کره شمالی یک نیروی هوائی بزرگ اما کهنه دارد

[abdolmahdi]

سلام علیکم و رحمه ا... 
 

 

کره شمالی یک نیروی هوائی بزرگ اما کهنه دارد

هواپیماهایش پیشرفته نیستند اما می توانند خسارت وارد کنند .

نوشته : [External Link Removed for Guests]

بتاریخ : 23 آوریل 2017

 

نیروی هوائی ارتش خلق کره را شاید بتوان کم خطرترین بخش نیروهای نظامی پیونگ یانگ دانست (*) . اما اگرچه در مقایسه با کشورهای غربی ، نیروی هوائی کره شمالی به لحاظ فن آوری عقب افتاده تلقی می گردد – با توجه به این نکته که خلبانانش کمتر از 20 ساعت پرواز در سال دارند – با این حال این نیرو هنوز برخی نقاط قوت را دارا می باشد .

همانند سایر تاسیسات کره شمالی ، اکثر پایگاه های هوائی آن کشور برای استقامت در مقابل حملات هوائی مقاوم سازی شده و تعداد زیادی هواپیما را در اختیار دارد . پنتاگون در گزارشی که در سال 2015 در ارزیابی توان نظامی کره شمالی برای کنگره قرائت کرد گفته : نیروی هوائی کره شمالی ( منبعد NKAF ) ناوگانی است مرکب از بیش از 1300 هواپیما که میراث دوران شوروی سابق بوده و مسئولیت اصلی انها دفاع از حریم هوائی آن کشور است . سایر ماموریت های آ ن نیرو شامل حمل و نقل و پشتیبانی تدارکاتی ، انجام عملیات شناسایی و پشتیبانی تاکتیکی از یگان های نیروی زمینی ارتش کره شمالی می باشد . 

 

این گزارش ادامه می دهد : اما بدلیل پایین بودن فن آوری بکار رفته در بخش عمده ای از ناوگان هوائی و زیر ساخت های فرماندهی و کنترل پدافند هوائی ، بخش عمده ای از دفاع هوائی کره شمالی توسط موشک های زمین به هوا(SAM)  و توپهای ضدهوائی (AAA)تامین می شود . 

 

[External Link Removed for Guests]

 کیم یونگ اون در کنار یک فروند MiG-29 Fulcram-A و خدمه پروازی NKAF در سال 2017 دیده می شود .

کره شمالی تنها تعداد انگشت شماری هواپیمای مدرن در اختیار دارد که تواناترین آنها جنگنده میکویان MiG-29 Fulcrum است که پیونگ یانگ حدود 35 فروند یا بیشتر از آنها را در خدمت دارد . سایر جنگنده های نسبتا پیشرفته پیونگ یانگ شامل 56 فروند MiG-23 Flogger و نیز 34 فروند جنگنده پشتیبانی نزدیک سوخوی Su-25 Frogfoot می باشند. اما بخش عمده ای از زرادخانه نظامی پیونگ یانگ را تسلیحات محصول دهه 1950 و 60 میلادی تشکیل می دهند .

پنتاگون در گزارش خود ادامه می دهد : تواناترین هواپیماهای جنگی NKAF جنگنده های MiG-29 است که محصول اواخر دهه 1980 شوروی سابق به همراه جنگنده های MiG-23 و پشتیبانی نزدیک SU-25  می باشد . این گزارش ادامه می دهد : اما اکثریت هواپیماهای جنگی ان کشور را هواپیماهای کم توان MiG-15, MiG-17, MiG-19 (F-6)  و MiG-21 تشکیل می دهند .

 

[External Link Removed for Guests]

یک فروند جنگنده MiG-23ML Flogger-G نیروی هوائی کره شمالی . در انتهای تصویر ردیفی از هواپیماهای آنتونف An-2 COLT را مشاهده می فرمائید

 

پنتاگون در گزارش خود می افزاید : نیروی هوائی کره شمالی ناوگان بزرگی از هواپیماهای آنتونف An-2 COLT را در اختیار دارد که یک محصول تک موتوره ، دوباله مربوط به دهه 1940 می باشد که به نظر می رسد وظیفه ترابری داخلی در جمهوری خلق کره را بر عهده داشته باشد. همچنین نیروی هوائی توانسته چند صد بالگرد علی الخصوص شامل بالگردهای Mi-2/HOPLITE و تعدادی بالگرد آمریکائی MD-500  را ( که با دور زدن قانون کنترل صادرات سال 1985 ) گرد آوری نموده تا عملیات جابجای نیروها و نیز حملات زمینی را انجام دهند.  

 

[External Link Removed for Guests]
هواپیمای آنتونف An-2 در حال شلیک راکت .

هواپیمای آنتونف An-2 برغم سالخوردگی هنوز هم ماشین موثری برای حمایت از نیروهای مخصوص ارتش کره شمالی است چرا که با داشتن رادار ویژه پرواز در ارتفاع پائین ، از توانائی بالائی برای پرواز در ارتفاع پائین و سرعت کم و در زیر پوشش امواج رادار ( دشمن ) برخوردار است . پنتاگون درگزارش خود ادامه می دهد : نیروهای مخصوص ارتش کره شمالی از جمله آموزش دیده ترین نیروها هستند که به خوبی تجهیز شده ، به بهترین شکل تغذیه شده و با انگیزه ترین نیرو در ارتش آن کشور به شمار می روند . از آنجائیکه توانائی های متعارف کره شمالی در مقایسه با جمهوری کره و ایالات متحده در سطح پائین تری است ، کره شمالی به صورت فزاینده ای به توانائی های نیروهای مخصوص خود بعنوان یک عامل حیاتی برای عملیات نامتقارن می نگرد .

 

در ادامه گزارش پنتاگون آمده : نیروهای مخصوص می توانند از طریق هوائی و با استفاده از هواپیماهای An-2 COLT و بالگردها ( و احتمالا با هواپیماهای غیرنظامی ) ، یا شناورهای دریائی ، یا با پای پیاده بر روی زمین و یا تونل ها و معابر زیر زمینی حرکت کرده و اهداف با ارزش نظامی بالا مانند مراکز فرماندهی و کنترل و یا پایگاه های هوائی در جمهوری کره را مورد حمله قرار دهند . بنابراین ، به طور قطع نیروی هوائی کره شمالی را نمی توان نادیده گرفت . اگر این نیرو توسط فرماندهانی شجاع هدایت شود ، هنوز این توانائی را دارد تا در یک منازعه که چندین دهه برای آن آموزش دیده خسارات مهمی را وارد سازد.  

 

 

*- در همین ابتدای مقاله این سئوال به ذهن من رسید که وضعیت نیروی هوائی ما در میان قوای مسلح کشورمان چگونه است ؟ آیا این نیرو ضعیف ترین بخش در میان نیروهای مسلح به شمار می رود ؟ لطفا دوستان مشارکت نمایند. 

 

[shafagh]

با عرض سلام و ادب خدمت استاد گرامي

فرمايش شما كاملا متين اما من فكر كنم از اين به بعد كره شمالي تحت حمايت هاي همه جانبه چين و تقريبا روسيه باشد و احتمال دارد كه با كمك اين كشورها به بهسازي و نوسازي نيروي هوايي خود بپردازد بالخصوص كه چين از نظر اقتصادي هيچ محدوديتي در كمك به كره شمالي ندارد. نظر شما در اين مورد چيست؟

[abdolmahdi]

با عرض سلام و ادب خدمت استاد گرامي

فرمايش شما كاملا متين اما من فكر كنم از اين به بعد كره شمالي تحت حمايت هاي همه جانبه چين و تقريبا روسيه باشد و احتمال دارد كه با كمك اين كشورها به بهسازي و نوسازي نيروي هوايي خود بپردازد بالخصوص كه چين از نظر اقتصادي هيچ محدوديتي در كمك به كره شمالي ندارد. نظر شما در اين مورد چيست؟

سلام علیکم و رحمه ا...
فکر می کنم تا بحال هم چین از کره شمالی حمایت می کرده است ( نمی گویم روسیه ) . اتفاقا این بحثی بود که دیروز با یکی از دوستان در این زمینه داشتم . ایشان می گفت چرا روسیه ( از نظر نظامی ) کمکی به کره شمالی نمی کند ؟ من هم گفتم معتقدم کره شمالی در امور نظامی لااقل تا بحال از حمایت های پیدا و پنهان چین برخوردار بوده است . چرا که چین هرگز خواهان بروز درگیری نظامی و لشگر کشی آمریکا و متحدانش در نزدیکی مرزهایش نبوده و نیست . ضمن آنکه همین هواپیماهای عتیقه  MiG-15, MiG-17, MiG-19 و F-6 نیروی هوائی کره شمالی زمانی در کشور چین در خط تولید انبوه قرار داشته اند و به طور طبیعی قطعات یدکی آنها تا کنون از چین تامین می شده است . ( البته این یک نظر شخصی است ) . حتی جدیدترین موشک بالستیک کره شمالی که بردش به آمریکا هم می رسد خودروی لانچرش از چین وارد شده است . 

اما در اینکه منبعد چه اتفاقی بیافتد ، اگرچه از لحاظ اقتصادی چین و حتی کره جنوبی قطعا به آن کشور کمک خواهند کرد اما خیلی بعید است که به این زودی ها به او اجازه خرید تجهیزات جدید و تقویت نیروی هوائی اش را بدهند . آنها می خواهند فشارها به کره شمالی ادامه یابد تا اینکه مبادا فیلش یاد هندوستان کند .! ( البته این هم یک نظر شخصی است ).  

اما نیروی هوائی خودمان چه ؟ آیا وضعیتی مشابه با نیروی هوائی کره شمالی ندارد ؟ 
 

[shafagh]

در مورد نيروي هوايي ايران كه گفتيد بايد عرض كنم صنايع موشكي ايرا ن مكمل نيروي هوايي ايران شده است. موشك هاي دوربرد زمين به زمين تنها يكي از موارد است و بايست به انواع موشك هاي توليدي ديگر نيز اشاره داشت. البته بواقع معلوم نيست تيراژ توليد هر نوع از اين موشك ها چقدر است اما بنظر بنده با بعض تجربه هاي تلخ ناشي از كمبود اينگونه سلاح ها كه در دوران جنگ داشتيم  مسلما صنايع نظامي با احتمال جنگي طولاني تر تعداد كافي از هر نوع از انواع انها را توليد كرده است. 

من معتقدم اين دوره از زمان را دوره جنگ موشكي ناميد و نه عمليات هاي هوايي. يك هواپيماي مثلا اف 14 با تعدادي بمب و راكت اين ريسك را مي پذيرد كه به جايي در مواضع دشمن نفوذ كرده و عمليات كند. اما يك موشك هوشمند يا كنترل شونده ريسك از بين رفتن يك هواپيماي گرانقيمت را ندارد و مي تواند همان عمليات را با همان راندمان انجام دهد.

موشك نيازي به سوختگيري هوايي يا حمل تانك هاي ذخيره سوخت براي اهداف دور ندارد. از جايي كه شليك شد يكسره مي رود تا هدف نابود كند و در مقايسه با هزينه هاي پرواز يك هواپيما و خطر از دست رفتن ان قيمتي نازل دارد.

يك موشك مي تواند يك پايگاه يا يك تانك يا يك ستون نظامي يا يك ناو را هدف قرار دهد. براي ان فرقي نمي كند كجا را بزند فقط به پروگرامي كه براي ان برنامه ريزي شده عمل مي كند. دران ها چشم هاي ناظر اينگونه عمليات هاي موشكي محسوب مي شوند و نيازي نيست يك خلبان از درون يك هواپيما شاهد نتايج عمليات باشد. لذا دران ها را نيز بايد مكمل موشك ها بحساب اورد كه فكر كنم ايران در زمينه ساخت انها نيز پيشرفت قابل ملاحظه اي داشته است.  تازه خود دران ها مي توانند جايگزين اغلب پروازهاي تجسسي برون مرزي باشند، بجاي انكه يك هواپيما با قبول خطر كشف، به چنين عمليات تجسسي اعزام شود. 

علاوه بر اين ها خود دران ها در بعض موارد مي توانند بجاي هواپيما ها عمليات تهاجمي و تخريبي را انجام دهند، اگرچه در عمليات هايي كوچكتر ولي حساس. انها مي توانند تيربار حمل كنند نشانه روي كنند و شليك كنند. انها مي توانند راكت شليك كنند، تانك شكار كنند يا يك مقر مهم و حساس دشمن را از بين ببرند.

لذا با وجود موشك ها و دران هاي پيشرفته و بروز نيازي نيست جنگنده ها در هر عملياتي شركت كنند. البته اين بدان معنا نيست كه با وجود موشك ها و دران ها هواپيماهاي جنگي ديگر وظائفي ندارند.  در اكثر مواقع بجاي گسيل يك گروه هواپيما به يك ماموريت مي توان از موشك و دران تواما يا با ماموريت هاي جداگانه استفاده كرد.

از نقش موشك ها و دران ها در عمليات هاي زميني و دريايي كه بگذريم نقش جنگنده شكاري ها بيشتر در مقابله هاي هوايي و دفاع از حريم هوايي اهميت مي يابد، اگرچه باز هم موشك هاي پدافندي كار جنگنده ها را تكميل مي كنند

اگر بخواهم بطور خلاصه عرض كنم در اين دوران نيروي هوايي وظائف خاص خودش را دارد كه بسته به نوع و طرح عمليات است و يگان هاي موشكي در بسياري از موارد جايگزين نيروي هوايي بوده و اجراي همان نوع از عمليات ها را بعهده ميگيرند.

بعنوان مثال نيازي نيست ما چهار فانتوم را با قبول ريسك از دست دادن بعض انها روي سر ناو دشمن بفرستيم، ان وظيفه را يك يا چند موشك بعهده ميگيرند و يك دران نتيجه را ثبت مي كند.

البته توجه بفرماييد بنده نمي گويم نيروي هوايي در مرحله دوم قرار دارد بلكه گفتم اين نيرو وظايف و ماموريت هاي خاص خود را دارد كه با وجود نيروهاي موشكي بسياري از ماموريت هاي برون مرزي نيروي هوايي حذف مي شود تا ريسك از دست رفتن يك هواپيما نيز كمتر شود.

سخن اخر انكه ارتقاء و نوسازي و نواوري در صنايع هوايي ايران يك امر مهم و لازم است و مسئولان اين امور بهر نحو ممكن بايست هر اشكال يا كمبودي را رفع و جبران كنند. سرمايه گذاري مالي و مهندسي در بخش صنعت ساخت هواپيما و بويژه موتورهاي هواپيما يكي از اين امور مهم است كه بايست بسرعت و كوتاهترين زمان ممكن باعث خودكفايي ما در اين صنعت شود.
يكي از رشته هايي كه خيلي بايد به ان توجه شود اول متالوژي و بعد تكنولوژي ساخت قطعات است. اگر دانش متالوژي و مواد مصنوعي ما لنگي داشته باشد ايده ساخت يك هواپيماي پيشرفته تحقق چنداني نخواهد داشت. ما نيازمند تاسيس چنين ازمايشگاه هايي و همچنين وجود متخصصان و محققان مربوطه براي بدست اوردن فرمول عالي ترين انواع فلز و مواد مصنوعي بكار رفته در يك هواپيما مي باشيم.

از استادان گرامي عذر مي خواهم، بنده متخصص اين امور نيستم و تجربه اي هم ندارم و فقط نظرات خود را بيان داشتم

 





 

[reza128128]

[font]عملیات توسط جنگنده ها دیگر مانند قبل نیست و لازم نیست روی هدف بروند بلکه از فاصله دور با موشکهای کروز و بمبهای هوشمند به هدف حمله می کنند با هزینه ای بسیار کمتر و دقیق تر از موشکهای بالستیک و تقریبا هیچ کشوری در جهان بغیر از ایران برای حمله به اهداف دشمن از موشکهای بالستیک بعنوان گزینه اصلی استفاده نمی کند. ضمنا فرض کنید کشوری دست به اقدامات تحریک امیز و نقض اسمان کشورمان زد چگونه با موشکهای بالستیک می خواهید با این عمل مقابله کنید؟ مانند اقدامات اسرائیل در سوریه. 

[shafagh]

عملیات توسط جنگنده ها دیگر مانند قبل نیست و لازم نیست روی هدف بروند بلکه از فاصله دور با موشکهای کروز و بمبهای هوشمند به هدف حمله می کنند با هزینه ای بسیار کمتر و دقیق تر از موشکهای بالستیک و تقریبا هیچ کشوری در جهان بغیر از ایران برای حمله به اهداف دشمن از موشکهای بالستیک بعنوان گزینه اصلی استفاده نمی کند. ضمنا فرض کنید کشوری دست به اقدامات تحریک امیز و نقض اسمان کشورمان زد چگونه با موشکهای بالستیک می خواهید با این عمل مقابله کنید؟ مانند اقدامات اسرائیل در سوریه.   

البته بنده قبلا عرض كردم كه نيروي هوايي ركن اصلي است. با موشك و تجهيزات ديگر كنترل از دور نمي توان در مسائل دفاعي بر همه چيز اشراف داشت اما از طرفي اين دوران با گذشته كمي متفاوت تر است و موشك هاي زميني مكمل و هميار نيروي هوايي محسوب ميشوند. هنوز چشم و هوش و ارزيابي يك خلبان از درون يك هواپيما در مشاهده و شناسايي مواضع و اهداف حرف اول را ميزند و في الواقع ابزار هاي پرنده با حسگرها و دوربين هاي الكترونيكي نمي توانند جايگزين ان باشند.

يك خلبان نيروي هوايي علاوه بر توان شناسايي بالا و اناليز امور، در نوع خود يك فرمانده هم محسوب مي شود كه شخصا تصميم مي گيرد چه اقدام مقتضي و بموقعي انجام دهد. اما موشك هاي امروزي جايگاه خود را دارند تا بخش عمده اي از عمليات ها از طريق اسمان  عليه دشمن مهاجم را بعهده بگيرند كه من ان را  death from above تعبير مي كنم.

منهدم كردن يك موشك در حال پرواز به سمت يك هدف سخت تر از رهگيري و انهدام يك جت جنگنده است ان هم در حالي كه قيمت يك موشك نسبت به يك هواپيما بسيار كمتر است. از طرف ديگر استفاده از موشك در عمليات هاي مقتضي باعث حفظ نيروهاي انساني ماهر و متخصص همانند خلبانان مي شود كه اين هم نكته اي مهم است.

مثلا حساب كنيد اگر  ده جنگده بمب افكن مثلا از انواع سوخو  بخواهند به يك ناو هواپيمابر مجهز حمله كنند ممكن از راه دور هم توسط رادارهاي ان ناو شناسايي و رهگيري شده و قبل از شروع هر نوع عملياتي به سمت انها شليك شود انهم در حاليكه بمب هاي اين هواپيماها ضعيف تر از سر جنگي موشك بزرگي است كه براي اين منظور طراحي شده است. در اين وضعيت و اين نوع عمليات موشك گزينه بهتري از گسيل يك اسكادران هوايي است. خيلي اهداف مشابه در روي زمين نيز وجود دارند كه براي انهدام  انها موشك گزينه مطمئن تر و با صرفه تري است.

البته بنده عرض نمودم بعض عمليات هاي خاص  هست كه فقط از عهده نيروي هوايي بر مي ايد و موشك ها و دران ها (البته دران ها براي عمليات هاي محدود و كوچك در زدن اهداف حساس و مهم كاربرد دارند) به تنهايي قادر به انجام ان نيستند. يكي از اهداف بكار بردن موشك اسانتر بودن عمليات ها با انها و حفظ هواپيما ها و نيروي انساني است اما طي شرائطي هواپيماها رجحان و برتري دارند، مثلا حمله به ستون ها و تجهيزات متحرك گروهي دشمن با پرواز استتاري در ارتفاع پست و امثال انها.

بهرحال موشك ها باعث مي شوند كه واحدهاي پروازي از بعض ريسك ها محفوظ مانده و همان اهدافي را كه قرار است هواپيما منهدم كنند موشك تخريب نمايد.

البته فقط موشك هاي بالستيك نيست. انطور كه من در رژه امسال ارتش در تلوزيون ديدم انواع بسيار مختلفي از موشك ها را ايران ساخته كه هركدام امكانات و تجهيزات خاصي براي انواع عمليات ها دارند كه البته بنده در مورد انها مطالعاتي ندارم و حتي اسم انها را هم نمي دانم ولي بخشي از انها هم شامل موشك هاي پدافندي زمين به هوا مي باشند. البته اگر درست يادم باشد در يك مقاله خواندم كه گويا صنايع دفاعي موشك هاي سايدويندر را هم ساخته است.
 

[radmehr61]

اما نیروی هوائی خودمان چه ؟ آیا وضعیتی مشابه با نیروی هوائی کره شمالی ندارد ؟ 

با درود به دوستان گرامی

جناب abdolmahdi عزیز اگر بخواهم پاسخ شما رو بر اساس اطلاعات غیر طبقه بندی شده و نه بر اساس خیال یا آرزو بدم، جواب منفی است.بگذارید عینی تر بحث کنیم.در زمینه تسلیحات هواپایه حداقل 4 پروژه وجود دارد که به حقیقت پیوستنش تنها به بودجه مرتبط است. در تسلیحات هوابه هوا شاختص ترین پروژه ، موشک هوا به هوای رادار فعال "مقصود" با برد 160 کیلومتر هست.گفته می شود چینی ها کمک هایی در این مورد به ما داشته اند و شباهت ظاهری به موشک میانبرد PL-12 دارد و قاعدتآ جایگزین مناسبی برای اسپاروهای قدیمی است که به زحمت بردشان به 40 کیلومتر میرسد ضمن اینکه رادار فعال هم نیستند.این پروژه در وزارت دفاع پیگیری می شود و در سال 2014 رسانه ای شد. پروژه دوم مربوط به یک موشک حرارت یاب کوتاه برد است که در جهاد خودکفایی نیروی هوایی ارتش پیگیری می شود،خلاصه آن نصب دوربین های تصویر ساز حرارتی به جای سیکرهای منسوخ موشک های PL-5 چینی است که به تعداد 500 عدد در انبار نیرو وجود دارد.اینکه پروژه تا امروز به کجا رسیده اطلاع خاصی درز نکرده است اما به شکل آزمایشی در نمایشگاهی در پایگاه هشتم شکاری به نمایش گذاشته شد.پروژه سوم مربوط به نسخه هوا پایه موشک ضد کشتی قدیر است که در حالت زمین پایه این موشک 330 کیلومتر برد دارد که در نسخه هواپایه می توان انتظار برد حداقل 360 کیلومتری از این موشک داشت( در حال حاضر دوربرد ترین موشک ضد کشتی و به طور کل دوربردترین سلاح نیروی هوایی ارتش؛ موشک ضدکشتی قادر با برد 200 کیلومتر است).این پروژه هم در وزارت دفاع پیگیری می شود و 2 سال پیش بدون نام بردن از موشک،صحبت از نصب کروز 300 کیلومتری ضد کشتی بر روی میراژها شد.تا امروز صحبت دیگری از این پروژه نشده اما با توجه به راه اندازی خط تولید کروز قدیر در 4 سال پیش، ورودش به نیرو تنها به بودجه و تمایل خود نیرو بر میگردد و نمی تواند خیلی سخت باشد.آخرین پروژه هم مربوط به کروز هواپایه 1500 کیلومتری ( احتمالآ سومار هواپایه) است که همزمان با رونمایی از سوخو-22 های سپاه در مرداد امسال از آن صحبت شد و دعوت معاونت هوایی نیروی هوافضای سپاه به اینکه همه نیروهای مسلح می توانند از این سلاح استفاده کنند.تمام موارد بالا به غیر از موشک هدایت لیزری بینای اصلاح شده و بمب هوشمند یاسین با برد 60 کیلومتر است که در رزمایش سال گذشته نیروی هوایی ارتش از اف-7 پرتاب شد ولی از عملیاتی شدن آن در نیروی هوایی ارتش اطلاعی در دست نیست.
اما در مورد پرنده ها ما با دو بخش باسرنشین و بی سرنشین مواجهیم.ظاهرآ در وزارت دفاع پهپادی با نام غدیر که گفته می شود نسل دوم فطروس است ساخته شده که نیرو هم به آن متمایل است( در ضمن RQ-170 بومی هم در دسترس هست اما با توجه به قاعده نانوشته ای که معمولآ به جز موارد معدودی سپاه و ارتش از تسلیحات ساخت دیگری استفاده نمی کنند،احتمال به کارگیری آن کم است) که هر کدام که برگزیده شود؛ می تواند جایگزینی شایسته برای پهپادهای مهاجر-4 و AB-2 موجود در نهاجا باشند.در موضوع جنگنده ها ما جنگنده آموزشی زیرصوت " کوثر-88 " را داریم که در صورت اختصاص بودجه به عنوان جایگزینی برای اف-5 های A و B ( همان سیمرغ های معروف آموزشی) به کار گرفته خواهد شد.مورد آخر هم جنگنده کوثر( کپی مدرنیزه اف-5 اف) است که ظاهرآ قرار است به عنوان یک جنگنده پشتیبانی نزدیک و همچنین تشکیل دهنده تیم آکرجت نیروی هموایی ارتش باشد. البته جنگنده کوثر به دلیل داشتن رادار گریفو با بردی حدود 90 کیلومتر می تواند جایگزینی اجباری برای میراژهای فاقد تسلیحات و اف-7 های چینی باشد( نظر شخصی بنده است).
تمام موارد بالا به جز پروژه هایی است که در وزارت دفاع وجود دارد و رسانه ای نشده و همینطور پروژه هایی که در راستای مدرنیزاسیون پرنده های قدیمی نیروی هوایی ارتش در جریان است مانند پروژه بینات که در نمایشگاه هوایی کیش رونمایی شد( البته اینکه این بروز رسانی ها در برابر مدرنترین جنگنده های روز جهان که در اختیار دشمنان ماست چقدر تاثیر گذار است و چقدر می توان آن را دیر و دور ریختن پول محسوب کرد؛ بحث دیگری است). بنابراین پاسخ به سئوال جنابعالی منفی است و نیروی هوایی ارتش راه نیروی هوایی کره شمالی را علی رغم تمامی فشارها و تحریم ها نمی رود؛ هر چند تمامی موارد یاد شده در بالا برای تولید انبوه و بکارگیری عملیاتی در نیروی هوایی ارتش مستلزم داشتن بودجه مناسب در شرایط فعلی می باشد.

 

[shafagh]

البته به احتمال زياد كره شمالي با حفظ وجهه ي صلح بويژه با كشور همسايه اش كره جنوبي با كمك چين به يك ريفرمينگ كلي در نيروي هوايي خود خواهد پرداخت. بعيد هم نمي دانم كه دست اندركار طراحي و ساخت جت جنگنده هم بشوند زيرا كه اين كشور استعداد چنين ساخت و سازي را دارد. كشوري كه بتواند موشك قاره پيما بسازد يا همانند چين و يا روسيه به تكنولوژي همجوشي هسته اي دست پيدا كند به احتمالي كه قادر باشد جنگنده هم طراحي كند و بسازد.

البته كره شمالي مثل اب زير كاه به چين متصل است و اين مزيت خوبي براي پيشرفت هاي آتي ان در ساخت هواپيماها و تسليحات متعارف نظامي تلقي مي شود. اگرچه در حال حاضر امريكا، ژاپن و كره جنوبي بشدت فعاليت ها و فعل و انفعالات را در كره شمالي زير نظر دارند اما چنانچه كره شمالي بخواهد نيروي هوايي خود را مجهز و مدرنيزه كند و حتي چين هم در موازات مقررات بين المللي بخواهد در اين ريفرمينگ كره شمالي را ياري دهد از انجا كه بحث سلاح هاي اتمي در كار نيست كسي نمي تواند معترض ان امور شود چرا كه امريكا نيز در تجهيز كردن كره جنوبي تلاش كرده و ميكند و حتي در انجا پايگاه هايي هم دارد.

بهر حال چه كيم جون اون از روي ميل و چه از روي سياست به متوقف كردن فعاليت هاي اتمي نظامي خود روي اورده و از در صلح و سازش با امريكا و هم پيمانانش در امده باشد تا امروز ديگر بهانه اي در دست امريكا براي تخطئه كردن كره شمالي وجود ندارد و چنانچه كاخ سفيد بعدها بهانه ديگري نتراشد كره شمالي قادر خواهد بود در چهارچوب قوانين بين المللي به تقويت امكانات دفاعي خود در نيروي هوايي اش بپردازد و همانطور كه عرض شد بعيد نيست كه در چند سال اينده شاهد پرواز جنگنده اي بومي در اين كشور باشيم كه البته ساخت تسليخات مربوطه نيز براي انها مشكل نخواهد بود.

[shafagh]

فبلا در يك خبر مربوط به سال 2015  اعلان شد كه رهبر كره شمالي يك نماينده ويژه به روسيه فرستاده بود تا  تقاضاي خريد تعدادي هواپيماي فوق پيشرفته SU-35 را به پوتين  ارائه كند.


 

[External Link Removed for Guests]

بنا بر اعلان يكي از مقامات بلند پايه كره جنوبي گويا اين خبر در همان سال در يك روزنامه كره شمالي و همزمان در يك وب سايت روسي اعلان شده بود كه كره شمالي بطور رسمي درخواست خريد اين نوع جت پيشرفته را  به رييس جمهوري روسيه  ارائه داده است.

البته چون در ان زمان كره شمالي تحت تحريم اقتصادي بين المللي قرار داشت گفته شده بود كه بعيد است روسيه در زمينه اين معامله نظامي ازادي عمل در موافقت با درخواست پيونگ يانگ را داشته باشد.

همچنين كيم جونگ دوم، پدر رهبر فعلي كره شمالي نيز در سال 2001  و 2002  تقاضاي خريد اين نوع هواپيما را از روسيه كرده بود. او همچنين در همان سال ها سفري هم به پكن داشت تا بلكه بتواند از چين تعدادي از هواپيماهاي نهان رادر J-10 و  J-11 خريداري كند ولي گويا در ان زمان رييس جمهوري چين هيو جين تااو  با درخواست رهبر وقت كره شمالي موافقت نكرده بود.

بهر حال اين موارد نشان ميدهد كه از دهه هاي قبل كره شمالي مصرا در پي  نوسازي ساختار نيروي هوايي خود بوده است. امروز با توقف فعاليت هاي اتمي نظامي پيونگ يانگ و بهتر شدن موقعيت ان در عرصه بين المللي و همچنين نزديك تر شدن روابط كره شمالي با چين و روسيه بعيد نيست كه نيروي هوايي اين كشور بتواند اين هواپيماي فوق پيشرفته و ديگر انواع چيني مثل J-20  را خريداري كرده و بخدمت بگيرد.