اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

در اين بخش مي‌توانيد در مورد اخبار و حوادث روز به بحث بپردازيد

مدیران انجمن: MOHAMMAD_ASEMOONI, MASTER, شوراي نظارت

Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
مثل همه مذاکرات ، درباره سخت ترین مسائل تا لحظات آخر تصمیم گیری نمی شود.


تصویر

ایران هسته ای- مذاکره کننده ارشد امریکایی در گروه 1+5 با بیان اینکه «به تمدید زمان توافق ژنو فکر نمی کنیم» اعلام کرد ممکن است در روز 30 تیر (20 ژوئیه) فقط چند روز دیگر وقت برای نهایی شدن توافق لازم باشد.

وندی شرمن که روز 31 خرداد با خبرنگاران در وین گفت وگو می کرد، در این باره گفت: «صادقانه می گویم که ما به تمدید فکر نمی کنیم و فقط بر رسیدن به توافق تا بیستم ژوئیه متمرکز شده ایم. اگر به این تاریخ نزدیک شدیم و احساس کردیم به چند روز دیگر وقت نیاز داریم، به این مسئله فکر می کنیم اما الان فقط به این فکر می کنیم که کار را به پایان برسانیم».

وی درباره موضوع ظرفیت غنی سازی که سخت ترین مسئله محل مذاکره میان ایران و 1+5 است، تاکید کرد: «ایران باید تصمیمات سخت بگیرد. اگر اینطور نبود، ما مدتها قبل مشکل را حل کرده بودیم. البته مثل همه مذاکرات ، درباره سخت ترین مسائل تا لحظات آخر تصمیم گیری نمی شود»

وی همچنین با اشاره به تاکید ایران مبنی بر اینکه باید بتواند سوخت راکتور بوشهر را در داخل کشور تولید کند، تلویحا گفته است ایران باید بپذیرد که مانند بسیاری کشورهای دیگر این سوخت را از بیرون وارد کند.
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه/ فوری/ اختصاصی
[External Link Removed for Guests]
برخی گزارش ها از جدی شدن احتمال نهایی شدن توافق جامع میان ایران و 1+5 در دور آتی مذاکرات حکایت می کند.


تصویر

ایران هسته ای- برخی گزارش ها از جدی شدن احتمال نهایی شدن توافق جامع میان ایران و 1+5 در دور آتی مذاکرات حکایت می کند.

یک منبع در تهران گفت: «با وجود اینکه هم طرف ایرانی و هم طرف امریکایی می گویند که درباره رسیدن به یک توافق تا قبل از 30 تیر بدبین هستند، اما برخی علائم نشان دهنده آن است که پس پرده کار در حال جلو رفتن است».

وی ادامه داد: «درست است که اختلاف ها درباره دو موضوع ظرفیت غنی سازی و لغو تحریم ها جدی است ولی دو طرف اصول توافق احتمالی را می دانند و بر سر آن توافق کرده اند. بیشتر اظهارات رسانه ای برای آرام کردن محیط داخلی و همچنین افزایش توان چانه زنی تا دقیقه 90 است».

تحلیلگران در تهران می گویند تیم ایرانی با پذیرش اینکه به جای لغو یکباره تحریم ها، آنهار را طبق یک جدول زمانی لغو کند، هدیه بزرگی به 1+5 تقدیم کرده است اما متقابلا روشن نیست آنها به همین مقدار درباره موضوع ظرفیت غنی سازی منعطف باشند.

عباس عراقچی واگذاری این امتیاز به 1+5 را تایید کرده است.

برخی شنیده های «ایران هسته ای» حکایت از آن دارد که مذاکرات هفته آینده ممکن است دو هفته یا بیشتر طول بکشد و این نشان دهنده آن است که دو طرف می خواهند کار را در این مذاکرات تمام کنند.

برخی منابع می گویند طرف امریکایی به تیم ایرانی اعلام کرده حداکثر می تواند با تمدید چند روزه توافق ژنو موافقت کند، نه بیشتر.

اطلاعات موجود نشان می دهد تیم ایرانی با یک پیش نویس از مذاکرات وین 5 بازگشته و این پیش نویس اکنون در تهران در حال بررسی است.
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
کارشناسان امنیتی می گویند در حالی که ایران مطالعات انفجاری و فیزیک هسته ای لازم برای ساخت سلاح هسته ای را انجام نداده، صرف تولید مواد غنی شده لازم نمی تواند مبنایی برای محاسبه زمان Break out باشد.


تصویر

محمد صدری، ایران هسته ای- برخی اطلاعات که به تازگی منتشر شده نشان می دهد در زمان باقی مانده تا 30 تیر (زمان انقضای توافق ژنو) مذاکرات ایران و 1+5 بیش از هر چیز بر موضوع «توان گریز هسته ای ایران» (Break out) متمرکز خواهد بود.

به گفته کارشناسان، دولت امریکا افزایش زمان Break out تا حدود یک سال را معیار ظرفیت غنی سازی قابل پذیرش برای ایران می داند در حالی که ایران عقیده دارد «نیاز عملی ایران» تنها معیاری است که در این زمینه می توان پذیرفت.

مشکل اصلی در واقع اینجاست که خروجی فرمول های ناشی از این دو معیار –یعنی Break out و نیاز عملی ایران- فاصله ای پر نشدنی با هم دارد.

بر اساس فرمول Break out، یعنی اگر قرار باشد برنامه غنی سازی ایران به قدری محدود شود که غنی سازی اورانیوم لازم برای یک سلاح (25 کیلو اورانیوم 235) حدود یک سال طول بکشد، ایران نمی تواند بیش از 4000 ماشین نسل اول در اختیار داشته باشد.

ضمن اینکه برای قابل شناسایی شدن هرگونه گریز، باید نظارت هایی فراتر از پروتکل الحاقی بر برنامه هسته ای ایران اعمال شود.

اما بر اساس فرمولی که اساس آن «نیاز عملی ایران» باشد، ایران می تواند تمام ظرفیت فعلی غنی سازی خود را حفظ کند و صرفا بر شفافیت آن بیفزاید.

برخی کارشناسان عقیده دارند یکی از اصلی ترین خطاهای تیم مذاکره کننده ایرانی در توافق ژنو این بود که پذیرفت Break out یک نگرانی واقعی است و باید از طریق محدود سازی برنامه غنی سازی ایران برطرف شود.

این در حالی است که حتی فردی مانند گری سیمو مشاور سابق اوباما در امور خلع سلاح که در تیم این کشور در 1+5 هم حضور داشت، عقیده دارد موضوع فرار هسته ای را نباید جدی گرفت چرا که اگر قرار باشد چنین اتفاقی بیفتد، هرگز در یک تاسیسات آشکار رخ نخواهد داد.

موسسه علوم و امنیت بین المللی که درباره برنامه هسته ای ایران به سازمان سیا و دولت ایران مشاوره می دهد اینگونه محاسبه کرده است که با حفظ ظرفیت فعلی غنی سازی، زمان گریز هسته ای ایران حداکثر 1/5 ماه است.

اما یک وب سایت ایرانی اخیرا این محاسبه را زیر سوال برده و در [External Link Removed for Guests] استدلال کرده است این زمان حدود 3 سال است.

کارشناسان در تهران به «ایران هسته ای» می گویند این بحث می تواند مذاکرات را به شکست بکشاند چرا که امریکا عملا با مبنا قرار دادن مفهوم Break out قصد دارد حق غنی سازی صنعتی را از ایران سلب کند در حالی که معاهده ان پی تی چنین چیزی را به رسمیت نمی شناسد.

علاوه بر این، کارشناسان امنیتی می گویند در حالی که ایران مطالعات انفجاری و فیزیک هسته ای لازم برای ساخت سلاح هسته ای را انجام نداده، صرف تولید مواد غنی شده لازم نمی تواند مبنایی برای محاسبه زمان Break out باشد.

یک کارشناس عالی رتبه در این باره به «ایران هسته ای» گفت: «امریکایی ها می دانند اسناد PMD جعلی است و اسراییل آنها را ساخته است. حتی اگر ایران 25 کیلو اورانیوم یا 8 کیلو پلوتونیوم هم در اختیار داشته باشد باز دانش لازم برای ساخت سلاح هسته ای واقعی در ایران وجود ندارد چرا که ایران هرگز به دنبال کسب آن نرفته است. فقط داشتن مواد کافی نیست، شما باید یک کلاهک بسازید و این کلاهک را تا اندازه ای که قابل نصب روی یک موشک باشد کوچک کنید. ایران چنین دانشی ندارد و در نتیجه نمی تواند به سرعت مواد را تبدیل به سلاح کند».


کارشناسان می گویند امریکا این موضوع را عمدا نادیده می گیرد والا به سادگی روشن خواهد شد که زمان Break out بسیار بیش از چیزی است که امریکا آن را محاسبه کرده است.

در نهایت، به نظر می رسد تیم ایرانی باید با نقد جدی این مفهوم در مذاکرات، اجازه تحمیل آن به مذاکرات را ندهد.
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
سوال این است که پس از اتمام دوره زمانی گام نهای آیا تمامی محدودیت های اعمال شده بر برنامه هسته ای ایران برچیده خواهد شد و ایران می تواند در ابعاد صنعتی غنی سازی کند یا خیر؟


تصویر

حامد علوی، ایران هسته ای- کارشناسان می گویند یکی از مهم ترین مشکلات در مذاکرات پیش روی ایران و 1+5 بحث در این باره است که برنامه هسته ای ایران پس از اتمام دوره زمانی گام نهایی جه وضعیتی خواهد داشت؟

با نزدیک شدن به زمان آغاز مذاکرات وین6 در روز 11 تیر، مشکلات جدی مذاکرات که عمدتا ناشی از متن توافق ژنو است، خود را نشان می دهد.

منابع مطلع پیش از این به «ایران هسته ای» گفته اند اراده دو طرف این است که مذاکرات وین 6 فقط زمانی به اتمام برسد که توافق نهای حاصل شده باشد.

یکی از اصلی ترین این مشکلات که برخی منابع مطرع در تهران می گویند موضوع اختلاف های حاد در مذاکرات جاری ایران و 1+5 است، این است که پس از اتمام دوره زمانی گام نهای آیا تمامی محدودیت های اعمال شده بر برنامه هسته ای ایران برچیده خواهد شد و ایران می تواند در ابعاد صنعتی غنی سازی کند یا خیر؟


پاراگراف آخر از توافق ژنو می گوید پس از انجام کامل و موفق تعهدات ایران در گام نهایی با برنامه هسته ای آن مانند همه دیگر اعضای NPT برخورد خواهد شد.

این عبارت –همانطور که منتقدان پس از توافق ژنو مکررا تاکید کرده اند- هیچ دلالتی بر این ندارد که ایران پس از گام نهایی می تواند بدون هیچگونه محدودیتی تاسیسات غنی سازی خود را طبق NPT تا هر کجا که خواست توسعه دهد.

علت از دید برخی کارشناسان این است که «اصل طلایی» حاکم بر سیاست خلع سلاحی امریکا این است که حتی اعضای عادی NPT هم حق غنی سازی ندارند، چرا که این معاهده اساسا به چنین حقی تصریح نکرده است.

هم اکنون حدود 5 کشور غیر عضو NPT غنی سازی می کنند که همگی آنها دارای موافقتنامه های جداگانه با امریکا هستند.

سوال اصلی در مذاکرات این است که آیا امریکا حاضر است در متن توافق نهایی تصریح شود که برنامه غنی سازی ایران پس از اتمام دوره زمانی گام نهایی هیچ محدودیتی جز آنچه NPTمقرر کرده نخواهد داشت؟

برخی منابع غربی می گویند امریکا مایل است محدودیت ها بر برنامه هسته ای ایران دائمی و همیشگی شده و توافق نهایی با ایران جایگزین معاهده NPT گردد.


کارشناسان در تهران هشدار می دهند اگر عبارتی که بر برداشته شده همه محدودیت ها از برنامه غنی سازی ایران پس از گام نهایی دلالت کند، در توافق نهایی وجود نداشته باشد، این توافق یک فاجعه حقوقی خواهد بود.

یک کارشناس ارشد در این باره به «ایران هسته ای» گفت: «تا این لحظه امریکایی ها درج چنین عبارتی را نپذیرفته اند. روس ها با موضوع موافق هستند ولی هنوز در این باره مذاکره جدی نشده است».

وی ادامه داد: «این جمله در کنار جمله ای که بر لغو همه تحریم ها دلالت می کند قلب توافق نهایی خواهد بود و الباقی متن حاشیه است».
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

ارزیابی راهبردی
[External Link Removed for Guests]
ایران نمی خواهد و نمی تواند موضوع هسته ای را بدل به مدلی موفق از نتیجه بخشی تحریم ها در تعدیل تصمیمات امنیت ملی اش کرده و به این ترتیب برکارآمدی پروژه فشار صحه بگذارد.


تصویر

مهدی محمدی، وطن امروز- مذاکرات وین 6 در شرایطی آغاز خواهد شد که طرف امریکایی تقریبا حاضر به گرفتن هیچ تصمیم دشواری در مذاکرات وین 5 نشده است. با نزدیک شدن به ضرب الاجل 30 تیر می توان انتظار داشت که مذاکرات فشرده تر و هر چه جلوتر می رویم، تماس ها نزدیک تر، رایزنی ها جدی تر و استرس ها بیشتر شود. با این حال دورنمای یک توافق هنوز هویدا نشده است عمدتا به این دلیل که امریکایی ها اصرار دارند ایران در مذاکرات تصمیمات دشواری از قبیل برچیدن بخش عمده ای از ظرفیت غنی سازی خود را بگیرد اما خود آماده تحمل هیچ دشواری جدی نیستند.

برخی نکات زیر تصویر وضعیتی را که اکنون مذاکرات در آن قرار دارد، روشن تر می کند:

1- نخستین نکته این است که تا امروز امریکا توانسته است گروه 1+5 را با خود متحد نگه دارد اما این همیشگی نخواهد بود. این امر عمدتا به دو دلیل رخ داده است. نخست اینکه امریکا خود سخت ترین موضع را درمقابل ایران گرفته و در نتیجه دیگر مجالی برای تندروی کشوری مانند فرانسه باقی نمانده است و دوم، هنوز دورنمای شکست مذاکرات پدیدار نشده است تا چانه زنی های واقعی آغاز شود. اگر مذاکرات با وضعیت فعلی جلو برود، یعنی دو طرف درباره دو مسئله ظرفیت غنی سازی و تحریم ها به یک جمع بندی مشترک نرسند، بدون تردید مذاکرات در انتهای تیر ماه در آستانه شکست قرار خواهدگرفت و وقتی چنین شود می توان انتظار داشت که چسب های درونی گروه 1+5 از هم گسسته شود. در آن شرایط درباره چند مسئله اساسی میان روسیه و چین و احتمالا آلمان از یک سو و دیگر اعضای گروه 1+5 از سوی دیگر اختلافاتی حاد بروز خواهد کرد. مسئله اول این است که این کشورها بر خلاف امریکا عقیده خواهند داشت این حق ایران است که در ازای امتیازهایی که واگذار می کند خواهان برچیده شدن یکباره تحریم ها باشد. مسئله دوم این است که این کشورها آماده خواهند بود میان دو گزینه پذیرش ظرفیت غنی سازی بیشتر برای ایران و شکست مذاکرات، از گزینه اول جانبداری کنند. بنابراین به نظر می رسد ایران می تواند روی شکل گیری یک جناح میانه روتر درون گروه 1+5، بویژه اگر امریکا موضع خود را تعدیل نکند و مذاکرات در آستانه شکست قرار گیرد، حساب کند.

2- یکی از مهلک ترین اشتباهات تیم ایرانی این خواهد بود در چانه زنی درباره موضوعات دشوار، موضع خود را زود تعدیل کند. متاسفانه در مذاکرات وین 5 یکی از نگران کننده ترین نمونه های این امر مشاهده شده است. در حالی که تیم ایرانی پیش از این، برچیده شدن کامل و یک جای همه تحریم ها را خواستار شده بود، عباس عراقچی پس از مذاکرات وین 5 به خبرنگاران گفت ایران پذیرفته است که تحریم ها طبق یک جدول زمانی لغو شود. این بدان معناست که تیم ایرانی به سرعت موضع خود را در این باره تعدیل کرده است. اگر توجه کنیم که دولت آقای روحانی تا کنون چه مانور گسترده ای روی مسئله لغو تحریم ها انجام داده و همه امتیازدهی های خود را اینگونه توجیه کرده که هدف مذاکرات لغو تحریم هاست، متوجه خواهیم شد که این امتیاز واگذار شده به 1+5 چقدر اساسی بوده است. معنای لغو تدریجی تحریم ها این است که عملا در حالی که ایران همه درخواست های هسته ای 1+5 را می پذیرد و با این کار اهرم های چانه زنی خود را از دست می دهد، طرف مقابل با حفظ بخش های مهمی از تحریم ها اهرم های چانه زنی خود را حفظ می کند و می تواند بحث را به حوزه های غیر هسته ای توسعه بدهد. عجله در تعدیل خطوط قرمز، دارای این خطر راهبردی است که امریکایی ها تصور کنند همه آنچه ایران آنها را خطوط قرمز خود می نامد، در وقع ابزارهای چانه زنی است و از دید ایران هیچ خط قرمز واقعی وجود ندارد. آن وقت است که مذاکره معنای حقیقی خود را از دست خواهد داد و امریکایی ها سعی خواهند کرد با واگذاری امتیاز های حداقلی، حداکثر مقدار از آن چیزی را که می خواهند به دست بیاورند.

3- یک نکته مهم که امریکایی ها در هفته گذشته به عنوان یک برآورد اطلاعاتی از آن سخن گفته اند این است که نمی دانند ایران درباره موضوع کلیدی ظرفیت غنی سازی چه زمانی کوتاه خواهد آمد. معنای این سخن این است که تیم ایرانی به گونه ای مذاکره کرده یا امریکایی ها اطلاعاتی در اختیار دارند که بر اساس آن معتقدند ایران بالاخره از موضع فعلی خود درباره حفظ همه ظرفیت غنی سازی اش و توسعه تدریجی آن در آینده را تعدیل خواهد کرد و از آن کوتاه خواهد آمد. معلوم نیست که این محاسبه دقیقا چگونه در ذهن غربی ها شکل گرفته ولی این روشن است که تیم ایرانی باید هر چه زودتر این محاسبه اشتباه را تصحیح کند. رییس جمهور پیش از این گفته است تنها چیزی که ایران برای روی میز گذاشتن دارد شفافیت است نه چیز دیگر. تیم ایرانی هم این موضوع را که تنها نیازهای ایران، اندازه ظرفیت غنی سازی اش را تعیین خواهد کرد، به عنوان یک خط قرمز اعلام کرده است. نتیجه این است که آقای ظریف و همکارانش در ارتباطات روزانه خود با امریکایی ها باید این پیام را به طور کاملا صریح به آنها برسانند که اگر منتظرند تا زمان کوتاه آمدن ایران برسد، آن زمان هرگز نخواهد رسید. ملاحظات راهبردی اساسا به ایران اجازه نمی دهد که در این موضوع کلیدی کوتاه بیاید چرا که در این صورت راه برای فشار های بسیار سنگین تری از سوی امریکا آن هم بر سر موضوعاتی که بخش لاینفک امنیت ملی ایران است گشوده خواهد شد. ایران نمی خواهد و نمی تواند موضوع هسته ای را بدل به مدلی موفق از نتیجه بخشی تحریم ها در تعدیل تصمیمات امنیت ملی اش کرده و به این ترتیب برکارآمدی پروژه فشار صحه بگذارد. بنابراین امریکایی ها باید درک کنند حداکثر کاری که ایران می تواند در این حوزه برای آنها انجام بدهد ارائه مقادیری «حفظ آبرو» است نه بیشتر.

4- نکته بعدی این است که اگر به ادبیات امریکایی ها پس از مذاکرات وین 5 دقت کنیم، یکی از مهم ترین کلیدواژه هایی که بر آن تاکید کرده اند این است که «ایران باید نشان بدهد آماده است همه تضمین های لازم را درباره صلح آمیز بودن و صلح آمیز باقی ماندن برنامه هسته ای اش، ارائه کند». اگر این جمله را در کنار درخواست پر شدت امریکایی ها مبنی بر ضرورت کاهش شدید ظرفیت غنی سازی ایران بگذاریم، نتیجه این خواهد شد که امریکا همچنان برچیدن را مهم ترین و اطمینان بخش ترین تضمین صلح آمیز باقی ماندن برنامه هسته ای ایران تلقی می کند. این در حالی است که می دانیم ایران پیشنهادهای بسیار سخاوتمندانه ای در حوزه شفافیت برنامه هسته ای به طرف غربی ارائه کرده است. واقعیت این است که دو مفهوم شفافیت و محدودیت مفاهیم هم ارزی هستند که به موازات افزایش یکی باید از دیگری کاست والا اگر قرار باشد هم برنامه غنی سازی ایران محدود شود و هم ایران شفافیت حداکثری را برای آن برنامه محدود شده بپذیرد، هم چوب را خورده و هم پیاز را. ایران تا کنون محدودیت برنامه غنی سازی فعلی خودر ا نپذیرفته است. در این حالت منطقی است که برای متوازن شدن معامله نهایی بر شفافیت برنامه افزوده شود، اما تا وقتی که امریکایی ها «برچیدن» را تضمین صلح آمیز بودن تلقی می کنند، درباره شفافیت برنامه باید کاملا سخت گیر بود و حداقلی عمل کرد.

5- مسئله بعدی در توافق نهایی، بازگشت پذیر بودن یا نبودن تعهدات دو طرف است. امریکایی ها می گویند هم درباره ظرفیت غنی سازی و هم درباره بازطراحی راکتور اراک، آنچه ایران می پذیرد باید بازگشت ناپذیر باشد. مقصود از این تعبیر ظاهرا این است که ایران در هیچ زمان مفروضی در آینده نتواند این برنامه ها را در زمانی کوتاه از سر بگیرد. به عنوان نمونه، آنگونه که کارشناسان غربی گفته اند هدف اصلی امریکا از تاکید بر اینکه باید تعداد زیادی از ماشین های سانتریفیوژ ایران برچیده شود دقیقا همین است که این برنامه در زمان کوتاه قابل بازگرداندن به وضعیت پیش از توافق نباشد. درباره اراک هم ملاحظه ای که باعث شده هنوز میان ایران و امریکا بر سر بازطراحی قلب راکتور توافق نشود، همین است که امریکایی ها می گویند تغییری که در این راکتور اعمال می شود، باید بازگشت ناپذیر باشد. در اینجا چند مسئله مهم وجود دارد. مسئله اول این است که اگر قرار است تعهدات ایران بازگشت ناپذیر باشد، تعهدات طرف مقابل هم باید دقیقا واجد همین ویژگی باشد؛ در حالی که می دانیم مطلقا چنین نیست. امریکایی ها به روشنی گفته اند تحریم ها را نه یک جا بلکه طبق یک جدول زمانی لغو می کنند و تحریم های غیر هسته ای نه تنها لغو نمی شود بلکه تشدید هم خواهد شد (مراجعه کنید به جلسه توجیهی شرمن با خبرنگاران در وین پس از وین 5). در یک بیان ساده مسئله این است که امریکایی ها می توانند هر زمان اراده کردند همین تحریم های فعلی و بلکه تحریم هایی بسیار شدیدتر و ظالمانه تر از آن را با بهانه های غیر هسته ای مجددا اعمال کنند ولی ایران دیگر اهرمی برای مقابله به مثل در اختیار نخواهد داشت. من عقیده دارم، تا همین امروز هم آنچه سرعت قطار تحریم ها را کند کرده امکان مقابله به مثل فنی و حقوقی ایران بوده نه اینکه امریکایی ها علاقه و اهمیتی به لبخندهای دیپلماتیک داشته یا داده باشند. مسئله دوم، اندکی نگران کننده تر است. از یک منظر راهبردی، بازگشت پذیر بودن تعهدات طرفین نوعی ضمانت متقابل ایجاد می کند که هر دو طرف به تعهدات خود پای بند بمانند. در واقع اگر یک طرف بداند که در صورت نقض تعهداتش، طرف مقابل به سرعت امکان انجام اقدامات متقابل دارد، در عدم پای بندی به توافق محتاط خواهد شد. اما وقتی تعهدات یک طرف بازگشت ناپذیر باشد، آنچه عملا رخ می دهد این است که انگیزه طرف مقابل برای پای بندی به تعهداتش خود به خود کاهش پیدا می کند چرا که طرف مقابل خود را از نشان دادن واکنش ناتوان می بیند. در حالی که میان ایران و امریکا بی اعتمادی وسیعی وجود دارد، تن دادن به تعهدات بازگشت ناپذیر و پذیرش دستکاری های فنی در برنامه هسته ای که بیشتر به خرابکاری شبیه است، خردمندانه نیست. ایران باید این موضوع را پیشفرض بگیرد که امریکا توان عمل کامل به تعهداتش را نخواهد داشت –چنانکه تجربه توافق ژنو ثابت کرده است- و بنابراین باید ابزارهای بازدارنده خود را با جدیت حفظ کند.

6- موضوع بعدی تمرکز مذاکرات بر افزایش زمان گریز هسته ای ایران (Break out) است. وقتی طرف امریکایی به جای تمرکز روی ساخته شدن سلاح در ایران، روی Break out تمرکز می کند، از جنبه راهبردی به این معناست که امریکایی ها روی «مسیر» ساخته شدن سلاح تمرکز کرده اند نه روی اصل آن. مشکل اصلی در اینجا این است که مسیر ساخته شدن بمب، از حیث تهیه مواد شکافت پذیر، تا 90 درصد، بر مسیر تولید سوخت راکتور هسته ای منطبق است و بنابراین وقتی ایران آماده مذاکره با این مبنا شده، یعنی به محدود شدن توان تولید سوخت خود هم تن داده است. اکنون طرف ایرانی می گوید قصد دارد کل ظرفیت غنی سازی فعلی خود را حفظ کند و با هدف رسیدن به ظرفیت تولید سوخت راکتور بوشهر به تدریج بر آن بیفزاید. این سخن یعنی مبنا قرار گرفتن نیازهای عملی ایران. پارادوکس مذاکرات این است که نتیجه مذاکره بر اساس منطق Break out با نتیجه مذاکره بر اساس منطق نیاز عملی، تفاوتی بنیادین دارد؛ طوری که یکی به برچیدن شدن برنامه غنی سازی ایران می انجامد ودیگری به توسعه آن. یکی از مهم ترین مسئولیت های تیم مذاکره کننده این است که در مذاکرات وین 6، تکلیف این تناقض را روشن کند والا گرفتن یک خروجی متوازن از مذاکرات تقریبا غیر ممکن خواهد بود.

یک نکته دیگر که همین جا باید به آن پرداخت این است که مفهوم Break out عدم تولید مواد هسته ای لازم برای یک سلاح را در ایران نشانه می گیرد، نه ساخته شدن وسیله انفجاری را. می دانیم که حتی اگر 25 کیلو اورانیوم 5 درصد یا 8 کیلو پلوتونیوم 238 تولید شده باشد، تا آنجا که به ساخته شدن یک وسیله انفجاری هسته ای واقعی مربوط می شود، هنوز در اول راه قرار داریم. حجم انبوهی از فعالیت های فیزیک هسته ای و حوزه های مرتبط با آن باید انجام شود تا مواد بسیار غنی شده به یک کلاهک تبدیل شود. تازه پس از این مرحله نوبت به کوچک کردن کلاهک تا جایی می رسد که قابل حمل توسط موشک باشد. امریکایی ها به خوبی می دانند و توضیحات اخیر ایران درباره چاشنی های انفجاری مفتولی (EBW) هم مسئله را روشن تر کرده است که ایران اساسا مطالعات فیزیک هسته ای مرتبط با تبدیل مواد به سلاح را انجام نداده و هیچ دانش یا تجربه ای در این زمینه ندارد. بنابراین، محاسبه زمان Break out بدون توجه به اینکه PMD کلا سند سازی اسراییلی ها و امریکایی ها علیه برنامه هسته ای ایران است مستقیما به معنای نادیده گرفتن زمان لازم برای تبدیل مواد به سلاح است. امریکایی ها طوری حرف می زنند که گویی از تولید مواد کافی تا ساخت کلاهک هیچ راهی نیست در حالی که کل داستان PMD توصیف کننده همین راه طولانی و دشوار است که اکنون ثابت شده چیزی بیش از مشتی دروغ نیست. بر این اساس، حتی اگر Break out ملاک باشد، باز هم زمان فرار هسته ای برای ایران بیش از چند سال و شاید حدود یک یک دهه خواهد بود نه آنگونه که موسسه علوم و امنیت به عنوان مشاور تیم مذاکره کننده امریکایی محاسبه کرده، 1/5 ماه!

7- نکته آخر که در اینجا به آن می پردازیم این است که قلب هرگونه توافق جامعه یکی برچیدن شدن کامل زیرساخت تحریم ها و دیگری تثبیت حق غنی سازی صنعتی برای ایران است. برخی اطلاعات منتشر شده نشان می دهد امریکایی ها از یک سو نپذیرفته اند همه تحریم ها را لغو کنند و از سوی دیگر، حاضر نیستند تصریح کنند حتی پس از طی شدن زمان گام نهایی، محدودیت های اعمال شده علیه برنامه هسته ای ایران برچیده خواهد شد و ایران می تواند در ابعاد صنعتی غنی سازی کند. هر معامله نهایی که حاوی این دو عنصر نباشد به معنای به بازی گرفتن حقوق و امنیت ملی ایران است. هرگونه توافق نهایی صرفا زمانی دارای ارزش بررسی است که بتواند غنی سازی صنعتی را به خروجی فرآیند اعتماد سازی تبدیل کند. هنوز علامتی از اینکه چنین دورنمایی پدیدار شده باشد مشاهده نشده و در این صورت، مسلما توافق نکردن بهتر از توافقی است که نه تحریم ها را بر می دارد و نه غنی سازی را به ایران می دهد.
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
برخی اخبار که در هفته های گذشته منتشر شده نشان دهنده آن است که به عنوان بخشی از توافق جامع، بناست تاسیسات نیمه صنعتی غنی سازی ایران در فردو به یک تاسیسات تحقیق و توسعه تبدیل شود.


تصویر

مهدی محمدی، خبرگزاری تسنیم- علی شاهدیان، ایران هسته ای- برخی اخبار که در هفته های گذشته منتشر شده نشان دهنده آن است که به عنوان بخشی از توافق جامع، بناست تاسیسات نیمه صنعتی غنی سازی ایران در فردو به یک تاسیسات تحقیق و توسعه تبدیل شود.

اگرچه هنوز این موضوع رسما تایید نشده و می دانیم که این راه حل حتی نهایی هم نشده است، ولی ظاهرا دو طرف به طور اصولی بر سر آن توافق کرده اند.

اگر دقیق باشیم، معنای تبدیل فردو به یک تاسیسات تحقیق و توسعه این است که:

اولا- تاسیسات فردو تعطیل نمی شود.

ثانیا- بخشی از ماشین های موجود در فردو باید برچیده شود تا تاسیسات از وضعیت نیمه صنعتی به وضعیت آزمایشگاهی تغییر وضعیت بدهد.

ثالثا- وقتی هدف از فعالیت غنی سازی در فردو تحقیق و توسعه باشد، عملا دیگر انباشت مواد هسته ای در این تاسیسات رخ نخواهد داد.

رابعا- ماشین های فعلی موجود در فردو از نوع P-1 بهبود یافته هستند. در صورتی که بنا باشد فردو تبدیل به یک تاسیسات تحقیق و توسعه شود، باید این ماشین ها با ماشین های نسل بالاتر که ایران هم اکنون در حال تحقیق بر روی آنهاست جایگزین شود.

در اینجا چند سوال و ابهام جدی وجود دارد:

1- هم اکنون بخش تحقیق و توسعه سانتریفیوژهای گازی و غنی سازی ایران در نطنز و همچنین کارگاه های شرکت کالای الکتریک مستقر است. آیا معنای تبدیل شدن فردو به تاسیسات تحقیق و توسعه این است که کل برنامه تحقیقاتی ایران به فردو محدود خواهد شد و بقیه تاسیسات تحقیق و توسعه باید برچیده شود.

2- از یاد نبریم که هدف اصلی از راه اندازی تاسیسات فردو این بود که با ایجاد یک پدآفند غیر عامل از حمله نظامی به تاسیسات هسته ای ایران جلوگیری کند. به عبارت دیگر، به لحاظ نظامی- امنیتی، فرض بر این بود که تا زمانی که تاسیساتی در ایران وجود دارد که قابل بمباران نیست، دشمن به تاسیسات دیگر ایران هم حمله نخواهد کرد. این تئوری تا به حال درباره نطنز و فردو کاملا جواب داده و باعث شده با وجود فردو، نطنز هم از تهدید نظامی مصون بماند. اکنون سوال این است که اگر فردو به یک تاسیسات تحقیق و توسعه تبدیل شود، آیا باز هم قادر خواهد بود نقش پدافند غیر عامل را برای نطنز ایفا کند یا اینکه از این پس باید شاهد افزایش تهدیدها علیه نطنز –به عنوان یگانه تاسیسات غنی سازی ایران- باشیم؟

3- سومین پرسش هم این است که ابعاد تاسیسات تحقیق و توسعه ای که در فردو راه اندازی خواهد شد، چقدر خواهد بود؟ امریکایی ها اکنون از محدود شدن برنامه تحقیق و توسعه ایران سخن می گویند و ظاهرا هدفشان هم این است که ایران کار روی نسل های جدیدتر ماشین های سانتریفیوژ را متوقف کند. از سوی دیگر، می دانیم نداشتن هرگونه محدودیت در حوزه برنامه های تحقیقاتی به عنوان یک خطط قرمز از سوی تیم مذاکره کننده ایران مطرح شده است. سوال مهم در اینجا این است که اگر بنا باشد برنامه تحقیق و توسعه ای که نهایتا ایران خواهد داشت یک برنامه بسیار محدود باشد، آیا ارزش دارد که تاسیساتی با اهمیت فردو به آن اختصاص داده شود و اگر قرار است برنامه تحقیق و توسعه ایران محدود نباشد، ابعاد آن چقدر خواهد بود؟
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
کارشناسان در تهران می گویند بحث درباره تمدید یا عدم تمدید توافق ژنو در واقع یک بحث بی مورد است چرا که این توافق اساسا نمی تواند تمدید شود.


تصویر

محمد صدری، ایران هسته ای- کارشناسان در تهران می گویند بحث درباره تمدید یا عدم تمدید توافق ژنو در واقع یک بحث بی مورد است چرا که این توافق اساسا نمی تواند تمدید شود.

با نزدیک شدن به ضرب الاجل 30 تیر، این بحث در میان دیپلمات ها و در رسانه ها مطرح شده است که اگر ایران و 1+5 نتوانند تا آن تاریخ به توافق برسند، آیا احتمال تمدید توافق ژنو برای یک 6 ماه دیگر وجود دارد یا نه.

نظری که دیپلمات های غربی عموما اعلام کرده اند این است که فعلا گزینه تمدید بررسی نشده است و این امر صرفا زمانی بررسی خواهد شد که «دورنمایی برای دست یابی برای توافق وجود داشته باشد».

این موضعی است که جان کری در [External Link Removed for Guests][External Link Removed for Guests] خود در واشینگتن پست هم به آن اشاره کرده است.

با این حال، تحلیلگران می گویند بحث در کمورد توافق ژنو بی مورد است چرا که این توافق اساس قابل تمدید نیست.

یک کارشناس ارشد در این باره به «ایران هسته ای» می گوید: «در توافق ژنو داده ها و ستانده هایی تعریف شده است که اساسا قابل تمدید نیست. ایران طبق این توافق باید اقداماتی مانند رقیق سازی یا اکسیداسیون مواد 20 درصد خود و برخی اقدامات دیگر را انجام می داده که همه آنها را انجام داده است. 1+5 هم باید در مقابل پول هایی را آزاد می کرده که ادعا می شود این کار را کرده است. به این ترتیب چیزی برای تمدید کردن وجود ندارد. اگر بنا باشد حرفی از تمدید زده شود، در واقع چاره ای نیست جز اینکه یک سری داده ها و ستانده های جدید تعریف شود».

وی ادامه می دهد: «این چیزی است که درباره آن مذاکره نشده است. تدوین یک سری داده و ستانده جدید خودش مذاکره می خواهد و کار دشواری هم خواهد بود چرا که عملا باید اصل همه یا هیچ کنار گذاشته شود و غربی ها بپذیرند بر اساس آن مقدار از مباحث که با ایران توافق شده یک توافق موقت جدید نوشته شود».

تحلیلگرانی که «ایران هسته ای» با آنها مشورت کرده می گویند به همین دلیل است که امریکایی ها هم از تمدید مذاکرات حرف می زنند نه تمدید توافق.

به نظر می رسد، دو طرف با علم به دشواری های تدوین یک توافق موقت جدید انرژی خود را بر نهایی کردن توافق جامع متمرکز کرده اند؛ توافقی که علائم موجود نشان می دهد یک «توافق خوب» نخواهد بود.
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

متن کامل مقاله وزیر خارجه امریکا در واشینگتن پست
[External Link Removed for Guests]
وزیر خارجه امریکا بدون اشاره به غنی سازی گفت که امریکا یک برنامه «صرفا» صلح آمیز برای ایران ایران می پذیرد و اضافه کرد که لغو تحریم ها «تدریجی» خواهد بود.


تصویر

ایران هسته ای- وزیر خارجه امریکا با نگارش مقاله ای در روزنامه واشینگتن پست در آستانه مذاکرات وین 6، بدون اشاره به غنی سازی گفت که امریکا یک برنامه «صرفا» صلح آمیز برای ایران ایران می پذیرد و اضافه کرد که لغو تحریم ها «تدریجی» خواهد بود.

به سبب اهمیت این [External Link Removed for Guests]، متن کامل ترجمه فارسی آن منتشر می شود.

***

بیستم ژوئیه مهلت تعیین شده برای رسیدن به توافق جامع هسته ای به سرعت فرا می رسد. این مذاکرات یک گزینه پیش روی رهبران ایران گذاشته است.آنها می توانند با اقداماتی که به جامعه جهانی اطمینان می دهد برنامه هسته ای شان کاملاً صلح آمیز است و برای ساخت بمب ازآن استفاده نخواهد شد ، موافقت کنند یا این که فرصت تاریخی به وجود آمده برای پایان دادن به انزوای اقتصادی و دیپلماتیک ایران و بهبود وضع زندگی مردم خود را از دست بدهند.

مقامات ایرانی بارها به روشنی گفته اند که قصد ساخت بمب اتم ندارند و این که فعالیت های هسته ای شان صرفاً برای مقاصد غیرنظامی است. با تصور این که این گفته حقیقت دارد، ثابت کردن آن کار سختی نخواهد بود. آمریکا و شرکای ما به ایران اعلام کرده اند که چقدر در کار خود جدی هستند. در جریان مذاکرات توافقنامه طرح مشترک اقدام، دست خود را به سوی ایرانی ها دراز کردیم و مستقیماً با آنها مذاکره کردیم تا متوجه شویم که ایران از برنامه هسته ای چه می خواهد. همراه با شرکای بین المللی خود کمک کردیم تا مسیری ایجاد شود که در آن ایران بتواند یک برنامه بومی صرفاً برای مقاصد صلح آمیز داشته باشد.

ما ثابت کردیم که در لغو تحریم های مالی انعطاف پذیر هستیم. در این مذاکرات، مذاکره کنندگان ایرانی نیز جدی بوده اند. ایران همچنین با عمل به تعهدات خود در چارچوب طرح مشترک اقدام باعث شد پیش بینی برخی ها غلط از آب در آید.

ایران ذخایر اورانیوم زیاد غنی شده خود را از بین برده و با نصب نکردن یا راه اندازی نکردن سانتریفوژهای بیشتر، فعالیت های غنی سازی خود را محدود کرده، پیشروی بیشتر در تاسیسات غنی سازی و رآکتور آب سنگین را متوقف کرده و اجازه داده است بازرسی های جدید و بیشتر به عمل آید.

در مقابل، اتحادیه اروپا و گروه پنج بعلاوه یک بخش محدودی از تحریم ها علیه ایران را لغو کرده البته ساختار اصلی تحریم های بین المللی دست نخورده باقی مانده است.

هم اکنون ایران باید انتخاب کند. در جریان مذاکرات جامع، جامعه جهانی از ایران خواسته است قول خود را با عمل همراه سازد. در چند ماه گذشته ما پیشنهادهای معقول، قابل راستی آزمایی و قابل دسترس ارائه کردیم که اطمینان می دهد ایران به سلاح هسته ای دست پیدا نمی کند و برنامه اش کاربرد صلح آمیز خواهد داشت. در مقابل، تحریم ها به صورت مرحله ای برداشته خواهد شد.

ایران کدام گزینه را انتخاب خواهد کرد؟ به رغم چندین ماه بحث و گفتگو، ما هنوز جواب این سوال را نمی دانیم. اما می دانیم که هنوز فاصله زیادی بین آنچه که مذاکره کنندگان ایرانی می گویند می خواهند برای رسیدن به توافق جامع انجام دهند و آنچه که باید انجام دهند، وجود دارد.

همچنین می دانیم که خوش بینی عمومی شان درباره نتیجه احتمالی این مذاکرات با موضع گیری های پشت پرده شان همخوانی ندارد.

این فاصله نتیجه زیاده خواهی ما نیست. برعکس، اتحادیه اروپا و گروه پنج بعلاوه یک به دقت به مسائل و نگرانی های ایران گوش کرده و تا آنجا که امکان داشته است، انعطاف نشان داده اند. ما برای تدوین طرح برنامه ای که همه استانداردهای یک برنامه صلح آمیز غیرنظامی را دارا می باشد، با ایران همکاری کرده ایم.

اما بین قصد اعلام شده ایران از برنامه هسته ای اش و محتوای واقعی این برنامه تضاد وجود دارد. اختلاف بین آنچه که ایران می گوید و آنچه که انجام می دهد، نشان می دهد که چرا این مذاکرات ضروری است و چرا جامعه جهانی در تحمیل تحریم ها متحد شده است.

این ادعای ایران که دنیا باید به راحتی به حرف این کشور اعتماد کند، این و اقعیت را نادیده می گیرد که آژانس بین المللی انرژی اتمی از سال 2002 تاکنون دهها مورد تخلف ایران و سرپیچی از تعهدات بین المللی اش را گزارش کرده است.

شورای امنیت سازمان ملل با تصویب چهار قطعنامه به تخلفات ایران واکنش نشان داد و از این کشور خواست مسائل موجود را برطرف سازد. این مسائل قابل انکار نیست و ایران اگر می خواهد به راه حل جامع برسد، باید به آنها پاسخ دهد. این خواست فقط یک کشور نیست بلکه خواست جامعه جهانی است.

برای رهایی از تحریم ها، دنیا فقط از ایران می خواهد ثابت کند که برنامه اش آن چیزی است که ادعا می کند. نه ماه قبل، حسن روحانی رئیس جمهور ایران در مقاله ای در واشنگتن پست نوشت: «سیاست های بین المللی دیگر یک بازی بده بستان نیست بلکه یک عرصه چند جانبه است که در آن همکاری و رقابت همزمان وجود دارند... رهبران دنیا باید تهدید را به فرصت تبدیل کنند».

در همین راستا بود که اوباما تصمیم گرفت امکان راه حل مذاکره شده با ایران را بررسی کند. ما وارد این فرآیند مذاکره شدیم زیرا معتقد بودیم که یک شانس واقعی برای موفقیت داریم. این شانس هنوز وجود دارد اما زمان رو به پایان است.

اگر ایران بتواند این گزینه ها را انتخاب کند، نتایج مثبتی عاید مردم ایران و اقتصاد آن می شود. ایران قادر خواهد بود از دانش قابل ملاحظه علمی خود برای همکاری های هسته ای غیرنظامی در سطح بین المللی استفاده کند. سرمایه گذاری به ایران باز می گردد، شغل ایجاد می شود و خدمات و کالاهای بیشتر وارد ایران می شود. ایران می تواند به نظام مالی بین المللی دسترسی بیشتر پیدا کند. و نتیجه آن، رشد اقتصادی و بهبود استانداردهای زندگی مردم ایران خواهد بود. اگر ایران نخواهد این کار را انجام دهد، تحریم های بین المللی شدیدتر و انزوای این کشور عمیق تر می شود.

مذاکره کنندگان ما از الان تا بیستم ژوئیه در وین دائماً در تلاش خواهند بود. شاید فشارهایی برای تمدید دوره وارد شود اما تمدید در کار نخواهد بود مگر اینکه همه طرف ها موافقت کنند و آمریکا و شرکای ما راضی نیستند که فقط برای کش دادن مذاکرات دوره را تمدید کنند. ایران باید تمایل واقعی خود را برای پاسخ به نگرانی های مشروع بین المللی در زمان باقی مانده نشان دهد.

در این دنیای پردردسر، فرصت برای رسیدن به توافق که مسالمت آمیز باشد، خواست همه طرفها را در بر داشته باشد، ‌دنیا را امن تر سازد، ‌از تنش های منطقه ای بکاهد و موجب پیشرفت شود، همیشه موجود نیست.

ما الان چنین فرصتی داریم و یک گشایش تاریخی امکان پذیر است. فقط باید اراده سیاسی وجود داشته باشد و مقاصد نه ظرفیت ها ثابت شود. الان مسئله گزینه ها اهمیت دارد. بیایید همگی عاقلانه انتخاب کنیم.
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
راه حل احتمالی درباره موضوع ظرفیت غنی سازی میان ایران و 1+5 این است که «ایران وقتی تاسیسات غنی سازی خود را توسعه بدهد که راکتورهای هسته ای جدید داشته باشد».


تصویر

ایران هسته ای- یک روزنامه امریکایی می گوید راه حل احتمالی درباره موضوع ظرفیت غنی سازی میان ایران و 1+5 این است که «ایران وقتی تاسیسات غنی سازی خود را توسعه بدهد که راکتورهای هسته ای جدید داشته باشد».

روزنامه یو اس ای تودی در [External Link Removed for Guests] به قلم اورن دورل، این راه حل را از قول [External Link Removed for Guests]نقل کرده است.

به نوشته این روزنامه، پرکوویچ، تحلیلگر موسسه کارنگی که اخیرا از یک سفر پنج روزه به تهران بازگشته و با برخی افراد مطلع از روند مذاکرات گفتگو کرده معتقد است ایران در حال حاضر باید توانایی غنی سازی اورانیوم خود را کاهش دهد اما قدرت های جهانی باید به این کشور اجازه دهند درصورتی که نیروگاه های هسته ای بیشتری ساخت، برنامه غنی سازی خود را نیز گسترش دهد.

به نظر می رسد، سفر پرکوویچ – که کارشناسی برجسته و مرتبط با دولت امریکاست- به تهران، در سکوت خبری انجام شده و بخشی از رایزنی های مسیر 2 دولت روحانی بوده است.

برخی منابع احتمال می دهند راه حلی که پرکوویچ از آن سخن گفته احتمال دارد نزدیک به همان چیزی باشد که میان برنز و عراقچی اجمالا توافق شده است.

امریکایی ها پس از مذاکرات دو جانبه عراقچی و برنز در ماه گذشته اعلام کردند اکنون می دانند راه حل نهایی چه شکلی می تواند داشته باشد.

هنوز هیچ منبع رسمی در تهران در این باره موضع گیری نکرده است.

ایران و 1+5 آخرین دور از مذاکرات خود در چارچوب توافق ژنو را از روز 11 تیر در وین آغاز خواهند کرد.

کارشناسان می گویند راه حلی که پرکوویچ به آن اشاره کرده به هیچ وجه به نفع ایران نیست چرا که نتیجه عملی آن این خواهد بود که ایران باید برنامه غنی سازی خود را برچیند و منتظر بماند تا وقتی که غربی ها یک یا چند راکتور هسته ای را برای آن بسازند و به مرحله بهره برداری برسانند.

به این ترتیب، عملا برنامه غنی سازی ایران برای زمانی بیش از یک دهه محدود خواهد شد.
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

[External Link Removed for Guests]
دکتر نادر ساعد، مدیر گروه حقوق و سازمان های بین المللی پژوهشکده مطالعات روابط بین الملل یادداشتی را در تسنیم به رشته تحریر در آورده است که در ادامه می‌آید:


گروه سیاسی مشرق؛ غربیها با فراهم کردن زمینه های تصویب قطعنامه جدید در شورای امنیت، به نتایج کنفرانس قبلی وین که گفته می شد «سازنده» بوده است، واکنش نشان دادند. در این قطعنامه که به شماره 2159 در تاریخ 9 ژوئن و بر اساس فصل هفتم منشور به اتفاق آراء به تصویب رسیده است، اصل گفتمان غربی «پایدارسازی نگاه امنیتی به مساله هسته ای ایران» از یک سو و «استمرار وضعیت ایران تحت فصل هفتم منشور» تنفیذ شده است.

این قطعنامه، تنها به تمدید یکساله یکی از سازوکارهای نظارت بر تحریم ایران (هیات کارشناسان تحریم یا Panel of expert) بسنده نکرده است. البته کار این کمیته تخصصی از کارشناسان موشکی و هسته ای است که تمامی وقت خود را صرف پایش فعالیت های نظامی ایران و ردیابی واردات و صادرات در این زمینه می کنند و تا کنون حداقل، 5 گزارش را دائر بر متهم کردن ایران به فعالیت های نظامی ناقض قطعنامه ها از یک سو و تلاش برای تبدیل این تخلفات به تقویت تروریسم بین المللی در جهان از سوی دیگر در شورای امنیت ثبت کرده اند.

علاوه بر این، یکی از کمترین خروجی های این قطعنامه این است که در سال 2014 و در شرایطی که پنج ماه از اجرای توافق ژنو نیز گذشته است، بازهم قطعنامه ای بر اساس فصل هفتم علیه ما صادر شده است. به واقع، هنوز زنجیر قطعنامه های فصل هفتمی شورا علیه کشورمان پاره نشده است.

بعد از آخرین قطعنامه تحریمی شورای امنیت در سال 2010، همه ساله شورای امنیت به صورت بی صدا و در شرایط عدم توجه کافی افکار عمومی به ویژه داخلی، این قطعنامه را صادر و تجدید کرده است.

نخستین پایه این قطعنامه برای پرداختن به ماهیت برنامه هسته ای صلح آمیز کشورمان، نگاه تنفیذی نسبت به همه ادراکاتی است که تا کنون غرب علیه این برنامه داشته و ایران نیز آنها را نادرست و غیرقانونی شمرده است. به تعبیر دیگر، این قطعنامه همچنان اصرار دارد که ایران در عرصه هسته ای تخلف نموده و باید همه الزامات شورای امنیت و شورای حکام را که از سال 2006 تا کنون از ایران خواسته شده است، به صورت کامل اجرا کند.

در نگاه اول، ممکن است چنین به نظر برسد که این قطعنامه اهمیتی ندارد و توافق ژنو در مسیر مقابل این قطعنامه و قطعنامه های قبلی گام بر می دارد. اما نکته در اینجاست که اساساً توسعه تدریجی قطعنامه های فصل هفتمی شورای امنیت به معنای خنثی کردن اثر عملی توافق ژنو و اجرای آن است. در این توافق که دولتهای مربوط توافق کرده اند به سمت «پرداختن به قطعنامه ها» و «لغو تدریجی همه تحریم ها» گام بردارند، مادامی این توافق ها معنادار است که روندی را که شورای امنیت علیه ایران اتخاذ کرده و ایران آن را غیرقانونی شمرده است، متوقف شود. از این رو، حرکت همزمان در دو مسیر «تصویب قطعنامه های متوالی» و «توافق سیاسی برای حل مساله هسته ای» اگر موازی هم باشند، به زیان ایران خواهند بود. قدر متیقن اینکه می بایست اعضای گروه 1+5 در شورای امنیت، از تصویب قطعنامه جدید 2159 علیه ایران خودداری می کردند. زیرا آنها در توافق ژنو تعهد کرده اند «از تصویب تحریم های جدید علیه ایران پرهیز کنند».

منظور از تحریم ها در این توافقنامه، تنها تحریم های ماهیتی یا موضوعی نیست بلکه «منع تحریم جدید» مطلق است و هم دامنه موضوعی و هم زمانی دارد. بنابراین، حداقل باید توجه داشت که محیط بین المللی پیرامون مذاکرات هسته ای چگونه است؟ غرب هرچند در درون اتاق های مذاکره در وین به دنبال توافق (البته توافق مطلوب خود) است، در محیط خارج از آن هم همچنان بر تحریم، تهدید و اعمال فشارهای مختلف بر ایران ادامه می دهد؛ فشارهائی که حتی شورای امنیت نیز به ابزاری در همین راستا تبدیل شده و در این زمینه نقش آفرینی کرده است. انتظار می رفت که سایر اعضای 1+5 به این قطعنامه رای منفی بدهند اما مایه تاسف اینکه اصرار بر «بقای قطعنامه های شورای امنیت حتی در شرایط اجرای موفقیت آمیز همه الزامات ایران در گام اول توافق ژنو که به تائید آژانس بین المللی انرژی اتمی هم رسیده است»، چنان بر محیط خارج از مذاکرات وین غالب شده است که این قطعنامه به اتفاق آراء به تصویب رسیده است.


با در نظرگرفتن دو مسیر موازی موجود در خصوص حل و فصل مساله هسته ای کشور یعنی فضای مذاکراتی در وین و فضای فشار از بیرون (به ویژه از مجرای استمرار قطعنامه سازی فصل هفتمی علیه ایران در شورای امنیت)، لزوم هوشمندی دیپلماسی هسته ای مضاعف می گردد؛ اگر «پرداختن به قطعنامه های شورای امنیت به منظور حل و فصل رضایت بخش آنها» بخشی از محورهای مذاکراتی راجع به متن توافق نهائی است، باید آنچه در گام اول این توافق تحت عنوان «منع وضع تحریم جدید علیه ایران در شورای امنیت» مقرر شده است به«منع تصویب هرگونه قطعنامه جدید علیه ایران در شورای امنیت» (گام میانی) و «تعهد به خاتمه یا termination اجرای قطعنامه های شورای امنیت» (گام پایانی) منتج گردد.

[HR]

.....................................................
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
برخی تحلیلگران می گویند احتمالا تیم های ایران و 1+5 مجبور خواهند بود از هفته آینده مذاکرات درباره توفق جامع را متوقف و درباره تدوین یک توافق موقت جدید مذاکره کنند.


تصویر

حامد علوی، ایران هسته ای- برخی تحلیلگران می گویند احتمالا تیم های ایران و 1+5 مجبور خواهند بود از هفته آینده مذاکرات درباره توفق جامع را متوقف کنند.

در روزهای گذشته برخی تحلیلگران این موضع را مطرح کرده اند که با توجه به شکاف قابل توجه در مواضع طرفین درباره موضوع ظرفیت غنی سازی، احتمال دارد دو طرف به زودی مذاکرات درباره توافق جامع را –که هم اکنون در وین در حال انجام است- متوقف کرده و مجبور به آغاز مذاکرات درباره تدوین یک توافق موقت جدید شوند.

این تحلیلگران می گویند اگر دورنمای بن بست در مذاکرات نمایان شود، این امر قاعدتا باید از هفته آینده آغاز شود چرا که هر دو طرف عقیده دارند یک توافق موقت جدید بهتر از آن است که در روز 30 تیر هیچ دستاوردی وجود نداشته باشد.

رابرت آینهورن مشاور سابق وزیر خارجه امریکا که تا سال گذشته عضو تیم مذاکره کننده این کشور بوده، اولین فرد امریکایی است که این احتمال را به طور رسمی مطرح کرده است.

وی روز 12 تیر 1393 (3جولای 2014) به لارنس نورمن خبرنگار روزنامه وال استریت ژورنال [External Link Removed for Guests]: «دستیابی به توافق همچنان ممکن اما سخت است و قطعا مستلزم تمدید مذاکرات فراسوی ضرب الاجل 20 ژوئیه خواهد بود. بنظر من پیش بینی 50-50 رئیس جمهور (درباره توافق) کاملا درست است. فکر می کنم تمدید (مذاکرات) اجتناب ناپذیر است و حتی در پایان دوره تمدید شده هم رسیدن به توافق دشوار خواهد بود».

وی ادامه می دهد: «انتظار دارم ایران و 6 قدرت، چنانچه پیشرفت عمده ای در روزهای آینده حاصل نشود، هفته آینده پرداختن به شرایط تمدید (مذاکرات) را آغاز کنند. اگر دو طرف به طور خصوصی درباره شرایط تمدید (مذاکرات) به خوبی تامل نکرده باشند،‌ بسیار جای تعجب خواهد داشت. بدیهی است که آنها نمی خواهند در روز 18 ژوئیه همچنان فاقد یک رویکرد کاملا سنجیده در برخورد با این مسئله باشند».

برخی تحلیلگران در تهران هم این موضوع را تایید می کنند که شاید چنین مذاکراتی آغاز شود.

همچنانکه «ایران هسته ای»[External Link Removed for Guests] بود توافق ژنو قابل تمدید نیست و در صورت عدم حصول توافق نهایی، یکی از سناریوها این است که یک توافق موقت جدید تدوین شود.

همانطور که مقام های ایرانی و امریکایی گفته اند دو طرف تا کنون در این باره مذاکره جدی نکرده اند در حالی که تدوین یک توافق موقت جدید موضوعی بسیار پیچیده خواهد بود.

تحلیلگران در تهران هشدار می دهند نباید تجربه توافق ژنو این بار تکرار شود در حالی که علائم حکایت از آن دارد که امریکا در هرگونه توافق جدید تلاش خواهد کرد حداقل امتیازها را واگذار کرده و اهرم های چانه زنی خود را برای روند تدوین توافق نهایی نگه دارد.

مهم ترین مسئله اختلافی میان ایران و 1+5 موضوع ظرفیت غنی سازی است. ایران اصرار دارد حتی یک ماشین را برنخواهد چید ولی امریکایی ها گفته اند حداکثر 6000 ماشین نوع اول فعال را در ایران می پذیرند.

با این حال، دیپلمات ها می گوید این موضوع هنوز قطعی نیست و شانس دست یابی به توافق جامع هنوز هم وجود دارد.
Captain
Captain
نمایه کاربر
پست: 3805
تاریخ عضویت: شنبه ۷ شهریور ۱۳۸۸, ۳:۲۶ ق.ظ
محل اقامت: جمهوری اسلامی ایران
سپاس‌های ارسالی: 4180 بار
سپاس‌های دریافتی: 22794 بار
تماس:

Re: اخبار پیرامون پرونده فعالیت صلح آمیز هسته ای ایران

پست توسط Sami 1993 »

[External Link Removed for Guests]

گزارش ویژه
[External Link Removed for Guests]
براساس الگوی مذاکرات، این گونه به نظر می رسد که احتمالا ایرانیان تمایلی ندارند تا آخرین ساعات گفتگوها اعلام کنند که می خواهند چه امتیازی به طرف مقابل بدهند.


تصویر

ایران هسته ای- وندی شرمن معاون وزیر خارجه و سرپرست تیم مذاکره کننده امریکا در مذاکرات وین 6 به خبرنگاران گفته است توافق نهایی تنها در صورتی حاصل خواهد شد که ایران بپذیرد تعداد ماشین هایی که می تواند در طول گام نهایی حفظ کند، کسری از تعدادی باشد که هم اکنون در اختیار دارد.

شرمن که به صورت تلفنی و هم زمان با آغاز مذاکرات وین 6 با خبرنگاران گفت وگو کرده، نکات دیگری را هم مطرح کرده که نشان دهنده رویکرد امریکا در مذاکرات با ایران است.

مهم ترین نکات مطرح شده از سوی وی، بر اساس [External Link Removed for Guests]، چنین است:

1- با وجود آن که شش قدرت جهانی و ایران می توانند مدت زمان مذاکرات بر سر برنامه هسته ای ایران را برای شش ماه دیگر تمدید کنند، اما این اتفاق تنها در صورتی روی خواهد داد که هر دو طرف به سودمند بودن چنین کاری اعتقاد داشته باشند.تمدید مدت زمان مذاکرات آنگونه که برخی در رسانه ها عنوان کرده اند، اصلا به صورت خودکار انجام نخواهد شد.تمام طرف ها باید با چنین تصمیمی موافق باشند.

2- در موارد متعدد، قدرت های جهانی به ایران پیشنهادهای متفاوتی داده اند.

3- از نظر آمریکاییان هدف از این مذاکرات این است که کشوری را که قوانین بین المللی را نقض کرده است به پایبندی به این قوانین وادار کنند.

4- براساس الگوی مذاکرات، این گونه به نظر می رسد که احتمالا ایرانیان تمایلی ندارند تا آخرین ساعات گفتگوها اعلام کنند که می خواهند چه امتیازی به طرف مقابل بدهند. ما می دانیم زمان برخی از انتخاب هایی که ایران باید انجام دهد، احتمالا تا حد ممکن به تعویق خواهد افتاد.

5- امریکا ترجیح می دهد که ایران نباید برنامه غنی سازی داشته باشد چرا که فکر می کند ایران به برنامه غنی سازی احتیاج ندارد. اگر انان احتیاج داشته باشند ما باید در این باره صحبت کنیم، اما این غنی سازی باید خیلی محدود باشد یعنی کمتر از این مقداری که دارند باید باشد.

6- تمدید مدت مذاکرات نیاز به مذاکره جداگانه دارد.

7- ممکن است فقط چند روز تمدید لازم باشد اما همه چشم ها به ضرب الاجل بیستم ژوئیه دوخته شده است.
ارسال پست

بازگشت به “اخبار و حوادث”