توانایی جدید برای زیردریایی های ایران

[mm1990]

به گزارش مشرق به نقل از باشگاه خبرنگاران، "رضا مظفرنیا" رئیس دانشگاه صنعتی مالک‌اشتر وزارت دفاع در پاسخ به این سوال که زیردریایی کلاس غدیر دارای چه ويژگی‌هايی است، اظهار داشت: برنامه توسعه سامانه‌های زیرسطحی از جمله برنامه‌های دراز‌مدت وزارت دفاع است که از واحدهای کوچک آغاز شده و ادامه خواهد يافت.

وی افزود: این زیردریایی‌ها در فواصل زمانی مختلف ساخته و افتتاح خواهد شد.

مظفرنیا ادامه داد: در گذشته زیردریایی‌های غدیر با تناژ محدودتر ساخته شده و هم اکنون هم توسط سازمان صنایع دریایی وزارت تولید می شود و در یک یگان زیرسطحی نیروی دریایی قرار می گیرد.

وی تصريح کرد: در دانشگاه امام خمینی نوشهر دانشجویان برای عملیات زیردریایی‌ها در مقطع لیسانس و کارشناسی‌ارشد آموزش‌های لازم را می‌بینند که در آينده از آنها استفاده خواهد شد.

رئیس دانشگاه صنعتی مالک‌اشتر گفت: بعد از آن زیردریایی بزرگتر با تناژهای سنگین‌تر در برنامه قرار خواهد گرفت و در سازمان صنایع دریایی مدت زیادی است برای طراحی‌های مختلف در ساخت بدنه و تجهیزاتش ساخته شده است. آن‌ها به طور جداگانه در جنوب کشور ساخته می‌شود، ولی زمان آن هنوز مشخص نیست.

مظفرنیا گفت: دانشگاه صنعتی مالک اشتر در حال ساخت سامانه جدید "سیستم مستقل از هوا" برای زیرسطحی‌ها است که تا یکی دو سال آینده آماده می‌شود؛ با استفاده از اين سامانه می‌توان بدون نیاز به اینکه زیردریایی به سطح آب بیاید و هواگیری کند مدت‌های مدیدی زیر آب بماند.

وی در پايان خاطرنشان کرد: امکان حضور متداوم یکی دو هفته‌ای در زیر آب برای یک زیرسطحی می‌تواند یک شگفتی برای طراحی عملیاتی فرماندهان به ارمغان بیاورد

[mm1990]

با عرض سلام؛ دوستان کسی اطلاع داره سیستم مستقل از هوا چی هست و چگونه کار میکنه؟؟؟ چندوقت قبل یک مستندی راجع به زیردریاییهای اتمی پخش میشد که در آن برنامه گفته شد که این زیردریاییها مجهز به سیستمی هستند که با الکتریسیته آب را به اکسیژن و هیدروژن تجزیه میکند و اکسیژن موردنیاز زیردریایی را تولید میکند آیا سیستم مستقل از هوا یه همچین سیستمی هست؟

[Arash27]

خیر پیشرانه ی مستقل از هوا یا AIP مختص زیردریایی های دیزلی هست که در اون با استفاده از موتورهایی موسوم به موتور استرلینگ یا چرخه ی استرلینگ زیر دریایی میتونه دو تا سه هفته زیر آب بمونه . زیر آب موندن به معنی حرکت زیر آب نه فقط تهیه ی اکسیژن و آب مورد نیاز خدمه چون اینها توسط خود زیردریایی حمل میشند یا زیردریایی میتونه وقتی به سطح میاد اونها رو تامین کنه. زیردریایی های اتمی فقط به موتور هسته ای مجهز هستند و با استفاده از برق تولید شده توسط راکتور برق دستگاه های آب شیرین کن خودشون رو تامین میکنند. همچنین با استفاده از همین برق آب رو الکترولیز و تجزیه می کنند. در کل مدت زیر آب موندن یک زیردریایی اتمی به مقدار غذای حمل شده توسط اون بستگی داره. اما یک زیردریایی دیزلی برای حرکت از دو نوع پیشرانه یکی دیزل و یکی الکتریکی استفاده میکنه. از موتور دیزل برای حرکت روی آب و از موتور الکتریکی در زیر آب. در گزشته برق این موتورها توسط باتری تامین می شد و تقریبا همه ی زیردریایی های عملیاتی جهان از جنگ جهانی تا همین اواخر ( مثل زیردریایی کیلو ) به باتری و سوخت دیزل مجهز بودن. البته طرح های تحقیقاتی برای افزایش پایداری زیردریایی در زیر آب اجرا شدن که بعضا به طور عملیاتی هم به تولید رسیدن ولی اینها اغلب بسیار خطرناک بودن و کارشون خیلی ادامه پیدا نکرد.
یک زیردریایی مدرن دیزل الکتریک امروزی به سه نوع سوخت مجهزه: سوخت دیزل یا همون گازوئیل ، باتری و پیشرانه ی مستقل از هوا. این نوع پیشرانه در نسل جدید زیردریایی ها به کار میره. زیردریایی رده ی گاتلند ساخت سوئد حدود 2 هفته و زیردریایی های آلمانی تایپ 212 (اگه اسمشو اشتباه نکنم) تا سه هفته زیر آب می مونن. سرعت ای زیردریایی ها با باتری در زیر آب حول و حوش 20 گره و با پیشرانه ی AIP یه چیزی بین 5 تا 10 گره است.
البته نقش زیردریایی های اتمی و دیزل الکتریک کاملا جداست و با وجودی که زیردریایی های بیش از 6000 تنی آستیوت با پیشرانه ی اتمی و زیردریایی های 1200 تنی گاتلند هر دو به در نقش هجومی به کار میرند ولی کاملا متفاوت هستند. اولی برای عملیات در اقیانوسهای دوردست و حتی حمل و پرتاب موشک های تاماهاوک با سرجنگی هسته ای و اسکورت ناوهای هواپیمابر در اقیانوس به کار میره و دومی نهایتا برای عملیات در دو سه هزار کیلومتری پایگاه خودش. بنابراین مقایسه ی زیردریایی های اتمی و دیزل الکتریک غیر منطقی و تقریبا بی فایده است.