قرارداد مربوط به طراحی کلی بمب افکن نسل جدید "پاک دا" میان دولت روسیه و کمپانی صنایع هوایی "توپولوف" در سال 2013 میلادی به امضا رسید. آقای "اندری باگینسکی" رئیس دپارتمان صنایع هوایی در وزارت صنعت و تجارت روسیه، در این رابطه می گوید:
"بر اساس برنامه ریزی های انجام شده، این بمب افکن ها در سالهای 2016 الی 2025 میلادی برای خدمت در ارتش روسیه مورد استفاده قرار خواهند گرفت."
روسیه در نظر دارد تا خرید انبوه این بمب افکن ها را در 10 الی 11 سال آتی آغاز کند. این زمان با زمانبدی اجرای پروژه های بمب افکن های آمریکایی مدل " Lancer B-1B " و بمب افکن های استراتژیکی سنگین ضدرادار "B-2 Spirit " همزمان خواهد بود. آنچه که به نظر می رسد این است که هواپیمای بمب افکن جدید روسیه از بسیاری از لحاظ مشابه با مدل آمریکایی "B-2 " باشد ولی با سرعتی پایین تر از سرعت صوت و خاصیت رادارگریزی، در سطح بالاتری تولید شود.
اگر در طراحی هواپیمای جدید، به طور عمده از روی مدل آمریکایی کپی برداری شود، بر سرعت پروژه ی طراحی و ساخت افزوده می شود و ریسک تاخیرات را کاهش می دهد. ولی از جهت دیگر، این مسئله می تواند با ریسک های بزرگی همراه باشد. لازم به ذکر است که بمب افکن های استراتژکی، ساختارهای بسیار پیچیده و گران قیمتی دارند و ساخت این نوع بمب افکن ها هم در ایالات متحده و هم در اتحاد جماهیر شوروی، بارها با شکست و رسوایی های متعددی رو به رو شده است.
گذشته از پیچیدگی و ریسک های فنی در ساختار این بمب افکن، بحث امکان و عملی بودن انجام تولید انبوه آن بوجود می آید. هدف اصلی از ساخت بمب افکن های استراتژیکی جدید، وجود پلتفورم برای پرتاب موشک های میان برد کروز می باشد. چنین موشک هایی می توانند بدون نیاز ورود هواپیما به حریم هوایی دشمن شلیک شوند. جدیدترین موشک های کروز روسیه "KH-101 " بردی بیش از 5500 کیلومتر را دارا هستند. به همین دلیل هواپیماهایی که برای حمل چنین موشک های درنظر گرفته می شوند باید از نکات مهمی همچون توان طولانی مدت پرواز، وجود سامانه های موثر شلیک، تجهیزات پیشرفته ی مخابراتی و ناوبری و همچنین توان حمل بالا، برخوردار باشند.
در روسیه، هواپیماهایی همچون "Tu-95MS " که در دهه ی 1980 میلادی طراحی و تولید رسیده اند، از تمامی خواص فوق برخوردار بوده و با کمی تغییرات و مدرنیزه سازی همچنان خواهند توانست تا ده ها سال مورد استفاده قرار گیرند. به احتمال فراوان، روسیه قصد دارد بمب افکنی طراحی کند که برد آن به میزانی باشد که بتواند درگیری های خارج از منطقه را نیز کنترل کند. چنین بمب افکنی خواهد توانست با بمب ها و موشک های هدایت شونده ی قدرتمند، براحتی تاسیسات حساس و نقاط مهم نظامی را نابود کرده و اهداف در حرکت همچون کشتی ها را نیز مورد اصابت قرار دهد.
فعالیت های مربوط به ساخت بمب افکن های دوربرد و ضد رادار نسل جدید در چین نیز دیده شده است. اگر روسیه تا سالهای آتی نتواند به بمب افکن دلخواه خود دست یابد کماکان می تواند از هواپیماهای "TU-95 " و "TU-160 " برای این اهداف استفاده کند. ولی کشور چین، چنین امکانی را ندارد و حتی بمب افکن های جدید "H-K6 " نیز نمی توانند قاره ی آمریکا را مورد هدف قرار داده و همچنین امکان سوختگیری در هوا را نیز ندارند.
بر اساس اطلاعات دریافتی و منتشر شده، روسیه و چنین در گذشته، واگزاری بمب افکن های "TU-22M3 " را مورد بحث قرار دارند ولی موفق به تطبیق و هماهنگ سازی مواضع خود نشدند. اکنون هنگامی که هر دو طرف فعالیت های خود را برای انجام پروژه های سنگین و پرهزینه آغاز کرده اند، همکاری و پیشبرد هماهنگی شرایط خواهد توانست سوءتفاهم و مشکلات پیشین را حل و فصل کند. همکاری تنگاتنگ برای ساخت چنین پروژه های حساسی همچون بمب افکن های استراتژیکی خواهد توانست اعتماد دوجانبه میان دوکشور را تحکیم کرده و از صرف هزینه ها تا میزان بالایی بکاهد.