اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

در اين بخش مي‌توانيد در مورد اخبار و حوادث روز به بحث بپردازيد

مدیران انجمن: MOHAMMAD_ASEMOONI, MASTER, شوراي نظارت

Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

مذاکره کننده هسته ای امریکا فاش کرد
[External Link Removed for Guests]
یکی از پیش فرض های دولت امریکا که هرگز بیان نمی شود روی کار آوردن اصلاح طلبان در ایران با استفاده از مذاکرات هسته ای است.


تصویر

علی شاهدیان، ایران هسته ای- یک مقام بلند پایه دولت امریکا که تا چند ماه پیش خود عضو تیم مذاکره کننده امریکا در 1+5 بوده است، می گوید یکی از پیش فرض های دولت امریکا که هرگز بیان نمی شود این است که دوره زمانی گام نهایی با ایران را چنان بلند گرداند که در طی آن جریان اصلاح طلب برای همیشه در ایران بر سر کار بیاید.

جوفی جوزف مدیر سابق منع تکثیر در شورای امنیت ملی کاخ سفید و عضو تیم مذاکره کننده امریکا در 1+5 در مقاله ای که روز 26 بهمن 1392 (15 فوریه 2014) روی وب سایت مرکز بلفر، منتشر شده، نکات بسیار مهمی را درباره مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 بر سر توافق نهایی بیان کرده است.

خلاصه تحلیلی این نکات چنین است:

1- چالش محوری برای مذاکره کنندگان رسیدن به یک توافق مورد قبول متقابل خواهد بود که ایران را قادر سازد به برنامه هسته ای خانگی خود، از جمله غنی سازی بومی محدود، ادامه دهد و در عین حال زمینه فرار بالقوه ایران برای تولید سریع ماده شکافت پذیر برای یک سلاح هسته ای را محدود کند.

2- به دشواری می توان حتی یک نفر را در دولت اوباما پیدا کرد که روی سیاست ایران کار کرده باشد و معتقد باشد دستیابی به یک توافق عاری از پذیرش غنی سازی ممکن بوده است. توسعه سریع توانایی ایران در زمینه سانتریفوژها در هفت سال گذشته و جایگاه احساس غرور به این برنامه در گفتمان سیاسی ایران شرایطی را ایجاد کرده است که ایران هرگز برنامه غنی سازی خود را کنار نخواهد گذاشت، مگر اینکه مجبور شود به طور کامل تسلیم شود.

3- تیم اوباما احتمالا تمرکز خود را بر تضمین این نکته معطوف خواهد کرد که اگر ایران بخواهد فریبکاری کند و از محدودیت ها فرار کند، آمریکا و شرکایش برای متوقف کردن ایران قبل از اینکه بتواند اورانیوم غنی شده کافی با درجه خلوص تسلیحاتی برای ساختن یک یا بیش از یک بمب اتمی تولید کند، برای متوقف کردن این کشور وقت کافی داشته باشند. این خط زمانی تابعی از تعداد سانتریفوژهایی که ایران اجازه برخورداری از آنها را خواهد داشت، سطح پیشرفت و پیچیدگی نسبی آنها و مقدار اورانیوم کم غنی شده ای که ایران می تواند در هر زمان معینی داشته باشد، خواهد بود.

4- ایران احتمالا درخواست خواهد کرد که، حداقل، اجازه حفظ نزدیک به 10 هزار سانتریفوژ آی آر-1 را که هم اکنون هم در نطنز و هم در فردو فعال هستند، داشته باشد. یک تقاضای حداکثری ممکن است شامل حفظ تقریبا 20 هزار سانتریفوژ آی آر-1 و آی آر-2 باشد که در هر دو تاسیسات نصب شده اند و تقریبا نیمی از آنها هم اکنون فعال نیستند. ایران احتمالا این تقاضاها را بر این اساس مطرح خواهد کرد که نباید انتظار داشت این کشور پیشرفت های فنی قبلی خود را به عقب براند. هر کدام از این تقاضاها چیزی نیستند که دولت آمریکا بخواهد با پذیرش آنها کار را شروع کند، این تعداد کثیر از سانتریفوژها، حتی اگر به مدل آی آر-1 ابتدایی محدود باشند، به معنای آن خواهد بود که ایران می تواند به صورت بالقوه بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی را بیرون کند و به سرعت مقدار کافی اورانیوم با درجه خلوص تسلیحاتی برای نخستین بمب خود در عرض چند ماه، ‌اگر نگوییم چند هفته، تولید کند.

5- باید انتظار داشت که آمریکا روی یک برنامه بسیار کوچکتر اصرار کند که چه بسا شامل سه هزار سانتریفوژ همراه با اعمال محدودیت های سختگیرانه روی سطوح 3/5 درصدی اورانیوم غنی شده در هر زمان معینی باشد. ممکن است نیازی نباشد که ایران آن دسته از سانتریفوژهایی را که اجازه ندارد در یک تاسیسات غنی سازی نگهداری کند برچیند. این دسته از دستگاههای اضافی را می توان در یک تاسیسات جداگانه دیگر تحت نظارت دقیق نگهداری کرد تا از آنها به عنوان واحدهای تعویضی و پشتیبانی استفاده شود.

6- بدون توجه به تعداد دقیق و انواع سانتریفوژها و مقدار مجاز ذخیره سازی اورانیوم غنی شده 3/5 درصدی، واشنگتن احتمالا دنبال این خواهد بود که مطمئن شود میان مرحله فرار ایران و تولید اورانیوم غنی شده درجه تسلیحاتی برای نخستین بمب هسته ای حداقل شش ماه فاصله باشد؛ ترجیح آمریکا احتمالا بیشتر روی یک دوره 12 تا 18 ماهه خواهد بود.

7- فردو هم به سبب نحوه ساخت مخفیانه آن و هم به سبب قرار داشتن در عمق زمین که از آن در برابر یک حمله نظامی محافظت خواهد کرد، جنجال برانگیز است. از این رو، برای آمریکا دشوار خواهد بود که ادامه غنی سازی در این مرکز را که به منزله تاسیساتی محافظت شده برای فرار احتمالی نهایی خواهد بود، بپذیرد. با این حال، اگر ایران بتواند با توقف غنی سازی اورانیوم در این تاسیسات موافقت کند و همزمان کاربری آن را برای ایفای نقشی دیگر و کم اهمیت تر در چرخه سوخت هسته ای ایران تغییر دهد، بسیاری از نگرانی های بین المللی حل و فصل خواهد شد.

8- در خصوص اراک،‌ مشکل اصلی این نیست که ایران سرگرم احداث یک رئاکتور برق هسته ای است بلکه این است که این رئاکتور با آب سنگین کار خواهد کرد و از این رو مقدار پلوتونیوم درجه تسلیحاتی بالقوه ای که می توان از یک تاسیسات بازفراوری استخراج کرد افزایش خواهد یافت. بر این اساس،‌ توافق ایران با تبدیل این رئاکتور به یک تاسیسات آب سبک ویا کاهش ظرفیت نیروی رئاکتور، و بدین ترتیب کاهش چشمگیر کیفیت و مقدار پلوتونیومی که می توان در فواصل منظم تولید کرد، کمک زیادی به رفع نگرانی های گروه پنج به اضافه یک خواهد کرد. اگر ایران واقعا بخواهد در تاسیسات اراک فقط به تولید ایزوتوپ های پزشکی بپردازد، باید بتواند با چنین تغییری بدون قیل و قال زیاد موافقت کند.

9- ایران در ازای پرداختن به نگرانی های جامعه بین المللی بر سر برنامه هسته ای این کشور، انتظار خواهد داشت که رژیم تحریم های محدود کننده اقتصاد این کشور،‌ به ویژه تحریم های نفتی و مالی تحمیل شده در سال های اخیر،‌ برچیده شود. سوال محوری شامل این خواهد بود که چه مقدار از تحریم ها در مراحل اولیه اجرای یک توافق جامع لغو خواهد شد. برای تشویق ایران به ادامه همراهی و همکاری در کل دوره اجرای توافق جامع، آمریکا و دیگر قدرت های گروه پنج به اضافه یک احتمالا اصرار خواهند کرد که لغو تحریم ها در فواصل معینی بر اساس جدول زمانی توافق جامع لغو شود و همه تحریم های سازمان ملل نیز برای دوره های شش ماهه متوالی یا یک ساله به حال تعلیق درآید و لغو دائمی فقط در مراحل پایانی اجرای توافق جامع صورت گیرد.

10- تنها مسئله باقیمانده زمان انقضای توافق دائمی خواهد بود. دولت اوباما تلاش خواهد کرد این مدت حتی الامکان طولانی و احتمالا یک دوره 20 تا 25 ساله باشد ، تا حداکثر اطمینان خاطر از اینکه ایران بلندپروازی های هسته ای خود را کنار می گذارد و از یک توافق کوتاه مدت برای یک تاخیر موقتی استفاده نمی کند، به دست آید. یک ملاحظه بیان نشده این است که مدت توافق جامع هرچه طولانی تر شود ، احتمال اینکه رژیم کنونی به یک رژیم دموکراتیک تر و سازگارتر با غرب تبدیل شود یا جای خود را به آن بدهد بیشتر خواهد بود.
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
احتمال دارد تیم ایرانی درباره مذاکره بر سر موضوع موشک های بالستیک انعطاف به خرج داده باشد.


تصویر

ایران هسته ای- برخی تحلیلگران می گویند احتمال دارد تیم ایرانی درباره مذاکره بر سر موضوع موشک های بالستیک در جریان گفت وگوهای آینده با 1+5 انعطاف به خرج داده باشد.

ریشه این تحلیل جمله ای است که محمد جواد ظریف رییس تیم مذاکره کننده ایران روز اول اسفند، پس از پایان مذاکرات، در جمع خبرنگاران گفته است.

[External Link Removed for Guests]: «چارچوب ما آن چیزی است که در توافق آمده و تنها موضوعات مربوط به برنامه هسته‌ای قابل مذاکره است اما هنوز درباره همه مسایل و جزییات به توافق نرسیدیم».

طرف امریکایی چند هفته است اصرار دارد به دو دلیل مذاکره درباره برنامه موشک های بالستیک ایران باید در دستور کار مذاکرات درباره گام نهایی با ایران باشد:

1- نخست اینکه این امر در قطعنامه های شورای امنیت آمده است و ایران طبق توافق ژنو موظف به پیگیری رضایت بخش این قطعنامه هاست. بند 9 اجرایی قطعنامه 1929 از ایران می خواهد برنامه موشکی مرتبط با برنامه هسته ای را برچیند.

2- و دوم اینکه بر نامه موشک های بالستیک ایران اساسا یک برنامه مرتبط با برنامه هسته ای است.

رییس جامعه اطلاعاتی امریکا هم در تازه ترین گزارش خود به کنگره [External Link Removed for Guests] ارزیابی سازمان های اطلاعاتی امریکا این است که ایران از موشک به عنوان وسیله پرتاب کلاهک هسته ای احتمالی خود استفاده خواهد کرد.

آنچه این گمان را پدید آورده که تیم ایرانی در مذاکرات جدید عملا بحث درباره برنامه موشکی را پذیرفته باشد این است که ظریف می گوید ایران درباره موضوعات مرتبط با موضوع هسته ای هم مذاکره خواهد کرد و امریکایی ها هم برنامه موشکی را به عنوان یک برنامه مرتبط (با برنامه هسته ای) تحلیل می کنند.

لازم است به یاد داشته باشیم که در توافق ژنو این موضوع به عنوان یک اصل در نظر گرفته شده است که «هیچ چیز توافق نشده مگر اینکه همه چیز مورد توافق قرار گرفته باشد» و امریکا احتمالا قصد دارد با استناد به همین موضوع تاکید کند که خودداری ایران از بحث درباره برنامه موشکی مانع نهایی شدن توافق خواهد بود.

این البته بر خلاف بیانات عمومی مذاکره کنندگان ایرانی است که به صراحت گفته اند درباره برنامه موشکی مذاکره نخواهند کرد و از طرف های مقابل خود هم خواسته اند از سورپرایز کردن آنها با طرح موضوعاتی از این دست بپرهیزند.

برخی منابع می گویند به همین دلیل برنامه موشکی جزو آن دسته مسائلی است که هنوز توافق نهایی درباره آن صورت نگرفته است و احتمالا دو طرف در ماه های آینده به آن باز خواهند گشت.

این بدان معناست که ایران پرونده بحث موشکی را در مذاکرات وین نبسته است.

یک مقام امریکایی این موضوع را [External Link Removed for Guests]
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

[External Link Removed for Guests]
وندی شرمن، در نشستی توجیهی با خبرنگاران به سوال های متنوع آنها درباره چگونگی پیشرفت مذاکرات با ایران پاسخ داده است.


تصویر

ایران هسته ای- وندی شرمن، معاون وزیر خارجه امریکا و رییس تیم مذاکره کننده امریکا در گروه 1+5 در نشستی توجیهی با خبرنگاران در وین که روز دوشنبه 28 بهمن 1392 (17 فوریه 2014) برگزار شده، به سوال های متنوع آنها درباره چگونگی پیشرفت مذاکرات با ایران پاسخ داده است.

شرمن در متن منتشر شده از سوی وزارت خارجه امریکا «مقام بلند پایه دولتی معرفی شده» اما هم از درون این متن و هم به واسطه اطلاعاتی که «ایران هسته ای» دریافت کرده روشن است که این مقام بلند پایه دولتی وندی شرمن بوده است.

متن کامل سخنان مطرح شده در این نشست در ادامه می آید.

متن اصلی را روی وب سایت وزارت خارجه امریکا [External Link Removed for Guests] ببینید.

***

مجری جلسه: سلام به همگی. به این نخستین دور از مذاکرات جامع خوش آمدید. خوشحالم که این همه چهره های آشنا در جمع می بینم. برای آن دسته از شما که مرا نمی شناسید، من [مجری جلسه] هستم. تا لحظه ای دیگر تریبون را در اختیار [مقام بلندپایۀ دولتی] می گذارم. از این به بعد از همه به عنوان مقام بلندپایۀ دولتی یاد خواهد شد. این نشست تماماً مربوط به سابقۀ موضوع است. یک بار دیگر، خوشحالیم که چهره های جدیدی در جمع داریم، و می خواهیم مطمئن شویم که همه با قواعد کار آشنا هستند.

پس با ذکر این مختصر، تریبون را در اختیار [مقام بلندپایۀ دولتی] می گذارم.

مقام بلندپایۀ دولتی: سلام به همگی. و به مذاکرات گروه 1+5 با ایران که با هماهنگی اتحادیه اروپا صورت می گیرد خوش آمدید. می دانم که بسیاری از شما این مذاکرات را از پاییز گذشته که کار را در ژنو آغاز کردیم پوشش می دهید، و می دانم که تغییر مکان برگزاری این مذاکرات باعث تأسف آن دسته از شما شد که بارها به ژنو سفر کرده اند. اما وقتی کار به جایی می رسد اشخاص می دانند در کجا بنشینند- و مرا برای صبحانه در کجا بنشانند و اتاق 520 را به اسم من نام گذاری کرده اند، (خنده)، دیگر فکر می کنم وقت تغییر فرا رسیده باشد. و من بخشی از هفته گذشته برای آن مذاکرات بسیار دشوار سوریه در آنجا بودم. بنابراین، خوشحالم که در وین هستم.

اما می دانم که برخی از همکاران شما، اما من نه، متأسفانه امروز که فرودگاه برای مدتی تعطیل شد، در ژنو گیر کردند. ولی در هر حال خودشان را به ما خواهند رساند و خوشحالیم که همۀ شما را در این جمع خود داریم.

من می خواهم امروز عصر قدری از اهدافی که ما در این دور از مذاکرات دنبال می کنیم سخن بگویم و بعد با کمال میل به پرسش های شما پاسخ خواهم داد. روزهای بعدی هفته جاری آغاز فرایندی پیچیده، مشکل و طولانی است. وقتی آنچه در میان است تا این اندازه مهم باشد و اِشکال همیشه در جزئیات پیش می اید، باید وقت لازم را صرف کرد تا اعتماد جامعه بین الملل نسبت به نتیجه کار جلب شود. در این شرایط، کار را ظرف یک روز، یک هفته، یا حتی یک ماه نمی توان تمام کرد . ولی ما همچنان قصد داریم به گونه ای سنجیده و متمرکز حرکت کنیم تا کار را به سرانجام برسانیم.

ما نمی دانیم که آیا در پایان این شش ماه خواهیم توانست به آن توافق جامعی که در مد نظر داریم دست یابیم. همانطور که پرزیدنت اوباما گفته و من هم با او کاملاً موافقم، احتمال نرسیدن به توافق به اندازۀ احتمال دستیابی به توافق وجود دارد. ولی ما همچنین گفته ایم، و من به همان اندازه به آن معتقدم، که این مذاکرات بهترین فرصتی است که ما تا کنون داشته ایم تا این چالش بسیار عاجل را برای امنیت ملی مان از طریق دیپلماسی حل کنیم. ما قطعا می خواهیم اطمینان حاصل کنیم که گام اول تنها گام یا آخرین گام نباشد. ما باید با تکیه بر پیشرفتی که در گام اول داشتیم، به توافق نهایی، به توافق جامعی برسیم که تمامی نگرانی های ما و جامعه بین المللی را از بابت برنامه هسته ای ایران رفع کند.
باید به خاطر داشت که از ماه نوامبر که ما برنامه اقدام مشترک را در ژنو نهایی کردیم، با اتحادیه اروپا، سایر اعضای گروه 1+5 و شرکای بین المللی دیگر و البته با طرف ایرانی سخت در تلاش بوده ایم تا این فرایند را به طرق مهمی به پیش ببریم. اول اینکه از برنامه اقدام مشترک یک مجموعه تفاهم های فنی استخراج کردیم که در 20 ژانویه قوت اجرایی پیدا کردند. ایران مجموعه ای از تعهدات بسیار جدی را در ارتباط با برنامه هسته ای اش متقبل شد، و آنها تا به امروز به این تعهدات عمل کرده اند. ما هم به همین شکل متعهد شدیم که تعداد محدودی از تحریم ها را موقتاً متوقف کنیم و به تعهداتمان عمل کرده ایم.

و با به اجرا درآمدن گام نخست، ما با دوستانمان در منطقه، مثل همیشه، رایزنی داشتیم تا مطمئن شویم آنها از جزئیات فرایند و این که از اینجا به کجا می رویم اطلاع دارند و همچنین مطمئن شویم که جامعه بین الملل هم در جریان امور قرار دارد.

و همانطور که همه شما به خوبی اطلاع دارید، ما همچنین با کنگره ایالات متحده همکاری بسیار تنگاتنگی داشته ایم. کارشناسان وزارت امور خارجه و وزارت خزانه داری، هم اعضای کنگره و هم اعضای دفتر های آنها را توجیه کرده اند تا در جریان تمامی موارد مربوط به برنامه اقدام مشترک باشند و بدانند که ایران چه کرده و ما به نوبه خود چه کرده ایم. بخشی از آن بحث، البته، این بوده که نگرانی های را که در مورد تصویب تحریم های جدید در مقطع فعلی داریم رفع کنیم. و اعضای کنگره، به عقیده ما، در این بحث ها بسیار پذیرا بوده اند.

در دست آخر، کارشناسان ما از هم اکنون تعامل با همتایان خود را در اتحادیه اروپا و گروه 1+5 در بارۀ این که شکل کلی یک موافقتنامه جامع چگونه خواهد بود آغاز کرده اند. حالا ما آماده ایم که با ایران پای میز مذاکره بنشینیم و کار به مراتب مشکل تر تلاش برای رسیدن به آن توافق جامع را آغاز کنیم. یکی از موضوعاتی که البته در دور اول مورد بحث قرار خواهد گرفت، روند و آیین پیشروی این مذاکرات، و شکل و چارچوب و زمانبندی آن خواهد بود، و این که چه مقداری از بحث ها در سطح کارشناسی و چه مقداری در سطح مدیر کل سیاسی یا وزیر امور خارجه انجام خواهد گرفت.

اساساً، با آغاز مذاکره در مورد این که ما به چه چیزی به عنوان بخشی از هر گونه توافق جامع نیاز داریم، ارزش آن را دارد که شعاری را که مدتی است آن تکرار کرده ایم و با صراحت در برنامه اقدام مشترک هم نوشته شده را به خاطر داشته باشیم و آن این است که تا وقتی در مورد همه چیز توافق نشده باشد، در مورد هیچ چیز توافق نشده است. با آغاز این مذاکرات، مردم وسوسه خواهند شد که تمام توجه خود را یک یا دو مسئله معطوف و یا سعی کنند ببینند نکته های اصلی مورد اختلاف کدامند. اما همانطور که صریحاً گفته ایم، برای این که به توافق جامع برسیم، تمامی مسائل موجود باید در این مذاکرات به گونه ای حل و فصل شوند که مورد رضایت جامعه بین الملل باشد. و برخی از این مسائل به روشنی در برنامه اقدام مشترک ذکر شده اند.

همانطور که گفتم، می دانیم که این فرایند طولانی خواهد بود. پیشرفت دشوار خواهد بود و ممکن است در برخی مواقع کندتر از آنچه که ما می خواهیم باشد. بدون شک فرازها و احتمالاً فرودهایی خواهیم داشت. ولی ما در حالی آماه می شویم فردا این مذاکرات توافق جامع را آغاز کنیم، که چشممان باز است، متمرکز و مصمم هستیم. حالا خواهیم دید که به انجام چه ها چه کارهایی توفیق یابیم.

با ذکر این مقدمه، با کمال میل به پرسش های شما پاسخ می دهم.

پرسش: هفته گذشته اعلام شد که صادرات نفت ایران در حال افزایش است. و روسیه و ایران نیز احتمالاً یک معامله نفتی انجام خواهند داد. ایرانی ها امروز گفته اند که شاید مبادله ای انجام شود، روس ها در ازای نفت یک رآکتور جدید بسازند. آیا این چیزها موضع شما را در مذاکره با ایران تضعیف می کنند؟ و حالا آیا این بر جریان، تأثیری، هیچ تأثیری، بر این این فرایند باقی می گذارد؟

مقام بلندپایۀ دولتی: همیشه مسائلی هست که روی می دهنند و تأثیرهایی دارند، اما در آنچه شما الآن به آن اشاره کردید، تأثیر خاصی نمی بینم. به این معنا که در بازارهای نفت همیشه نوسان هست، در میزان نفتی که خریداری می شود همیشه نوسان هست، و این حتی در مورد سقفی که در ساختار تحریم های ما تعریف شده صادق است. بنابراین، اینها کاملاً پیش بینی شده اند، و ما به مجموع مسئله در طول زمان توجه داریم. و از وضعیت فعلی بسیار راضی هستیم.

دوم، در ارتباط با معامله نفت در ازای کالا، یا نفت در ازای احداث رآکتور دوم در بوشهر، یادآور می شوم که انعقاد چنین موافقتنامه ای طبق آن ماده بسیار پیچیده است و شاید بتوانند این کار را تا ماه اوت انجام دهند. به نظر من، خبرهای زیادی از کسانی خواهیم شنید که سعی خواهند کرد قراردادهایی تنظیم کنند، اما همانطور که از دهان رئیس جمهوری ایالات متحده، از دهان وزیر امور خارجه، از دهان من و همکارانم در وزارت خزانه داری شنیده اید، بخش های اصلی تحریم های ما همچنان برقرارند و ساختار اصلی تحریم های ما هم در بخش نفت و هم در بخش مالی همچنان برقرار است، و اگر کسی سعی کند تحریم های ما را دور بزند، ما او را پیدا خواهیم کرد.

پرسش: نظر شما در مورد اظهارات امروز آیت الله خامنه ای چیست که گفت همه اینها به نظر او یک اتلاف وقت بزرگ است، و این که او مانع این مذاکرات نخواهد شد، و اگر این مذاکرات موفق شدند، که به عقیده او غیرممکن است، عالی است، اما دشمنی همچنان ادامه خواهد داشت که احتمالاً اهمیت کمتری خواهد داشت. اما تعبیر شما از این صحبت ها چه بود؟ آیا او قصد داشت ایرانی ها را برای یک فرایند طولانی، یا برای شکست آماده کند، نظر شما چیست؟

مقام بلندپایۀ دولتی: خوب، استیو، فکر می کنم باید از خود او بپرسید که قصد او چه بوده است. (خنده.) اما فکر می کنم از سخنان امروز پرزیدنت اوباما هم خبر داشته باشید، که گفت احتمال موفقیت و شکست 50-50 است. بنابراین، به نظر من اصلاً نباید نگران انتظارات زیادی باشیم.

و در واقع من فکرکنم درست این است که با جدیت و متانت با این مذاکرات برخورد کنیم. اگر این کار آسان بود، مدت ها قبل انجام شده بود. این کار فوق العاده ای بود که توانستیم گام نخست را برداریم، تعهداتی بسپاریم که همه طرف ها به آنها عمل می کنند. حالا باید بر آنچه که فقط گام نخست و آخرین گام نیست تکیه کنیم. اما مسئله بسیار پیچیده است؛ بسیار مشکل است. همه ما متعهدیم که نهایت سعی خود را هرچه سریعتر انجام دهیم، اما این توافق جامعی بشدت بر جزئیات استوار است با تصمیمات بسیار مشکلی که همه طرف ها باید بگیرند. بنابراین، فکر می کنم رهبران در سراسر جهان انتظارات را در حد معقول نگه می دارند، محتاطانه، بسیار محتاطانه، رفتار می کنند.

پرسش: گفتید که با کنگره از نزدیک رایزنی داشته اید. و از آنجا که برنامه اقدام مشترک قرار است منقضی شود (نامفهوم) نگرانی ها در مورد افزایش فشار (نامفهوم) یا ظرف هفته (نامفهوم) ارائۀ لایحه تحریم های جدید که در آن موقع ممکن است با اکثریتی مصون از وتو تصویب شود وجود دارد چون ما در ماه نوامبر وارد انتخابات میان دوره ای می شویم؟ مسائل سیاسی داخلی به عقیده شما چه تأثیری بر فشارهایی که برای عدم (نامفهوم) به دولت شما وارد می شود خواهد داشت؟ و همکارم جان هم سؤال دارد.

مقام بلندپایۀ دولتی: همانطور که حدس می زنید، من به این پرسش متکی بر فرضی پاسخ نخواهم داد. اما این را خواهم گفت که خیلی ازافراد موضوع انتخابات میان دوره ای ما را مطرح کرده اند و پرسیده اند که آیا روند کار ما تحت فشار این انتخابات قرار خواهد گرفت؟ و پاسخ من این است، که رئیس جمهوری، وزیر امور خارجه و سیاستگذاران دولت ایالات متحده در سراسر این فرایند تصمیماتی گرفته اند که به عقیده آنها در جهت تأمین منافع امنیت ملی ایالات متحده بوده است. ما اگر چنین عقیده ای نداشتیم، تا این حد سخت تلاش نمی کردیم که به کنگره بگوییم، "لطفاً الآن تحریم های جدید را تصویب نکنید." کاری که انجام آن از لحاظ سیاسی آسان بود این بود که بگوییم، "باشد." اما این کار به عقیده رئیس جمهوری و به عقیده وزیر امور خارجه صحیح نبود.

کار صحیح این بود که به دیپلماسی فرصت داده شود. و قصد ما هم همین است، و همچنان این کار را خواهیم کرد. ما از کنگره به خاطر مدیریتی که در برقرار کردن تحریم ها داشتند متشکریم. آنها در این فرایند دیپلماتیک تأثیر مهمی داشته اند. اما چون چیزی در موقعیت خاصی کارگر شده، دلیل نمی شود که در موقعیت بعدی هم کارگر شود. و زیاد گفتگو کرده ایم، و اعضای کنگره متوجه شده اند که باید این فضا و زمان را داشته باشیم تا به دیپلماسی فرصت دهیم. و به خاطر آن انتخابها بسیار متشکرم.

پرسش: سؤال من در مورد کمیسیون مشترک است. صحبت تا اینجای کار این بوده که دو مسیر وجود دارد: مسیر آژانس بین المللی انرژی اتمی که مسائل مربوط به وجود جنبه نظامی احتمالی را بررسی می کند، و مسیر سیاسی دیپلماتیک که به پیگیری مسائل کلی تر (نامفهوم) هسته ای می پردازد. این دو مسیر ظاهراً با هم تلاقی کرده اند، و کنجکاوم بدانم که کار کمیسیون مشترک را چگونه می بینید و لطفاً نظر خود را با جزئیات هرچه بیشتر و از جمله چگونگی و سطح مشارکت آژانس بین المللی نرژی اتمی و غیره بیان کنید. و اگر ممکن است به نقش کمیسیون مشترک به طور مشخص در حل و فصل مسائل مربوط به جنبه نظامی احتمالی هم اشاره کنید.



مقام بلندپایۀ دولتی: کمیسیون مشترک قرار نیست به مسائل مربوط به جنبه نظامی احتمالی رسیدگی کند. این در گام اول از وطایف آژانس است. و آنها مشغول رسیدگی به این موضوع هستند. و در واقع، ایران هرچه بیشتر بتواند در جهت عمل به تعهداتی که در قبال آژانس دارد تلاش کند، کار برای فرایند مذاکره به منظور رسیدن به توافق جامع بهتر می شود. بنابراین، این دو با هم همکاری دارند، اما یکی نیستند. در برنامه اقدام مشترک آمده که ما هر جا که بتوانیم در حل و فصل مسائل گذشته و حال کمک خواهیم کرد، که این بیان کنندۀ جنبه های نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران است. ولی ما می خواهیم این کار را به عنوان خدمتی به آژانس انجام دهیم، و نمی خواهیم وظیفه ای به گردن بگیریم که متعلق به آژانس است.

کمیسیون مشترک به عنوان ساز و کاری تشکیل شد تا هرگاه که لازم شد، تا اگر مسئله ای در ارتباط با عمل به تعهدات موجود در برنامه اقدام مشترک به وجود آید یا مسئله ای مطرح شد که باید حل شود، به آنها رسیدگی کند. بنابراین، دلیل وجود کمیسیون مشترک این است. بنابراین، چنانچه ایران به تعهداتی که متقبل شده عمل نکند یا ما به تعهداتی که متقبل شده ایم عمل نکنیم، مرجعی وجود داشته باشد که حتی در حین انجام مذاکرات توافق جامع در مورد این مسائل در آنجا صحبت شود تا مسائل مربوط به عمل به تعهدات مربوط به مذاکرات جامع کشیده نشوند و در عوض ساز و کاری برای رسیدگی به آنها وجود داشته باشد. و پیش بینی شد که این کار در سطح کارشناسی انجام شود و بعد به سطح مدیران سیاسی و بعد در صورت لزوم به سطح وزیران امور خارجه خواهد رسد.

تا اینجای کار لازم نبوده که کمیسیون مشترک تشکیل جلسه دهد. چنین جلسه ای باید موضوع و محتوا داشته باشد. آژانس بین المللی انرژی اتمی گزارش های ماهانه تهیه می کند تا ما را در جریان پیشرفت امور قرار دهد. انتظار داریم که گزارش بعدی به زودی صادر شود و آنها برای راستی آزمایی و نظارت بر ساز و کارهای برنامه اقدام مشترک مسئولیت عظیمی متقبل شده اند که از این بابت از آنها بسیار ممنونیم. و بسیار ممنونیم که بسیاری از کشورهای عضو قدم پیش گذاشته اند تا بودجه مورد نیاز را در اختیار آژانس قرار دهند وآژانس بتواند کار خود را انجام دهد.

پرسش: با تشکر از برگزاری این نشست. آیا ممکن است توضیح دهید که نقشی گروه 1+5 در (نامفهوم) برای (نامفهوم) جامع چیست؟ یا آیا مسائل خارج از بحث مسئله هسته ای و از جمله موشک های بالستیک هم مطرح می شوند؟

مقام بلندپایۀ دولتی: متشکرم. به عقیده من، برنامه اقدام مشترک فهرستی از اقلام مختلفی را که بخشی از توافق جامع هستند تهیه می کند. در پاراگراف اول یا دوم، فکر می کنم در پاراگراف دوم برنامه اقدام مشترک به قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل اشاره شده است، و آن قطعنامه ها، قبل از این که بتوانیم به توافق جامع برسیم باید حل و فصل شوند. پس قطعنامه ها بخشی از کار هستند. در قطعنامه های شورای امنیت به موشک های بالستیک با قابلیت تحویل سلاح های هسته ای اشاره شده است. جمله دقیقش را نمی دانم. اگر خواستید می توانم بعداً در این کاغذهایی که در اینجا دارم پیدایش کنم. می توانیم برایتان پیدایش کنیم.

بنابراین، با توجه به اینکه باید در قالب این توافق جامع، قطعنامه های شورای امنیت به نحوی حل و فصل شوند، موارد بسیار دیگری هم در شورای امنیت مطرح است. به مسئله غنی سازی اشاره شده است. پس باید به نحوی به غنی سازی رسیدگی شود. این که این مسائل چه معنایی دارند، چگونه باید حل و فصل شوند و چگونه باید به آنها رسیدگی شود، خود بخشی از مذاکرات است.

پرسش: متشکرم. یک سؤال داشتم. در چند هفته اخیر، شکاف ها بین سخنان دولت ایالات متحده و سخنان ایران وسیع به نظر می رسند. منظورم این است که همه، از صالحی گرفته تا روحانی، همه می گویند هیچ چیز برچیده نمی شود. ولی شما می گویید که ما خواهان برچیده شدن گسترده هستیم. آیا این سخنان باعث تعجب شما است، یا آیا اساساً چیزی است که با آغاز مذاکرات و بیان مواضع انتظارش را دارید؟

مقام بلندپایۀ دولتی: خوب، دو موضوع. پیش از هرچیز، در بند قابل اجرای 9 قطعنامه 1929 آمده: " که ایران به هیچ گونه فعالیتی که به موشک های بالستیک با قابلیت پرتاب سلاح های هسته ای مربوط باشد، و از جمله پرتاب با فناوری موشک های بالستیک دست نخواهد زد، و کشورها تمامی اقدامات لازم را به عمل خواهند آورد تا از انتقال فناوری یا کمک های فنی به ایران که در ارتباط با چنین فعالیت هایی باشند جلوگیری کنند." بنابراین، اگر قرار است به تمامی قطعنامه های شورای امنیت رسیدگی شود، این مسئله باید به نحوی مورد رسیدگی قرار گیرد. همانطور که گفتم، چگونگی کار بخشی از مذاکرات است.

جِی، درباره سؤال شما در مورد سخنانی که از دو کشور شنیده می شود، ما در ابتدای مذاکرات هستیم. طرف ها اول خواسته هایی را که امیدوارند به آنها برسند بیان می کنند. و بعد می نشینند و کار را شروع می کنند.

پرسش: اگر پیشرفت قابل توجهی نباشد، برنامه اقدام مشترک برای چه مدتی قوت اجرایی خواهد داشت ؟ می توانید آن را بعد از شش ماه تمدید کنید؛ می توانید آن را بعد از یک سال تمدید کنید. بعد از یک سال چه می شود؟

مقام بلندپایۀ دولت: خوب، قصد ما این است که از این شش ماه برای مذاکره و انعقاد توافق جامع استفاده کنیم.

پرسش: منظورم این که، با توجه به این، می دانیم که شما نمی توانید جزئیات مذاکرات را به ما بدهید، چه مقدار از کار انجام شده است؟ یعنی 10 درصد، 50 درصد، 100 درصد؟

مقام بلندپایۀ دولتی: کار را فردا شروع می کنیم...

پرسش: اما تا کنون سه دور مذاکره در ژنو هم انجام شده است.

مقام بلندپایۀ دولتی: اما آن سه دور که در ژنو انجام شد

پرسش: با توجه به این، منظور این که، به نظر شما چه مقدار از کار ...

مقام بلندپایۀ دولتی: خوب، در برنامه اقدام مشترک کلیات در موضوعاتی که باید برای رسیدن به توافق جامع به آنها رسیدگی شود ذکر شده است، که این مثبت است. بنابراین، کار را از صفر شروع نمی کنیم. و یکی از بخش های بسیار مهم برنامه اقدام مشترک این است که در آن به گام نخست، کارهایی که ایران می تواند انجام دهد-، هم رسیدگی شد. توقف کامل غنی سازی 20 درصدی، انجام برخی تغییرات در برخی از تأسیسات، توقف پیشرفت برنامه، به شکلی که برای مذاکرات جامع فضا ایجاد کرد. اما همچنین اهداف کلی هم در آن ذکر شده است، این که هم ایران و هم ما در توافق جامع به دنبال چه ها هستیم.

و اگر به دو پاراگراف اول و صفحه آخر برنامه اقدام مشترک که موارد قابل رسیدگی در توافق جامع در آن فهرست شده است نگاه کنید، ما آغاز یک چهارچوب را داریم. همه آن را نداریم، اما شروع یک چهارچوب را داریم. ما از قبل از امروز جلسات کارشناسی در بین اعضای گروه 1+5 و اتحادیه اروپا داشته ایم تا کار تعیین تمامی مواردی که باید به عقیده ما به آنها پرداخته شود را آغاز کنیم تا مسائل را از ابتدای کار روشن کنیم. همه چیز را تعیین کنیم. علاقه ای نداریم که با مسائل غیرمنتظره برخورد کنیم. می خواهیم در مورد مسائل مورد علاقه و منافعمان و آنچه امید داریم به دست بیاوریم شفاف باشیم و مطمئنم که همین موضوع در مورد ایرانی ها هم صادق خواهد بود.

پرسش: دو سؤال در ارتباط با سؤال های قبلی. اول، از سخنانی که در ابتدای جلسه داشتید بر می آمد که شما برای یک دوره یک ساله، و نه شش ماهه آماده می شوید.و بعد شما البته با این مسئله مخالفت کردید. اما واقع بینانه است که در انتظار یک دوره یک ساله باشیم تا شش ماهه؟

مقام بلندپایۀ دولتی: نه، به عقیده من باید یک چهارچوب شش ماهه در نظر داشته باشیم. صریح بگویم، من می خواهم به خودمان فشار بیاورم که این کار را انجام دهیم. و همانطور که گفتم، احتمال رسیدن به توافق با سپری شدن زمان لزوماً بیشتر نمی شود. و به نظر من، همه ما باید دست به کار شویم. همه ما باید سعی کنیم که این کار را به شکلی فشرده و حساب شده انجام دهیم و نهایت تلاش خودمان را بکنیم.

پرسش: قبل از شروع این قسمت های موافقتنامه موقت رایزنی های دوجانبه زیادی بین ایالات متحده و ایران انجام شد. آیا برای این دور از مذاکرات هم آمادگی های دوجانبه در همان حد صورت گرفته است؟



مقام بلندپایۀ دولتی: در گام نخست، همانطور که همه شما می دانید، یک مسیر پشت پرده دوجانبه بود که مدتی جریان داشت و بعد در قالب مذاکرات گروه 1+5 پدیدار شد. این بار آن روند را تکرار نمی کنیم. همه چیز در گروه 1+5 باز و شفاف است. تصورم این است که همه ما، هریک از ما، تماس های دوجانیه خواهد داشت. از هنگام تنظیم برنامه اقدام مشترک، از زمانی که ظریف، ایران با کری، وزیر امور خارجه ملاقات کرد، از زمانی که آن مسیر دوجانبه را داشتیم، اوضاع تغییر کرده است. همه شما می دانید که کری، وزیر امور خارجه یک بار دیگر در مونیخ با ظریف، وزیر امور خارجه ملاقات کرد. می دانید که رئیس جمهوری ایالات متحده به پرزیدنت روحانی تلفن کرد. همه ما، وقتی لازم است مشکلات را حل کنیم، با ایرانی ها از طریق ایمیل تماس داریم. همکارانم که در اینجا که روی مسیر تحریم کار می کنند باید برای استرداد وجوه، تشکیل مجاری امدادرسانی بشردوستانه به مقدار عظیمی جزئیات رسیدگی کنند و برای انجام این کارها باید با همکاران ایرانی شان از طریق ایمیل تماس داشته باشند.

پس ما الآن در شرایط بسیار متفاوت و در دنیای بسیار متفاوتی هستیم. من اگر نگرانی یا مسئله ای داشته باشیم، می دانم که برای حل آن باید با چه کسی تماس بگیرم. بنابراین، دوران متفاوتی است. کتی آشتون، نماینده عالی اتحادیه اروپا، در کانون این مسئله خواهد بود، و ما این حرکت را هماهنگ خواهیم کرد و در این فرایند طرف گفتگوی مهمی خواهیم بود؛ و این به موازات کارهلگا اشمیت، معاون وی؛ با عباس عراقچی؛ و تمامی مدیران سیاسی و کارشناسان ما است که به طور منظم در این فرایند شرکت خواهند داشت.

پرسش: اَل پسین از صدای آمریکا. شما مایلید که این مذاکرات با چه زمان بندی و چه سرعتی انجام شوند؟ و آیا پیش بینی می کنید که مذاکرات مهمی در هفته جاری داشته باشید، و اگر اینطور است، به عقیده شما باید با چه موضوعی آغاز شود؟

مقام بلندپایۀ دولتی: آه بله، مطمئنم که در هفته جاری مذاکرات مهمی خواهیم داشت. ما سعی خواهیم کرد و مطمئنم که ایران هم سعی خواهد کرد تمامی مسائلی را که می خواهیم با توافق جامع حل و فصل شوند مشخص کنیم. ما اساساً در حال آماده کردن میز برای مذاکره هستیم. و در طول هفته احتمالاً می توانم اطلاعات بیشتری در اختیار شما بگذارم.

فکر می کنم همه شما احتمالاً اطلاع دارید که خانم آشتون قرار است با ظریف، وزیر امور خارجه شام صرف کند، که این روش معمول او است. و بعد در یک جلسه عمومی با ایران، ظریف، وزیر امور خارجه و خانم آشتون و مدیر کل سیاسی و هیئت ایران در حدود ساعت 11 فردا صبح در سازمان مل تشکیل جلسه خواهند داد که فکر می کنم همه شما در جریان آن باشید. بعد مطمئنم که در سطح مدیران سیاسی گفتگوی بسیار پرمحتوایی خواهیم داشت که با هماهنگی هلگا اشمیت و عباس عراقچی انجام می شود.

پرسش: و زمان بندی مورد نظر شما و مسائل مورد نظر شما چیست؟

مقام بلندپایۀ دولتی: به نظر من باید فرایند پر محتوا و فشرده ای داشته باشیم تا بتوانیم در مدت زمانی که امشب در اینجا در مورد آن صحبت کرده ایم به توافق جامع برسیم، و انجام این کار مستلزم کوشش بسیار سخت افراد بسیار زیادی خواهد بود.

پرسش: بله. هانا هاویانی از سرویس ایران رادیو آزاد اروپا. سؤال من در مورد سخنی است که یکی از مذاکره کنندگان ایرانی، به نام بعیدی نژاد در ارتباط با دستگاه های سانتریفیوژ شنیدیم. او اصرار می کرد که ایران از (نامفهوم) استفاده خواهد کرد وبه وضع آنها را در آینده فیصله خواهد داد. نمی دانم که این آینده چه زمانی است. اما فکر می کنم به یاد دارم که شما در یک جلسه رسیدگی مجلس سنا گفتید که ایران باید از بعضی از سانتریفیوژهایش دست بکشد. آیا ممکن است توضیح دهید تصویری که دولت ایالات متحده در ارتباط با سانتریفیوژها در مد نظر داشت واقعاً چه بود؟

مقام بلندپایۀ دولتی: خوب، این البته بخشی از مذاکرات است. و نمی دانم که شما دقیقاً به کدام جمله استناد می کنید، اما در این شش ماه، طبق برنامه اقدام مشترک، ایران تنها می تواند سانتریفیوژهای آسیب دیده را با جایگزین سانتریفیوژهای مشابه کند. بنابراین، اگر یک دستگاه IR-1آسیب دیده باشد، ایران تنها می تواند آن را با یک دستگاه IR-1جایگزین کند، نه یک دستگاهIR-2m. بنابراین، در این شش ماه کاملاً روشن است که کدام کارها مجاز است و کدام کارها مجاز نیست، و نه بیشتر. در این مدت درباره افزایش تعداد سانتریفیوژها صحبت نمی کنیم.

وقتی به مذاکرات جامع برسیم، عناصر زیادی خواهیم داشت که درباره آنها گفتگو کنیم و به جامعه بین المللی اطمینان بدهیم، و تعداد سانتریفیوژها یکی از عناصر بسیار مهم است.

پرسش: آیا موضوع این است که ایران از سانتریفیوژها دست بکشد، یا این که شما تصور دیگری دارید؟

مقام بلندپایۀ دولتی: به نظر من کارهای زیادی هست که می توانیم انجام دهیم، و تعداد سانتریفیوژها مطمئناً از مسائل بسیار مورد علاقه ما است اما من مذاکرات این موضوع را در اینجا انجام نخواهم داد.

پرسش: اگر می خواستید خیلی خوش بین باشید و ما فرض می کنیم که همه چیز طبق برنامه پیش برود، دو طرف درست عمل کنند و در مورد همه چیز به توافق برسند، سؤال من این است که ایرانی ها به چه زودی می توانند انتظار لغو تحریم ها داشته باشند؟

مقام بلند پایه دولتی: خوب، این یک نمونه کامل سؤال فرضی است. (خنده.) حتی نمی دانم پاسخ دادن به این سؤال را از کجا شروع کنم. به نظر من، در هر توافقی، برنامه اقدام مشترک نمونه خوبی است. بعضی از تحریم ها در برنامه اقدام مشترک لغو شدند. تحریم های محدودی که به آنها رسیدگی کردیم بلافاصله لغو شدند، بعضی از آنها با رویدادهایی که واقع شدند، رقیق سازی اورانیوم غنی سازی شده 20 درصدی، در ارتباط بودند.

بعضی از آنها در اول داستان پیدا شدند، بعضی از آنها در وسط داستان و بعضی در آخر داستان. استرداد وجوه در طی مدت چند ماهه صورت می گیرد، و بحث تبدیل مقداری از اورانیوم غنی شده 20 درصدی به اکسید نیز به همین ترتیب.

بنابراین، به نظر من، اگر به برنامه اقدام مشترک نگاه کنید، خواهید دید که اقدامات و تخفیف ها با یکدیگر هماهنگ شده اند و اندازه گیری می شوند. بنابراین، من مطمئنم که ما آن نوع الگو را در مد نظر خواهیم داشت. اما همه چیز قابل مذاکره است.

پرسش: آیا منظور شما این است که یک فرایند مرحله ای خواهیم داشت؟

مقام بلندپایۀ دولتی: نمی دانم. البته. همه چیز باید مذاکره شود.

پرسش: اگر اینطور باشد، پس چطور می توانید به این شکل مرحله ای جلو بروید، تخفیف های مربوط به این مراحل؟

مقام بلندپایۀ دولتی : با احترامات فائقه، دارید سیب و پرتقال را با هم مخلوط می کنید. (خنده.) در برنامه اقدام مشترک، همه چیز باید مورد توافق قرار بگیرد تا بتوانیم برنامه اقدام مشترک نهایی داشته باشیم. پس ما فقط در یک مورد چیز توافق نکردیم که بعد در بعضی تحریم ها تخفیف قایل شویم، بعد در مورد موضوع بعدی توافق کنیم، بعد در بعضی تحریم ها تخفیف قایل شویم. ما در مورد یک بسته کلی توافق کردیم. و در آن بسته کلی تخفیف هایی بود که بلافاصله اجرا شد، و تخفیف هایی بود که هنگامی اجرا شد که ایران اقدامات بیشتری صورت داد. چون ایران همه کارها را در روز اول انجام نداد؛ نمی توانند همه کارها را در روز اول انجام دهند. از آنها انتظار نداشتیم که همه کارها را در روز اول انجام دهند، بنابراین، همه کارها را در روز اول انجام ندادیم.

در توافق جامع چه اتفاقی می افتد، من نمی دانم. فقط به برنامه اقدام مشترک به عنوان الگویی اشاره می کنم که برای برنامه اقدام مشترکی کارگر شد و ممکن است برای یک توافق جامع کارگر شود. اما همه اینها قابل مذاکره است.

پرسش: لورا نورمن از وال استریت جورنال. دو سؤال دارم. شما در گذشته گفته اید، که به عنوان زنی که قبلاً مدیر شرکتی بوده، ظرف یک مدت شش ماهه برای رفتن به ایران شتاب نشان نمی دادید. آیا شما راضی هستید. آیا ایالات متحده با این مقدار تعاملی که شرکت های اروپایی با ایران دارند مشکلی ندارد؟ آیا مسئله خاصی وجود دارد؟ و سؤال مربوط به 12 ماه را دوباره مطرح می کنم، چون فکر نمی کنم به آن کاملاً پاسخ دادید. اگر بعد از 12 ماه توافقی صورت نگیرد، آیا به پایان خط می رسید؟

مقام بلندپایۀ دولتی: همانطور که کری، وزیر امور خارجه خاطر نشان ساخته، و همانطور که رئیس جمهوری به صورت ضمنی گفته است ما البته ترجیح می دهیم که کشورها قبل از اینکه با عجله به ایران بروند صبر کنند و ببینند که کار این توافق جامع به کجا می رسد. زمینه هایی هست که به خاطر این تخفیف های محدودی که در تحریم ها قایل شده ایم، کار می تواند در آنها آغاز شود، و کاملاً مشروع است که آن شرکت هایی که در مثلاً بخش جعبه ابزارهای خودرو یا پتروشیمی فعالیت می کنند بخواهند ببینند که چه کارهایی می توانند انجام دهند. آن بخش تجاری در چهارچوب حد و حدودی که در تخفیف تحریم ها ذکر شده باز است.

اما آنچه به عقیده ما برای کار خوب نیست و برای ایران خوب نیست، این از نظر ما برای مردم ایران منصفانه نیست که کشورها به ایران بروند و بگویند، "می خواهیم در صف بایستیم، تا اگر توافق جامعی باشد ما در صف اول باشیم." این انتظارات مردم را بالا می برد و تحریم ها فقط در شرایطی لغو می شوند که به توافق جامع برسیم.

و من می خواهم مطمئن شوم که مردم ایران می دانند ما می خواهیم در آن تحریم ها تخفیف قایل شویم. یکی از دلایل خوشحالی ما به خاطر برقراری مسیری برای کمک های بشردوستانه این بود که تحریم های ما هرگز علیه غذا یا دارو نبودند، اما به نظر می رسید که مردم ایران در تأمین این اقلام با مشکل مواجه هستند. دلایل زیادی برای این مسئله به نظرم می رسد. ولی ما می خواستیم هر کاری که از دستمان بر می آید را انجام دهیم تا بتوانیم دسترسی مستقیم مردم ایران به غذا و دارو و تجهیزات پزشکی را تسهیل کنیم. و بنابراین، وزارت خزانه داری ما فعالیت کرده تا مجاری بشردوستانه برقرار کند تا بانک ها که از تحریم شدن به خاطر ارائه آن نوع خدمات نترسند.

بنابراین، ما مطمئناً می خواهیم، و من به آن دسته از مردم ایران که گزارش های شما را می شوند می گویم که امیدواریم که از وضعیت تحریم خارج شوند. و آنچه برای لغو تحریم ها لازم است این است که دولت ایران به طریق بسیار ملموس، مشهود و قابل تأیید به جامعه بین الملل اطمینان دهد که به سلاح هسته ای دست پیدا نخواهند کرد.

پرسش: و مسئله 12 ماه؟

مقام بلندپایۀ دولتی: دوازده ماه. ما متعهدیم که این کار را هرچه سریعتر انجام دهیم. و فکر نمی کنم که پاسخ دادن به آن سؤال فرضی به هیچ سودمند باشد.

پرسش: سلام، تاکاشی هستم از رادیو و تلویزیون ژاپن. تا جایی که به اجرای گام های نخست مربوط است، آیا تا کنون از سرعت عمل و گستره اجرای ایران راضی بوده اید؟ و آیا این از موضوعات مورد بحث فردا خواهد بود؟

مقام بلندپایۀ دولتی: تمرکز جلسه فردا بر شروع مذاکرات توافق جامع است، نه نگاه کردن به عقب و به برنامه اقدام مشترک. همانطور که پیشتر گفتم، آژانس بین المللی انرژی اتمی با انتشار گزارش های ماهانه تأیید می کند که کار نظارت انجام شده و کارها آنطور که قرار بوده صورت می گیرند. فکر می کنم دکتر تیمبی به من گفت که بازرسی ها حالا به طور روزانه انجام می شوند. از ریچارد نفیو، که او هم روی تحریم ها کار می کند، شنیده ام که بخش هایی از کارها منظم شده است. و آدام زوبین، که از وزارت خزانه داری در اینجا حضور دارد می گوید که همه آن موارد در حال انجام شدن است. بنابراین، آقایان، بله، می توان گفت که از روند اجرای امور رضایت داریم.

پرسش: از خبرگزار فرانسه. با توجه به اینکه شش کشور گروه 1+5 تا کنون وحدت خوبی داشته اند، آیا اطمینان دارید که این وضعیت در شش ماه، 12 ماه آینده ادامه پیدا کند (نامفهوم)؟

مقام بلندپایۀ دولتی: اطمینان دارم. این بدان معنی نیست که اختلاف نظرهایی در سطح ملی نداریم. از این اختلاف نظرها راهمیشه داریم. اما در ارتباط با هدفی که در این بحث دنبال می کنیم، یعنی این که به جامعه بین الملل اطمینان دهیم که ایران در نظر ندارد به سلاح هسته ای دست یابد، و این که گام های لازم را برداشته اند تا نتوانند به سلاح هسته ای دست یابند، در این مورد وحدت کامل داریم.

پرسش: اما چگونه به آن هدف می رسید؟

مقام بلندپایۀ دولتی: خوب، اختلاف نظرهایی خواهیم داشت. اما همواره آن اختلاف نظرها را رفع و رجوع کرده ایم، و آن وحدت حرکت در رسیدن به برنامه اقدام مشترک اهمیت حیاتی داشته است. و فکر می کنم به هر عضو اتحادیه اروپا، گروه 1+5 که نگاه کنید خواهید دید که از انجام این گام اول احساس آسودگی زیادی دارد. دستیابی به این گام اول بسیار دشوار بود، و حالا می خواهیم که با تکیه به این موفقیت، دستاوردهای بیشتری داشته باشیم. و فکر نمی کنم کسی در اتحادیه اروپا، در گروه 1+5 باشد که بخواهد آن گام نخست را با دنبال نکردن دستاوردهای بیشتر تلف کند.

پرسش: سؤالی برای، فقط چیزی درباره اعتماد متقابل بین ایران و ایالات متحده بگویید. چون پارسال در ژنو توافقی صورت گرفت. و در این گام جدیدی که برای توافق جامع انجام می شود، آیا به نظر شما آن توافق قبلی باعث افزایش اعتماد متقابل بین دو کشور شده است؟ و آیا ممکن است در مورد رآکتور آب سنگین اراک هم توضیحی بدهید، و گر آنها قول بدهند آن را به رآکتور آب سبک تبدیل کنند، آیا مسئله از نظر شما حل می شود؟

مقام بلندپایۀ دولتی: ما همواره گفته ایم، و رئیس جمهوری ایالات متحده همواره گفته است، که ده ها سال بی اعتمادی بین کشورهایمان وجود دارد، و نمی توان حتی با یک گام بسیار خوب نخست یک موافقتنامه هسته ای بر آن فایق شد. بنابراین، هنوز راه درازی در پیش داریم. آیا همدیگر را شاید قدری بیشتر درک می کنیم؟ بله. آیا راه هایی برای ارتباط با یکدیگر داریم که قبلاً نداشتیم؟ بله. اما هنوز راه درازی در پیش داریم.

و بنابراین، هر توافق جامعی بر اساس راستی آزمایی، بر اساس نظارت، بر اساس شفافیت و بر اساس گامها و اقدامات ملموسی خواهد بود که انجام می شوند و مشهودند و اعلام شده اند و قابل درک هستند و باعث از بین رفتن نگرانی های جامعه بین الملل می شوند. بنابراین، کار باید بسیار مشهود، بسیار ملموس، بسیار شفاف، بسیار واقعی باشد. و این به احتمال قوی در مورد هر دو طرف صادق است.

در ارتباط با رآکتور آب سنگین، [...] امیدواریم جوابی پیدا کنیم که یک رآکتور آب سنگین نباشد، به عقیده ما چنین رآکتوری در یک برنامه هسته ای غیرنظامی کاربردی ندارد. و بنابراین، باعث خوشحالی بود که دکتر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران گفت که حاضرند در مورد تغییراتی که قابل انجام باشد گفتگو کنند. به نظر من در این مذاکرات راه درازی در پیش داریم، اما فکر می کنم همه ما باید پذیرای فکرها و راه های رفع نگرانی ها باشیم.
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

مشرق بررسی می‌کند؛
[External Link Removed for Guests]
اگر امروز می‌گویند که سرانه دارو و درمان ما در حد کشورهای آفریقایی است پس نباید این همه هزینه انرژی هسته‌ای کنیم، آن روز هم رزم‌آرا می‌گفت که ایرانیان توان ساختن لول‌هنگ هم ندارند، پس نباید به‌فکر ملی کردن صنعت نفت خود باشند.


گروه بین‌الملل مشرق – "وندی شرمن" مذاکره کننده ارشد آمریکایی در گروه 1+5، پس از خروج از مذاکرات اخیر با جمهوری اسلامی ایران در وین، وارد سرزمین‌های اشغالی شد تا با مقامات این کشور درباره فرایند مذاکرات هسته‌ای با تهران، مشورت کند و آنان را در جریان این مذاکرات قرار دهد. وی در حاشیه این سفر در بیت‌المقدس، با خبرنگاران و روزنامه‌نگاران صهیونیست نیز به گفت‌وگو نشست و نکات مهمی را در ارتباط با فرایند مذاکرات به زبان آورد و تأکید کرد که دوست دارد ایران هیچ تأسیسات غنی‌سازی نداشته باشد که خبر آن را در اینجا خواندید. این در حالی است که همزمان، برخی سیاسیون در داخل نیز، اقدام به ترویج و تثبیت گزاره‌های مد نظر دشمنان ایرانیان می‌کنند و بعضاً با اقبال برخی رسانه‌های داخلی نیز مواجه می‌شوند!

اما برای فهم هدف و برنامه دشمن برای به‌ویژه در حوزه دیپلماسی، نخبگان و افکار عمومی باید به نکات مهم‌تری نیز توجه کرد. سیاست خارجی کشورها را بسیاری از متفکران عرصه روابط بین‌الملل و سیاست خارجی، ادامه سیاست داخلی می‌دانند. این موضوع برای «ریچارد هاس»، رئیس شورای روابط خارجی آمریکا به‌حدی مهم بوده که کتابی نوشته تا نشان دهد که چگونه سیاست خارجی کشورها در داخل آنها آغاز می‌شود.

برخی مکاتب در روابط بین‌الملل به‌خوبی این انگاره را ترویج کرده‌اند که توان بسیج داخلی قدرت برای رسیدن به اهداف خارجی تا چه اندازه مهم است. وقتی که دولتی در پیگیری یک هدف خاص در عرصه بین‌المللی از بسیج داخلی نیروها برخوردار نباشد، نباید انتظار موفقیت را در سر بپروراند. مسأله هسته‌ای ایران نیز از این قاعده کلی مستثنی نیست و نظام جمهوری اسلامی ایران برای آنکه بتواند حقوق هسته‌ای ملت را در عرصه بین‌المللی احقاق و تثبیت نماید، نیازمند حمایت نیروهای داخلی اعم از نخبگان و اقشار و توده‌های مردمی است.

آنان که در عرصه بین‌المللی به‌دنبال انصراف ایران از پیگیری حقوق نسل‌های آینده این مرز و بوم هستند، به‌خوبی می‌دانند که این انصراف بدون عدول افکار عمومی ایرانیان از حق هسته‌ای قابل حصول نیست. حتی نظرسنجی‌های مؤسسات غربی طی سال‌های اخیر هم بیانگر آن بوده‌اند که ایرانیان اگرچه از تحریم‌های مرتبط با برنامه هسته‌ای خود رنج می‌برند اما حاضر نیستند که آن را به‌سادگی از کف بدهند. نظرسنجی‌های موسساتی نظیر «گالوپ» و «زاگبی» به‌خوبی نشان می‌داد که اکثریت جامعه ایران به‌رغم تحریم‌ها، خواهان ادامه برنامه هسته‌ای کشورشان هستند.

* حس قوی میهن‌دوستی و برخی سیاسیون ایران!

در این میان، «ریچارد دالتون»، سفیر بریتانیا در ایران بین سال‌های 2002 تا 2006، در میزگردی که گزارش آن را اندیشکده «چتم‌هاوس» منتشر کرده، به نکته جالبی اشاره کرده است. سفیر سابق انگلیس اظهار داشته که «برخی از سیاسیون ایران به دنبال منحرف‌کردن حس قوی میهن‌دوستی ایرانیان نسبت به غنی‌سازی و تقلیل انرژی هسته‌ای به صرف تولید برق هستند. او گفته که کشورهای 1+5 نیز باید همین هدف را دنبال کنند.»

تصویر

این گفته دالتون وقتی در کنار برخی شواهد داخلی قرار می‌گیرد می‌تواند نتایج جالبی حاصل کند. این روزها برخی در ایران هستند که به‌راحتی در حال القای این دیدگاهند که اصولاً برنامه هسته‌ای ایران از اساس به هزینه‌هایی که داشته، نمی‌ارزیده است! در این میان برخی کاربران در شبکه‌های اجتماعی هم به این خیل پیوسته و با تمام توان در حال حمله به برنامه هسته‌ای ایران از اساس هستند. استدلال همه هم تقریباً یک چیز است: «وقتی شکم مردم گرسنه است، غنی‌سازی و رآکتور آب سنگین به چه دردی می‌خورد!؟»

برخی نخبگان سیاسی در کشور بدون کوچک‌ترین ابایی در حال تبلیغ آشکار همین انگاره عوامانه هستند. از جمله این به‌اصطلاح نخبگان سیاسی، باید به «صادق زیباکلام»، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران اشاره کرد که برخی از کتاب‌های نوشته او از جمله منابع کنکور کارشناسی ارشد و دکترای مجموعه علوم سیاسی محسوب می‌شوند.

تصویر

* ایران، هم‌ردیف کشورهای توسعه‌نیافته آفریقایی!

دکتر زیباکلام که صراحتاً ابراز داشته که «اسرائیل را به‌رسمیت می‌شناسد» و همچنین و از «دهری و بابی و زندیق» خوانده‌شدن هراسی ندارد و چون منتقد توافق ژنو هم نیست، می‌تواند خیالش راحت باشد که هرچه بگوید و بنویسد «کم‌سواد» خوانده نخواهد شد، در نامه‌ای به مدیرمسؤول روزنامه کیهان نوشته است: «کشوری که... سرانه دوا و درمان و آموزش و پرورش آن هم‌ردیف کشورهای توسعه‌نیافته و آفریقایی است؛ محیط زیست آن بدل به زباله‌دان بزرگی شده و منظما دارد از بین می‌رود؛ سطح آب‌های زیرزمینی آن به‌دلیل بی‌توجهی و نبود بودجه ده‌ها متر پایین رفته و کشور را در معرض یک بحران جدی خشک‌سالی قرار داده؛ با 5.6 میلیون بیکار روبروست و هزار و یک مشکل دیگر دارد، آیا درست است این همه توانش صرف برنامه‌های هسته‌ای‌اش بشود؟»

این تنها موردی نیست که زیباکلام در آن، به‌عنوان سرسلسله نخبگان متعهد به مقبولیت‌زدایی از برنامه هسته‌ای ایران دست به قلم‌فرسایی می‌زند. وی در نامه‌ای به حمید رسایی، نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی نیز نوشته است: «با این پیش‌فرض که هدف ما از فعالیت‌های هسته‌ای تولید برق می‌باشد، در این‌صورت این سؤال از منظر اقتصادی مطرح می‌شود که این مخارجات سرسام‌آوری که تولید سوخت نیروگاه هسته‌ای در کشور داشته، هزینه برق تولید شده در بوشهر را چه کسی می‌بایستی بپردازد، مردم یا دولت؟ اگر هزینه برق تولیدشده در بوشهر را وزارت نیرو بخواهد از مصرف‌کننده بگیرد، آیا هیچ مصرف‌کننده‌ای توان پرداخت آن را خواهد داشت؟ وقتی سوخت نیروگاه بوشهر می‌تواند توسط آژانس با هزینه‌ای که هزاران بار ارزان‌تر از هزینه تولید آن در ایران است تأمین شود، آیا اصرار ما بر اینکه خودمان آن را در داخل و علی‌رغم غیر اقتصادی بودنش تولید کنیم، سؤال‌برانگیز نیست؟ همین وضعیت در خصوص رادیو داروها هم هست. اتفاقاً یکی از دلائل شک و تردید غربی‌ها به انگیزه ما هم همین اصرارمان مبنی بر تولید سوخت بوشهر در داخل کشور است با چنین هزینه سرسام‌آوری. امیدوارم نفرمایید که «نخواهند داد». چون جناب دکتر علی‌اکبرخان صالحی به‌شما توضیح خواهند داد که چنین امری غیرممکن خواهد بود. در عین حال می‌توانید مسیر را کوتاه‌تر نموده و نیم‌نگاهی به واردات بیش از 5.6 میلیون تن گندم از آمریکا در سال گذشته بیندازید.»

همان‌طور که مخاطبان فرهیخته "مشرق" متوجه می‌شوند در این ادبیات، تنها چیزی که ملاک و معیار تحلیل قرار گرفته "منافع اقتصادی کوتاه‌مدت" است. زیباکلام اصلاً یادش نیست که آقای دکتر صالحی، بارها در شبکه‌های مختلف تلویزیونی، ماجرای نیاز ایران به سوخت 20 درصد برای رآکتور تهران و جلوگیری غربی‌ها از ارائه این سوخت به کشورمان را توضیح داده است. در ضمن، زیباکلام که قطعاً توسط کسی در دولت کم‌سواد خوانده نمی‌شود، فرق گندم و سوخت هسته‌ای در محاسبات راهبردی صادراتی غرب را هم نمی‌داند!

* نسل‌های آینده و انرژی هسته‌ای در منظر باسوادها!

زیباکلام به‌هیچ‌وجه به این نکته اشاره نمی‌کند که پس از پایان منابع سوخت فسیلی کشور، ایران باید با چه چیزی انرژی خود را تأمین کند و نسل‌های آینده در خصوص نسلی که از انرژی هسته‌ای کوتاه آمده است، چه خواهند گفت؟ متأسفانه در دولت یازدهم، کسانی که از ابهامات توافق ژنو انتقاد می‌کنند، کم‌سواد محسوب می‌شوند اما کسانی که در کشور خشکی چون ایران، از تأمین انرژی با آب سخن می‌گویند، در زمره کم‌سوادان قرار نمی‌گیرند؛ همچنین کسانی که در کشوری از انرژی بادی سخن می‌گویند که فقط یک نقطه از آن – شهر منجیل – دارای پتانسیل بالا برای تولید برق از انرژی باد است.

این‌ها به کنار؛ مگر انرژی هسته‌ای تنها موضوع مرتبط با مسائل اقتصادی است؟ به باور "سید جلال دهقانی فیروزآبادی" استاد روابط بین‌الملل دانشگاه علامه طباطبایی و عضو هیئت علمی این دانشگاه، خطوط قرمز مرتبط با انرژی هسته‌ای از جمله "منافع حیاتی ایران" محسوب می‌شود. بر اساس دانش روابط بین‌الملل، بر سر اصل منافع حیاتی اصولاً نمی‌توان مذاکره کرد، چه رسد به مصالحه!

امروز که ایران چهارمین ذخایر نفت و دومین ذخایر گاز جهان را در اختیار دارد، غرب مانع انتقال فن‌آوری هسته‌ای به ایران می‌شود، 30 سال دیگر که دیگر از این منابع خبری نیست و ایران در موضع ضعف قرار گرفته، غربی‌ها در برابر تقاضای ایران برای تأمین انرژیش از طریق شکافتن هسته اتم سر فرود می‌آورند؟ از این‌ها گذشته، حتی اگر غرب با فروش سوخت هسته‌ای به ایران موافقت کند، کشوری که در تأمین انرژی‌اش وابسته است، دیگر کجا می‌تواند در برابر خواسته‌های ظالمانه نظم برآمده از قدرت بین‌المللی مقاومت کند؟ البته برای زیباکلام که رژیم اسرائیل را نه حتی‌ به‌شکل دوفاکتو، که به‌صورت دوژور یک کشور می‌داند، تعجبی ندارد که تن‌دادن به الزامات نظم بین‌المللی را هم بپذیرد.

* کدام نفت را می‌فروشند؟!

امروز عده‌ای تمام تلاش‌شان را می‌کنند که تحریم‌ها را ولو با دادن امتیازات هسته‌ای کاهش دهند تا نفت بفروشند؛ اما کدام نفت؟ همان نفتی را که ملت ایران با مقاومت در برابر امپریالیسم بریتانیا ملی کرد! اگر مقاومت آن روز نسل قبلی ایرانیان نبود، امروز چیزی وجود نداشت که آقایان بتوانند به فروش برسانند. آن روز هم امثال رزم‌آرا همین حرف‌هایی را در خصوص ملی شدن نفت می‌زدند، که امروز از برخی در خصوص انرژی هسته‌ای می‌شنویم. اگر امروز می‌گویند که سرانه دارو و درمان ما در حد کشورهای آفریقایی است پس نباید این همه هزینه انرژی هسته‌ای کنیم، آن روز هم رزم‌آرا می‌گفت که ایرانیان توان ساختن لول‌هنگ هم ندارند، پس نباید به‌فکر ملی کردن صنعت نفت خود باشند.

تصویر
قبور شهدای قیام 30 تیر

البته زیباکلام، دست‌کم این خوبی را دارد که عقیده خود را به‌صراحت بیان می‌کند و بنابراین تکلیف معتقدان به گفتمان انقلاب اسلامی با وی به‌فوریت روشن می‌شود. این "صداقت" از جمله خیرات موجود در وجود اوست اما هستند کسانی که به‌همین اندازه و حتی بیشتر به برنامه هسته‌ای کشورمان بی‌اعتقادند، اما از بیان آن سر باز می‌زنند و شاید بعضاً در مسؤولیت‌هایی هم قرار گرفته باشند. شاید چنین کسانی را بتوان مشمول این توصیف فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی دانست که «برخی چهره خودشان را به مردم نشان نمی‌دهند و کار خودشان را می‌کنند که این، همان نفاق است و مشکل ما این است که اینها با دشمنان خارجی گره خورده‌اند.» این‌که این افراد دقیقاً چه کسانی هستند را گذشت زمان نشان خواهد داد اما با توجه به‌نظری که "ریچارد دالتون" بیان کرده است و در ابتدای گزارش بیان شد، کسانی که امروز رو به مشروعیت‌زدایی از برنامه هسته‌ای ایران آورده‌اند را چگونه می‌توان گره‌نخورده با دشمن خارجی قلمداد کرد؟

* شبکه‌های اجتماعی و پروژه مشروعیت‌زدایی

نخبگان سیاسی مزبور یک بعد از پروژه مشروعیت‌زدایی از برنامه هسته‌ای را در دست دارند. بخش دیگر این پروژه را برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی پیاده‌سازی می‌کنند که البته تشخیص این موضوع که آیا به‌طور سازمان‌یافته به‌دنبال چنین موضوعی رفته‌اند یا نه، بر عهده سازمان‌های امنیتی کشور است. به‌نظر می‌رسد دست‌کم برخی هسته‌ها در شبکه‌های اجتماعی وجود داشته باشند که با سازمان‌دهی به‌دنبال چنین مقصدی باشند و برخی دیگر نیز تنها با این موج به‌شکل ناآگاهانه همراه می‌شوند.

تصویر

این دسته کاربران که البته جامعه هدف آنها «طبقه متوسط شهری» است، بالاخص پس از پلمپ بخشی از تأسیسات هسته‌ای ایران در راستای اجرای توافق ژنو که تأثر زیادی را در بین کاربران اینترنت ایجاد کرده بود، وارد عمل شدند و سعی در القای این تصور داشتند که اصلاً این تجهیزاتی که پلمپ شد، به‌چه دردی می‌خورد؟ بالاخص در شبکه اجتماعی فیس‌بوک تصاویر بسیاری از فعالیت‌های ضدایرانی این کاربران در دست است.

شیوه استدلالی این کاربران نیز دقیقاً به همان «شکم گرسنه» و «پرهزینه بودن برنامه هسته‌ای» بازمی‌گردد، البته جدا از آن دسته‌ای که جمهوری اسلامی را علناً به تلاش برای تولید سلاح هسته‌ای متهم کرده و از سیاست‌های همان رژیمی پیروی می‌کنند که آقای زیباکلام اخیراً به‌عنوان کشور به‌رسمیت شناختند.

* هدف مشترک نخبگان و کاربران

مجموعه آن نخبگان و این کاربران، عملاً یک هدف را دنبال می‌کنند: «بی‌تفاوت‌سازی طبقه متوسط ایران نسبت به برنامه هسته‌ای کشور به‌عنوان موضوعی در ارتباط با حیثیت ملی.» جامعه ایرانی نباید احساس کند که با برچیده‌شدن تأسیسات هسته‌ای‌اش دچار آسیب حیثیتی می‌شود، این همان هدفی است که در غرب هم تعیین‌شده و "ریچارد دالتون" هم آن را بیان کرده است. بدین ترتیب، هم غربی‌ها برای برچیدن تأسیسات هسته‌ای ایران دردسر کمتری خواهند داشت و هم کسانی در درون کشور که احتمالاً قصد پذیرش این خواسته طرف غربی را دارند.

البته بدیهی است که نظام جمهوری اسلامی ایران و در رأس آن، رهبر معظم انقلاب اسلامی، در برابر زیاده‌‌خواهی‌های طرف غربی کوتاه نخواهد آمد. پروژه تأثیرگذاری بر افکار عمومی، نخستین باری نیست که علیه جمهوری اسلامی ترتیب داده می‌شود و راه و تجربه مقابله با آن نیز موجود است.


ایران در مسیر برنامه هسته‌ای خود پیش خواهد رفت، اگرچه شاید برای مدت شش ماه تا یک‌سال در این پیشرفت تا حدودی وقفه ایجاد شده باشد.

[HR]

مشرق یک پرسشی را طرح کرده است :

نسل‌های آینده در خصوص نسلی که از انرژی هسته‌ای کوتاه آمده است، چه خواهند گفت؟

بیاییم افکار و سخنان خودمان را نسبت به برخی وقایع تلخ تاریخی مثل ترکمنچای و گلستان و..... مرور کنیم ، به جواب دست پیدا خواهیم کرد !
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

تحلیل مشرق از تازه‌ترین گزارش آژانس؛
[External Link Removed for Guests]
گزارش جدید آژانس، تأیید رسمی "حسن عمل ایران در اجرای اقدامات اولیه‌ای است که می‌بایست در گام نخست توافق‌نامه تهران انجام دهد" اما در این زمینه نیز آژانس از تأیید قطعی عملکرد کشورمان خودداری نموده و مراتب را «در دست اقدام» معرفی کرده است.


گروه بین‌الملل مشرق - مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی پس از جمع بندی نتایج اجرای موفق گام اول توافقنامه تهران و پایان دور آخر مذاکرات نمایندگان ایران و آژانس در تهران به منظور تدوین جزئیات و دستورکار گام دوم این توافق، گزارش جدید خود را در تاریخ 20 فوریه (اول اسفند) به شورای حکام تقدیم کرد.

نخستین گزارش آمانو در سال 2014 میلادی درباره برنامه هسته‌ای کشورمان، مربوط به 20 ژانویه یعنی زمان آغاز اجرای گام اول است که متعاقب آن نشست فوق العاده شورای حکام به همین منظور در 24 ژانویه تشکیل شد (GOV/INF/2014/1) و اجازه ورود آژانس به پایش اجرای توافقنامه ژنو صادر گردید. از این رو، گزارش 20 فوریه دومین گزارش آمانو در سال جدید میلادی درباره برنامه هسته‌‏ای صلح امیز کشورمان محسوب می شود. این گزارش دو روز پس از آن منتشر شد که آمانو و ظریف در فاصله ای که مذاکرات در وین با گروه 1+5 در حال برگزاری بود، در مقر آژانس دیدار کردند.

در این گزارش، روند تغییر جو منفی و یکسویه شورای حکام به برنامه هسته‌‏ای کشورمان در گزارش‏های قبلی، به صورت اندک تعدیل شده است. با این حال، آژانس ضمن تائید پیشرفت مثبت و رو به جلو یعنی همراهی ایران با آژانس در حل مسائل باقیمانده، از اینکه هنوز قطعنامه‌‏های شورای حکام و شورای امنیت در رابطه با پروتکل الحاقی و کد 3.1 اصلاحی به اجرا درنیامده است، نگرانی‌های قبلی خود را تکرار نموده است. علاوه بر این، همچنان بر مساله کلانی که با عنوان «ابعاد نظامی احتمالی» توسط آمانو در گزارش سال 2011 به شورای حکام مطرح شده بود، اصرار و پافشاری شده و درخواست تمکین ایران به خواسته‌‏های آژانس در این زمینه شده است.

تصویر

از همین رو، به نظر می رسد که در کنار رویکرد مثبتی که آژانس به دلیل توافقنامه تهران از یک سو و توافقنامه ژنو از سوی دیگر و همچنین همکاری‌های داوطلبانه و جدیت در اجرای پادمان منعکس نموده است، تعاملات ایران و آژانس به تدریج به نقاط حساس آن وارد می شود. در فاز دوم توافقنامه تهران تنها یکی از مسائل مطروحه در گزارش سال 2011 آژانس یعنی ابعاد نظامی احتمالی مطرح شده است و هنوز سایر موارد به قوت خود باقیست. از این رو، نگاه راهبردی در این زمینه در کنار دقت و اشراف بر جنبه‌‏های فنی و تخصصی مربوط، از اهمیت شایانی برخوردار است. در این نوشتار، به بررسی و تحلیل ابعاد مهم گزارش اخیر خواهیم پرداخت.


1- استمرار رویکرد دوپهلو مدیرکل آژانس به برنامه هسته‌‏ای ج.ا.ایران

این گزارش برخلاف گزارش‌های سالهای 2013 و ماقبل آن، با رویکرد مثبت آغاز می شود. به طوریکه نخستین جمله از متن خلاصه این گزارش که با عنوان «کلیات و تحولات کلی» آمده، با تائید اجرای اقدامات شش‌گانه کشورمان در راستای گام نخست توافقنامه تهران با آژانس شروع شده است. بند 74 گزارش اخیر این رویکرد دوپهلو را ترسیم کرده و همین عبارت را از گزارش های قبلی تکرار نموده است: ". درحالی که آژانس به فعالیت‏های راستی‌آزمایی در خصوص عدم انحراف مواد هسته‌ای اعلام شده در تاسیسات هسته‌ای و مکا‌ن‌‏های خارج از تاسیسات هسته‌ای اعلام شده از سوی ایران که تحت توافقنامه پادمان هستند ادامه می‌دهد ، آژانس در وضعیتی قرار ندارد که اطمینان موثقی درباره فقدان فعالیت‌ها و موادهسته‌‏ای اعلام نشده ارائه کند و بنابراین نمی‌تواند نتیجه‌گیری کند که تمامی مواد هسته‌ای در ایران برای فعالیت‌های صلح‌آمیز هستند".

تکرار این بند از گزارش‌های قبلی نشان می‌دهد که هنوز توافق‌ها، همکاری‌ها و اقدامات به عمل آمده، از نظر آژانس چنان اهمیتی ندارند که حوزه اصلی پیگیری آن‌ها را تعدیل نموده باشد.

در واقع، آژانس پس از اینکه حسن عمل کشورمان در راستای توافقنامه تهران را بیان می‌کند، در مورد مسائل دیگر همچنان رویکرد نهفته در گزارش‏‌های قبلی ضدایرانی را ادامه می‌دهد. به عنوان نمونه، از عدم اجرای قطعنامه‌‏ها در مورد اجرای پروتکل الحاقی ابراز نگرانی می‌کند و به همین دلیل، از تائید عدم انحراف در کل برنامه هسته‌‏ای کشورمان طفره می‌رود و در این زمینه، این استناد را مطرح می‌کند که به دلیل عدم اجرای پروتکل الحاقی و در نتیجه ناتوانی در بررسی وجود یا نبود تاسیسات اظهارنشده هسته‌‏ای، همچنان ابهامات در این زمینه قابلیت حل نیافته است. این بخش از رویکرد آژانس، به این نکته برمی‌گردد که بتواند نه تنها ماندگاری الزامات قطعنامه‌‏های شورای حکام و شورای امنیت در این خصوص را حفظ کند بلکه توجیه‏‌های لازم را از نظر فنی برای آنچه گروه 1+5 در گام آخر توافق ژنو به عنوان تصویب و اجرای پروتکل الحاقی مطرح کرده اند، ارائه نماید.

در هر حال، رویکرد آژانس همچنان دوپهلو است. هرچند در این میان، جنبه مثبت آن برای کشورمان از انچه در گزارش‌‏های قبلی تنها در زمینه تائید عدم انحراف در برخی از فعالیت‌‏های اظهار شده و یا تحت بررسی بودن مابقی اقدامات در این تاسیسات بوده است، بسط یافته و از وجود پیشرفت مثبت در کلیت برنامه هسته‌‏ای کشورمان برای حل مسائل باقیمانده سخن به میان آمده است. با این حال، این پیشرفت مثبت در حدی نیست که انتظار آژانس را برآورده کند. زیرا آژانس در یک بند مانده به انتهای این گزارش با صراحت تمام تاکید می‌کند که آنچه باید توسط ایران به عمل آید، بسیار بیشتر از اقدامات به عمل آمده است. به تعبیر دیگر، بند 78 این گزارش چنین اشعار داشته است: «اقدامات به عمل آمده از سوی ایران و تعهدات بیشتری که این کشور برعهده گرفته است، گامی مثبت و رو به جلو را نشان می‌دهد اما کارهای زیادی باید صورت گیرد تا همه مسائل باقیمانده حل و فصل گردد».

از همین رو، این گزارش دارای دو بخش مثبت و منفی است و در ارزیابی آن باید هر دو بخش مذکور مدنظر قرار گیرد.


2- توافقنامه ژنو به عنوان مبنای حقوقی تنظیم گزارش های جدید آژانس

توافقنامه ژنو برخلاف توافقنامه تهران، سندی سیاسی است که البته بی‌تاثیر از مفاهیم، تحولات و پدیدارهای حقوقی هسته‌ای و حتی حقوقی بین المللی نبوده و کنش تاثیرگذارنده هم از این حیث داشته است. گزارش جدید آژانس با وارد کردن توافقنامه مذکور به صورت رسمی در چارچوب کاری شورای حکام و درج اطلاعات راجع به اجرای سند مذکور توسط دبیرخانه و هیات بازرسان، محتوای مربوطه را به عنوان صلاحیت اضافی ولی مرتبط با حل مسائل باقیمانده تبدیل نموده است. بر این اساس، هرچند اصل و خاستگاه الزامات ایران در این توافقنامه را تمایل طرفین در راستای حل جامع مساله هسته‌ای تشکیل می‌دهند، اما آژانس نیز وضعیت پایش این الزامات را به عنوان بخشی از دستورکار خود تا خاتمه مدت اجرای این توافق قرار داده است. از این رو، خواه ناخواه این توافقنامه نیز به عنوان یکی از منابع اقدامات آژانس در مورد برنامه هسته‌ای کشورمان –در کنار ان.پی.تی.، پادمان 214، پروتکل الحاقی و تصمیمات شورای حکام و شورای امنیت- قرار گرفته است. گفتنی است آژانس از توسعه صلاحیت خود استقبال نموده و در این رابطه، توافقنامه ژنو را همانند قطعنامه‌های شورای امنیت به عنوان مبنای تنظیم گزارش‌های مقطعی قرار داده است. در این خصوص‌، هرچند در عنوان گزارش جدید همان عنوان قبلی گزارش‌های آمانو حفظ شده است اما در نخستین بند از مقدمه گزارش تصریح نموده که مبنای این گزارش جدید را توافقنامه ژنو تشکیل می‌دهد.

بر این اساس، از زمانی که شورای حکام نقش‌ها و صلاحیت‌های اضافی آژانس در رابطه با توافقنامه ژنو را مورد بررسی و تائید قرار داده است (تصمیم مورخ 24 ژانویه 2014 در نشست فوق العاده)، این توافقنامه برای آژانس و کارکردهای مدیرکل و دبیرخانه، ماهیت حقوقی یافته است، هرچند این مبنای حقوقی کار جدید موقت و غیردائمی می‌باشد.


3- چرا آژانس از انعقاد توافقنامه تهران و توافق‌های بعدی آن خشنود است؟

آژانس از انعقاد توافق ژنو و تهران بسیار خرسند است. زیرا به صورت استثنائی امکان یافته است تا اقداماتی را که تا کنون هرگز تصورش را نیز نمی کرده است، در کشورمان به انجام برساند. ذوق‌زدگی آژانس در این زمینه مشهود است به طوری که نتوانسته این ظرفیت را از نظر دور بدارد بلکه تصریح می‌کند: "در حال حاضر آژانس مشغول انجام این نظارت و راستی‌آزمایی است که در بردارنده فعالیت‌های بیشتری نسبت به آن چیزی است که قبلاً پیرو موافقتنامه پادمانی ایران و مفاد قطعنامه‌های شورای امنیت انجام می‌گرفته است" (بند 8 گزارش).

تصویر

البته اینکه این امکان‌های استثنائی، که در مورد هیچ کشور دیگری تا کنون محقق نشده است، آیا می‌تواند موجب هدایت آژانس به مسیر همکاری واقعی و فنی به دور از ملاحظات سیاسی باشد، قابل تامل و ارزیابی است. همانگونه که در این گزارش می‌بینیم، آژانس از خط مشی یکی بر نعل و یکی بر میخ بهره جسته است و در کنار تائید همکاری‌های جدید، نشان داده که خواسته‌ها و مطالباتی به مراتب مهمتر و عمیق‌تر از اینها دارد و از آنجا که ایران ممکن است با این خواسته‌ها مخالفت کند، به صورت پیشدستانه اقدام نموده است. بر این اساس، آژانس نسبت به خواسته های خود در ارتباط با ابعاد نظامی احتمالی، اجرای پروتکل الحاقی و همچنین کد 3.1. اصلاحی ترتیبات فرعی پادمان، بسیار جدی است و توافقنامه تهران از نظر مدیرکل، چارچوبی برای متعهد کردن ایران به قبول این خواسته است و نه محدود کردن آژانس یا منصرف نمودن آن از این مطالبات.


4- راهبرد آژانس در خصوص توافقنامه ژنو چیست؟

نهایت خواسته آژانس و مسیری که دنبال می‌کند را می توان در بند 11 گزارش مذکور یافت که تصریح دارد: "همان‌طور که قبلا گزارش شده بود، شورای حکام در قطعنامه نوامبر 2011 خود (GOV/2011/69) تاکید کرد که ضروری است ایران و آژانس به منظور حل و فصل فوری همه مسائل محتوایی باقیمانده با هدف شفاف‌سازی آنها، از جمله دسترسی به تمامی اطلاعات مربوطه، مستندات، سایت‌ها‍، مواد و اشخاص در ایران، به گفت‌وگوهای خود شدت بخشند".

بنابراین، معیارهای موردنظر آژانس در خصوص کنش ایران چنین است:

· پاسخ محتوائی به پرسش ها و ابهامات؛

· دسترسی به تمامی اطلاعات و مستندات

· دسترسی به تمامی سایت‌ها

· دسترسی به تمامی مواد و افراد در ایران

توافقنامه تهران، از نظر آژانس باید چارچوبی برای فراهم کردن همین مسائل باشد به طوری که آژانس به «همه ابعاد گذشته و حال» برنامه هسته‌ای ایران اشراف پیدا کند. در غیر این صورت، اقدامات مربوط به گام‌های اول و دوم تاثیری بر تغییر رویکرد آژانس نخواهد داشت و همچنان مساله هسته‌ای کشورمان در دستورکار آژانس مفتوح و گشوده باقی خواهد ماند.

از این رو، چشم‌انداز همکاری‌ها در ارتباط با این محور ایران-آژانس، به دلیل روحیه زیاده‌خواهی که در آمانو وجود دارد، تیره و مبهم به نظر می‌رسد.


5- آژانس با چه شروطی ایفای الزامات گام اول را تائید کرده است؟

الزامات توافقنامه تهران، تنها در خصوص کشورمان است و در سوی مقابل، آژانس تعهدات خاصی را در قبال کشورمان بر عهده نگرفته است. البته از منظر حقوقی، آژانس نهادی نظارتی شمرده می‌شود که امکان تعهد دادن متقابل ندارد. اما تجربه مدالیته سال 2007 نشان می‌دهد که آژانس تعهداتی ویژه را در برابر راضی کردن کشورمان به انعقاد این رویکرد دوجانبه و پذیرش اقدامات داوطلبانه در این رابطه، پذیرفت و به همین دلیل نیز حقوقی را دائر بر پیگیری و مطالبه آنها، به کشورمان اعطا نمود.

به هر حال، هم انعقاد این توافقنامه و هم اجرای شش گامی که در مرحله نخست و به عنوان ضمیمه اول آن اشاره شده بود، از محورهای مثبتی است که ارزیابی آژانس را نیز در این زمینه بر پی داشته ولی آژانس از تائید قطعی اقدامات کشورمان در این زمینه خودداری کرده است.

گزارش جدید آژانس تائید رسمی حسن عمل ایران در اجرای اقدامات اولیه‌ای است که می بایست در گام نخست توافق نامه تهران انجام دهد. اما در این زمینه نیز آژانس از تائید قطعی عملکرد کشورمان خودداری نموده و مراتب را « در دست اقدام» معرفی کرده است. بند 13 گزارش در این خصوص اشعار می‌دارد: «آژانس در حال تحلیل اطلاعات ارائه شده توسط ایران است و توضیحات بیشتری را در مورد برخی از این اطلاعات درخواست کرده است». همین نکته مجدداً در بند 75 گزارش تکرار شده است. بنابراین، نباید تصور نمود که گام اول توافقنامه تهران به صورت قطعی خاتمه یافته است بلکه آژانس همچنان درخواست اطلاعات بیشتر در ارتباط با آنها و همچنین تحلیل اطلاعات کسب شده از ایران را دنبال می‌کند.


6- تائید اجرای بخشی از الزامات گام اول توافقنامه ژنو

بر اساس توافقنامه ژنو، آژانس مرجع نظارت و راستی آزمایی تعهداتی است که ایران در گام‌‏های مختلف این توافق بر عهده خواهد داشت. با توجه به اینکه گام اول این توافق از 30 دیماه جاری آغاز شد، آژانس نیز چند روز پیشتر وارد ایران شد تا زمینه‌‏های ایفای مسئولیت خود را فراهم کند. در این زمینه، آژانس ضمن تائید اینکه کشورمان بیشترین سطح از الزامات داوطلبانه خود در این گام را به عمل آورده است، فهرستی از اقدامات به عمل آمده تا قبل از تاریخ انتشار این گزارش مدیرکل را بیان نموده است:

آژانس بر اساس این گزارش، 13 مورد از اقدامات کشورمان را تاکید نموده است. به عبارت دیگر، آژانس تایید می‌کند که از 20 فوریه 2014، ایران:

· در هیچ‌یک از تاسیسات اعلام شده خود غنی سازی بالاتر از 5 درصد را انجام نمی‌دهد.

· در هیچ‌یک از تاسیسات اعلام شده خود از آبشارهای دارای ارایش متصل بهره‌برداری نمی‌کند.

· در تاسیسات فردو، رقیق سازی اروانیوم با غنای 20 درصد در حال انجام است؛

· در کارخانه ساخت صفحات سوخت، مواد غنی شده 20 درصد در حال تبدیل به اکسید و صفحه سوخت می‌باشد.

· در کارخانه ساخت صفحات سوخت، هیچ گونه خطی برای تبدیل مجدد اکسیدهای اورانیوم غنی‌شده 20 درصد به اورانیوم 20 درصد وجود ندارد.

· هیچگونه پیشرفت جدیدی در فعالیت‌های کارخانه غنی سازی سوخت، فردو و راکتور اراک انجام نداده است.

· یک پرسشنامه اطلاعات طراحی برای راکتور اراک ارائه و موافقت کرده تا گام‌هایی را در راستای انعقاد یک رهیافت پادمانی برای راکتور مذکور بردارد.

· در حال ادامه ساخت کارخانه پودر غنی‌شده اکسید اورانیوم برای تبدیل مواد غنی شده تا 5 درصد به اکسید می‌باشد و از این رو هنوز تبدیل اکسید شروع نشده است.

· اقدامات تحقیق و توسعه، برای انباشت اورانیوم غنی شده نمی‌باشند.

· فعالیتهای مرتبط با بازفراوری را انجام نمی‌دهد.

· اطلاعات و دسترسی مدیریت‌شده به معدن و آسیاب اورانیوم در گچین را ارائه کرده است.

· اجازه دسترسی روزانه به تاسیسات هسته‌ای در نطنز و فردو را داده است،

· دسترسی مدیریت‌شده به کارگاه‌های تولید سانتریفیوژ، تاسیسات کارگاه‌ها و انبارهای تولید روتور سانتریفیوژ و اطلاعات ارائه شده در مورد آنها را ارایه کرده است.


7- نگاه منفی آژانس به عملکرد کشورمان در ارتباط با توافقنامه تهران

پیش از انعقاد توافقنامه تهران، آژانس دو دور مذاکره با کشورمان را به منظور انعقاد یک مدالیته جدید به عنوان «رویکرد ساختارمند» آغاز کرده بود تا اتهامات مربوط به ابعاد نظامی احتمالی به صورت کارشناسی و مورد به مورد مطرح و حل گردد. با تصمیم به انعقاد توافقنامه تهران، این روند نیز توسط آژانس حفظ شد ولی توافق گردید تا به صورت تدریجی و در گام‌های دوم به بعد این موضوعات مطرح شود. در این رابطه، تنها یک مورد از مسائل مذکور در توافق 9 فوریه در تهران در مورد گام دوم گنجانده شد و مسائلی نظیر بازرسی از پارچین، به گام سوم موکول گردید.

با درنظر داشتن سابقه پیگیری‌های آژانس در زمینه اتهاماتی که تلاش دارند تا بخش نظامی را به برنامه هسته‌ای کشورمان پیوند بزنند، اصل این رویکرد که کشورمان هرچند با گام‌های تدریجی و تاخیری، ورود به پاسخگوئی محتوایی به اتهامات مذکور را پذیرفته و این اتهامات را در گام‌های دوم و به بعد قابل طرح شمرده است، از منظرهای متفاوت مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند.

در واقع، ایران با اجابت درج یکی از مسائل مرتبط با ابعاد نظامی احتمالی در بندهای هفت‌گانه توافقنامه 9 فوریه با آژانس در تهران، به دنبال ورود تدریجی به ابعاد نظامی احتمالی و حل و فصل آن با روحیه همکاری سازنده بوده است.

در این زمینه، دو برداشت وجود دارد:

الف- توافقنامه تهران به مثابه قبول اصل اتهامات مطروحه علیه کشورمان

یک برداشت اینست که صرف ورود محتوایی ایران به این مقوله بدین معنا بوده است که ایران از موضع قبلی خود مبنی بر اینکه ادعاهای مذکور بی اساس بوده و اسناد ارائه شده در این زمینه نیز ساختگی هستند، دست برداشته و به تغییر موضع در این زمینه پرداخته است. به واقع، هرچند کشورمان هم در این راستا به صورت هدفمند عمل نکرده یا چنین چیزی را درنظر نداشته باشد، این شیوه ورود به کار به معنای آن است که کشورمان اصل ادعا را پذیرفته و تنها از طریق ارائه اطلاعات لازم و بحث و بررسی با آژانس درصدد حل آن است.


ب- توافقنامه تهران به مثابه راه حلی برای پایان دادن به اتهامات

اما برداشت دوم اینست که این سبک ورود به کار، ناگزیر بوده و به هر حال قبول یا رد اصل ادعا و اتهام، هیچ تاثیری در حل مساله مذکور در دستورکار آژانس نداشته و ندارد. شاهد در این زمینه اینست که طی سالهای بعد از 2011 تا کنون همچنان آژانس موضع کشورمان را نپذیرفته و درخواست ارائه اطلاعات و بحث محتوایی نموده است. حال که کشور درنظر داشته تا کل مسائل را از طریق تعامل و گفتگو حل کند، در این خصوص نیز نظر بر اینست که کشور با دریافت اطلاعات مربوط به اتهام، با رویکردی پاسخ دهد که موجب اقناع آژانس شود.


ج- الزامات مرتبط با ادامه اجرای توافقنامه تهران

اما نقدی که بر رویکرد دوم وارد است، اینست که ارائه اطلاعاتی که جنبه محتوایی در زمینه اتهامات مذکور داشته باشد، به معنای آن است که کشورمان اتهامات وارده را قبول دارد و اقدامات ادعائی را حتی در گذشته به عمل آورده است. در این صورت، حتی اگر هم ثابت کند که چنین اقداماتی با انگیزه‏‌ها و اهداف انحراف نبوده و در حال حاضر نیز هیچ‌گونه سابقه یا ادامه‌ای ندارند، اما نهایتاً برای آژانس زمینه‏‌های مستند فراهم خواهد شد تا تخلفات کشورمان در این زمینه‌‏ها حتی مربوط به گذشته را محرز نموده و در نتیجه ما به عنوان تخلف از پادمان یا ان.پی.تی. محکوم شویم. در این زمینه، به اثبات ادعاها و اتهاماتی کمک خواهد شد که دشمنان ما در ابعاد داخلی و خارجی مطرح کرده بودند. گفتنی است که این امر اگر رخ دهد، نه تنها به صدور حکم در مورد تخلفات گذشته منجر می‌شود بلکه قرینه‌‏هایی در دست دشمنان قرار می‌گیرد تا وضعیت موجود و آینده نیز با همین معیار مورد ارزیابی قرار گیرند و برای جلوگیری از تکرار آنها، همواره ما را تحت نطارت‌‏های ویژه و استثنائی قرار دهند.

از سوی دیگر، مطالبات و منافع کشورمان به شرح زیر در این توافقنامه گنجانده نشده و باید در مراحل بعدی با جدیت مطالبه و تشریح شود:

· هیچ گونه قرینه‌ای برای خاتمه دادن به اتهامات در این توافقنامه مطرح نشده است. آژانس باید اجازه طرح مجدد اتهامات در این زمینه را ندهد.

· آژانس باید نسبت به مختومه کردن قطعی و نهائی مسائل مطروحه در توافقنامه تهران، تضمین بدهد. اژانس باید متعهد شود که این مسائل، مختومه و closed تلقی خواهند شد.

· آژانس باید تضمین بدهد که پس از خاتمه اجرای این توافقنامه، مساله هسته ای را از نظر آژانس، به حالت عادی درخواهد آورد.
در هر حال، رویکرد آژانس در گزارش جدید نیز نشان می‌دهد که آمانو به دلیل ارتباط زیرساختی توافقنامه تهران با توافقنامه ژنو و ادعاها و رویکردهای غرب در مورد برنامه هسته ای کشورمان، روی مساله ابعاد نظامی احتمالی سرمایه‌گذاری نموده است. به طوری که این مساله در کنار ابعاد نظامی به ویژه برنامه موشکی بالستیک کشورمان که مورد مطالبه طرف غربی در قبل از برگزاری مذاکرات وین بوده است، اضلاعی از یک پدیده را تشکیل می‌دهند. بنابراین، توافقنامه تهران اجازه می‌دهد آژانس به رویکرد قبلی خود در اعمال فشار بر بخش نظامی کشورمان و پرداخت مجدد به اتهامات علیه این بخش در وارد شدن به فعالیت‌های هسته‌ای ادامه دهد.
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
منظر درست برای فهم راهبرد امریکا درباره موضوع هسته ای نگاه از دریچه دستکاری در مناسبات قدرت در ایران است.


تصویر

مهدی محمدی، وطن امروز- همه طرف ها اذعان دارند که مذاکرات هسته ای اکنون وارد دورانی سخت و حساس شده و سرعت پیش روی در این مذاکرات حتما به اندازه مذاکرات قبلی نخواهد بود. با این حال، روشن است که هر دو طرف عجله دارند. هم طرف ایرانی ( در دولت) و هم امریکایی ها می خواهند کار هر چه زودتر به نتیجه برسد و می توان فهمید به همین دلیل تصمیم گرفته اند دشواری های مسیر را تا می توانند کم کنند و هر جا نشد، آن را نادیده بگیرند. دور اول مذاکرات درباره توافق جامع در وین نشان داد که احتمالا سرعت کار بیش از آن چیزی خواهد بود که تا کنون تخمین زده می شده است. تیم ایرانی تلاش می کند هدف را چنان بزرگ جلوه بدهد که مشکلاتی که در مسیر پیش خواهد آمد خود به خود معنای خویش را از دست بدهد، گویی برای رسیدن به هدفی چنان بزرگ، خردمندانه نیست که کسی دشواری های سر راه را بزرگنمایی کند.

زمان بندی مذاکرات بر سر گام نهایی 4 ماه قرار داده شده است و نشانه هایی هست که دو طرف ظرف 4 ماه به متنی مشترک خواهند رسید و آن وقت است که تیم ایرانی از نظام خواهد خواست درباره این متن تصمیم بگیرد. همین که موضوعی دشوار مانند تعیین موضوعاتی که روی میز مذاکره است چنین به سادگی حل و فصل شده، و مدالیته ای پنهان تدوین شده که معلوم می کند ایران به چه نحو نگرانی های غرب را به رسمیت خواهد شناخت و آن را رفع خواهد کرد. تیم ایرانی با طرف غربی به زبانی مشترک رسیده است. بالاتر از یا«ف می توان گفت امریکایی ها به اهداف این تیم اطمینان پیدا کرده اند. امریکایی ها دانسته اند که این تیم حقیقتا هدفی مهم تر از ارتقاء روابط با غرب ندارد و به موضوع هسته ای هم نه به عنوان یکی از مولفه های قدرت ملی بلکه به عنوان مانعی بزرگ بر سر راه این ارتقاء روابط نگاه می کند که باید آن را از سر راه برداشت. امریکایی ها البته دانسته اند که این «برداشته شدن» یا «برچیده شدن» با فرمول نتانیاهو رخ نخواهد داد اما تلاش می کنند فرمولی جانشین آن کنند که عملا همان اتفاق را محقق کند اما هزینه های داخلی آن برای تیم ایرانی به اندازه ای نباشد که آینده سیاسی آنها را بویژه در تعامل با جامعه و نهادهای انقلابی به مخاطره بیفکند.

سوال های مهم اینهاست:

1- چرا عجله دارند؟

2- آیا مسیر به راستی آن مقدار که جلوه داده می شود ناهموار است؟

3- آیا تنها راه تنفس کشور این است که این مسیر پیموده شود؟

4- آیا همان سناریوی اجتماعی-رسانه ای-سیاسی که منجر به توافق ژنو شد، برای توافق نهایی هم تکرار خواهد شد؟

5- هدف نهایی –به فرض حصول- چقدر با ارزش است؟

6- وقتی مذاکرات هسته ای به نتیجه رسید بعد چه اتفاقی خواهد افتاد و امریکایی ها سراغ کدام بازی خواهند رفت؟

صورت مسئله را باید درست دید. یکی از اشتباه ترین تحلیل های ممکن است که کسی تصور کند اکنون دعوا بر سر موضوع هسته ای است. هم امریکایی ها و هم طرف های متعددی در داخل ولو نمی گویند اما کاملا در این باره به جمع بندی رسیده اند که مسئله هسته ای صرفا گام اول است و به مثابه سکویی برای گام های بعدی که همه آنها در محیط سیاست داخلی ایران بویژه انتخابات مجلس و خبرگان تعریف می شود، عمل خواهد کرد. و این هدف، یعنی تغییر دادن معادله قدرت در ایران برای امریکایی ها آنقدر مهم است که برای رسیدن به آن حاضر خواهند بود در موضوع هسته ای عمیقا متفاوت تر از آن چیزی رفتار کنند که تا کنون پنداشته می شده است.

تغییر دادن معادله قدرت در ایران به نفع غربگرایان، اخراج جریان انقلابی از صحنه سیاسی کشور، آراستن فضا برای حمله همه جانبه به آرمان های اصلی انقلاب و اجتماعی کردن خط سازش، آنقدر برای امریکایی ها اهمیت دارد که مسئائل تکنیکال و مذاکراتی در این باره که با برنامه هسته ای ایران چه باید کرد، به مرتبه سوم و چهارم اهمیت منتقل می شود. مسئله ای که دارای اهمیت درجه اول این نیست که برنامه هسته ای چگونه باید متوقف شود، بلکه مسئله این که چگونه معامله ای با کدام زمان بندی باید شکل بگیرد تا جریان غربگرا در ایران بتواند بیشترین استفاده را از آن ببرد.

موضوع صرفا زمانی درست فهمیده شده است که از این منظر به آن نگاه شود. منظر درست برای فهم راهبرد امریکا و طرف های داخلی مرتبط، درباره موضوع هسته ای نگاه از دریچه دستکاری در مناسبات قدرت در ایران است. این هدفی است که پیش پای آن موضوع هسته ای بدل به مسئله ای فرعی می شود و دشواری های مذاکرات رنگ می بازد.

مقام های دولت امریکا در چند ماه گذشته در این باره صریح بوده اند که دولت روحانی و تیم فعلی مذاکره کننده را یک فرصت بزرگ و غیر منتظره می دانند که باید آن را پاس داشت، از آن حداکثر بهره را برد، برای عمیق تر کردنش برنامه ریخت و اجازه نداد که هیچ بازیگری که عمیق مسئله را نفهمیده بازی را به هم بزند.

در چندماه گذشته همه همت جامعه اطلاعاتی و تیم اوباما این بوده که به کنگره و اسراییلی ها بفمانند که باید قدر این فرصت را دانست. هدفگذاری براندازی نظام جمهوری اسلامی از دید امریکایی ها لااقل فعلا غیر ممکن است. آنچه اکنون ارزش سرمایه گذاری دارد این است که تغییر محاسبات ایران از موضوع هسته ای به سایر موضوعات (منطقه و بویژه حقوق بشر) بسط پیدا کند و تبدیل به تغییر سیاست و تغییر رفتار شود. وقتی همه رفتارها تغییر کرد در واقع براندازی رخ داده است. به مسئله واگذار کردن فناری هسته ای باید به عنوان نقطه شروع چنین مسیری نگاه کرد. مسیری که امریکا را به این جمع بندی خواهد رساند که در همه کیس های دیگر هم می توان همین راه را رفت و به نتیجه گرفتن امیدوار بود.

نقطه شروع این فرآیند از دی امریکایی ها تغییر آرایش در محیط سیاست داخلی ایران در آستانه انتخابات گذشته بوده است. در پی آنند که نقطه پایان هم از همین جنس باشد یعنی غیر قابل بازگشت کردن فرآیند سازش در ایران از طریق فشار اجتماعی.

این نوع نگاه به مسئله روشن می کند که 4 ماه آینده تا چه حد حساس است. ما درباره تغییر شکل برنامه هسته ای ایران صحبت نمی کنیم، بلکه در حال صحبت درباره روی میز ماندن یا از روی میز برداشته شدن یک ابزار جدید برای قلب ماهیت انقلاب اسلامی و هماوردی راهبردی آن با امریکا هستیم.

این مقدمه بماند تا بعد.
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

ارزیابی موسسه علوم و امنیت بین المللی از گزارش جدید آژانس
[External Link Removed for Guests]
کارشناسان امریکایی ارزیابی کرده اند که طرح اقدام مشترک توافق شده در ژنو در حال تغییر شکل فنی برنامه هسته ای ایران است.


تصویر

ایران هسته ای- موسسه علوم و امنی بین المللی در ارزیابی خود از [External Link Removed for Guests] تاکید کرده است که طرح اقدام مشترک توافق شده در ژنو در حال تغییر شکل فنی برنامه هسته ای ایران است.

[External Link Removed for Guests]که روز پنج شنبه اول اسفند 1392 (20 فوریه 2014) در ادامه می آید

دیوید آلبرایت رییس این موسسه و دو تن از همکارانش با نام های کریستسنا والروند و آندریا استریکر نویسندگان این ارزیابی هستند.

همانطور که از زمان انتشار متن پیداست، این موسسه پیش از انتشار به گزارش آژانس دسترسی داشته و توانسته ارزیابی خود از آن را هم زمان با خود گزارش منتشر کند

این موسسه در گزارش خود مدعی شده که توانسته با مقام های آژانس مصاحبه های جداگانه داشته باشد که این خلاف تعهد آژانس مبنی بر محرمانه ماندن اطلاعات فنی ایران و سایر کشورهاست

متن کامل این گزارش چنین است

***

کل تولید اورانیوم کم غنی شده 3.5 درصدی ایران در مرکز نطنز تا 9 فوریه 2014 طبق گزارش آژانس 11091 کیلوگرم است که شامل 734 کیلوگرم از این ماده است که طبق برآورد ایران از 6 نوامبر 2013 تولید شده است. مرکز نطنز مرکز اصلی غنی سازی اورانیوم ایران است که در آن بیشتر سانتریفوژهای آی آر-1 نصب شده اند. فعالیت در مرکز غنی سازی سوخت پایلوت (PFEP) که ایران تا 20 ژانویه 2014 در آنجا به غنی سازی اورانیوم تا سطح 20 درصدی مشغول بود در زیر بحث شده است.

تولید میانگین اورانیوم کم غنی شده 3.5 درصدی در مرکز نطنز از دوره گزارش قبلی اندکی افزایش یافته و از حدود 230 کیلوگرم در ماه از هگزافلوراید اورانیوم کم غنی شده به حدود 235 کیلوگرم رسیده است. با این حال، این میزان با تولید ایران در بیشتر ماههای سال 2013 همخوانی دارد.

ایران از 10 نوامبر 2013 ، 90 آبشار سانتریفوژ آی آر-1 داشته که در آنها 15420 سانتریفوژ آی آر-1 نصب شده است و این تعداد با تعداد اعلام شده در گزارش قبلی آژانس همخوانی دارد. ایران تعداد آبشارهای غنی سازی را از زمان گزارش قبلی به اندازه دو آبشار که در مجموع به 54 آبشار بالغ می شود اضافه کرده است. تعداد سانتریفوژهای نصب شده در این آبشارها حدود 9166 سانتریفوژ است. ایران 8345 کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم طبیعی به این آبشارها در مرکز نطنز تزریق کرد که با میزان تزریق بیشتر ماههای سال 2013 همخوانی دارد. عملکرد سانتریفوژهای ایران در مرکز نطنز را همچنین می توان بر حسب واحدهای کار جداساز (SWU) ارزیابی کرد. موسسه علم و امنیت بین الملل این مقدار را از تولید اورانیوم کم غنی شده ای که ایران اعلام کرده است به دست می آورد. در بیشتر ایام گزارش اخیر، درجه اورانیوم کم غنی شده به صورت میانگین 3.5 درصد در نظر گرفته شده است و مقدار زاید به طور میانگین 0.4 درصد محسوب شده است. آژانس در این گزارش ارقام به روز شده درباره غلظت اورانیوم غنی شده ارائه نکرده است اما این ارقام قدیمی تر بر مبنای مصاحبه با مقامات ارشد مطلع و نزدیک به آژانس مورد استفاده قرار گرفته اند.

درباره نصب سانتریفوژهای پیشرفته در مرکز غنی سازی سوخت نطنز، بازرسان آژانس در 10 فوریه 2014 اعلام کردند ایران هیچ تغییری در مقایسه با دوره گزارش قبلی در تعداد این سانتریفوژها ایجاد نکرده است و تعداد این دستگاهها شش آبشار بود که همگی نصب شده و تحت خلاء قرار گرفته بودند و ایران یک آبشار متشکل از 1008 سانتریفوژ آی آر-2 نصب کرده بود. آژانس همچنین گزارش می دهد که ایران «کار نصب مقدماتی» را برای 12 آبشار دیگر از این نوع سانتریفوژها تکمیل کرده است. ایران غنی سازی را در هیچکدام از این آبشارها آغاز نکرده بود.

ایران بر اساس طرح اقدام مشترک از ادامه دادن به فعالیت های تحقیق و توسعه روی سانتریفوژها منع نشده است، هرچند نمی تواند به هیچکدام از سانتریفوژهایی که تا نوامبر 2013 با هگزافلوراید اورانیوم تغذیه نشده بودند این گاز را تغذیه کند. چهار آبشار از شش آبشار در مرکز پایلوت برای ادامه فعالیت های تحقیق و توسعه اختصاص یافته اند.

ایران از فوریه 2010 تا ژانویه 2014 دو آبشار ردیفی در یک مرکز غنی سازی سوخت پایلوت رو زمینی برای تولید تولید اورانیوم کم غنی شده تا نزدیک به 20 درصد از اورانیوم 235 طراحی کرده است که ظاهرا برای رئاکتور تحقیقاتی تهران است.

در 20 ژانویه 2013 ایران در راستای تعهداتش در طرح اقدام مشترک رقیق سازی مقداری از ذخیره اورانیوم غنی شده 20 درصدی خود را آغاز کرد. تا نهم فوریه 2014 ایران 22.9 کیلوگرم از این ماده را برای تولید یو اف 6 رقیق سازی کرده بود که غلظت ماده به دست آمده از 5 درصد فراتر نمی رفت. با فرض اینکه هدف رسیدن به اورانیوم 3.5 درصدی و یک ذخیره اورانیوم طبیعی یکدست شده باشد، ایران احتمالا نزدیک به 160 کیلوگرم اورانیوم 3.5 درصدی از این ماده تولید کرده است.

سایت فردو دو سالن غنی سازی به نام واحد 1 و واحد 2 دارد که هم اکنون هر کدام از آنها برای نگهداری 8 آبشار 174 تایی از سانتریفوژهای آی آر-1 طراحی شده اند. ایران چهار آبشار 174 تایی از سانتریفوژهای آی آر-1 را همچنان در دو مجموعه ردیفی تولید اورانیوم غنی شده 19.75 درصدی در مجموعا 696 سانتریفوژ غنی سازی فعال نگه داشته است که برابر با همان تعداد سانتریفوژ غنی سازی است که در گزارش ماه اوت، ماه مه و فوریه 2013 و نیز گزارش های نوامبر، اوت و مه 2012 اعلام شده بود. ایران در راستای عمل به طرح اقدام مشترک غنی سازی اورانیوم تا سطح 19.75 درصدی را در این آبشارها متوقف کرده و غنی سازی را فقط تا سقف 5 درصدی شروع کرده است.

تاسیسات فردو همچنان به صورت کامل مجهز به سانتریفوژ است، هرچند ایران تعداد سانتریفوژهای غنی سازی را در پنج دوره گزارش های آژانس افزایش نداده است.

ایران در گزارش اوت 2012 اعلام کرده بود که تغذیه هگزافلوراید اورانیوم 19.75 درصدی را در کارخانه ساخت صفحه سوخت در اصفهان آغاز کرده است. ایران تا 16 فوریه 2014 در کل 262.7 کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم غنی شده 19.75 درصدی به روند تولید U3O8 در اصفهان تزریق کرده بود که حاوی حدود 120.6 کیلوگرم اورانیوم غنی شده (توده اورانیوم) بود. 262.7 کیلوگرم از هگزافلوراید اورانیوم کم غنی شده نزدیک به 20 درصدی حاوی حدود 175 کیلوگرم اورانیوم غنی شده (توده اورانیوم) است. آژانس بین المللی انرژی اتمی 36.8 کیلوگرم از اورانیوم به شکل ضایعات مایع یا جامد را تایید کرد. از این رو،‌ نزدیک به 17.7 کیلوگرم از اورانیوم غنی شده همچنان در این روند یا در اشکال مختلف باقی است.

ایران در مجموع 11111 کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم کم غنی شده 3.5 درصدی تولید کرده است. حدود 3437 کیلوگرم از این مقدار برای تولید هگزافلوراید کم غنی شده 19.75 درصدی مورد استفاده قرار گرفته است. ایران در سه تاسیسات سانتریفوژی 18458 سانتریفوژ آی آر-1 و 1008 سانتریفوژ آی آر-2 ام نصب کرده است.

در مجموع مرکز غنی سازی سوخت پایلوت در نطنز و مرکز غنی سازی سوخت فردو 448 کیلوگرم اورانیوم 19.75 درصدی تولید کرده اند، هرچند ایران تولید این ماده را از 20 ژانویه 2014 متوقف کرده است.

آژانس گزارش داده است که ایران از زمان تولید آب سنگین در رئاکتور اراک در سال 2006 حدود 100 تن آب سنگین درجه رئاکتور در این کارخانه تولید کرده است. ایران از زمان گزارش قبلی ادعا کرده است که 90 تن آب سنگین تولید کرده و به 100 تن از این ماده نیاز دارد تا به اندازه کافی آب سنگین برای راه اندازی رئاکتور آی آر-40 در اختیار داشته باشد.

ایران سرگرم اجرای «تدابیر داوطلبانه» است که بر اساس طرح اقدام مشترک 24 نوامبر 2013 میان این کشور و گروه پنج به اضافه یک بر سر آن توافق شده است. این توافق از 20 ژانویه 2014 اجرایی شد و برای یک مدت شش ماهه ادامه می یابد. آژانس سرگرم نظارت و راستی آزمایی اجرای این تدابیر است. ضمیمه 3 گزارش آژانس تدابیری را که تاکنون اجرا شده فهرست کرده است. اجرای بسیاری از این تدابیر مورد بحث قرار گرفته است و موسسه علم و امنیت بین الملل در ارزیابی های بعدی خود درباره هر تحول مهمی که مستلزم بررسی های دقیق تر باشد به آنها خواهد پرداخت. ایران در مجموع «دسترسی مدیریت شده به کارگاههای مونتاژ سانتریفوژ، کارگاههای تولید روتور سانتریفوژ و تاسیسات انبار را فراهم کرده و درباره آنها اطلاع رسانی کرده است».

آژانس گزارش داده است که ایران شش اقدام اولیه را که بر سر آنها با این نهاد در نوامبر 2013 در چارچوب همکاری در یک دوره سه ماهه به توافق رسید آغاز کرده است و آژانس سرگرم تجزیه و تحلیل اطلاعات است و خواستار توضیحات اضافه نیز شده است. ایران پنج مکان بالقوه را برای احداث تاسیسات غنی سازی اضافی ذکر کرده و اطلاعات مورد علاقه آژانس را درباره غنی سازی لیزری اورانیوم ارائه کرده است.

آژانس بین المللی انرژی اتمی همچنین در گزارش خود اعلام کرد در خصوص پرداختن ایران به ادعاهای مربوط به فعالیت های هسته ای نظامی گذشته ایران هیچ پیشرفت تازه ای به دست نیامده است.
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
شرمن درباره جزئیات مذاکرات وین به اسراییل گزارش داد.


تصویر

ایران هسته ای- وندی شرمن معاون وزیر خارجه و رییس تیم مذاکره کننده امریکا در گروه 1+5 روز جمعه 2 اسفند 1392 (21 فوریه 2014) (یک روز پس از پایان مذاکرات وین) به اسراییل رفت تا گزارش جزئیات این مذاکرات را در اختیار صهیونیست ها قرار بدهد.

متن کامل سخنان شرمن در جمع خبرنگاران صهیونیست که در داخل ایران مورد ارزیابی های مختلف واقع شده، در ادامه می آید.

***

وندی شرمن: از اینکه در اسرائیل و بیت المقدس هستم بسیار خشنودم. همانطور که می دانید من تازه از وین و گفتگوهای 1+5 با ایران آمده ام. من می خواهم به همه در اینجا یعنی اسرائیل بگویم که مشورتهای ما با شما بسیار با ارزش است. مشورتهای ما در اینجا با مقامات دولت و کارشناسان و رهبران افکار عمومی و حتی بحث و گفتگو با رسانه ها و مطبوعات برای ما خیلی با ارزش است. تنها یک راه برای موفقیت توافقنامه جامع با ایران وجود دارد و آن این است که توافقنامه ما به این معنا باشد که ایران هرگز به تسلیحات اتمی دست پیدا نخواهد کرد و اینکه جامعه بین المللی تضمین و اطمینان کافی درباره کاملا صلح آمیز بودن ماهیت برنامه هسته ای ایران داشته باشد. این هدف ماست. ما گفتگوهای بسیار دشوار و سختگیرانه ای را شروع کرده ایم که تا ژوئیه ادامه خواهد یافت. ما امیدواریم بتوانیم به پایانی موفقیت آمیز برسیم و تا آن زمان به توافقنامه جامع دست پیدا کنیم. ما چارچوب و جدول زمانی برای مذاکرات تعیین کرده ایم. اما باید توجه داشته باشیم این مذاکرات بسیار پیچیده است و من مشتاقانه منتظر گفتگوهایی هستم که در اسرائیل خواهم داشت و همیشه مشتاق بوده ام قبل و بعد از هر مذاکراتی، از دیدگاهها و نقطه نظرات شما مطلع شوم، البته گاهی با یکدیگر هم نظر هستم و گاهی هم اختلاف نظر داریم. اما آنچه حیاتی است این است که حتما دیدگاهها و نظرات شما را بدانیم زیرا در این مسیر برای تضمین امنیت اسرائیل و آمریکا و جهان لازم است.

خبرنگار شبکه «آی 24»: مهمترین پیام شما که می خواهید به دولت اسرائیل بدهید چیست و چگونه به نخست وزیر اسرائیل درباره این گفتگوها اطمینان خواهید داد در حالی که او به این گفتگوها باور ندارد؟ آیا فکر می کنید راهی هست که دغدغه های او را کم کنید؟

وندی شرمن: حرفی که به مقاماتی که با آنها ملاقات می کنم خواهم گفت این است که من اینجا آمده ام به حرف های شما گوش کنم و البته درباره آنچه که در وین گذشت به شما گزارشی کوتاه و البته با برخی جزئیات بدهم و در عین حال به حرف های شما گوش کنم و نظرات شما را بدانم و هیچ چیزی از این توافق جامع درباره آن چیزی نیست که باور داریم و فکر می کنیم بلکه آن چیزی است که ما می بینیم و می تواند راستی آزمایی شده و مورد نظارت قرار گیرد. در واقع همه چیز بر اساس اقدامات عینی است که به ما و جامعه بین المللی اطمینان کافی را درباره کاملا صلح آمیز بودن ماهیت برنامه هسته ای ایران بدهد و مطمئن شویم که آنها سلاح اتمی به دست نخواهند آورد. بنابراین همه چیز مبتنی بر راستی آزمایی و راستی آزمایی و راستی آزمایی و همچنین درباره اقدامات عینی و گام هایی است که به ما نشان دهد که ما می توانیم به این اهداف برسیم.

خبرنگار جروزالم پست: وقتی شما درباره برنامه صلح آمیز صحبت می کردید، یکی از نگرانی های اسرائیل این است که ایران بتواند غنی سازی اورانیوم را ادامه دهد، آیا به نظر شما ایران می تواند در چارچوب برنامه صلح آمیز هسته ای به غنی سازی اورانیوم ادامه دهد؟ اگر این طور است چگونه مطمئن خواهید شد که ایران از این اقدام برای تسلیحات اتمی استفاده نخواهد کرد؟ و چگونه می خواهید مطمئن شوید ایران از اورانیوم غنی شده که در چارچوب برنامه هسته ای غیرنظامی خود تولید می کند، برای تسلیحات اتمی استفاده نخواهد کرد؟

وندی شرمن: همانطور که گفتم، هدف ما در اینجا این است که مطمئن شویم ایران نمی تواند به سلاح اتمی دست پیدا کند و اینکه برنامه هسته ای ایران صرفا صلح آمیز است. در حقیقت ایران برنامه غنی سازی داخلی خواهد داشت که بخشی از مذاکرات است. در چارچوب طرح اقدام مشترک، در نظر گرفته شده است این امکان وجود دارد که ایران بتواند برنامه غنی سازی کوچک و مجزا داشته باشد. اما این مسئله بستگی به این دارد که ماهیت آن چه باشد و اینکه باید راستی آزمایی و نظارتی که اطمینان حاصل کند هرگز این برنامه جنبه نظامی پیدا نمی کند و صرفا و فقط برای مقاصد صلح آمیز است، وجود داشته باشد. و البته فکر می کنم آنچه برای همه مهم است این است که بدانیم طرح اقدام مشترک درباره توافقنامه جامع می گوید که هیچ توافقی حاصل نمی شود مگر اینکه درباره همه چیز توافق شود. بنابراین همه کسانی که در مذاکرات حضور دارند حق وتو دارند که مطمئن شوند اهداف ما هم محقق می شود و فقط اهداف ایران نیست که محقق می شود

یک متن کامل تر از این پرسش و پاسخ را [External Link Removed for Guests] ببینید.
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
این سخنان هیچ تغییری در وضعیت حقوقی برنامه غنی سازی ایران بوجود نمی آورد.


تصویر

مهدی محمدی، خبرگزاری تسنیم- اظهارات اخیر مقام های امریکایی بیوژه سخنان وندی شرمن در سرزمین های اشغالی مجددا بحثی به راه انداخته است در این باره که آیا امریکا حقیقتا حق یا حتی برنامه غنی سازی ایران را در توافق ژنو پذیرفته است؟ موافقان می گویند سخنان شرمن که گفته است در توافق نهایی یک برنامه کوچک و محدود غنی سازی که به شدت تحت نظارت باشد برای ایران باقی خواهد ماند نشان دهنده این است که امریکا حق غنی سازی ایران را پذیرفته است. مخصوصا که شرمن تاکید کرده در برخی موارد میان امریکا و اسراییل اختلاف نظر وجود دارد.

اما واقعیت این است که شرمن چیزی بیش از آنچه در توافق ژنو آمده و چیزی متفاوت از آنچه همه مقام های امریکایی در ماه های گذشته گفته اند، گفته و این سخنان هیچ تغییری در وضعیت حقوقی برنامه غنی سازی ایران که تیم مذاکره کننده مبانی آن را در توافق ژنو مذاکره کرده و پذیرفته بوجود نمی آورد.

برای فهم دقیق مسئله توجه کنید که از دید امریکا توافق ژنو ماهیتی کاملا موقت دارد. مقام های امریکایی خود بارها خصوصا در مقابل کنگره توضیح داده اند که این توافق مطلوب آنها نبوده اما میان بد و بدتر گزینه بد را انتخاب کرده اند. گزینه بدتر آنطور که امریکایی ها می گویند این بوده که از همان ابتدا سراغ یک توافق جامع و بلند مدت با ایران بروند که برنامه غنی سازی ایران را از طریق برچیدن برخی بخش های آن محدود کند. امریکایی ها می گویند می دانسته اند که مذاکره درباره چنین توافقی طول خواهد کشید و بدون وجود یک توافق موقت، در طول زمان مذاکره درباره توافق نهایی، برنامه غنی سازی ایران می توانست همچنان پیشرفت کند و توسعه بیابد. بنابراین گزینه بد را انتخاب کرده اند یعنی اینکه اجازه داده اند در یک توافق موقت برخی جنبه های برنامه غنی سازی ایران بدون توسعه بیشتر فقط ادامه پیدا تا برای مذاکره درباره توافقی که قرار است این برنامه را محدود کند، زمان ایجاد شود. بنابراین، بسیار مهم است که جایگاه مذاکراتی توافق ژنو از دید امریکا درست درک شود. جایگاه مذاکراتی این توافق از نظر امریکا صرفا این است که در حالی که امریکا به زعم خودش برای برچیدن بخش هایی از برنامه مذاکره می کند، جلوی توسعه بیشتر برنامه را بگیرد. در چنین توافقی، علی القاعده نباید حق غنی سازی به رسمیت شناخته می شد چرا که به رسمیت شناخته شدن این حق مانع از مذاکره بر سر برچیدن و محدود کردن آن در آینده می شد، یعنی هدفی که امریکایی ها رد توافق جامع تعقیب می کنند. اینکه دولت امریکا پذیرفته غنی سازی ایران در طول مدت مذاکره درباره توافق جامع ادامه پیدا کند، نباید بیش از حد بزرگنمایی شود.

اولا، امریکایی ها می دانسته اند که پروژه غنی سازی صفر روی میز نیست.

ثانیا، این تداوم غنی سازی یک وضعیت کاملا موقتی است که بناست در مذاکرات نهایی بر اساس دو مفهوم «افزایش زمان گریز هسته ای ایران» و «نیاز های عملی ایران» محدود شود.

ثالثا، این تداوم به شرط عدم توسعه و عدم ذخیره مواد –حتی 5 درصد- انجام می شود و این یعنی چنین تداومی در طول مدت مذاکرات بر سر گام نهایی قدرت مذاکراتی جدیدی برای ایران تولید نخواهد کرد.

بنابراین، گذار از مفهوم «تداوم برنامه غنی سازی 5 درصد به شرط مذاکره درباره محدود شدن آن» به مفهوم «پذیرش حق غنی سازی» یک گذار یک غیر ممکن است.

اکنون حتی در میان تیمی که توافق ژنو را مذاکره کرده هم سرسختی سابق در این باره که توافق ژنو حق غنی سازی ایران را به رسمیت شناخته دیده نمی شود. تعبیری که اکنون آقایان به کار می برند این است که حق درون معاهده ان پی تی به رسمیت شناخته شده و بنابراین نیازی نیست که طرف دیگری آن را به رسمیت بشناسد. در اینجا هم دو نکته بسیار مهم وجود دارد:

اول- این درست که حق غنی سازی ایران درون معاهده ان پی تی به رسمیت شناخته شده ولی این موضوع نمی تواند به عنوان دستاورد یک فرآیند مذاکراتی مطرح شود. زمانی می توان ادعای یک دستاورد را داشت که این حق به طرف هایی که آن قبول ندارند و بر سر راه اعمال آن سنگ اندازی می کنند قبولانده شود که می دانیم و بوضوح روشن است در توافق ژنو چنین اتفاقی نیفتاده است. و الا کشف اینکه حق غنی سازی ایران در ان پی تی وجود دارد نه مذاکره می خواست و نه امتیاز دادن.

دوم- حقی که درون ان پی تی برای ایران به رسمیت شناخته شده هیچ قیدی جز تحت نظارت آژانس بودن ندارد. متاسفانه تیم مذاکره کننده هسته ای درون توافق ژنو دقیقا این حق را مخدوش کرده و محدودیت ها و قیودی را برای آن پذیرفته که هیچ ربطی به حق ذاتی ایران در ان پی تی ندارد و بلکه مستقیما به معنی مخدوش شدن این حق است. اگر عبارت ماده 4 ان پی تی را با عبارت توصیف کننده غنی سازی ایران در گام نهایی در بخش پایانی توافق ژنو مقایسه کنیم به سادگی روشن می شود که آنچه دراین توافق آمده دقیقا ستاندن حق ذاتی ایران از آن و نشاندن یک تعریف جدید از «مکانیسم تولید حق» به جای آن است.
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
می توان راه حل هایی ارائه کرد که مطلوب باشد اما صحبت از برچیدن در آن نباشد


تصویر

ایران هسته ای- یک محقق شورای روابط خارجی امریکا گفته است اگر از حالت تاسیسات نیمه صنعتی غنی سازی خارج شده و به یک مرکز تحقیق و توسعه بدل شود، امریکا می تواند تداوم کار این تاسیسات را بپذیرد.

جرج پرکویچ از کارشناسان برجسته خلع سلاح در امریکا در نشستی در شورای روابط خارجی امریکا درباره برنامه هسته ای ایران که روز 3 اسفند برگزار شده می گوید که ضرورت ندارد تاسیسات فردو در گام نهایی تعطیل شود.

وی می گوید: «تاکید بر این است که مرکز زیرزمینی فردو بسته شود اما روش های دیگری نیز برای حل این مسئله وجود دارد. به عنوان مثال می توان این مرکز را به یک مرکز تحقیق و توسعه تبدیل کرد. می توان راه حل هایی ارائه کرد که مطلوب باشد اما صحبت از برچیدن در آن نباشد».

پرکویج از تحریکات سنای امریکا برای تحریم ایران هم انتقاد کرده و گفته است: «ما می گوییم که رفتار بد به ایران آسیب می زند اما رهبر ایران معتقد است که رفتار خود نیز به کشورش آسیب می زند.وقتی آنها در ماه نوامبر با معامله موقت موافقت و فعالیت غنی سازی خود را محدود کردند، جنبشی در سنای آمریکا شکل گرفت تا تحریم های جدید علیه ایران وضع کند. این حرکت باعث شد نتیجه گیری رهبران ایران مبنی بر این که رفتار خوب و بد نزد آمریکا یکسان است، تقویت شود.این بخشی از مشکل است که ما ناچاریم آن را حل کنیم. مثال دیگر جنگ افغانستان است. ایران در این جنگ با دولت بوش همکاری کرد اما در پایان برچسب محور شرارت دریافت کرد. ما باید به آنها نشان دهیم که پای معامله می ایستیم».

جان کری وزیر امور خارجه امریکا هفته گذشته اعلام کرد امریکا عقیده دارد ایران نیازی به فردو اراک ندارد.

در ادامه این نشست، الیوت آبرامز کارشناس مسائل خاورمیانه در شورای روابط خارجی آمریکا نیز به موضوع نحوه تعیین «نیاز عملی ایران به غنی سازی» پرداخته و گفته است که ایران می تواند تاکید کند نیاز عملی اش به اندازه ای است که بتواند سوخت راکتور بوشهر را تامین کند.

آبرامز که دیدگاهی رادیکال علیه ایران دارد، درباره تعداد سانتریفیوژهایی که می توان در گام نهایی پذیرفت، می گوید: « درباره تعداد سانتریفیوژها ملاک باید نیاز عملی ایرانی ها قرار بگیرد. اگر ایرانی ها واقعاً بخواهند خودشان نیروگاه بوشهر را سوخت رسانی کنند به بیش از 100 هزار سانتریفوژ نیاز دارند. به همین علت است که مذاکرات سخت و دشوار است». پروسیه اکنون سوخت نیروگاه بوشهر را تامین می کند ولی ایران معتقد است با توجه به تاثیرپذیری روسیه از تحولات سیاسی، نمی تواند به تامین مستمر سوخت از سوی روس ها مطمئن بود.

توافق ژنو مقرر می کند که برنامه غنی سازی ایران در گام نهایی مطابق با نیازهای عملی ایران محدود شود.

آبرامز در ادامه سخنانش برتری امریکا بر ایران در مذاکرات را تلویحا نفی کرده و می گوید نیاز اوباما به موفقیت در سیاست خارجی چنان است که ممکن است به یک معامله بد رضایت بدهد.

وی گفته است: «بزرگترین نگرانی من این است که گروه 1+5 به یک معامله بد برسد. بزرگترین نگرانی من این است که دولت از فرط استیصال به دنبال موفقیت در سیاست خارجی باشد و از این رو با یک معامله موافقت کند و مدعی شود که این بزرگترین معامله است اما معامله مذکور برنامه ایران را واقعاً محدود و مهار نکند».

سوزان مالونی کارشناس ارشد موسسه بروکینگز سومین کارشناسی است که در این نشست دیدگاه های خود را مطرح کرده است.

مالونی استدلال کرده است که اگر فرصت فعلی برای معامله با ایران از دست برود، گزینه هایی که در آینده روی میز خواهد بود حتما بدتر از گزینه های فعلی است.

مالونی گفته است: «الان دست کم بخشی از فعالیت های ایران را متوقف کرده ایم.حالا در این باره بحث می کنیم که چه نوع یا چه میزان پسرفت در برنامه آنها ایجاد کنیم. این وضعیت خیلی بهتر از وقتی است که ایران به پیشروی خود بدون محدودیت ادامه می دهد. اگر می توانستیم در سال 2003 به معامله برسیم ، اگر بوش حاضر می شد به مذاکرات اتحادیه اروپا در آن زمان ملحق شود، شاید می توانستیم از رسیدن ایران به ظرفیت غنی سازی جلوگیری کنیم. معامله کنونی شاید طبق معیارهای ما ایده آل نباشد اما فکر می کنم اگر چند سال دیگر صبر کنیم، این معامله ناخوشایندتر خواهد شد».
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
هیئت های ایران و 1+5 دو توافق شکلی ولی بسیار مهم در وین انجام داده اند.


تصویر

حامد علوی، ایران هسته ای- برخی منابع دیپلماتیک می گویند هیئت های ایران و 1+5 دو توافق شکلی ولی بسیار مهم در وین انجام داده اند که احتمالا بر فضای مذاکراتی در ماه های آینده تاثیرات جدی خواهد گذاشت.

به گفته این منابع، نخستین توافق این بوده است که دو طرف اظهارات علنی خود علیه یکدیگر را کاهش بدهند.

ظاهرا هدف از این توافق کاهش هزینه های داخلی ایران و امریکا در مسیر مذاکره درباره توافق جامع است.

اگرچه وندی شرمن نماینده امریکا در این مذاکرات یک روز پس از مذاکرات وین به اسراییل رفت و حرف های رادیکال سابق مقام های امریکایی را علیه ایران [External Link Removed for Guests] ولی به نظر می رسد تیم ایرانی قصد دارد با جدیت به این توافق پای بند بماند.

کارشناسان در تهران می گویند با این وضع باید انتظار داشت که روند عدم واکنش تیم مذاکره کننده به توهین ها و اظهارات خصمانه امریکایی ها عمیق تر شود.

بنابر [External Link Removed for Guests] اسکات پترسون خبرنگار کریستین ساینس مانیتور در روز 3 اسفند، مقام های امریکایی اما تاکید دارند که همچنان مواضع خودر ا بیان خواهند کرد.

به نوشته وی، یکی از مقامات ارشد آمریکا پس از دور نخست مذاکرات هسته ای که این هفته در وین از سر گرفته شد گفته است که همه کشورهای حاضر در این مذاکرات مخاطبان داخلی ، شرکاء و دیدگاههایی دارند و مطالبی خواهند گفت که طرف دیگر آن را دوست ندارد. این اتفاق می افتد. آنچه توافق کرده ایم انجام دهیم، فکر کردن به تاثیراتی است که این سخنان بر مذاکره خواهد داشت و تا آنجا که بتوانیم سعی خواهیم کرد به تاثیرات این سخنان فکر کنیم. ما همیشه نمی توانیم این کار را انجام دهیم زیرا برخی اوقات مسائلی باید بیان شود.

تیم مذاکره کننده ایرانی بویژه شخص وزیر خارجه از این حیث که علاقه ای به واکنش نشان دادن به توهین های امریکا ندارد از سوی محافل مختلف در داخل کشور در معرض انتقاد بوده است.

تئوری آقای ظریف ظاهرا این است که هر وقت امریکایی ها به ملت ایران توهین می کنند هدفشان خلاص شدن از فشار کنگره و صهیونیست هاست و بنابراین ضرورتی ندارد به این توهین ها واکنش نشان داده شود.

پترسون همچنین در اظهارنظری که هیچ منبع مستقلی آن را تایید نکرده گفته است که عباس عراقچی مذاکره کننده ایرانی در یک جلسه خصوصی با خبرنگاران از وندی شرمن دفاع کرده است.

وی نوشته است: «خبرنگاری گفت عباس عراقچی مذاکره کننده ارشد هسته ای ایران این هفته در وین در نشست توجیهی غیر علنی برای خبرنگاران ایران به «دفاع» از همتای آمریکایی خود پرداخت. عراقچی در آن جلسه، وندی شرمن مذاکره کننده ارشد آمریکا را فردی متعهد به دستیابی به توافق و فردی دانست که ضد ایرانی نیست».

توافق دومی که ظاهرا در نشست وین میان ایران و 1+5 انجام شده این است که هیچ یک از دو طرف جزئیات مذاکرات را تا قبل از رسیدن به پایان کار آشکار نکند.

تیم ایرانی از قبل نشان داده که به این روش علاقمند است و جزئیات آنچه را که روی میز قرار دارد تنها زمانی آشکار می کند که توافق انجام شده و دیگر از دست کسی کاری ساخته نیست.

مایکل ویلنر، نویسنده روزنامه صهیونیستی جروزالم پست روز 4 اسفند وجود چنین توافقی را به نقل از منابع غربی تایید کرده است.

وی می گوید امریکایی ها تاکید می کنند «در مذاکرات باید تمام نگرانی هایشان رفع شود» ولی حاضر به بیان جزئیات نیستند.

«ایران هسته ای» پیش از این، در [External Link Removed for Guests]از این روش با عنوان «تاکتیک مذاکره فینال» نام برده و آن را نقد کرده بود.
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
آخرین نسل سانتریفیوژهای فوق مدرن ایران موسوم به IR-8 قربانی توافق ژنو شده است.


تصویر

علی شاهدیان، ایران هسته ای- اطلاعات فنی که به لطف گزارش آژانس در دسترس قرار گرفته نشان می دهد آخرین نسل سانتریفیوژهای فوق مدرن ایران موسوم به IR-8 قربانی توافق ژنو شده و ایران نتوانسته عملیات تزریق گاز به این ماشین را انجام بدهد.

چند هفته پس از توافق ژنو و در میانه مذاکرات کارشناسی میان ایران و 1+5 به یکباره جنجالی درباره برنامه تحقیق و توسعه ایران به راه افتاد.

در حالی که توافق ژنو می گوید ایران می تواند برنامه تحقیق و توسعه غنی سازی کنونی خود را بدون انباشت مواد ادامه دهد، رسانه های غربی خبر دادند که ایران یک ماشین منفرد پیشرفته را در بخش تحقیق و توسعه نطنز نصب کرده و قصد گازدهی به آن را دارد اما این کار از دید 1+5 نقض توافق ژنو است و ایران باید آن را متوقف کند.

استناد 1+5 به صفت «کنونی» (Current) در متن توافق ژنو بود و [External Link Removed for Guests]ایران صرفا می تواند برنامه تحقیق و توسعه غنی سازی کنونی خود را ادامه بدهد و نمی تواند این برنامه را وسیع تر از این که هست بکند و بنابراین حق نصب ماشین جدید در بخش تحقیق و توسعه و تست آن را ندارد.

با وجود اینکه مقام های تیم مذاکره کننده و همچنین سازمان انرژی اتمی در آن زمان درباره این موضوع سکوت کردند، ولی اکنون آژانس خبر داده است که ایران این ماشین را نصب کرد ولی از گازدهی به آن خوداری نمود.

در پاراگراف 30 از[External Link Removed for Guests] در این باره آمده است: «در چهارم دسامبر 2013 (13 آذر 1392)، ایران پرسشنامه اطلاعات طراحی به روز شده ای را درباره «سانتریفیوژهای جدید» تکی که این کشور آن را IR-8 نامگذاری و در بخش تحقیق و توسعه نطنز نصب کرده در اختیار آژانس قرار داد».

آژانس سپس شرح داده که این ماشین با UF6 گازدهی نشده و قابلیت غنی سازی آن تست نشده باقی مانده است.

به این ترتیب می توان نتیجه گرفت که توافق ژنو عملا برنامه تحقیق و توسعه ایران را هم Halt کرده و این خسارتی بسیار بزرگ برای صنعت هسته ای ایران خواهد بود.
ارسال پست

بازگشت به “اخبار و حوادث”