معاون وزیر دفاع اسراییل: گزینه ای جز حمله به ایران نداریم

[Kingman_62]

حمايت بي‌قيد و شرط آمريكا از جنايات اسرائيل در لبنان و فلسطين گام به گام صداي اعتراض كارشناسان و صاحبنظران نزديك به كاخ سفيد را نيز بلند كرده است.
اكنون حتي شواهد كاملا آشكار مي‌كند كه آمريكا اسرائيل را ترغيب كرده بود كه بويژه در لبنان دست به حمله نظامي گسترده بزند.
آمريكا همزمان با يورش اسرائيل به فلسطين و لبنان بطور غيرقابل تصوري از اسرائيل حمايت و پيشرفته‌ترين سلاحها را سريعا در اختيار آن رژيم قرار داده است.
انتوني كوردسمن (‪ (Anthony Cordesman‬از تحليلگران نظامي در مركز مطالعات استراتژيك و بين‌الملل در واشنگتن در همين ارتباط روز شنبه به نيويورك تايمز گفته است: ما وارد چيزي شده‌ايم كه اصلا نمي‌خواستيم وارد آن شويم زيرا بجاي آنكه اسراييل به عنوان نماينده آمريكا در جنگ عليه ايران باشد، آمريكا به نماينده اسراييل در جنگ آن عليه حزب الله تبديل شده است.
كوردسمن افزود: اشتباهات اسراييل به اندازه‌اي جدي بوده است كه تنها آرزوي آن براي پيروزي اين است كه آمريكا و جامعه بين‌المللي كاري را براي اسراييل انجام دهند كه از طريق نظامي نتوانسته آن را انجام دهد كه آن همان شكست دادن حزب‌الله و اعزام نيروهاي بين‌المللي به لبنان و پايان دادن به تمامي اين بحران‌ها است.
همزمان با چاپ اين گزارش در صفحه آن لاين روزنامه نيويورك تايمز، در سازمان ملل اعلام شد فرانسه تسليم تمامي شروط آمريكا با يك پيش نويس قطعنامه درباره لبنان شد و به اين ترتيب راه براي تصويب قطعنامه‌اي كه رسانه‌هاي آمريكايي آن را "يك پيروزي براي اسرائيل" توصيف كرده‌اند، هموار گرديد.
اين قطعنامه كه روح حاكم بر آن از بين بردن هرگونه مقاومت در ميان لبناني‌ها عليه اشغال سرزمينشان است، اشاره‌اي به آتش بس فوري در لبنان ندارد و دقيقا همان نكاتي در آن رعايت و گنجانده شده كه كوردسمن عنوان كرده از جمله آرزوهاي اسرائيل و "انتظارات آن از آمريكا" بوده است.
كوردسمن بطور ضمني به دلايل آمريكا براي جنگ‌افروزي جديد در خاورميانه آن هم با كمك اسرائيل اشاره و به نيويورك تايمز گفته است: با تشديد شرايط در عراق، آخرين چيزي كه آمريكا به آن احتياج داشت وقوع يك بحران جديد در خاورميانه بود.
نيويورك تايمز در ادامه گزارش خود به تلاشها براي منحرف كردن افكار عمومي جهان از جنايات اسرائيل در لبنان و فلسطين در قالب پيش كشيدن مباحثي چون روابط ايران با جنبش مقاومت لبناني و دولت فلسطين اشاره و به نقل از منابع اطلاعاتي آمريكا تصريح مي‌كند:هيچ مدركي مبني بر اينكه دستور حمله سه هفته قبل حزب الله براي گروگان گرفتن دو سرباز اسراييلي از سوي ايران صادر شده باشد يا توسط آن كشور سازماندهي شده باشد وجود ندارد.
يكي‌از مقامهاي اطلاعاتي آمريكا كه خواست نامش فاش نشود گفت: هيچ كس فكر نمي كند كه ايران از ميدان [جنگ با اسرائيل] خارج شده، ولي ما هيچ مدركي كه حاكي از كنترل شدن شرايط از سوي تهران باشد در اختيار نداريم.
به نوشته اين روزنامه، يكي ديگر از دولتيان آمريكا نيز گفت: هيچ مدركي وجود ندارد كه نشان دهد اقداماتي كه در جنوب لبنان صورت مي‌گيرد به دستور ايران رخ مي‌دهد ولي اين حوادث قطعا راه مناسبي براي انحراف توجهات از برنامه هسته‌اي ايران و نشان‌دهنده نفوذ تهران است

[Mr.Amirhessam]

تل آويو، رويترز- در اکتبر سال 1973، درحالي که نيروهاي جنگي اسرائيل براي دفع حملات نيروهاي مصر و سوريه، مي جنگيدند، ارتش اين کشور دست به کاري باورنکردني زد: در مدت کوتاهي موشک اتمي جريکوي 1 را از انبار مخفي اش بيرون آورد.
اين موضوع به گفته مورخين، توسط ماهواره هاي جاسوسي آمريکا تصوير برداري شد و ترس از وقوع جنگ فجيع بين يهودي ها و عرب هايي که در آن زمان توسط بلوک شرق حمايت مي شدند، در واشنگتن سايه افکند. پيام به مقامات آمريکايي رسيد و ناو هاي جنگي آمريکا بسرعت حرکت کردند و تجهيزات لازم را در اختيار اسرائيل گذاشتند و کمک کردند که ورق عوض بشود.
بعضي از کارشناسان معتقدند که اگر ايران تا چند سال آينده به سلاح اتمي دست پيدا کند و گزينه هاي نظامي هم محدود باشند ممکن است موشک هاي اتمي اسرائيل، بار ديگر نقاب را کنار بزند و براي اينکه اين اتفاق نيافتد، بايد نيروهاي بيشتري در مقابل ايران بسيج کرد و به گزينه هاي اتمي اسرائيل در خارج از اين کشور مشروعيت داد.
پروفسور جرالد استين برگ، رئيس برنامه کنترل بحران دانشگاه بار ايلان در نزديکي تل آويو، مي گويد: «هيچکس نبايد توقع داشته باشد که اگر ايران به سلاح اتمي دست پيدا کند، اسرائيل در همان جايي که امروز ايستاده است، بايستد. سياست اسرائيل احتمالا تغيير خواهد کرد و اين کشور به راهکار هاي برتري جويانه خود، ادامه خواهد داد».
اسرائيل، با سياستي نا مشخص، و درحالي که از مسابقه منطقه اي اسلحه دوري مي کند، نه تاکيد و نه تکذيب مي کند که تنها کشور خاورميانه است که به سلاح هسته اي دست پيدا کرده است. استين برگ گفت:« شايد سکوت اسرائيل براي اين باشد که در صورت وقوع جنگي در آينده بتواند به عنوان آخرين حربه ايران را در مقابل سلاح هاي پيشرفته اتمي اش قرار بدهد. اين عمل، عمل شايسته اي نيست، اما موضوع مرگ و زندگي درميان است».
ايران که چهارمين کشور بزرگترين توليد کننده نفت جهان است، مي گويد که برنامه هاي اتمي اش صرفا براي توليد انرژي است. اما اظهارات رئيس جمهور اين کشور، محمود احمدي نژاد، که خواستار " محو شدن اسرائيل از روي نقشه جهان شده بود"، غرب را بر آن داشته تا مانع ادامه برنامه هاي اتمي ايران بشوند.
تخريب دو طرفه حتمي است؟
صحبت درباره رويارويي ايران و اسرائيل، اين عبارت را که در دوران جنگ سرد و در اين اواخربين هند و پاکستان رايج بود، به ذهن مي آورد: تخريب دو طرفه حتمي است. اما در مقايسه بايد گفت چنين عواقبي در انتظار ايران و اسرائيل نيست. اسرائيل که از لحاظ نظامي پيشرفته است، از لحاظ جغرافيايي کوچک و آسيب پذير است. بلندپروازي هاي اتمي ايران در مراحل ابتدايي است، اما مساحت بزرگ اين کشور کمک مي کند تا کاملا تخريب نشود. اکبر هاشمي رفسنجاني، رئيس جمهور اسبق ايران، در سخنراني سال 2001 اش گفته بود که استفاده از بمب اتم عليه اسرائيل، اين کشور را از بين مي برد درحالي که مشابه همين عمل فقط به دنياي اسلام خسارت وارد مي کند. در ضمن عده اي گمان مي کنند که احمدي نژاد مي خواهد به آخرالزمان نزديک بشود.
روون پداتزور، تحليلگر نظامي روزنامه معتبر هاآرتض، چاپ اسرائيل، معتقد است که اسرائيل با راهنمايي هاي آمريکا، با تبليغ توانايي هاي اتمي اش به اميد برابري با ايران و پايه ريزي تخريب حتمي است. اسرائيل نمي تواند با اين ترديد که آيا ايران سلاح اتمي دارد يا نه، ادامه بدهد. دليلش هم اين است که اين تشويش ها فضا را تيره کرده اند. دشمن مسلما نمي نواند دريابد که خطوط قرمز کجاست و وقتي متوجه اين خطوط مي شود که با پاسخ اتمي اسرائيل مواجه شده است». او مي افزايد: «بايد سياست بازدارنده اي وجود داشته باشد که جايي براي سوء تفاهم ها باقي نگذارد. مثلا ما مي توانيم اين مسئله را روشن کنيم که هر موشکي که از سوي ايران به سمت غرب شليک مي شود، ما را هدف گرفته است».
اعلام توانايي هاي نظامي، يکي از راه هايي است که يک کشور را به يک قدرت نظامي رسمي، تبديل مي کند. راه ديگر کنترل پرواز هاي نظامي است. گري سيمور، مشاوري که در زمان بيل کلينتون، مشاور سابق هسته اي آمريکا در شوراي امنيت سازمان ملل مي گويد:« اگر اسرائيل واقعا درمورد اعتبار منع توليد سلاح اتمي ترديد دارند، مي توانند در صحراي نيجوف آزمايش اتمي کنند. آنچه سيمور گفت مضمون ديپلماتيکي دارد، به اين معنا که چنين عملي مي تواند امنيت را ازايران بگيرد و کشورهاي عربي که مي خواهند غربي ها فشار را از روي ايران بردارند، متحد تر شوند. اين براي ايران غنيمت است».
ان پي تي زير سووال مي رود
اسرائيل معاهده منع گسترش سلاح اتمي سال 1970 را امضا نکرده است. اين کشور همچنان تاسيات اتمي اش را خارج از شهر صحرايي ديمونيه ، که مورد بازرسي قرار نمي گيرد، نگه داشته است. اين کشور ميلياردها دلار کمک از آمريکا دريافت مي کند که قوانينش اجازه سرمايه گزاري در کشورهاي غير متعهد در مورد سلاح هاي اتمي را نمي دهد.
آزمايش اتمي توسط اسرائيل ممکن است چشمان کور آمريکا را باز کند. در عوض ايران مي تواند از معاهده خارج شود و شامل تحريم نشود. بعد از اين است که کشورهاي خاورميانه به سلاح اتمي احتياج پيدا خواهند کرد.
آونر کوهن، نويسنده مقاله " اسرائيل و بمب" ، گمان مي کند که اسرائيل در پي شکل دادن به گونه جديدي از توليد سلاح هسته اي مثل پاکستان و هند است که تا کنون وارد شدن به معاهده را رد کرده اند. کوهن مي گويد :«اين پروتکل به آنها اجازه مي دهد که برنامه هاي اتمي شان را پيش ببرند، اما نمي توانند آن را گسترش بدهند. اين تعهد شامل همکاري با کارشناسان بين المللي انرژي اتمي که براي بازرسي مي آيند مي شود و آزمايش اتمي هم ممنوع است. ايران نمي تواند دراين چارچوب قرار بگيرد زيرا با ادامه پروژه هاي اتمي غير مجاز، قوانين ان پي تي را زير پا گذاشته است».
گفته هاي کوهن آب سردي است بر روي اين عقيده که اسرائيل به دنبال وارد شده به قضيه تخريب دوجانبه با ايران مسلح به سلاح اتمي است. بايد توجه داشت که در دوران جنگ سرد، برابري زماني به دست آمد که آمريکا و روسيه با دوبحران سال 1948 در برلين و سال 1962 در کوبا، مواجه شدند. کوهن مي گويد:«مفهوم ثبات از طريق تضمين تخريب دوجانبه، درسي بود براي اسرائيل که در بحران هاي جنگ سال 1973، آن را آموخت. آيا ما زمان کافي براي آموزش ايراني ها را داريم؟ آيا آنها اين درس را فرا خواهند گرفت؟»
منبع: رويترز، 25 سپتامبر 2006

[Saeid12345]

اميرحسام,

اسرائيل هيچ غلطي نميتواند بکند.

[MAX]

امیر حسام جان
تشکر از مطالب خوبتون

[Morihacker]

یك روزنامه صهیونیستی چند روز پس از دیدار ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه و "ایهود اولمرت" نخست وزیر اسرائیل اعتراف كرد پوتین به اسرائیلی‌ها توصیه كرده از اقدام نظامی علیه ایران اجتناب كنند
روزنامه صهیونیستی "هاآرتص" در این باره نوشت پوتین در دیدار هفته گذشته اولمرت از مسكو هشدار داد ممانعت به عمل آوردن از برنامه هسته‌ای ایران می‌تواند به فاجعه‌ای برای جهان بدل شود.
این گزارش به نقل از منابع روسی حاكی است،‌ این كه پوتین در ابتدای گفت‌وگوی خود با نخست‌وزیر اسرائیل به گزینه نظامی علیه ایران اشاره كرده، نشان دهنده اهمیت كار است.
از سوی دیگر اولمرت در این سفر سه روزه با "سرگی لاوروف" وزیر امور خارجه و "سرگی ایوانف" وزیر دفاع این كشور دیدار كرد تا نخستین نخست‌وزیر اسرائیلی باشد كه پس از یازده سال با یك وزیر دفاع روسی دیدار كرده باشد.
به نوشته هاآرتص، اولمرت نیز در این دیدار از سخن گفتن درباره گزینه نظامی علیه ایران خودداری كرده و تنها به گفتن این جمله بسنده كرده كه نه‌تنها آمریكا بلكه روسیه نیز در قبال رسیدگی به مسئله ایران مسئولند.
پیش از این گزارش‌های اولیه نیز حاكی از آن بود كه اولمرت در این سفر نتوانست كرملین را علیه برنامه هسته‌ای ایران با خود همراه كند.
با این حال هاآرتص افزود: « پوتین در واكنش به اظهارات اولمرت گفت كه با بوش و معاونانش درباره چگونگی جلوگیری از توان هسته‌ای ایران گفت‌وگو كرده است.»
به نوشته این روزنامه، پوتین از مقامات آمریكایی پرسیده كه آیا آمریكا توان انجام عملیات نظامی و برنامه مشخصی علیه ایران دارد، ولی آمریكایی‌ها به آن پاسخ ندادند.
در این گزارش آمده است: «سخنان پوتین را می‌توان از دو زاویه برداشت كرد. اول این كه آمریكایی از پاسخ طفره رفتند و دوم این كه آمریكایی‌ها توانایی نظامی كارآمد و برنامه مدونی برای صدمه زدن اساسی به برنامه هسته‌ای ایران ندارند.»
هاآرتص خاطر نشان كرد: «روسیه به هر طریق با حمله به تأسیسات هسته‌ای ایران مخالف است و دولت پوتین اعتقاد دارد تنها مذاكره می‌تواند به حل مسئله هسته‌ای ایران ختم شود.»
این روزنامه در ادامه افزود، دفتر اولمرت تاكنون در این باره بیانیه‌ای صادر نكرده و از ارایه محتوی این جلسه خودداری می‌كند.


خبرگزارى فارس

[Mr.Amirhessam]

درسال2002 بن اليزر، وزير دفاع اسراييل، چهار ماه پيش از جنگ عراق در آمريكا گفت: براي اسراييل سقوط ايران، مهم تر از بركناري صدام حسين است. آريل شارون، رئيس دولت اسراييل، در مصاحبه اي با روزنامه لندن تايمزكه در5 نوامبر2002 به چاپ رسيد،گفت: پس از سقوط صدام حسين و اشغال عراق، آمريكا بايد روز بعدش ايران را هدف حمله قرار مي داد. اين حركات ضد ايراني از سوي اسراييل به عنوان تنها قدرت اتمي خاورميانه، تصور عجيبي از اين كشور نشان مي دهد. اسراييل برضد كشوري تبليغ مي كند كه بازرسان آژانس بين المللي انرژي اتمي پس از دوسال نظارت و جست وجوي مستمر، حتي يك بار هم نشانه اي مبني بر ساخت سلاح اتمي در ايران به دست نياورده اند.
لابي اسراييل در ايالات متحد آمريكا، فعاليت هايشان را برضد ايران در صدر هدف هاي سياسي خود قرار داده اند. آنها مي كوشند در هر دو پارلمان آمريكا طرفداراني براي تحريم ايران بيابند. ازنظر سياسي، اين روش پيش تازانه و خشونت آميز و بدون پرده اسراييل، تنها قدرت اتمي خاورميانه برضد ايران، هرگز به حل مشكل خاورميانه كمك نخواهد كرد.

تنها قدرت اتمي درخاورميانه
آقاي احمدي نژاد، رئيس جمهوري ايران، در سخنراني 17 سپتامبر خود در مقر سازمان ملل متحد پيشنهاد کرد:كميته اي با هدف «جمع آوري راهبردي كليه سلاح هاي کشتار جمعي» تشکيل شود. اين كميته همچنين بايد چگونگي پيشرفت و توسعه سلاح هاي اتمي اسراييل را هم بازرسي كند و درپي شناخت كشورهايي باشد كه دراين كار، اسراييل را پشتيباني مي كنند.
در جلسه آژانس انرژي اتمي كه پايان سپتامبر برگزار شد، كشورهاي عربي عضو آژانس بين المللي انرژي اتمي، موافقت نامه اي درباره سلاح هاي اتمي اسراييل به آژانس ارائه و درآن تأكيد كردند كه وجود اسراييل به عنوان يك قدرت اتمي درخاورميانه، عامل ايجاد رقابتي نادرست ميان كشورهاي منطقه درتدارك سلاح هاي اتمي است، به ويژه اگر تجهيزات اتمي اسراييل همچنان خارج از هر نوع نظارت بين المللي باقي بماند و از آژانس بين المللي انرژي خواستند اسراييل را وادار كند كه به گروه كشورهاي متعهد به قرارداد عدم ساخت و توسعه سلاح هاي اتمي(NPT) بپيوندد و اين قرارداد را امضاكند و اجازه دهد بازرسان آژانس بين المللي انرژي، نيروگاه هاي اتمي، اين كشور را بازرسي و كنترل كنند.
درمقابل اين درخواست، اسراييل با واكنشي خونسردانه ابراز داشت كه در درخواست كشورهاي عربي، انگيزه سياسي و ضديهودي وجود دارد و اين درخواست با هدف و وظيفه آژانس بين المللي انرژي هيچ گونه ارتباطي ندارد.واكنش اسراييل بسيار شگفتي آور است، ولي ازسوي ديگر، اسراييل هيچ دليلي براي نگراني نمي بيند، زيرا كشورهاي عربي ازسال1987 هرساله اين درخواست را دركنفرانس اصلي آژانس بين المللي انرژي اتمي مطرح كرده اند وآخرين بار سال1991 درباره آن بحث شد و ازسال1998 به بعد هرساله اين درخواست را از برنامه روز حذف و به سال بعد واگذار كرده اند و امسال هم اين كار تكرار شد.
پذيرش اين شرايط ازسوي ايالات متحدآمريكا و كشورهاي اتحاديه اروپا وجبهه گيري آنها برضد ايران، درحقيقت نشان دهنده حمايت مستقيم آنها از اسراييل به عنوان تنها قدرت اتمي خاورميانه است و نشان مي دهد كه با اين مسئله با مقياس هاي كاملاً متفاوت برخورد مي شود. آنها بدون هيچ مدركي ايران را به ساخت سلاح هاي اتمي متهم مي کنند، درحالي كه مدارك كافي وجود دارد که نشان مي دهد اسراييل از سال ها پيش سلاح اتمي در اختيار دارد، ولي با ترفندهاي سياسي و دروغ پردازي ها، داشتن سلاح اتمي را انكار مي كند.

همكاري نزديك با فرانسه
اواسط دهه50، اسراييل شروع به ساخت و توسعه سلاح اتمي كرد و در اين زمينه روابط كاري نزديكي با فرانسه، چهارمين قدرت اتمي جهان، پس از آمريكا، روسيه و انگلستان داشت. اسراييل به دانشمندان متخصص دسترسي داشت و حتي دانشمندان متخصص يهودي از مليت هاي محتلف نيز به علت تعلق ديني و احساس همبستگي با اسراييل حاضر به همكاري بودند. همكاري فرانسه و اسراييل تقريباً يك معامله بده بستان بود، زيرا بيش از100 اسراييلي متخصص همراه با متخصصان يهودي سايركشورها درتهيه و توسعه سلاح ها اتمي فرانسه همكاري كرده بودند؛ بنابراين تمام اين دانش و تجربيات را به اسراييل منتقل كردند. متخصصان اسراييلي در انجام نخستين آزمايش اتمي فرانسه به عنوان ناظر حضور داشتند و پس ازآن آزمايش در فوريه1960 فرانسه خودش را يك قدرت اتمي به دنيا معرفي كرد.
احتمالاً فرانسه تنهاكشوري نبود كه اسراييل از تجربيات آن استفاده كرد. تمام قدرت هاي اتمي چندين آزمايش هسته اي انجام داده اند، درحالي كه تا امروز هيچ نشانه وآگاهي دقيقي درباره حتي يك آزمايش اتمي ازسوي اسراييل وجود ندارد.
در23 اكتبر1957 اسراييل و فرانسه قراردادي درباره تحويل يك راكتور اتمي امضا كردند. راكتوري كه بايد درDimona در صحرايNegv ساخته شده باشد. در آن زمان مسئوليت اين پروژه سري بر عهده شيمون پرز بود كه يكي از اعضاي سوسيال دموكرات حزب كارگر محسوب مي شد وتنها34 سال داشت. او امروز در حدود 82 سال دارد و معاون رئيس دولت اسراييل است. همكاري اسراييل و فرانسه چنان سري بود كه حتي ايالات متحدآمريكا نيز از آن بي اطلاع بود. اين پروژه آنقدر سري بود كه براي بخش هاي كلي آن هيچ صورت جلسه كتبي وجود ندارد.
از اين معامله تنها فرم امضا شده اي وجود دارد كه درآن اسراييل به فرانسه اطمينان داده است كه از راكتورDimona تنها براي تحقيقات علمي استفاده كند.
بخشي از همكاري فرانسه و اسراييل، ساخت مركزي براي دريافت و تبديل موادسوختي و زباله اتمي حامل راديواكتيو بود، به علاوه پلوتونيوم كه از آن براي ساخت سلاح اتمي مي توان، استفاده كرد. گنجايش اين راكتور و مركز بازسازي زباله هاي اتمي در حدود10 تا 15 كيلو پلوتونيوم درسال است. اين مقدار پلوتونيوم براي ساخت تعدادي سلاح اتمي كافي است.
اسراييل براي به كار اندازي اين راكتور به آب سنگين نياز داشت. به تازگي مداركي به دست آمده است كه نشان مي دهد درسال هاي1959 و1960 اين آب سنگين ازسوي انگليس دراختيار اسراييل گذاشته مي شد، درحالي كه تاكنون تصور مي رفت اين ماده جانشين ناپذير20 تني، از نروژ مي آمده است. تمام اين مانورها براي اين بوده كه هيچ كس از منبع واقعي آگاهي نيابد.
يافته ها نشان مي دهندكه اسراييل مي خواسته آب سنگين را ازآمريكا بخرد، ولي به توافق نمي رسند. اما حكومت انگليس كمتر دراين باره سخت گير بود و حتي از اسراييل نخواسته است كه از اين ماده براي فعاليت هاي صلح جويانه استفاده کند دو طرف توافق كردند، که اين معامله از ديد آمريكا پنهان نگه داشته شود.

علايق مشابه
دليل اوليه همكاري نزديك اسراييل و فرانسه درتوسعه سلاح اتمي، علاقه هاي مشترك دوكشور درفعاليت هاي ضد عربي آنها بوده است. فرانسه از سال1954 درگير مقاومت مسلحانه استقلال طلبان در مستعمره خود، الجزاير بود و حكومت مستقل مصر به رياست جمهوري جمال عبدالناصر دشمن فرانسه مي دانست، زيرا استقلال طلبان الجزايري گروه «اف، ان، ال»، برحكومت مصر تكيه داشتند. اسراييل نيز مصر را دشمن اصلي خود مي پنداشت؛ از اين رو فرانسه و اسراييل در اين زمينه علايق مشتركي داشتند و آن سركوب عرب ها بود. قرار بود اسراييل در ازاي دريافت تعدادي هواپيماي جنگي و تانك از فرانسه، اين كشور را درحفظ مستعمره ها درآفريقاي شمالي حمايت كند.
از آن پس اسراييل درهركنفرانس سازمان ملل متحد، برضداستقلال كشورهاي مستعمره فرانسه (الجزاير ماراكو وتونس) رأي مي داد، با اين همه مراکش و تونس درسال1956 استقلال يافتند، ولي الجزاير همچنان مستعمره باقي ماند.
سازمان جاسوسي اسراييل(Aman) با ارتش مخفي فرانسهOAS برضد گروه استقلال طلبانه الجزاير، همچنين برضد حكومت مصر همكاري مي كردند. درالجزاير اعضاي ارتش مخفي فرانسه كه از يهوديان الجزايري و فرانسوي تشكيل شده بود، هدفش تبليغ برضد عرب ها و حمايت از جنگ استعماري فرانسه ازطريق دادن اطلاعات و زدن اتهام ها بود. واقعيت اين بود كه دولت فرانسه با تمام قوا براي حفظ قدرت استماري خود با گروه هاي مسلح استقلال طلب مبارزه مي كرد و اسراييل هم كه دراين نوع مبارزات تجربه داشت، مي توانست كمك مؤثري براي دولت فرانسه باشد؛ بنابراين به كمك ارتشOAS با ترور برضد استقلال طلبان مبارزه مي كردند و از آزار فرانسوياني كه با استقلال الجزاير موافق بودند، در نمي گذشتند.
بالاترين نقطه همكاري اسراييل و فرانسه، حمله واشغال مصر در اكتبر1956 بود كه انگلستان هم به آنها پيوست. دليل همكاري انگلستان از دست دادن كنترل كانال سوئز با ملي شدن آن بود. در اين حمله تانك هاي اسراييلي از طريق صحراي سينا وارد كانال سوئز شدند. فرانسويان و انگليسي ها هم بعد از بمباران شديد شهرهاي مصر، چتربازانشان را در مناطق حساس مصر مانند فرودگاه و تأسيسات صنعتي کانال سوئز پايين فرستادند. اين حمله از نظر سياسي ناموفق بود، زيرا از سوي اتحاد جماهير شوروي و ايالات متحد آمريکا رد شده بود. در آن هنگام هر دو کشور مخالف استعمارگران قديمي بودند. در پايان اسرائيل مجبور شد تمام مناطق اشغالي را باز پس بدهد و در ازاي آن آمريکا قول حمايت کامل به اسرائيل داد و اين در حقيقت سرآغاز يک همکاري دوستانه طولاني ميان آمريکا و اسرائيل بود.

پايان همکاري اتمي
در دسامبر 1958 چالز- د- دوگل به رياست جمهوري فرانسه انتخاب شد. هدف هاي سياسي او کاملاً با حکومت پيشين متفاوت بود. يکي از هدف هاي او هموار کردن راه هاي استقلال الجزاير بود تا اين که سرانجام الجزاير در سال 1962 استقلال يافت. هدف دوگل از اين سياست، بهبود روابط فرانسه با دنياي عرب و نتيجه آن قطع ارتباط استثنايي با اسرائيل بود.
در 13 مي 1960 وزير امور خارجه فرانسه به اطلاع دولت اسرائيل رساند که از اين پس همکاري در زمينه برنامه هاي اتمي متوقف خواهد شد، مگر اين که دولت اسرائيل شرط هاي زير را بپذيرد:
- اسرائيل بايد وجود راکتور Dimona را اعلام کند و موارد استفاده غيرنظامي از اين راکتور را توضيح دهد؛
- Dimona بايد از سوي بازرسان بين المللي کنترل شود.
اسرائيل اين شرط ها را رد کرد، ولي هم زمان دولت فرانسه را زيرفشار گذاشتند. اسرائيل به فرانسه اعلام کرد که اگر بيشتر از اين اسرائيل را زير فشار بگذارد، اسرائيل نام تمام شرکت هاي فرانسوي را که با آنها در اين راه همکاري کرده اند، فاش خواهد کرد. اين واضح بود که فاش شدن نام اين شرکت ها سبب خراب شدن بيشتر روابط فرانسه با دنياي غرب مي شد. به همين دليل هم فرانسه مجبور به سکوت شد.
همکاري اتمي فرانسه با اسرائيل متوقف شده بود، ولي همه شرکت هايي که با اسرائيل همکاري مي کردند، به همکاريشان ادامه دادند البته بدون قيد و شرط. هنگامي که چارلز- د- دوگل به علت مخالفت با حمله ژوئن اسرائيل به مصر- اردن و سوريه، حمل و نقل سلاح را به اسرائيل ممنوع کرد، روابط نسبي فرانسه و اسرائيل در سال 1967 کاملاً قطع شد.
براي آگاهي از نظر ژنرال دوگل درباره اسرائيل، بايد همکاري دولت اسرائيل با ارتش مخفي OAS را به خاطر بياوريم. همکاري اسرائيل با OAS سبب شورش دو گروه مسلح استقلال طلب در الجزاير شد اين ارتش مخفي در خود فرانسه هم فعاليت داشت. يکي از فعاليت هاي اين ارتش، برانداختن حکومت فرانسه بود و حتي چند بار ژنرال دوگل مورد سوء قصد قرارگرفت که از قرار معلوم سازمان جاسوسي اسرائيل دراين سوء قصد ها نقش داشته است.

تغيير جهت به سوي ايالات متحد آمريکا
مشکلات اسرائيل با حکومت دوگل سبب شد که اسرائيل به حامي جديدش ايالات متحده آمريکا پناه ببرد. اين وابستگي دو مشکل داشت: اول اين که آن زمان آمريکا با تمام نيرو مي کوشيد به دنيا ثابت کند که آمريکا در بازار جهاني درستکار است و به همين دليل هم نمي توانست حمايت کورکورانه از اسرائيل را ادامه دهد.دوم اين که آمريکا و اتحاديه جماهير شوروي مي خواستند روابطشان را بهبود بخشند و به همين دليل هم تصميم داشتند موافقتنامه اي در محدود کردن تعداد قدرت هاي اتمي امضا کنند.

در ژوئن 1960 و با آغاز رياست جمهوري آيزنهاور، آمريکا مي کوشيد راکتور مخفي Dimona را بررسي کند، زيرا آنها به وسيله هواپيماهاي جاسوسي U2 اين راکتور را ديده بودند. در آن زمان هنوز ماهواره ها نقشي نداشتند، به همين دليل هم آمريکا از اسرائيل درباره راکتور Dimona توضيح خواسته بود. جواب اسرائيل اين بود: آن چيزي که هواپيماهاي U2 ديده اند، يک کارخانه پارچه بافي است!
چند ماه بعد محل Dimona به يک آزمايشگاه تحقيقات متالوژي تبديل شد و تل آويو و پاريس در مقابل آمريکا هرگونه همکاري در زمينه ساخت و توسعه تأسيسات اتمي را انکار کردند.
در دسامبر 1960 مجله تايم آمريکا گزارش داد که يک قدرت کوچک که نه کمونيست و نه عضو ناتو است در زمينه توسعه سلاح اتمي فعاليت مي کند. به دنبال آن رئيس حکومت آن زمان اسرائيل ديويد- بن-گوريون (David-Ben-Gurion) خيلي خونسردانه داشتن هرگونه برنامه اتمي را انکار کرد.
دولت اسرائيل اين بار توضيح داد که Dimona يک مؤسسه تحقيقاتي است که مشکل خشکي کوير را بررسي مي کند تا مشخص شود چه گياهاني قادرند در آن منطقه رشد کنند و چه حيواناتي مي توانند در اين منطقه زنده بمانند؟ مدتي بعد هم دستگاهي براي نمک زدايي منطقه کوير Negev سفارش دادند.
هم زمان رئيس دولت اسرائيل اعلام کرد که آنها در پي ساخت راکتوري هستند که نيازهاي صنعتي، کشاورزي و سلامتي و علمي اسرائيل را تأمين کند. در ژانويه 1961 جان.اف.کندي به رياست جمهوري آمريکا انتخاب شد.
کندي مانع شدن ساخت سلاح هاي اتمي را يکي از هدف هاي اصلي سياست خود مي ديد. به همين دليل هم از اسرائيل خواست که راکتور آزمايشي موجود را در زير کنترل آژانس بين المللي انرژي اتمي قرار دهند.
اسرائيل دوباره اين درخواست را رد کرد. کندي پيشنهاد داد که آنها به دانشمندان آمريکايي اجازه بازرسي بدهند. از آن پس بازي مسخره اي ميان دو کشور آغاز شد. اسرائيل نخست پيشنهاد کرد که به جاي لغت «بازرسي» لغت «بازديد» را استفاده کنند. البته ماجرا بالاتر از فرم نوشتن بود.
در حالي که کندي خواستار دست کم دو بار بازديد سالانه آژانس بين المللي انرژي اتمي از اسرائيل بود، آنها فقط با يک بار بازديد موافقت و شرطي تعيين کردند که تنها سه نفر براي بازديد بيايند و روز بازديد هم بايد روز تعطيل يهوديان يعني سيات باشد يا يکي از روزهاي تعطيلي رسمي که تمام تأسيسات خالي از کارمندان باشد. بازديدکنندگان نبايد هيچ گونه وسيله اندازه گيري همراه داشته باشند و اجازه نمونه برداري هم ندارند و اين که بازديد بايد به چند ساعت در يک روز محدود شود. در حقيقت اسرائيل سعي در کوتاه تر کردن مدت اين بازديد مي کرد و در واقع اين برنامه بيشتر به يک بازي مي مانست!

هرکسي شرايط آن زمان را با موقعيت کنوني ايران مقايسه مي کند واقعاً تعجب مي کند، زيرا بازرسي از تأسيسات اتمي ايران هميشه به صورت گروهي انجام مي شود و همه بازرسان اجازه دارند شخصاً نمونه برداري کنند و هيچ حدود زماني براي آنها تعيين نشده است. در تمام بخش هاي تأسيسات دوربين هاي مدار بسته اي وجود دارد که در تمام 24 ساعته شبانه روز از فعاليت هاي کارمندان فيلم برداري مي كنند. ولي با تمام اينها اتحاديه اروپا و ايالات متحدآمريكا و خود اسراييل اعلام مي كنند: تضميني وجود ندارد كه هدف برنامه اتمي ايران واقعاً غيرنظامي باشد.

درژوئن1963 کشمکش هاي كندي با اسراييل درباره نحوه بازديد و مسائل جانبي آنچنان بالا گرفت كه آمريكا حمايت نظامي از اسراييل را زير سؤال برد. مدت كوتاهي بعد از اين اختلاف، رئيس دولت وقت اسراييل بن- گوريون از مقامش كناره گيري كرد و دليلي هم براي آن عنوان نكرد. البته صاحب نظران معتقدند كه اختلاف آمريكا با اسراييل درباره برنامه اتمي اين كشور بسيار عميق تر از آن چيزي بوده كه عموم مي دانند و احتمالاً دليل كنارگيري رئيس دولت بايد همين اختلاف باشد. ترورجان.اف.كندي در22 نوامبر1963 به اين اختلاف پايان داد.

از آنجا كه تا امروز مدارك اين سوء قصد فاش نشده است هنوز اين شك وجود دارد كه اسراييل در اين سوء قصد دخالت داشته است. ازآن پس اسراييل با جانسون، جانشين كندي، درباره برنامه اتمي، شرايط خيلي آسان تري پيدا كرد. درسال 1967 درجنگ ژوئن احتمالاً نخستين بار بود كه اسراييل از سلاح اتمي استفاده كرد. هنگامي كه درسال1968 قراردادNPT عنوان شد. فشار بر اسراييل افزايش يافت، زيرا از اسراييل خواسته شد كه اين قرارداد را بپذيرد و تعهد كند از توسعه و پيشرفت سلاح هاي اتمي خودداري مي كند.

اين بار هم اسراييل کوشيد با دروغ و بازي هاي سياسي همه را فريب دهد تا سرانجام درجلسه سالانه سازمان ملل متحد در12 ژوئن 1968 به اين قرارداد رأي مثبت داد، البته بدون اين كه واقعاً تصميم داشته باشد اين قرارداد را يك روز امضا كند.
اول جولاي 1968ازاسراييل خواستند كه اين قرارداد را امضا كند. در اين زمان آنها توضيح دادند كه اسراييل دراصل با اين قرارداد موافق است ولي بايد درباره امضاي آن انديشه كند و اين طوركه معلوم است، هنوز به نتيجه نرسيده اند.
درباره تعداد سلاح هاي اتمي اسراييل هنوز هيچ آمار دقيقي وجود ندارد. حدس براين است كه تعدادشان ميان 100 تا200 عدد باشد، اگر چنين باشد، جايگاه اسراييل پس ازپنج قدرت اتمي جهان خواهد بود يعني پس از آمريكا، روسيه، چين، فرانسه و انگليس و پيش از هند وپاكستان.

منبع: يوتگ ولت(Junge Welt) نوزدهم اكتبر2005، نويسنده: Knut Mellenthin

[Morihacker]

ایهود اولمرت نخست‌وزیر اسرائیل وزیری جدیدی را برای مقابله با تهدیدات استراتژی علیه این رژیم منصوب کرد. انتصاب آویگدور لیبرمن در این سمت در حالی صورت می‌گیرد که اتخاذ تصمیمات نهایی سیاست‌خارجی اسرائیل نسبت به ایران همچنان در حیطه اختیارات اولمرت و کابینه امنیتی او که لیبرمن یکی از اعضای آن شده باقی می‌ماندبه گزارش روزنامه اسرائیلی جروزالم پست خانم میری ایسن سخنگوی اولمرت درخصوص وظایف لیبرمن بعنوان وزیر مقابله با تهدیدات اسراتژیک گفته است: وظیفه لیبرمن هماهنگ کردن همکاری‌هایی امنیتی، اطلاعاتی و دیپلماتیک درخصوص ایران و هر تهدید استراتژیک دیگری علیه اسرائیل و ارائه گزارش آن به ایهود اولمرت است.
طبق نوشته جروزالم پست، اولمرت در زمان اعلام خبر انتصاب لیبرمن احتیاط کرده است که این انتصاب به عنوان جایگزینی لیبرمن با سایر مقام‌های عالی‌رتبه اسرائیل تلقی نشود.
اولمرت در اظهارات خود با اشاره به اینکه انتصاب لیبرمن نباید به عنوان جایگزین در خصوص ایران و هر تهدید استراتژیک دیگری علیه اسرائیل و ارائه گزارش آن به ایهود اولمرت است.
طبق نوشته جروزالم پست اولمرت در زمان اعلام خبر انتصاب لیبرمن احتیاط کرده است که این انتصاب به عنوان جایگزین شدن لیبرمن با سایر مقام‌های عالی‌رتبه اسرائیل تلقی نشود.
اولمرت در اظهارات خود با اشاره به اینکه انتصاب لیبرمن نباید به عنوان جایگزین شدن وی با شخص دیگری تعبیر شود گفته است همه وزرا و روسای سازمان اطلاعاتی و امنیتی اسرائیل به کار خود ادامه می‌دهند، لیبرمن در کنار من بر اقدامات اسرائیل در خصوص تهدیدات استراتژیک نظارت خواهد کرد.
جروزالم پست در گزارش خود در خصوص انتخاب لیبرمن با اشاره به اینکه این اولین بار در طول تاریخ اسرائیل است که یک وزیر رسما در این سمت گماشته شده به نقل از سخنگوی اولمرت نوشته است: وظیفه لیبرمن بررسی کردن همه تهدیدات استراتژیک علیه اسرائیل است ولی کاملا مشخص است که قسمت اعظم کار او را ایران تشکیل می‌دهد.
ایسن در ادامه اظهارات خود در این خصوص گفته است: کار لیبرمن کمک به ایهود اولمرت و کابینه اسرائیل برای گرفتن تصمیمات بزرگ در خصوص ایران است. بعلت ابعاد و پیچیدگی تهدید هسته‌ای ایران یک وزیر تمام وقت برای هماهنگ کردن اقدامات موساد، شورای امنیت ملی، کمیته انرژی اتمی و پلیس امنیتی (شین بت) اسرائیل که گزارش‌های درباره ایران به نخست‌وزیر می‌دهند نیاز می‌باشد.
خبرگزارى آفتاب

[كيارش]

اسرائيل رفتنيست.

[Mr.Amirhessam]

رزمایش ایران ما را خشمگین کرده است

آمریکا و اسرائیل در واکنش منفعلانه به دومین مرحله رزمایش پیامبر اعظم و پرتاب موشک شهاب 3، خواستار واکنش جهانی به این اقدام شدند .
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل ازخبرگزاری فرانسه، عمیر پرتز وزیر جنگ رژیم صهیونیستی روزگذشته در واکنش به شلیک موشک بالستیک دوربرد شهاب 3 در دومین رزمایش پیامبراعظم که روز پنجشنبه 11 آبان در سرتاسر ایران آغاز شده است از جهان خواست که واکنش نشان دهد .

وی که این اظهارات رادر پی دیدار با فرانز جوزف یونگ وزیر دفاع آلمان ابراز کرد، مدعی شد: ایران روز پنجشنبه تمام جهان را خشمگین کرد وغیرممکن است که این اقدام را نادیده گرفته شود .

وی ادعا کرد :"شکی ندارم که وزیر دفاع آلمان درک می کند که ما نمی توانیم بی تفاوت بمانیم، درحالی که ایران خواهان دستیابی به تسلیحات هسته ای است و از یک ایدئولوژی رسمی مبنی بر نابودی اسرائیل برخورداراست" .

عمیر پرتزهمچنین ادعا کرد که جامعه بین المللی و البته آلمان که یک نقش کلیدی را در این مسئله ایفاء می کند باید این پیام را منتقل کند و گامهایی را برای اعمال آن بردارد .

پس ازاین نشست نیز، وزیر دفاع آلمان در جمع خبرنگاران اظهارداشت که اسرائیل می تواند روی آلمان درتلاش برای جلوگیری از دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای حساب کند .

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران روز جمعه اعلام کرد که سه موشک جدید از نوع موشکهای زمین به دریا ، دریا به دریا در دومین روز رزمایش پیامبراعظم در آبهای خلیح فارس شلیک کرد.

اسرائیل درواکنش به موشک بالستیک دوربرد شهاب 3 ادعا کرد که ایران این موشک که برای اولین بار شلیک شد در میان افزایش تنش با غرب بر سر بر نامه هسته ایش انجام داد .

کاندولیزارایس وزیرامور خارجه آمریکا در واکنش به شلیک موشک شهاب 3، به غرب درباره برنامه هسته ای ایران هشدار داد.

وی درگفتگو با یک رادیو ادعا کرد:" آنها (ایرانیها) سعی دارند به جهان بگویند شما نباید جلوی ما را در دستیابی به تسلیحات هسته ای بگیرید و جهان نیز باید به آنها بگوید که جلوی آنها را خواهد گرفت" .

رایس همچنین خاطرنشان کرد که ایرانیها نیز آگاه نیستند که محیط امنیتی یکی است و اگر آنها واقعا می خواهند چیزی را انجام دهند آنها بیشتر صدمه خواهند دید و من تصور می کنم که آنها احتمالا این موضوع را درک خواهند کرد.

[External Link Removed for Guests]

[Mr.Amirhessam]

به گفته يكي از مقامات بلندپايه آمريكايي، اسرائيل به تجهيزات اتمي ايران، كه معتقد است از آنها مخفيانه براي ساخت بمب اتم استفاده مي‌شود، حمله نمي‌كند.

به گزارش سرويس بين‌الملل «بازتاب» به نقل از خبرگزاري فرانسه، اين مقام بلندپايه گفت: «اسرائيل به تجهيزات اتمي ايران حمله نمي‌كند، چراكه اين مسئله را مشكل تمام ايران مي‌داند. اسرائيل هم متوجه شده كه تنها راه براي حل بحران اتمي موجود، استفاده از كانال‌هاي ديپلماتيك است».

اين در حالي است كه «ايهود اولمرت»، نخست‌وزير اسرائيل و «جورج بوش»، هفته آينده در واشنگتن به ديدار هم مي‌روند كه انتظار مي‌رود محور مذاكرات آنان، بحران اتمي ايران باشد.
اسرائيل كه به شدت در خاورميانه تنها به نظر مي‌رسد، ايران را بزرگ‌ترين دشمن خود مي‌داند كه اين قضيه با اظهارات احمدي‌نژاد بر ضد اسرائيل، چهره شديدتري به خود گرفته است.
اين در حالي است كه ايران، ساخت هرگونه بمب اتمي را رد كرده است.

گويا اسرائيل، بزرگ‌ترين دشمن برنامه هسته‌اي ايران كه خود از تسليحات اتمي بهره مي‌برد و تاكنون بارها ايران را به بمباران مراكز اتمي تهديد كرده بود، استراتژي نظامي در برابر ايران را كنار گذاشته است

[Mahdi1944]

اين موضوع مي‌تونه زنگ خطري باشه، اسرائيل سابقه چنين حرکاتي در زمان جنگ اعراب هم داره، و البته اين احتمال هم وجود داره که موضوع به خاطر ناتواني و ضعف باشه

[كيارش]

100 موشك شهاب گويا روي اسراييل قفلن بزنن مي خورند اب هم كه از سر گذشت چه يك وجب چه صد وجب