای همکاری با رییس سازمان ملل (کورت والدهایم) ایجاد شده، لطمه نخورد.

یعنی متنی کاملا دوپهلو باید نوشته شود و کارتر مانده چطور باید چنین متنی بنویسد و چیزی که در صفحه 204 می بینید (عکس را بخوانید) پیشنهاد زیرکانه ی همیلتون است به رییس جمهور....

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
منابع داخلی و غربی تایید کرده اند که دور بعدی مذاکرات ایران و 1+5 در نیویورک برگزار خواهد شد.



ایران هسته ای- منابع داخلی و غربی تایید کرده اند که دور بعدی مذاکرات ایران و 1+5 در نیویورک برگزار خواهد شد.

در ایران مقام های رسمی گفته اند که این مذاکرات اواخر بهمن در نیویورک آغاز می شود.

ترکیب تیم های مذاکره کننده ایران و 1+5 در این مذاکرات تغییر نمی کند و همچنان از سوی ایران محمد جواد ظریف وزیر خارجه و از جانب 1+5 کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی و امنیتی کاخ سفید، ریاست تیم ها را بر عهده خواهند داشت.

دستور کار این مذاکرات رسیدن به یک توافق درباره گام نهایی خواهد بودکه در برنامه اقدام مشترک ژنو اصول کلی آن معین شده است.

«ایران هسته ای» پیش از این خبر داده بود که مذاکرات درباره گام نهایی در واقع از حاشیه اجلاس داووس [External Link Removed for Guests].

نخستین مسئله درباره گام نهایی دوره زمانی آن است که فعلا مشخص نیست اما دولت امریکا می گوید که باید حداقل 20 ساله باشد.

دیپلمات ها در تهران به «ایران هسته ای» گفتند که ایران این زمان بندی را قبول ندارد و در صورت اصرار امریکا بر آن، تفاهمی شکل نخواهد گرفت.

مسئله دوم در این مذاکرات –که اصلی ترین مسئله خواهد بود- این است که ایران در طول گام نهایی تا چه حد باید برنامه غنی سازی خود را محدود کند.

امریکایی ها عقیده دارند و مقام های رسمی امریکا گفته اند که باید بخش هایی از برنامه ایران در توافق نهایی برچیده شود اما حسن روحانی 3 روز پیش به سی ان ان گفت هیچ سانتریفیوژی برچیده نخواهد شد.

همچنین امریکا بر تعطیلی اراک و فردو اصرار دارد اما دیپلمات ها در تهران می گویند که «هیچ تاسیسات فعالی برچیده نخواهد شد».

در عین حال یک نکته مهم دیگر این است که برگزاری مذاکرات در نیویوک احتمالا نشانه این است که امریکایی ها می خواهند در مذاکره درباره گام آخر سهم و نقش ویژه ای داشته باشند.

این امری است که مفید یا مضر بودن آن در ازدید کارشناسان در تهران محل تامل است.

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

ارزیابی راهبردی
[External Link Removed for Guests]
یکی از بدترین ریسک هایی که دولت فعلی می تواند بکند این است که از همان روز اول پا جای پای دولت احمدی نژاد بگذارد و دائما به خارجی ها پیام بدهد نظام یک چیز است و «ما چیز دیگریم».



مهدی محمدی، خبرگزاری تسنیم- آنچه که در ادبیات امنیت ملی از آن تحت عنوان آدرس اشتباه یاد می شود در واقع چیزی جز گذاشتن راهی نامناسب برای رسیدن به هدف پیش پای یک بازیگر نیست. در برخی موارد –مانند آنچه سازمان اطلاعاتی می کنند- انتقال آدرس های اشتباه یک پروژه برنامه ریزی شده است. این سرویس ها تلاش می کنند با ارسال علائم و نشانه های غلط بازیگران مختلف را دچار اشتباه محاسباتی کنند وبرای این کار از همه ابزارهای در دسترس استفاده می کنند.

به لحاظ حرفه ای این وظیفه ذاتی دستگاه های اطلاعاتی است که برای گمراه کردن حریف تلاش کنند. به لحاظ تئوری برای این کار روش های متنوع و اغلب کارآمدی هم ابداع شده است. یک راه کم و بیش سر راست استفاده از رسانه هاست. وقتی یک رسانه کم و بیش شناخته شده به طور منظم و درباره یک مسئله خاص شروع به ارسال یک سلسله سیکنال ها می کند (به شکل خبر، تحلیل، مصاحبه و ...) می تواند امیدوار باشد که مخاطبانش بالاخره این سیگنال ها را دریافت کنند. اما اینکه پروژه نهایتا جواب خواهد داد یا نه (حریف گمراه می شود یا نه؟) به دو عامل مهم بستگی دارد:

1- اعتبار رسانه ای که سیگنال را تولید می کند. هر چه رسانه معتبر تر باشد توان آن برای اثرگذاری بیشتر خواهد شد اما از آنجا که کل فرآیند در واقع چیزی غیر از ارسال اطلاعات اشتباه و گمراه کننده نیست، در نهایت رسانه ای که خود را شریک چنین پروژه ای می کند بر سر اعتبار خود ریسک کرده است.

2- امکان و توان حریف برای دسترسی به منابعی دیگر که بتواند از طریق آنها سیگنال های ارسالی را به اصطلاح چک کند و و بفهمد که با آدرس های درست مواجه است یا اینکه هدف یک پروژه گمراه سازی قرار گرفته است.

این بازی است که رسانه ها و سرویس های اطلاعاتی در تعامل با هم در همه جای جهان روزانه بدان مشغولند اما این بازی یک قاعده بسیار مهم دارد که تا امروز به ندریت نقض شده است و آن هم این است که مقام های رسمی و مسئول بویژه مقام های عالی رتبه هرگز خود را درگیر هیچ پروژه عملیات روانی یا مکانیسم ارسال آدرس اشتباه نمی کنند. ریسک این کار برای یک سیاستمدار که همه کارآمدی اش به اعتباری است که سخنش دارد بسیار بالاست.

با این حال، متعجبانه می بینیم که برخی مقام های عالی رتبه دولتی در ایران خود را درگیر چنین فرآیندی کرده اند و تعداد آدرس های غلط ارسالی از سوی آنها برای غرب مدت هاست از مرزهای مجاز فراتر رفته است.

به این 3 نمونه دقت کنید.

1- آقای رییس جمهور دیروز در مصاحبه با سی ان ان با اشاره به میرحسین موسوی و مهدی کروبی گفته است که هیچ کس تا ابد در حصر و حبس نمی ماند و وعده داده است که ماه های آینده از این حیث بهتر از گذشته خواهد بود.

2- آقای روحانی در مصاحبه ای دیگر در حاشیه اجلاس داووس همچنین تاکید کرده است که روابط با امریکا برای همیشه و تا ابد قطع نخواهد ماند و بازگشایی سفارت امریکا در ایران هم منتفی نیست.

3- آقای محمد جواد ظریف وزیر خارجه دولت در پنل مشترک با برخی دیگر از وزرای خارجه منطقه ای بدون آنکه حزب الله را استثنا کند و در حالی که مجری به وی تاکید کرد که منظورش حزب الله را هم در بر می گیرد، گفته است که عقیده دارد همه گروه های مسلح از جمله حزب الله از سوریه خارج شوند.

فعلا به این کاری نداریم که اعتبار این سخنان تا چه حد است و مثلا آیا امریکایی ها تا امروز درنیافته اند که دولت در مسئله حصر تصمیم گیرنده نیست، یا نمی دانند که مذاکرات فعلی ربطی به احیای روابط با امریکا ندارد یا در جریان نیستند که موضع نظام جمهوری اسلامی درباره تحولات سوریه و حضو حزب الله در آن چیست؛ آنچه در اینجا مهم این است که دو مقام عالی رتبه دولتی ریسک بیان اظهاراتی را آن هم در یک جمع خارجی پذیرفته اند که طرف مقابل آنها به اینکه این اظهارات مصداق «آدرس غلط» است علم تمام دارد.

در چند هفته های آینده امریکایی ها خواهند دید که در هیچ کدام از این موارد آینده تفاوت چندانی با گذشته نخواهد داشت. تا وقتی که مواضع سران فتنه تغییر نکند وضعیت آنها عضو نخواهد شد، تا وقتی دولت قانونی سوریه لازم بداند حزب الله در این کشور یاقی خواهد ماند و مذاکرات هسته ای هم هرگز –لااقل فعلا- به ابزاری برای اصلاح روابط با امریکا تبدیل نمی شود.

وقتی رییس جمهور و وزیر خارجه تصمیم می گیرند در واقع دو حالت بیشتر قابل تصور نیست. حالت اول این است که دولت می خواهد جلوی چشم خارجی ها نوعی حاکمیت دوگانه را به نمایش بگذارد و این اظهارات نوعی اعلام مخالفت علنی با تصمیمات عالی نظام است و حالت دوم، نوعی شیرین کردن خود برای غربی هاست که: بدانید موضع ما این است که و اگر مسئله طور دیگری است علت این است که تصمیم گیرنده ما نیستیم.

در هر دو حالت دولت بازنده است. یکی از بدترین ریسک هایی که دولت فعلی می تواند بکند این است که از همان روز اول پا جای پای دولت احمدی نژاد بگذارد و دائما به خارجی ها پیام بدهد که «ما چیز دیگریم». بر خلاف آنچه آقایان می پندارند این عملیات نزد طرف های خارجی از آنها اعتبار زدایی خواهد کرد به جای آنکه چیزی بر اعتبارشان بیفزاید.