پیشنهاد جدید روسیه به ایران آنتِی-2500 به جای اس 300!

[hani1459]

بحثی که نتیجه نداره بهتره پیگیری نشه چون ممکنه باعث اختلاف بشه


Goebbels جان بنده برای شما احترام بسیار زیادی قائلم امیدوارم هر جا که هستی پیروز موفق و سربلند باشی از اینکه من رو در این بحث تحمل کردی بسیار ازت متشکرم
با ارزوی موفقیت روز افزون برای شما دوست عزیز

[Aspahbod]

مثلا موشک دهلاویه مهندسی معکوس کورنت نیست! بلکه تولید تحت لیسانس آن است چون در غیر اینصورت برادران روس پوست ما رو میکنند!

گرچه نظرتون رو در زمینه ی دهلاویه قبول دارم ولی دلیلتون رو نه. الان توی دنیا کلی کشور وجود داره که دارن سلاح های روسی رو بدون مجوز می سازن و هیچی هم بهشون نمیگه. یعنی نمیتونه بگه. برای این کار یا باید صادرات نظامی و حتی روابط دیگه ی خودش رو با این کشورا قطع کنه که اگه بکنه مشکیات شدید اقتصادی براش پیش میاد، یا این که مسأله رو تو دادگاه های بین المللی دنبال کنه که به علت تعداد زیاد این کشور ها و پرونده ها و طولانی بودن این روند اصولا مشکلی حل نمیشه. برای همینه که "تصمیم" گرفته میشه که یه آیتم به خصوص برای صادرات در نظر گرفته بشه یا نه. برای این تصمیم گیری این مورد رو لحاظ می کنن که ممکنه اون آیتم کپی بشه. کما این که ما خیلی سلاح های روسی رو کپی کردیم و داریم تولید می کنیم و به تولیدات تحت لیسانسمون هم آسیبی نزده.

مثلا موشک های سی 802 یا موشک صیاد 2 اینها انتقال تکنولوژی از چین هستند نه مهندسی معکوس!

فکر می کنم منظورتون صیاد 1 باشه چون اصولا صیاد 2 تا به حال دیده نشده.
با مورد صیاد موافقم ولی با سی 802 نه. دلایل مفصله. ما واقعا انتقال تکنولوژی و حتی پروژه های مشترک در زمینه ی موشک های ضد کشتی داشتیم ولی سی-802 رو مجبور شدیم مهندسی معکوس کنیم چون این آمریکا بود که به چین فشار آورد که همکاری ها رو متوقف کنه. اون زمان هم آمریکا به شدت قدرتمند تر بود و هم چین کشور همچین مطرحی نبود که بخواد جلوش وایسه. آمریکا فقط اجازه داد که چین موشک های کوتاه برد (مثل کوثر) رو به ایران بده و بعد ها هم سر پروژه ی نصر/سی-704 سکوت کرد. اگه این همکاری که شما میگین واقعا وجود داشت ما الان باید شاهد سی-803 و یا نمونه های جدید تر سی-802 تو ایران می بودیم.

چین هم بسیاری از تسلیحات رو مهندسی معکوس کرد ولی در اس 300 ماند!

یکی از دلایلش مدیریت غیر عادی پروژه اچ کیو 9 بود. اول قرار بود چینی ها یه موشک بومی بسازن که بعدا پای روس ها باز شد و باقی مطالب که خودتون می دونید. قبل از طراحی مجدد سامانه خیلی از زیر سیستم ها ساخته شده بودن ولی به طراحی جدید نمی خوردن. چین فرصت کافی برای مهندسی معکوس کامل موشک های اس-300 نداشت و یه سری از قسمت ها رو به طور بومی توسعه داد. مثلا سیستم های الکترونیکی اچ کیو 9 از چیپ های تجاری استفاده می کنن در حالی که نمونه های روسی آی سی های مخصوص خودشونو دارن که به کارایی سامانه خیلی کمک می کنه.

بنده عرض کردم باور براساس اس 300 پی است اما عرض نکردم که دقیقا همان است یا تغییری نکرده! آن بحث نظامیان روس و ............... هم خیالی بیش نیست! هیچ کارشناس نظامی خارجی امکان بازرسی سیستم های آن هم تغییر یافته ما را ندارد! آن هم برادران قابل اعتماد روس! ! !

گوبلز عزیز به احتمال خیلی خیلی خیلی خیلی زیاد ما هیچ گونه سیستم اس-300 از هیچ کشوری تهیه نکردیم. اس-300 کلاش نیست که بشه یواشکی به یه کشور دیگه بردش. به علاوه، اگر این سیستم رو داشتیم حتی برای تبلیغات و بازداری هم که شده نمایشش میدادیم. اس-300 پی کار زیادی برای دفاع از ما نمیتونه انجام بده بنابراین مخفی کردنش بی معنیه. اتفاقا نشون دادنش و ادعای این که از انواع پیشرفته تر اس-300 هست منطقی تره.
با باقی حرفتون کاملا موافقم.

بعد گفتین سامانه رعد بومی نیست لابد شما هم از اون دسته انسانهایی هستید که مدارکی دارید اما به خاطر مسائل اطلاعاتی نمیتونین رو کنید و بعد از چند سال که این موضوع ثابت میشه همه چیز رو کتمان میکنین من تو این چند سالی که در این انجمن بودم از این مسائل زیاد در اوایل دیدم کسانی که میگفتن ایران عرضه این کار ها رو نداره و هر چی داره از کره است اما حالا چی دیگه از این حرف ها زده نمیشه دیگه کسی نمیگه موشک هامون رو کره ای ها میسازند چون سجیل رو دیدن دیگه نمیگن دیگه کسی نمیگه که کره ای ها به ساخت ماهواره بر به ایرانی ها کمک کردن بلکه میگن این ایرانی ها هستند که به کره ای ها برای برتاب ماهواره کمک میکنن کافیه به اخبار مراجعه کنید

دوست عزیز. سامانه ی رعد یه جهش خیلی عظیم تو توانایی های ما بوده. مثل این می مونه که الان ترکیه یه دفعه جنگنده ی نسل 4.5 رونمایی کنه یا امارات تانک نشون بده یا عربستان خلال دندون تولید داخل معرفی کنه(شوخی). این جهش در دو حالت به دست میاد. یک این که مدت خیلی زیادی روی پروژه کار شده و صداش در نیومده. دو این حالت که قسمت بالایی از سیستم غیر بومیه. اگه رعد واقعا مهندسی معکوس و توسعه ی داخله یعنی از خیلی وقت پیش داشتیم روش کار می کردیم. اگه این طور باشه تمرکز ما روی سامانه های هاوک و شاهین و مرصاد و شلمچه بی معنی میشه. خصوصا این که 2 سال بعد از رونمایی از شلمچه رعد رونمایی شده. دلایل دیگه ای هم هست که جمعا نشون میدن به احتمال زیاد بخش خوبی از قطعات سامانه ی رعد وارداتی از کشورایی مثل بلاروس، اوکراین، چین و روسیه هست و به احتمال زیاد تو فرایند ساخت متخصصای این کشورا حضور دارن. در این صورت این سامانه همچین "بومی" نمیشه.

عرض کردم برای اینکه نمونه مهندسی معکوس شده دچار شکایت نشه باید تفاوتی داشته باشه! تغییراتی درش به وجود بیارند! این تناقض نیست! نه مثل موشک دهلاویه که با کورنت مو نمیزنه!

لزومی نداره. یه مثال خوب موشک توفان هست که نمونه های اولیش با تاو مو نمیزدن و شکایت آمریکایی ها هم به هیچ جایی نرسید. (دارم در مورد موشک ها صحبت می کنم نه پرتابگرشون.) به علاوه، حتی اگه تو دادگاه های بین المللی به نفع کشور کپی کار رای داده بشه لزومی نداره که کشور مبدأ سلاح دیگه سلاح هاشو به طرف مقابل بفروشه.

اگر کشوری سلاحی رو در اختیار داشته باشه و بخواهد از طریق مهندسی معکوس عینا نمونه ای بسازد دچار مشکل شکایت میشود! اگر بخواهد دچار این مشکل نشود باید تفاوت های قابل قبولی ایجاد کند و تغییراتی بدهد! خلاصه توضیحی قانع کننده داشته باشد!

اگه اون کشور حق خرید سلاح اصلا ندارشته باشه و صنایع دفاعیش تحریم شورای امنیت باشن و به قوانین بین المللی به اندازه شلغم هم اهمیت نده دچار مشکل نمیشه. در اصل اون نهادی دچار مشکل میشه که سلاح رو از ابتدا به این کشور فروخته چون تحریم ها رو نقض کرده.

[Sami 1993]

[External Link Removed for Guests]

گزارش مشرق از پیشنهاد جدید پدافندی روسیه
[External Link Removed for Guests]
تخصص اصلی گلادیاتور درگیری با موشک‌های بالستیک است اما تهدید اصلی پیش روی ایران، حملات کروزها و جنگنده‎ها از ارتفاع بسیار پائین است؛ جایی که در محدوده توان این سامانه نیست و در عین حال، سامانه باور 373 ایران نیز در مراحل مناسبی از طراحی و ساخت قرار دارد.

به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، چند سالی است که ماجرای سامانه دفاع هوایی موشکی «اس-300» در کشورمان بر سر زبان‎ها افتاده است. طبق اخبار موجود ایران در سال 2007 این سامانه را به کشور سازنده یعنی روسیه سفارش داده و به طور معمول هم می‎بایست چند وقتی صبر می‎کرد تا آنها را تحویل بگیرد اما در آستانه ارسال این سامانه‎ها به ایران برخی دلایل واضح و پنهان، مانع از اجرای این قرار داد شد.

در ادامه نیز رئیس جمهور وقت روسیه با بهانه قراردادن قطعنامه 1929 شورای امنیت سازمان ملل، قرارداد کشور خود با ایران را یکجانبه لغو کرد. پس از آن بود که ایران با طرح دعاوی حقوقی در دادگاهی بین المللی درخواست دریافت غرامت 4 میلیارد دلاری برای عدم اجرای قرارداد 800 میلیون دلاری خرید سامانه‎های اس-300 را مطرح کرد.

روس‎ها در ابتدا این حرکت را چندان جدی نگرفتند اما با روشن شدن اینکه شانس چندانی برای صدور رأی به نفع آنها وجود ندارد واکنش‎های خود را آغاز کردند. طبعاً پیشنهادهای سیاسی و ترساندن ایران از کاهش حمایت روسیه اولین حربه آنها بود که اتفاقات دیگری این اهرم فشار را از آنها گرفت.

چندی پیش هم پیشنهاد مضحک جایگزینی سامانه «تور-ام-1» به جای اس-300 مطرح شد که صرف نظر از موجود بودن این سامانه به تعداد زیاد در ایران اساساً رده عملکردی این دو سامانه بسیار متفاوت بوده و قابل مقایسه نیستند.

اما در روزهای گذشته خبری به نقل از یکی از روزنامه‎های روسی منتشر شد که محتوای آن درخواست روس‎ها برای پذیرش نوع دیگری از سامانه اس-300 با نام «اس-آ-23 گلادیاتور» به جای سفارش ایران در ازای پس گرفت شکایت بود. از این رو در گزارش پیش رو به معرفی سامانه گلادیاتور و مقایسه آن با دو نمونه از سامانه اس-300 می‎پردازیم.

به گزارش مشرق، کار روی سامانه اس-300 با هدف دفاع از تأسیسات ثابت، مراکز اقتصادی و فرماندهی در اواخر دهه 1960 در شوری سابق آغاز و در حدود 10 سال بعد نسل اول آن وارد خدمت شد. این سامانه دارای سه نوع اصلی است: «اس-300پی» به عنوان نوع اصلی پدافند زمینی، «اس-300اف» برای استقرار بر روی شناورهای دریایی و «اس-300وی» برای دفاع ضد موشک‎های بالستیک.

طراحی اس-300 نشان از ورود به فضای جدیدی از سامانه‎های سطح به هوا بود که بعدها ناتوانی مشخص شده از تسلیحات سطح به هوای روسی در جنگ الکترونیک در درگیری‎های نظامی مختلف در بهسازی آن و توسعه مدل‎های مطرح مانند پی-ام-یو نقش بسزایی داشت همانطور که نتایج رزمایش‎های ناتو با حضور این سامانه که در اختیار کشورهای اروپای شرقی بوده تأیید کننده قابلیت بالای آن در برابر اخلالگرهای هوا و سطح پایه است.

همچنین باید اشاره کرد ضعف‎های سامانه اصلی دوربرد روسیه یعنی «اس-200» نیز در شکل‎گیری اس-300 با رویکردها و نوآوری‎های خاص آن نقش مهمی داشته است از جمله بزرگی موشک سامانه فوق با حمل و نقل سخت، سوخت مایع بودن پیشران و دردسرهای آن، مانورپذیری کم، تعداد کم روی هر پرتابگر، نیازمندی بالا به تعمیر و نگهداری، زمان بارگذاری زیاد موشک روی پرتابگر، زمان آماده به کار کم و قابلیت‎های پائین در انهدام هواپیما و موشک کروز(در نمونه‎های اول اس-200).

به مرور نمونه‎های جدید سامانه اس-300 نیز ساخته شده و خصوصاً پس از فروپاشی شوروی سابق نمونه‎های دگرگون شده و کاملاً روزآمد آن برای صادرات ارائه شدند. نمونه‎های جدید این سامانه که مشتریان بیشتری دارند به رادارهای آرایه فازی و موشک‎های جدید مجهز بوده و قابلیت مقاومت بسیار بالا در شرایط جنگ الکترونیک دارند.

بنا بر اطلاعات موجود نمونه سفارش داده شده توسط کشورمان «اس-300پی-ام-یو-1» بوده است که قابلیت‎های مناسبی از جمله توان شناسایی اهداف در برد 300 کیلومتری، برد درگیری 5 تا 150 کیلومتر با اهداف بسته به نوع موشک مورد استفاده، امکان درگیری همزمان با 6 هدف در ارتفاع 10 متر تا 27هزار متر را دارد.

بنابر ادعای شرکت صادرات تسلیحات روسیه بر خلاف نسل‎های اول اس-300 این نمونه کاملاً متحرک بوده و در مدت کوتاه 5 دقیقه آماده به کار شده یا از حالت آماده به کار قابل جابجا کردن خواهد بود.


پرتابگر موشک در سامانه اس-300-پی-ام-یو-2

موشک اصلی این سامانه قابلیت درگیری با اهدافی تا سرعت 2800 متر بر ثانیه (بیش از 10هزار کیلومتر بر ساعت) را دارد که به معنی قابلیت انهدام هر هواپیمای جنگی و موشک کروز مافوق صوت ساخته شده و بسیاری از موشک‎های بالستیک تاکتیکی و میانبرد است.

موشک‎های مختلف اس-300پی-ام-یو-1و2 سرعت‎هایی در حدود 1700 تا 2000 متر بر ثانیه دارند که به معنی رسیدن به بیشینه برد در زمان متوسط 53 تا 97.5 ثانیه در بردهای مربوطه 90 تا 195 کیلومتر خواهد بود.

سامانه اس-300 می‎تواند به شبکه رادارهای روسی مانند «نبو»، «کاستا» و «گاما» از طریق سامانه کنترل و فرماندهی «پولیانا» متصل شود که بنابر اطلاعات منتشر شده برخی از این تجهیزات از جمله سامانه پولیانا در ایران موجود هستند.

مشخصات این دو نمونه از سامانه اس-300 به همراه دو نمونه در حال خدمت از نوع اس-300وی در جدول زیر ارائه شده است.



به گزارش مشرق، اولین نمونه از سامانه اس-300وی که از موشک‎های «9M82» معروف به «جاینت» و نوع کوچک‎تر «9M83» معروف به «گلادیاتور» برخوردار است در واقع اولین سامانه ضد موشک‎های بالستیک(ABM) نیز محسوب می‎شود.


موشک 9M83 سمت چپ و 9M82 سمت راست تصویر

نمونه بعدی این نوع با نام «اس-300وی-ام» نیز توسعه یافته که می‎تواند به کمک موشک‎های بهسازی شده از جمله‎ «9M83ME» با اهدافی تا 50 درصد سریعتر و 60 درصد سطح مقطع راداری(RCS) کمتر و موشک‎های بالستیک تا 2.27 برابر دوربردتر درگیر شود.

البته در هر دو نسل اس-300وی، قابلیت‎های موشک گلادیاتور از جاینت کمتر بوده و اطلاعات مندرج در جدول فوق برای این نوع از اس-300 بیشتر مربوط به موشک جاینت است.

بنابر اطلاعات منتشر شده، سامانه پیشنهادی روسیه به ایران به جای سفارش قبلی از نوع اس-300وی-ام است که هر چند در ظاهر برتری‎هایی بر نمونه مد نظر ایران دارد اما نگاهی دقیق‎تر به مشخصات آن گویای وجود نکات مبهمی است، خصوصاً با در نظر داشتن این نکته که ایران می‎توانست در همان سال 2007 سامانه‎ای از نوع اس-300وی-ام را سفارش دهد.


پرتابگر 4 تایی موشک گلادیاتور و دو تایی موشک جاینت در سامانه اس-300وی

نکته اول اینکه خانواده اس-300پی برای حفاظت از تأسیسات ثابت و مراکز فرماندهی توسعه یافته ولی اس-300وی گلادیاتور برای دفاع از صحنه عملیات زمینی. این تفاوت در هدف طراحی طبیعتاٌ در قابلیت‎های مدنظر و حاصل شده نیز تأثیر داشته است.

مثلا حجم حمله هوایی قابل دفع، میزان ماندگاری در طیف حملات مختلف و پایداری در برابر حملات الکترونیکی. هر چند بهسازی‎های بعدی، قابلیت‎های اس-300پی و اس-300وی را به هم نزدیک‎تر کرده اما هنوز تفاوت‎های مهمی در این دو نوع وجود دارد که در ادامه به آن اشاره می کنیم.

برای توضیح بیشتر باید گفت تحرک و پراکندگی نیروها در صحنه عملیات یکی از برتری‎های ذاتی دفاعی آنها است. از این رو توانمندی گلادیاتور می‎تواند برای این مأموریت کافی باشد اما ایران اس-300پی-ام-یو-1 را برای دفاع از تأسیسات ثابت و البته متمرکز خود می‎خواهد که از قضا توانمندی این نوع اس-300 برای این مأموریت بیشتر است. بنابراین امتناع از تحویل سامانه بهتر(در زمینه مربوطه) به معنی میل به عدم رساندن توانمندی دفاعی ایران به بیشینه ممکن است.

نکته دیگر اینکه برخی از توانمندی‎های گلادیاتور که با مطالب فوق هم بی‎ارتباط نیست دارای ابهامات اساسی است که مهمترین آنها مدت زمان عملکرد پیوسته سامانه بوده که به 48 ساعت محدود است. همانطور که می‎دانیم این ایراد مهم در سامانه اس-200 در اختیار ایران نیز وجود داشت که متخصصان کشور با تلاش فراوان چند ساله موفق به رفع آن و بهسازی کامل این سامانه شدند. این در حالی است که به نظر می‎رسد سامانه‎های سری پی-ام-یو دارای چنین نقصی نیستند.

مورد دیگر توانمندی بالاتر نمونه‎های پی-ام-یو در کشف و ردگیری تعداد بیشتری هدف نسبت به گلادیاتور است هرچند که پی-ام-یو-1 توانایی درگیری با تعداد کمتری هدف نسبت به آن دارد. هر چند ممکن است در عمل صدها هدف، کاملاً همزمان در یک حمله شرکت نکنند اما ایده‎آل، دستیابی به بهترین سامانه ممکن و اگر مقدور نشد سامانه پائین‎تر از آن است.

البته با گسترش کاربرد اهداف کاذب پروازی شاید سامانه‎هایی مانند اس-300 نیز به مرز اشباع توان ردگیری همزمان خود برسند که در اینصورت 40 هدفی که گلادیاتور کمتر از نمونه‎های پی-ام-یو ردگیری می‎کند مشکل ساز خواهد شد.


رادار کشف هدف 9-اس-15 با برد 250 کیلومتر

همچنین دقت داریم تخصص اصلی گلادیاتور درگیری با موشک های بالستیک است اما تهدید اصلی پیش روی ایران حملات موشک‎های کروز و جنگنده‎ها از ارتفاع بسیار پائین است جایی که در محدوده توان موشک‎های این سامانه نیست زیرا کمینه ارتفاع هدف قابل درگیری برای آن 25 متر است در حالی که نمونه‎های پی-ام-یو می‎توانند با اهدافی در ارتفاع پروازی 10 متری هم درگیر شوند. جالب اینکه ارتفاع پرواز موشک‎های کروز هم به طور معمول بین 10 تا 20 متر است.


پرتابگر موشک‎های گلادیاتور و جاینت

همچنین باید توجه داشت هر چند نسل بعدی اس-300وی-ام در آینده نزدیک به سازمان دفاع هوایی روسیه می‎پیوندد اما سامانه اس-400 که سلاح اصلی دفاع هوایی موشکی این کشور است از اس-300پی-ام-یو-2 به وجود آمده است نه خانواده اس-300وی.

به علاوه اصول طراحی بیان می‎کند دستیابی به سرعت و سقف پرواز بالاتر مستلزم صرف هزینه بیشتر است بنابراین به احتمال زیاد موشک‎های بزرگتر سامانه گلادیاتور از نمونه‎های پی-ام-یو کمی گران‎تر هم هستند که این موضوع هم هزینه انهدام هدف را افزایش می‎دهد. هرچند که بدون اطلاع دقیق از قیمت تمام شده این موشک‎ها برای هر خریدار نمی‎توان در این مورد قضاوت قطعی نمود.

همانطور که پیشتر نیز اشاره شد سامانه اس-300وی دارای سه نسل است. اطلاع دقیق و قطعی از اینکه کدامیک از آنها مورد پیشنهاد روسیه بوده بسیار مهم است خصوصاً اینکه در سامانه اس-300وی-ام، برد 200 کیلومتری درگیری مربوط به موشک جاینت است نه موشک گلادیاتور.


پرتابگر موشک در سامانه اس-300وی-ام

به گزارش مشرق، باید توجه داشت روسیه همین نوع سامانه را به کشورهای ترکیه و عربستان نیز پیشنهاد کرده است که می‎تواند به معنی عدم تمایل روس‎ها به تقویت ایران بیش از این دو کشور و القای نوعی افزایش متوازن در توان دفاعی این سه کشور باشد ضمن اینکه این سامانه قابلیت دفاع ضد بالستیک دو کشور عربستان و ترکیه را افزایش خواهد داد در موقعیتی که موشک‎های بالستیک ایران از نقاط قوت مهم توان نظامی آن به شمار می‎روند.

به علاوه می‎توان انتظار داشت نیروهای ناتو و آمریکا پس از ورود این سامانه‎ها به این دو کشور اجازه داشته باشند تمام اجزاء و داده‎های عملکردی و توان واقعی آن را بررسی و ارزیابی کنند که در اینصورت عملاً این سامانه مزیت عمده‎ای برای ایران تا زمان اجرای بهسازی‎های بومی روی آن نخواهد داشت.

ذکر این نکته نیز ضروری است که کشورمان ایران چند سالی است به طور جدی بر روی سامانه جایگزین اس-300 با نام «باور-373» کار کرده است که بنا بر اعلام مسئولان مربوط، توانمندی‎های آن قابل مقایسه و در برخی موارد برتر از نمونه خارجی است بنابراین در شرایط فعلی بین پذیرش پیشنهاد جدید روسیه و یا پافشاری(تا حد امکان) برای دریافت سامانه مد نظر باید انتخاب هوشمندانه‎ای صورت گیرد.

دست کم توجه به میزان توانمندی عملی قابل دستیابی توسط باور-373 در هر یک از مأموریت‎های ضد کروز و ضد بالستیک می‎تواند به انتخاب بین گلادیاتور (با توان ضد بالستیک بهتر) اگر توانمندی ضد کروز باور-373 برتر از آن یا کافی باشد یا نمونه‎های اس-300پی-ام-یو (با توانمندی ضد کروز بهتر) یاری کند.

همانطور که در اوائل دهه 1990 میلادی نیز روسیه ایران را بین دو راهی انتخاب خرید زیردریایی یا ناوچه موشک انداز قرار داد که نتیجه انتخاب زیردریایی، دست برتر ایران در میان نیروهای دریایی کشورهای همسایه است در حالی که انواع شناورهای نظامی کوچک و بزرگ زودتر از زیردریایی‎های همرده در کشورمان ساخته شده‎اند.

در پایان باید گفت به طور معمول عقد یک قرارداد جدید با روال عادی برای خرید سامانه جدید در سفر آتی رئیس جمهور به مسکو آنطور که در رسانه‎ها مطرح شده احتمالاً دریافت آن را به چندین ماه یا شاید سال دیگر مؤکول می‎کند در حالی که ظاهراً سامانه‎های مد نظر ایران تولید شده‎اند.

البته اگر بتوان روی تمایل روس‎ها به فرار از پرداخت غرامت سنگین 4 میلیارد دلاری و عدم تکرار بی‎تعهدی اخیر حساب کرد این مدت زمان تحمیلی اگر برای دریافت سامانه‎ای بهتر از سفارش قبلی ایران صرف شود مثلاً اس-300پی-ام-یو-2 ، قابل قبول‎تر خواهد بود.

در هر صورت امیدواریم میل به پایان دادن ماجرای اس-300 به اتخاذ تصمیم نادرست و عجولانه در این زمینه منجر نشود. البته اعلام جزئیات بیشتر و قانع کننده‎تر از باور-373 نیز می‎توانست به نرم‎تر شدن طرف خارجی کمک کند همانطور که پس از تحویل ناوشکن(ناو محافظ) جماران این موضوع به عینه اتفاق افتاد.

[ramin-am]

یک مسله اینجا همیشه بهش اشاره میشه و اونم این هست که ایران به یک سامانه ضد کروز / هواپیما نیاز داره نه بالستیک در حالی که با وجود تهدید عمده از این نوع ولی باز هم نمیشه تهدید بالستیک رو نادیده گرفت ،
ولی چرا ایران به یک سیستم تقریبا ثابت پدافندی علاقه نشون میده تا سیستمهای متحرک یا حتی سیستمهای دریا پایه ؟ تا از همون خطوط مقدم شروع به دفاع بشه نه از اطراف هدف ؟
نظر خود من این هست که ایران به دنبال سامانه ای با قابلیت درگیری با اهداف پنهانکار و با سطح مقطع راداری کم هست ، و دلیل اینتخاب سامانه ای تقریبا ثابت تکمیل لایه دفاعی نهایی حلقه دفاعی از تاسیسات حساس هست چون تهدیدات میدان نبرد در جنک احتمالی آینده برای ایران تهدیداتی هستن که اکثرا در ارتفاع پایین پرواز میکنند و سرعت زیر صوتی دارن که با استفاده از سامانه های دفاع هوایی کوتا/میانبرد مثل تور ام -1 تانگوشکا پانتیسر کوثر و شاهین قابل پوشش هستن و مشکل اصلی پدافند زمین پایه ایران نبود سامانه ای هست که بتونه با اهدافی با پنهانکاری بالا و بازه ارتفاع بسیار پایین تا بسیار بالا درگیر بشه .
یکی دیگر از ضعفهای ایران اینه که یک پدافند هواپایه قدرتمند به روز نداره . تامکت شاید روزی این نقص رو میتونست پوشش بده ولی امروز تامکت در وضعیت نا مخصی قرار داره و اگر بخواییم دوباره تامکت ها رو در نقش پدافند هواپایه استفاده کنیم باید به فکر به روز رسانی عمده برای این هواپیما باشیم . در ضمن یکی از لازمه های این سیستم داشتن یک شبکه ارتباطی و فرماندهی دقیق و پر قدرت با قابلیت ایمن و پرسرعت باشه تا تمام شبکه پدافندی بتونن از حالت نظارتی رادارهای زمینی و هوایی استفاده کنن و تنها خرید یک سامانه نمیتونه تضمین کنه که مثلا یک سامانه تخصصی زد کروز کاملا کاربردی هست .

[sokuteasemuni]

سلام

به نظر بنده سامانه ای که توسط روس ها حتی برای تولید به ترکیه پیشنهاد شده ارزش راهبردی برای ما نخواهد داشت در صورت امکان دستیابی به نمونه بهتر.
اما در غیر اینصورت اگر از طریق ونزوئلا(که همین سامانه رو داره) و سوریه نتونیم نگاه دقیقی به اس-300هاشون داشته باشیم(که به احتمال زیاد میتونیم) برای اینکه از فناوریش استفاده کنیم میتونه مفید باشه.
به نظرم ما در اولین تلاشمون که باور-373 باشه به حد توانایی های پی-ام-یو-1و2 یا اس-300وی-ام نخواهیم رسید مگر اینکه پروژه کش پیدا کنه که در اینصورت در زمان حال قابل اتکا نیست.

[mm1990]

البته درباره مدت زمان ساخت باور-373 باید این نکته را مدنظر قرار داد که به گفته فرمانده پدافند این پروژه از چند سال قبل از لغو رسمی قرارداد از جانب روسها ؛ بدستور رهبری عزیز کلید خورده است و اگر طبق وعده داده شده در سال 93 تست بشود حداقل 6-7 سال هست که این پروژه آغاز شده و درصورت مدیریت صحیح پروژه زمان نسبتا مناسبی است.

[MOHAMMAD_ASEMOONI]

سلام . s300 همتای پاتریوت هست . ضد هواپیما , موشک , پهباد , ماهواره در مدارهای پائین . امکان نداشت به ایران تحویل داده بشه .

[kayvan6079]

S-300V ... 9S467 Command Post


[External Link Removed for Guests]

[External Link Removed for Guests]


مقایسه ای بین S-300VM/Antey-2500 با پاتریوت PAC-2 و PAC-3


[External Link Removed for Guests]


و مقایسه محدوده پوشش S-300V با S-300VM/Antey-2500


[External Link Removed for Guests]

[pasha85]

ماجرای تحویل اس-۳۰۰ به ایران
همزمان با سفر احمدی نژاد به روسیه بحث درباره اختلافات موجود در زمینه پایند نبودن مسکو به توافقات دو جانبه یکی از محورهای رایزنی روسای جمهور ایران و روسیه خواهد بود.
به گزارش مشرق به نقل از فارس، همزمان با ادامه اختلاف بین تهران و مسکو درباره سامانه موشکی اس-300، اخیراً رسانه‌های روسیه‌ای خبر داده‌اند که مسکو سامانه ضد موشکی جدیدی با عنوان «آنتی -2500» که «اس-ای 23-گلادیاتور» نیز مشهور است، به ایران پیشنهاد کرده است.

این در شرایطی است که قرارداد تحویل سیستم‌های "اس-300" در اواخر سال 2007 میلادی امضا شد و قرار بود، روسیه پنج آتشبار از این سیستم های موشکی به ارزش حدود 800 میلیون دلار را به ایران تحویل دهد.

اما دیمیتری میدویدیف، رئیس جمهور روسیه در سپتامبرسال 2010 میلادی با صدور فرمانی تحت عنوان «تدابیر مربوط به اجرای قطعنامه شماره 1929 شورای امنیت سازمان ملل متحد»، تحویل سیستم های اس 300، تسلیحات زرهی و هواپیما، بالگرد و ناوهای جنگی به ایران را ممنوع کرد. در پی آن مسکو قرارداد تحویل سیستم های "اس-300" را در سپتامبر همان سال لغو کرد.

ایران نیز در واکنش به این اقدام از روسیه در دادگاه داوری بین‌‌المللی در سوئیس شکایت کرد.

توجه به این امر ضروری است که سامانه مذکور دارای ماهیتی تدافعی است و مقامات مسکو تا قبل از این به دفاعی بودن مسئله اذعان داشتند و حتی در حال حاضر با همین استدلال (دفاعی بودن سامانه اس-300) در حال تحویل این سامانه به سوریه هستند.

پس از به قدرت رسیدن ولادمیر پوتین در روسیه و با توجه به نگاه وی به غرب انتظار می‌رود که این پرونده به سوی حل و فصل پیش برود؛ در آستانه سفر محمد احمدی‌نژاد رئیس جمهور کشورمان به روسیه بحث درباره پرونده اس-300 دوباره در رسانه‌ها مطرح، گمانه‌زنی در این باره افزایش یافته است.

در همین زمینه «رجب صفروف» رئیس موسسه تحقیقاتی «ایران نو» در مسکو مقاله‌ای در سایت این مرکز منتشر کرد.

وی در این باره نوشته، «ماجرای اس-300 اکنون به بحثی ظریف در روسیه تبدیل شده است و پوتین بخاطر مسائل داخلی نمی‌تواند بگوید که رئیس جمهور قبلی «ندانم کاری»‌کرده و فرمان سال 2010 در عدم فروش اس - 300 را لغو کند.»

وی می‌افزاید: در این شرایط باید گزینه‌های دیگری را مدنظر قرار داد که پیشنهاد سامانه ضد موشکی آنتی-2500 یکی از این گزینه‌هاست.

این تحلیل‌گر روس مدعی است که این سامانه پیش از این به ونزوئلا فروخته شده و اکنون ترکیه و هند هم بی‌تمایل به خرید این سامانه موشکی نیستند.

این بهانه در حالی در فضای فعلی مطرح می‌شود که منابع آگاه بحث درباره توافقات تسلیحاتی تهران-مسکو یکی از محورهای رایزنی احمدی نژاد با پوتین می‌دانند و باید به انتظار نشست و دید که دو طرف چگونه از فضای فعلی در روابط دو جانبه عبور خواهند کرد.

بحث تاثیر گذاری که در این میان مطرح است، تنها یک قرارداد تسلیحاتی نیست بلکه فضای بی اعتمادی ناشی از پابند نبودن مسکو به توافقات دو جانبه در سایه فشار برخی کشورهای عربی و صیهونیست‌هاست.

این درحالی است که روسیه و ایران در موارد مهمی در منطقه منافعی مشترک دارند که پرونده روسیه، مقابله با گسترش ناتو، حضور نظامی آمریکا در منطقه به ویژه اورآسیا در کنار روابط تاریخی، فرهنگی و اقتصادی دو کشور از آن جمله است.

[shahab313]

به گزارش مشرق به نقل از ایرنا، انتظار مي رود پوتين براي ديدار حضوري با حسن روحاني، رييس جمهوري منتخب ايران روز ۱۲ ماه اوت (۲۵ مرداد) به تهران سفر كند.

قرار است روساي جمهوري دو كشور در مورد پاره اي از مسائل سياسي و اقتصادي از برنامه هسته اي ايران تا مشاركت روسيه در توسعه نيروگاه بوشهر رايزني كنند.

به گفته مقام هاي مطلع صنايع دفاع هوايي روسيه به ايران پيشنهاد داده موشك هاي اس وي ام ۳۰۰ را خريداري كند. اين موشك در واقع بسيار شبيه به موشك هاي دوربرد زمين به هوا اس ۳۰۰ است.

موشك هاي اس ۳۰۰ براي نيروهاي دفاع هوايي اتحاد جماهير شوروي برنامه ريزي و توليد شد بودند، اما نيروي زميني كه شاخه جداگانه اي از ارتش بودند مي خواستند يك سامانه طراحي شده براي رفع نيازهاي خود را داشته باشند. موشك هاي اس وي ام ۳۰۰ بر اساس دستور آنها توسعه و توليد سپس به موشك هاي اس ۳۰۰ توسعه يافت.

روزنامه روسي كامرسانت براي اولين بار ماه گذشته گزارش داد مسكو احتمالا پيشنهاد خريد موشك هاي اس وي ام ۳۰۰ را به ايران مي دهد.

سامانه دفاع هوايي اس وي ام ۳۰۰ توانايي هدف قراردادن اهداف هوايي در حال حركت با سرعت بالاي ۴۵۰۰ كيلومتر در ساعت را دارد همچنين مي تواند تا ۲۴ فروند هواپيما و ۱۶ موشك بالستيك را همزمان رديابي كرده و به آنها حمله كند. برد اين سامانه براي هواپيماها تا حدود ۲۰۰ كيلومتر و براي موشك هاي بالستيك تا ۴۰ كيلومتر است.

روسيه تا كنون دو سامانه اس وي ام ۳۰۰ را به ونزوئلا در ماه آوريل سال جاري ميلادي (اسفند/فروردين) فروخته است كه اولين قرارداد فروش اين سخت افزار نظامي به شمار مي آيد. تركيه و هند نيز از جمله خريداران بعدي احتمالي آن هستند.

[shafagh]

برد اين سامانه براي هواپيماها تا حدود ۲۰۰ كيلومتر و براي موشك هاي بالستيك تا ۴۰ كيلومتر است.

دلیل این تفاوت برد چیست ؟ یعنی اگر این نوع موشک تا 200 کیلومتر قدرت رهگیری و اصابت به هواپیما را دارد چطور برای موشک های بالستیک فقط 40 کیلومتر کارایی دارد ؟

[ukiocsmohot]

برد اين سامانه براي هواپيماها تا حدود ۲۰۰ كيلومتر و براي موشك هاي بالستيك تا ۴۰ كيلومتر است.

دلیل این تفاوت برد چیست ؟ یعنی اگر این نوع موشک تا 200 کیلومتر قدرت رهگیری و اصابت به هواپیما را دارد چطور برای موشک های بالستیک فقط 40 کیلومتر کارایی دارد ؟

بدلیل سرعت بسیار بالاتر
سرعت بالستیک تقریبا بیشتر از 8 برابر کروزه.

توپ تو زمین روسیه است.
اگه 400 رو دادن دستشون درد نکنه، فعلا که ظاهرا اوضاع آرومه بهتره پولش رو بگیریم توی پایه (باور و سیمرغ و...) هزینه کنیم. الان 2 سال عقب می افتیم ولی 4-5 سال دیگه، 10-15 سال جلوتریم.
پولمو بدین من برممممممممم