کمپین درخواست آموزش نظامی مؤثر و مستمر

[مدافعان حرم]

[FONT=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]به دلیل تهدیدات مستمری که منافع ملی کشور ما رو تهدید میکنه این موضوع به فکرم رسید . البته این موضوع یکی از دغدغه های من بوده و هست. در جنگ 33 روزه و کلا در خصوص عملیاتهای حزب الله لبنان این موضوع به شدت نمود پیدا میکنه که (بعد از خواست خدا) دست برتر در عملیات های حزب الله به دلیل حرفه ای بودن نیروهای حزب الله است . با توجه به اینکه هر کشوری نیاز به یک قدرت بازدارنده قوی داره ، و با توجه به اینکه سلاح های کشتار جمعی در سیاست اسلامی ما جایی نداره ، داشتن نیروی نظامی ورزیده در سطح وسیع میتونه یک قدرت بازدارنده خوب برای ما باشه. دوستانی که سربازی رفتن اطلاع دارن که بحث آموزش مستمر و موثر در خیلی جاها جدی گرفته نمیشه . من خواهش میکنم دوستان به این ندای بنده پاسخ مثبت بدن و در این جا از مسئولین مربوطه درخواست کنیم که برای همه نیروها یا حداقل برای نیروهای رسمی ، آموزشهای مستمر و موثر بذارن تا همه نیروها مثل یک نیروی حرفه ای و ویژه بتونن عمل کنن. این آموزشها لزوما اجرای مانورهای پر هزینه نیست . از انواع کلاسهای تحلیلی و تاکتیکی ، کلاسهای ورزشی و آمادگی جسمانی تا آموزشهای مستمر به وسیله سیمولیتورها و حتی شبیه سازهای مجازی و همچنین ایران شناسی در زمینه های جغرافیا و قابلیت های هر منطقه از ایران و ... می تواند باشد. نهایتا به این نکته اشاره میکنم که با ندیده گرفتن تهدیدها ، تهدید ها از بین نمیرود و غفلت از وظایف به هیچ عنوان پذیرفته نیست.


[External Link Removed for Guests]
 

[مدافعان حرم]

خطبه ای از نهج البلاغه :

(هنگاميكه نعمان ابن بشير بامر معاويه با دو هزار نفر براى ترساندن مردم عراق از شام حركت كرد، چون به عين التّمر نزديك كوفه رسيد مالك ابن كعب از حبىّ كه از جانب حضرت و حكومت آنجا را داشت و بيش از صد نفر با او نبود آن جناب را از اين واقعه خبر داد، حضرت بر منبر تشريف برده پس از اداى حمد و ثناى الهىّ فرمود: خدا شما را هدايت كند، نعمان ابن بشير با گروهى از مردم شام كه بسيار نيستند نزديك مالك ابن كعب كه برادر شما است فرود آمده اند، مهيّا شويد برويد و برادر خود را كمك دهيد، شايد بسبب شما خداوند جمعى از كفّار را نابود نمايد، چون مردم در رفتن بكمك مالك ابن كعب اهمال نمودند حضرت رؤساى ايشان را دعوت كرده امر به رفتن نمود، قريب سيصد نفر گرد آمده بقيّه خوددارى كردند، پس آن بزرگوار غمگين برخاسته فرمود):

به كسانى گرفتار شده ام كه چون ايشان را امر مى نمايم پيروى نمى كنند و آنها را مى خوانم جواب نمى دهند، اى بى پدرها ! براى نصرت و يارى پروردگار خود منتظر چه هستيد (سبب سستى در كار و نرفتن بسوى جهاد در راه خدا چيست) ! آيا نيست دينى كه شما را گرد آورد (تا براى بدست آوردن سعادت دنيا و آخرت يكديگر را كمك نمائيد) ؟و آيا نيست حميّت و غيرتى كه شما را (براى دفع دشمن) تكان بدهد (براى حمايت از دين و اهل آن) ؟در ميان شما ايستاده فرياد كنان يارى و همراهى مى طلبم ، سخن مرا گوش نمى دهيد و فرمانم را پيروى نمیكنيد تا اينكه (بر اثر نافرمانى و مخالفت با من) پيش آمدهاى بد هويدا گردد (دشمن بر جان و مال و ايمان شما تسلّط پيدا نمايد) ! به توسّط شما خونخواهى نمى توان نمود (با شما مقاومت با دشمن ممكن نيست) و به همراهى شما مقصودى (در امر دين و دنيا) حاصل نمى شود، شما را براى يارى برادرانتان دعوت كردم، ناله كرديد (آخ و واى گفتيد) مانند ناله شتر هنگامى كه نافش درد ميكند، و (در رفتن بكار زار و يارى برادرانتان) مانند (راه رفتن) شتر بيمارى كه پشتش زخم است سستى كرديد، و سپاه كمى از شما هم كه بسوى من آمد نگران و ناتوانند ! مانند اينكه ايشان بسوى مرگ فرستاده ميشوند و آنان مرگ را در مقابل خود مى بينند.

[مدافعان حرم]

از سخنان آن حضرت عليه السّلام است در نكوهش اصحابش (كه براى جنگ با اهل شام يعنى معاويه و لشگرش خود را آماده نمى ساختند).
تا چند با شما (براى حاضر نشدن براى جهاد در راه خدا) مماشات كنم، چنانكه با شترهاى جوانى كه سنگينى بار كوهان آنها را كوبيده مماشات كنند (شما هم چون بهائم بى خرديد به اين جهت شكيبائى نداشته زير بار سختيهاى جنگ نرفته از دشمن جلوگيرى نمى نمائيد) و چنانكه با جامه هاى كهنه كه پى در پى دريده شده هر بار كه از سمتى بدوزند از طرف ديگر پاره مى گردد، مدارا مى نمايند (شما را از هر جانبى گرد آورده براى جنگ آماده مى نمايم پراكنده مى گرديد) ! هر گاه گروهى از لشگر اهل شام بشما نزديك شوند هر مرد شما (از ترس) در خانه خود را بسته در گوشه اى پنهان شود ! مانند پنهان شدن سوسمار و كفتار در لانه خود (كه به اندك آوازى در خانه خود پنهان گردند، (پس) سوگند بخدا ذليل و خوار است كسيكه شما او را (در جلوگيرى از دشمن، يا در كارزار) يارى كنيد (زيرا مردى با خرد و دلير نيستيد) و كسيكه با يارى شما (بسوى دشمن) تير اندازد (و بخواهد پيشروى او را مانع گردد) با تير سر شكسته بى پيكان تير انداخته (چنانكه از چنين تيرى بهره اى نيست از شما هم براى دفع دشمن و شكست او در كارزار سودى برده نمى شود) سوگند بخدا شما در ميان خانه ها بسياريد و در زير بيرقها كم (تا در خانه هاى خود هستيد گرد هم آمده لاف زده گزاف مى گوئيد، ولى براى جنگيدن با دشمن حاضر نمى شويد)
و من آنچه را كه شما را اصلاح نمايد (براى جنگ با دشمن آماده سازد) و كجى شما را راست گرداند (فرمانبردار كند) مى دانم (مى توانم مانند ستمكاران براى پيشرفت مقاصد خود بعضى از شما را كشته يا زندانى نمايم تا ديگران عبرت گرفته از ترس مرا اطاعت نمايند) و ليكن سوگند بخدا اصلاح شما را با افساد و تباه ساختن خود جايز نمى بينم (زيرا اصلاح باين نحو سبب گرفتارى من است بعذاب الهىّ و باين امر راضى نيستم)
خداوند روى شما را خوار گرداند (شما چون لياقت قبول نصيحت و پند مرا نداريد بعذاب گرفتار شويد) و حظّ و بهره هاى شما را ناقابل نمايد (در دنيا بد بخت شويد، چنانكه در آخرت هم بد بخت خواهيد بود، زيرا) حقّ را نمیشناسيد (از احكام الهيّه پيروى نمى كنيد) چنانكه با باطل آشنا هستيد (از آن پيروى مى نماييد) و در صدد ابطال باطل نيستيد، چنانكه حقّ و حقيقت را باطل مى كنيد (براه حقّ قدم ننهاده همواره در راه باطل سير مى نماييد).

[مدافعان حرم]

اما بعد. جهاد درى است از درهاى بهشت كه خداوند بر روى بندگان خاص خود گشوده است . جهاد جامه پرهيزگارى و جوشن استوار خدايى و سپر ستبر اوست . هر كه آن را ناخوش دارد و از آن رخ برتابد، خداوند جامه خوارى و زبونى بر او پوشاند و محنت و بلايش در ميان گيرد و دلش را در پرده دارد و به كيفر آنكه از جهاد تن زده است از حق دور افتد و كارش به مذلت كشد و از عدالت بى بهره ماند.
شب و روز، در نهان و آشكارا، شما را به نبرد با اين قوم فرا خواندم و گفتم كه پيش از آنكه سپاه بر سرتان كشند، بر آنها بتازيد. به خدا سوگند، به هيچ قومى در خانه هايشان تاخت نياوردند مگر آنكه زبون خصم گشتند. شما نيز آن قدر از كارزار سر بر تافتيد و كار را به گردن يكديگر انداختيد و يكديگر را نصرت نداديد، تا هر چه داشتيد به باد يغما رفت و سرزمينتان جولانگاه دشمنانتان گرديد.
و اكنون ، اين مرد غامدى است ، كه با سپاه خود به شهر انبار درآمده است و حسّان بن حسّان البكرى را كشته است و مرزدارانتان را رانده است و كار را به آنجا رسانيده اند كه شنيده ام كه يكى از آنها بر زن مسلمانى داخل شده و ديگرى ، بر زنى از اهل ذمّه و، خلخال و دستبند و گردنبند و گوشواره اش را ربوده است . و آن زن جز آنكه انّا لله ... گويد و از او ترحم جويد چاره اى نداشته است . آنها پيروزمندانه ، با غنايم ، بى آنكه زخمى بردارند، يا قطره اى از خونشان ريخته شود، بازگشته اند. اگر مرد مسلمانى پس از اين رسوايى از اندوه بميرد، نه تنها نبايد ملامتش ‍ كرد بلكه مرگ را سزاوارتر است . اى شگفتا، به خدا سوگند، كه همدست بودن اين قوم با يكديگر با آنكه بر باطل اند و جدايى شما از يكديگر با آنكه بر حقيد دل را مى ميراند و اندوه را بر آدمى چيره مى سازد.
وقتى مى نگرم كه شما را آماج تاخت و تاز خود قرار مى دهند و از جاى نمى جنبيد، بر شما مى تازند و شما براى پيكار دست فرا نمى كنيد، مى گويم كه اى قباحت و ذلت نصيبتان باد ! خدا را معصيت مى كنند و شما بدان خشنوديد. چون در گرماى تابستان به كارزارتان فراخوانم ، مى گوييد كه در اين گرماى سخت چه جاى نبرد است ؟ مهلتمان ده تا گرما فروكش كند و، چون در سرماى زمستان به كارزارتان فراخوانم ، مى گوييد كه در اين سوز سرما، چه جاى نبرد است؟ مهلتمان ده تا سوز سرما بشكند. اين همه كه از سرما و گرما مى گريزيد به خدا قسم از شمشير گريزانتريد.
اى مرد نمایان نامرد ! با عقل كودكان و خرد زنان به حجله آرميده اید ، كاش نه شما را ديده بودم و نه مى شناختمتان . اين آشنايى براى من ، به خدا سوگند، جز پشيمانى و اندوه هيچ ثمره اى نداشت . مرگ بر شما باد كه دلم را مالامال خون گردانيديد و سينه ام را از خشم آكنده ساختيد و جام زندگيم را از شرنگ غم لبريز كرديد و با نافرمانيهاى خود انديشه ام را تباه ساختيد. تا آنجا كه قريش گفتند:
پسر ابوطالب مردى دلير است ولى از آيين لشكركشى و فنون نبرد آگاه نيست خدا پدرشان را بيامرزد! آيا در ميان رزم آوران ، رزمديده تر از من مى شناسند؟ يا كسى را كه پيش از من قدم به ميدان جنگ نهاده باشد؟ وقتى كه من به آوردگاه مى رفتم ، هنوز به بيست سالگى نرسيده بودم و حال آنكه ، اكنون از شصت سالگى برگذشته ام .
آرى ، كسى را كه از او فرمان نمى برند چه راءى و انديشه اى تواند بود؟

[مدافعان حرم]

مردم كوفه چرا شما را پيكرهاى بى روح، و روح‏هاى بدون جسد مى‏ نگرم چرا شما را عبادت كنندگانى بدون صلاحيّت، و بازرگانانى بدون سود و تجارت، و بيدارانى خفته، و حاضرانى غايب از صحنه، بينندگانى نابينا، شنوندگانى كر، و سخن گويانى لال، مشاهده مى ‏كنم پرچم گمراهى بر پايه‏ هاى خود بر افراشته شده و طرفداران آن فراوان گشته شما را با پيمانه خود مى ‏سنجند و سركوب مى ‏كنند، پرچمدارشان (معاويه)، از ملّت اسلام خارج و بر راه گمراهى ايستاده است.
پس آن روز كه بر شما دست يابند جز تعداد كمى از شما باقى نگذارند، چونان باقى مانده غذايى اندك در ته ديگ يا دانه‏ هاى غذاى چسبيده در اطراف ظرف شما را مانند پوست‏ هاى چرمى به هم پيچانده مى ‏فشارند، و همانند خرمن شما را به شدّت مى‏ كوبند، و چونان پرنده‏اى كه دانه ‏هاى درشت را از لاغر جدا كند، اين گمراهان، مؤمنان را از ميان شما جدا ساخته نابود مى‏ كنند.
با توجّه به اين همه خطرات، روشهاى گمراه كننده شما را به كجا مى‏ كشاند تاريكى ‏ها و ظلمت ها، تا كى شما را متحيّر مى‏ سازد
دروغ پردازي ها تا چه زمانى شما را مى‏ فريبد از كجا دشمن در شما نفوذ كرده به اينجا آورده و به كجا باز مى ‏گرداند آگاه باشيد كه هر سر آمدى را پرونده ‏اى، و هر غيبتى را بازگشت دو باره ‏اى است. مردم به سخن عالم خداشناس خود گوش فرا دهيد، دل‏هاى خود را در پيشگاه او حاضر كنيد، و با فريادهاى او بيدار شويد رهبر جامعه بايد با مردم به راستى سخن گويد و پراكندگى مردم را به وحدت تبديل، و انديشه خود را براى پذيرفتن حق آماده گرداند. پيشواى شما چنان واقعيّت‏ ها را براى شما شكافت چونان شكافتن مهره‏ هاى ظريف، و حقيقت را از باطل چون شيره درختى كه از بدنه آن خارج شود، بيرون كشيد.
پس در آن هنگام كه امويان بر شما تسلط يابند، باطل بر جاى خود استوار شود، و جهل و نادانى بر مركب‏ها سوار، و طاغوت زمان عظمت يافته، و دعوت كنندگان به حق اندك و بى مشترى خواهند شد. روزگار چونان درنده خطرناكى حمله‏ ور شده، و باطل پس از مدّت‏ها سكوت، نعره مى ‏كشد، مردم در شكستن قوانين خدا دست در دست هم مى ‏گذارند، و در جدا شدن از دين متّحد مى‏ گردند، و در دروغ پردازى با هم دوست و در راستگويى دشمن يكديگرند. و چون چنين روزگارى مى‏ رسد، فرزند با پدر دشمنى ورزد، و باران خنك كننده، گرمى و سوزش آورد، پست فطرتان همه جا را پر مى‏ كنند، نيكان و بزرگواران كمياب مى‏ شوند، مردم آن روزگار چون گرگان، و پادشاهان چون درندگان، تهي دستان طعمه آنان، و مستمندان چونان مردگان خواهند بود، راستى از ميانشان رخت بر مى‏ بندد، و دروغ فراوان مى ‏شود. با زبان تظاهر به دوستى دارند اما در دل دشمن هستند، به گناه افتخار مى ‏كنند، و از پاكدامنى به شگفت مى ‏آيند، و اسلام را چون پوستينى واژگونه مى‏ پوشند.

[مدافعان حرم]

قسمتی از خطبه 192 نهج البلاغه

علل نكوهش و سقوط كوفيان

و قال علیه السلام :


... آگاه باشيد كه شما هم اكنون دست از رشته اطاعت كشيديد، و با زنده كردن ارزش‏ هاى جاهليّت، دژ محكم الهى را در هم شكستيد، در حالى كه خداوند بر اين امّت اسلامى بر «وحدت و برادرى» منّت گذارده بود، كه در سايه آن زندگى كنند، نعمتى بود كه هيچ ارزشى نمى ‏توان همانند آن تصوّر كرد، زيرا از هر ارزشى گران قدرتر، و از هر كرامتى والاتر بود. بدانيد كه پس از هجرت، دوباره چونان اعراب باديه نشين شده‏ايد، و پس از وحدت و برادرى به احزاب گوناگون تبديل گشته‏ ايد، از اسلام تنها نام آن، و از ايمان جز نشانى را نمى ‏شناسيد شعار مى‏ دهيد: آتش آرى، ننگ هرگز گويا مى ‏خواهيد اسلام را واژگون، و پرده حرمتش را پاره كنيد و پيمانى را كه خدا براى حفظ حرمت مسلمين در زمين، و عامل امنيّت و آرامش مردم قرار داد بشكنيد همانا اگر شما به غير اسلام پناه بريد، كافران با شما نبرد خواهند كرد. آنگاه نه جبرئيل و نه ميكائيل، نه مهاجر و نه انصار، وجود ندارند كه شما را يارى دهند، و چاره‏اى جز نبرد با شمشير نداريد تا خدا در ميان شما حكم نمايد. مردم از مثل‏هاى قرآن در باره كسانى كه عذاب و كيفر شدند، و روزهاى سخت آنان، و آسيب‏هاى شديدى كه ديدند آگاهيد، پس وعده عذاب خدا را دور مپنداريد، و به عذر اينكه آگاهى نداريد خود را گرفتار نسازيد، و انتقام خدا را سبك، و خود را از كيفر الهى ايمن مپنداريد، زيرا كه خداى سبحان، مردم روزگاران گذشته را از رحمت خود دور نساخت مگر براى ترك امر به معروف، و نهى از منكر. پس خدا، بى ‏خردان را براى نافرمانى، و خردمندان را براى ترك باز داشتن ديگران از گناه، لعنت كرد.
آگاه باشيد شما رشته پيوند با اسلام را قطع، و اجراى حدود الهى را تعطيل، و احكام اسلام را به فراموشى سپرده ‏ايد ...

[مدافعان حرم]

علی جان ! ای کاش بازی زندگی شروع دوباره داشت تا یاران واقعی ات بعد از مرگ دوباره زنده شده و در خدمت ات حاضر میشدند و نیازی به فریاد بر سر جماعت خواب نبود.

[مدافعان حرم]

(در سال 38 هجرى جهت كمك به محمّد بن ابى بكر در مصر در نكوهش ياران ايراد كرد)

1- نكوهش كوفيان
خدا را بر آنچه كه خواسته و هر كار كه مقدّر فرموده ستايش مى ‏كنم، و او را بر اين گرفتار شدنم به شما كوفيان مى‏ ستايم. اى مردمى كه هر گاه فرمان دادم اطاعت نكرديد، و هر زمان شما را دعوت كردم پاسخ نداديد ، هر گاه شما را مهلت مى‏ دهم در بيهودگى فرو مى ‏رويد، و در هنگامه جنگ سست و ناتوانيد، اگر مردم اطراف امام خود جمع شوند طعنه زده، و اگر شما را براى حل مشكلى بخوانند سرباز مى‏ زنيد. پدر مباد دشمنان شما را براى پيروزى منتظر چه چيزى هستيد چرا براى گرفتن حق خود در جهاد نمى‏ كنيد آيا در انتظار مرگ يا ذلّت هستيد به خدا سوگند، اگر مرگ من فرا رسد- كه حتما خواهد رسيد- بين من و شما جدايى خواهد افتاد، در حالى كه من از همنشينى با شما ناراحت، و حضورتان براى من بى‏ فايده بود.


2 -علل سقوط و انحطاط فكرى كوفيان
خدا خيرتان دهد، آيا دينى نيست كه شما را گرد آورد آيا غيرتى نيست كه شما را براى جنگ با دشمن بسيج كند شگفت آور نيست كه معاويه انسان‏هاى جفا كار پست را مى‏ خواند و آنها بدون انتظار كمك و بخششى از او پيروى مى‏ كنند و من شما را براى يارى حق مى‏ خوانم، در حالى كه شما بازماندگان اسلام، و يادگار مسلمانان پيشين مى ‏باشيد، با كمك و عطايا شما را دعوت مى‏ كنم ولى از اطراف من پراكنده مى‏ شويد، و به تفرقه و اختلاف روى مى ‏آوريد. نه از دستورات من راضى مى‏ شويد،
و نه شما را به خشم مى‏ آورد كه بر ضد من اجتماع كنيد، اكنون دوست داشتنى‏ ترين چيزى كه آرزو مى‏ كنم، مرگ است. كتاب خدا را به شما آموختم، و راه و رسم استدلال را به شما آموزش دادم، و آنچه را كه نمى‏ شناختيد به شما شناساندم، و دانشى را كه به كامتان سازگار نبود جرعه جرعه به شما نوشاندم. اى كاش نابينا مى ‏ديد و خفته بيدار مى ‏شد سوگند به خدا چه نادان مردمى كه رهبر آنان معاويه، و آموزگارشان پسر نابغه (عمرو عاص) باشد