تشدید درگیری ها بین هند و پاکستان

[bamn]

با سلام مجدد .

امروز آرامش نسبی بر مرزهای هند و پاکستان حکم فرماست . هندی ها گفته اند اگر پاکستان خلبان اسیر شده هندی را آزاد کند حاضر به مذاکره برای آتش بس و تشکیل تیم تحقیق مستقل درباره حمله تروریستی به اتوبوس نظامیانشان در کشمیر خواهند بود . البته پاکستان اصرار دارد که دو خلبان را اسیر کرده و جسد دو خلبان کشته شده را هم در اختیار دارد .

[bamn]

با سلام مجدد .

در شرایطی که به نظر می رسید امروز تنش بین دو کشور به سمت آرامش پیش می رود ، از بعد از ظهر تبادل آتش بین توپخانه دو طرف از سر گرفته شده است . منابع هندی اعلام کرده اند یک غیر نظامی در حملات توپخانه ایی پاکستان کشته شده است . همچنین رسانه های هندی مدعی شده اند جنگنده های پاکستانی بار دیگر حریم هوایی هند را نقض و پس از رهگیری توسط نیروهای هندی مجبور به بازگشت شده اند .

امروز مقامات هر دو کشور از عدم تمایل به ادامه درگیری می گفتند و پاکستان رسماً خواهان میانجیگری چین بین دو کشور شد . از زمان استقلال هند و پاکستان و آغاز تنش های نظامی بین دو کشور ، چین حامی پاکستان بود . این کشور هند را به مداخله در امور تبت متهم می کرد و بر سر این مسئله یک بار در سال 1962 جنگیدند . در زمان جنگ استقلال بنگلادش در سال 1971 هم که هند حامی جدایی طلبان بنگلادشی بود چینی ها تهدید کرده بودند علیه هند دست به اقدام نظامی خواهند زد ، هندی ها هم تا زمستان صبر کردند و زمانی که جاده های بین چین و هند با برف پوشیده شد به پاکستان حمله نمودند و ظرف سه هفته اسلام آباد را مجبور به تسلیم کردند! اما در سال های اخیر از یک سو روابط هند و چین بهبود نسبی داشته و از سوی دیگر چین پاکستان را به حمایت از گروه های جدایی طلب منطقه ترکستان متهم کرده است!!!

[bamn]

مرور کوتاهی بر سوابق جنگ های نظامی غیر داخلی هند و پاکستان از زمان استقلال :

(برای این گفتم غیر داخلی ، چون هم هند و هم پاکستان درگیرهای داخلی با اقوام و گروه های مختلف داشته اند ، ما در اینجا فقط مواردی را مرور می کنیم که هر دو طرف جنگ کشور باشند)

1- جنگ اول هند و پاکستان (22 اکتبر 1947 تا 5 ژانویه 1949)

آمار رسمی تلفات جنگ : 1104 کشته هند - 6000 کشته پاکستان
آمار غیر رسمی تلفات جنگ : نامشخص

توضیحات : به دنبال اعلام تصمیم مهارجه هری سینگ حاکم کشمیر مبنی بر الحاق به هند ، مردم دست به شورش زده و کنترل برخی شهرها را بدست گرفتند . ارتش هند با درخواست سینگ وارد کشمیر شد و شورش را سرکوب نمود ، ارتش پاکستان هم مداخله کرد و دو طرف درگیر جنگ شدند . هند در همان آغاز جنگ برای تثبیت حاکمیت خود بر کشمیر به کار مهارجه خاتمه داد و استقلال داخلی کشمیر را ملغی کرد! البته نزاع محدود به کشمیر نماند و نبردهای سختی هم در مرکز و جنوب خطوط مرزی بین دو کشور در جریان بود . جنگ در نهایت با تقسیم کشمیر بین هند و پاکستان به پایان رسید هرچند بیشتر نواحی استراتژیک و پر جمعیت کشمیر تحت کنترل هند باقی ماند .

.

***

2- جنگ هند با حکومت پادشاهی نظام حیدرآباد (13 تا 18 سپتامبر 1948)

آمار رسمی تلفات جنگ : 32 کشته هند - 807 کشته نظام حیدرآباد
آمار غیر رسمی : بیش از 1600 نیروی نظامی حیدرآباد و 40 تا 200 هزار غیر نظامی مسلمان در جریان پاکسازی نژادی بعد از اشغال

توضیحات : حکومت پادشاهی نظام حیدرآباد (که بیشتر محققان آنها را شیعه مذهب می دانند اما احتمالاً آخرین حاکم سنی بوده چون خود را مرید سومین خلیفه (عثمان) می دانست) خواهان الحاق به پاکستان بود اما اسلام آباد درخواست آنها را نپذیرفت ، بنابراین در زمان حمله هند به حیدرآباد ، یک حکومت مستقل محسوب می شد!
.

***

3- تصرف داردا و ناگار هاولی توسط هند (22 جولای تا 11 آگوست 1954)

آمار رسمی تلفات جنگ : 44 کشته هند - 2 کشته پرتغال
آمار غیر رسمی : نامشخص

توضیحات : پس از استقلال هند از انگلستان ، فرانسه هم هرچند بدون رضایت بتدریج مستعمرات خود در شبه قاره را واگذار نمود ، اما پرتغالی ها که سابقه بیشتری داشتند حاضر به تخلیه متصرفات خود نبودند . ارتش هند از 22 جولای 1954 دست به یک رشته تحرکات و مانور نظامی در اطراف منطقه داردا و ناگار هاولی (یکی از چند مستعمره کوچک پرتغال در سواحل هند زد) و در نهایت روز 11 آگوست وارد این منطقه شد . هرچند نظامیان پرتغالی واکنش شدیدی نشان دادند اما هندی ها فقط با استفاده از برتری بالای نفری آنها را مجبور به تسلیم کردند .
.

***

4- تصرف گوآ توسط هند (18 تا 19 دسامبر 1961)

آمار رسمی تلفات جنگ : 22 کشته هند - 30 کشته پرتغال
آمار غیر رسمی : نامشخص

توضیحات : بندر گوآ در جنوب غربی هند اولین نقطه ایی بود که در اوایل قرن شانزدهم به تصرف استعمارگران پرتغالی درآمد و آخرین نقطه ایی شد که در هند استعمارگران از آن اخراج شدند . پرتغالی ها که نمی خواستند گوآ را از دست بدهند یک نیروی نظامی 4 هزار نفری در آن مستقر کرده بودند اما هندی ها با یک نیروی 45 هزار نفری به آن حمله کردند! در جریان حمله هندی ها ناو جنگی آلفونسو آلبوکرک که افتخار نیروی دریای پرتغال محسوب می شد در داخل بندر غرق گردید .
.

***

5- جنگ چین و هند (20 اکتبر تا 21 نوامبر 1962)

آمار رسمی تلفات جنگ : 722 کشته چین - 1383 کشته هند
آمار غیر رسمی : تلفات واقعی هند را تا 3500 نفر تخمین می زنند

توضیحات : چین بعد از اشغال تبت به دنبال پناهنده شدن دالایی لاما به هند ، با دهلی نو دچار اختلاف شد ، ضمن اینکه تبت خطوط مرزی خود با هند را به طور دقیق مشخص نکرده بود و حالا که چینی ها جایگزین آنها شده بودند مذاکرات فراوانی برای تعیین دقیق خطوط مرزی انجام گرفت که بی نتیجه ماند . آمریکا چین را به حمله نظامی در صورت جنگ با هند تهدید کرده بود اما همزمان با بحران موشکی کوبا که سر آمریکایی ها گرم بود ، چینی ها به هند حمله کردند و در هر دو سمت شمال غربی (کشمیر) و شمال شرقی (آرناچل پرادش) پیشروی نمودند . نبرد عمدتاً در مناطق کوهستانی بالای 4 هزار متر اتفاق افتاد و به دلیل شرایط نامساعد جوی هیچ یک از دو طرف نیروی هوایی خود را به کار نگرفتند . در نهایت با قبول شکست از سوی هند ، چینی ها از نواحی اشغال شده در آرناچل پرادش عقب نشینی کردند اما نواحی اشغالی در شمال غرب هند را نگه داشتند .
.

***

6- جنگ دوم هند و پاکستان (آگوست تا 23 سپتامبر 1965)

آمار رسمی تلفات جنگ : 3000 کشته هند - 3800 کشته پاکستان
آمار غیر رسمی تلفات جنگ : 5300 کشته هند - 8200 کشته پاکستان

توضیحات : بر سر اینکه چه روزی به عنوان آغاز این جنگ در تاریخ ثبت شود بین مورخان اختلاف است . درگیری های پراکنده از اوایل آگوست (به دنبال سرکوب خونین تظاهرات مسلمانان کشمیر) در مرز کشمیر آغاز شد و بعداً هندی ها متوجه شدند کماندوهای پاکستانی مخفیانه در عمق مواضع آنها پیشروی کرده و تا نزدیکی سرینگر جلو آمده اند . از اینجا به بعد درگیری ها جدی شد و ارتش هند تلاش کرد با یک یورش زرهی سنگین که از زمان جنگ جهانی دوم در دنیا بی سابقه بود لاهور را اشغال نماید اما در آسمان نیروی هوایی پاکستان ، نیروی هوایی هند را شکست داد و تانک های هندی را زمینگیر نمود . به این ترتیب جنگ به بن بست رسید و دو طرف برای آتش بس و بازگشت به خطوط مرزی توافق کردند .
.

***

ادامه روز شنبه ...

[bamn]

با سلام مجدد .

بعداز ظهر جمعه پاکستان " ابهی نندن ورتها " خلبان اسیر هندی و فرزند فرمانده سابق نیروی هوایی هند را آزاد و در مرز تحویل مقامات هندی داد . با این وجود ساعاتی بعد بار دیگر توپخانه های دو کشور به تبادل آتش پرداختند و به گفته رسانه های پاکستانی هفت نفر در حملات توپخانه ایی هند کشته شده اند . اما پاکستان ساعتی قبل اعلام کرد به دنبال کاهش تنش بین دو کشور آسمان خود را بر روی پروازهای بین المللی می گشاید .

از سوی دیگر رسانه های هندی اعلام کرده اند فرمانده نیروی هوایی این کشور صبح امروز (شنبه) از کار برکنار شده است . همچنبن 5 نظامی هندی در کمین شبه نظامیان جدایی طلب در کشمیر کشته اند .

[bamn]

...

7- درگیری چائولا بین چین و هند (11 سپتامبر تا اول اکتبر 1967)

آمار رسمی تلفات جنگ : 88 کشته هند - 340 کشته چین - 600 کشته جدایی طلبان مائوئیست
آمار غیر رسمی : چین ادعا می کند در این درگیری فقط 32 کشته داده است!

توضیحات : ایالت سیکیم بین دو کشور نپال و بوتان و در مرز چین و هند در عمق رشته کوه های هیمالیا قرار دارد . جدایی طلبان مائوئیست این ایالت از 11 سپتامبر با حمایت ارتش چین در منطقه چائولا (غرب سیکیم) دست به یک رشته حملات پارتیزانی علیه نیروهای دولتی زدند . هندی ها به شدت واکنش نشان داده و آنها را سرکوب کردند . بعد از شکست نظامی هند از چین در جنگ سال 1962 ، هندی ها روی این پیروزی مانور زیادی داده و آن را یک موفقیت بزرگ ارزیابی می نمایند!
.

***

8- جنگ سوم هند و پاکستان (3 تا 16 دسامبر 1971)

آمار رسمی تلفات جنگ : تلفات هند نامشخص - 9000 کشته پاکستان
آمار غیر رسمی : 2500 تا 4000 کشته و زخمی ارتش هند

توضیحات : کشور پاکستان به دو بخش غربی و شرقی تقسیم می شد اما قدرت سیاسی و اقتصادی عمدتاً در بخش غربی متمرکز بود و نارضایتی عمومی در بخش شرقی روز به روز اوج می گرفت . پس از ناکارآمدی دولت اسلام آباد در رسیدگی به وضعیت آسیب دیدگان طوفان مهیب بهولا (نوامبر 1970 که بیش از 500 هزار کشته در هند و پاکستان شرقی برجا گذاشت) در انتخابات پارلمانی ماه دسامبر حزب عوامی لیگ (که عمده محبوبیتش در بخش شرقی بود) به پیروزی رسید اما ژنرال یحیی خان (رئیس جمهور) نتیجه انتخابات را نپذیرفت . در نتیجه مردم در بخش شرقی شورش کرده و عملاً از مارس 1971 جنگ شدیدی بین ارتش پاکستان و ارتش آزادی بخش بنگال شرقی آغاز شد و هفت ملیون نفر از مردم منطقه به هند فرار کردند . هند از جدایی طلبان حمایت می کرد اما چین تهدید کرده بود در صورت مداخله نظامی هند ، به این کشور حمله خواهد کرد . خانم ایندرا گاندی (نخست وزیر وقت هند) تا دسامبر صبر کرد و زمانی که جاده های بین چین و هند با برف پوشیده و بسته شد ، به پاکستان اعلام جنگ داد . با اینکه نیروهای ارتش پاکستان در مرزهای غربی برتری داشتند و نیروی هوایی این کشور عملاً نیروی هوایی هند را در غرب مغلوب کرد ، اما در شرق فقط دو هفته توانستند مقامت کنند و جبهه هایشان به سرعت از هم پاشید . در پایان هندی ها حدود صد هزار اسیر گرفتند که بزرگترین اسیرگیری جهان بعد از جنگ جهانی دوم محسوب می شود! منابع غیر رسمی می گویند در طول سال 1971 سیصد هزار تا سه ملیون غیر نظامی بنگلادشی توسط ارتش پاکستان قتل عام شده اند!
.

***

9- درگیری سیاچین (13 آوریل 1984 تا 25 نوامبر 2003)

آمار رسمی تلفات جنگ : 846 کشته هند - 213 کشته پاکستان
آمار غیر رسمی : نامشخص

توضیحات : در سال 1963 پاکستان بخشی از مناطق شمالی کشمیر موسوم به شاکسگام را به چین واگذار نمود تا اتحاد دو کشور در برابر تهدیدات هند تقویت گردد . هند که از این وضعیت ناراضی بود و با وجود درگیری های جداگانه با دو کشور رقیب ، می دانست ممکن است یک روز با حمله هماهنگ و مشترک چین و پاکستان مواجه گردد ، به دنبال راهی برای افزایش تسلط خود بر منطقه کشمیر بود . به این ترتیب در 13 آوریل 1984 کماندوهای هندی با اجرای یک عملیات غافلگیرانه منطقه سیاچین را که محل اتصال سه کشور هند و چین و پاکستان بود اشغال کردند . این منطقه بسیار مرتفع و یک یخچال طبیعی بزرگ دارد که تامین کننده آب آشامیدنی بخش بزرگی از جمعیت هر سه کشور است . تا سال ها این منطقه از سوی اسلام آباد منطقه جنگی اعلام و کماندوهای پاکستانی گاه و بیگاه با نفوذ به آن در صدد بازپس گیری منطقه بودند هرچند عمده تلفات دو طرف بیشتر ناشی از سرمای کشنده زمستان ها بوده است! بالاخره در 23 نوامبر 2003 پاکستان وضعیت جنگی در این منطقه را لغو و اعلام نمود حل مسئله حاکمیت بر سیاچین جدا از مسئله کشمیر نخواهد بود .
.

***

10- مداخله نظامی هند در سری لانکا (1987 تا 1990)

آمار رسمی تلفات جنگ : 1200 کشته ارتش هند در طول مداخله در سری لانکا (1987 تا 1990)
آمار غیر رسمی : 55 تا 100 هزار کشته از جولای 1983 تا می 2009

توضیحات : از جولای 1983 جنگ داخلی در سری لانکا بین اکثریت سیلانی بودایی و اقلیت تامیلی هندو آغاز گردید . در سال 1987 به بهانه اینکه جنگ جدایی طلبان تامیلی در سری لانکا باعث تحریک احساسات قومی تامیلی های جنوب هندوستان شده است ، دهلی نو با اعزام نیروی نظامی به این کشور به نفع دولت مرکزی با تامیلی ها وارد جنگ شد اما به دنبال افزایش تلفات نظامی و فشار افکار عمومی ، در سال 1990 نیروهای هندی از سری لانکا خارج شدند . جنگ در ماه می 2009 با سقوط آخرین مواضع تامیلی ها در شمال شرقی سری لانکا به پایان رسید .
.

***

11- جنگ کارگیل (3 می تا 26 جولای 1999)

آمار رسمی تلفات جنگ : 527 کشته هندی - 700 کشته پاکستانی
آمار غیر رسمی : تا 1600 کشته هندی و تا 4000 کشته پاکستانی

توضیحات : در 3 می 1999 نیروهای نظامی که اسلام آباد ادعا می کرد جدایی طلبان کشمیری هستند در منطقه کارگیل از خط تماس بین هند و پاکستان عبور کرده و بخش هایی از شهر کارگیل و نواحی اطراف آن را اشغال کردند (کارگیل با حدود 10 هزار نفر جمعیت و اکثریت شیعه می باشد) . ارتش هند که به مقابله با آنها پرداخت اعلام کرد افراد دستگیر شده نه شبه نظامی بلکه کماندوهای ارتش پاکستان هستند . کم کم پاکستانی ها علناً اعلام کردند در این نبرد حضور دارند ، نبردی که حدود دو ماه و نیم به طول انجامید و بالاخره نیروهای پاکستانی مجبور به عقب نشینی شدند .
.

[Java]

ظاهرا سقوط یک فروند F-16 پاکستانی هم تایید شده است(منتهی خبری از خلبانش نیست) در برابر سقوط یک فروند MiG-21 هندی.

[bamn]

با سلام مجدد .

در حالی که مقامات هند و پاکستان برای برقراری آتش بس و کاهش تنش تلاش می نمایند ، تبادل آتش توپخانه بین نیروهای مرزی دو طرف ادامه دارد و مقامات ارتش پاکستان تهدید کرده اند اگر هند حملات توپخانه ایی را متوقف نکند با واکنش شدید تری مواجه خواهد شد . در عین حال مقامات ارتش پاکستان از دولت این کشور خواسته اند تا هرچه سریعتر برای مقابله با فعالیت گروه های تروریستی در این کشور که علیه همسایگان اقدام می نمایند وارد عمل شود . صدها هزار نفر از مردم پاکستان هم با امضای طوماری خواستار اهدا جایزه صلح نوبل به عمران خان شده اند! به گفته این افراد اگر عمران خان دستور آزادی خلبان هندی را نمی داد الان دو کشور درگیر جنگی تمام عیار شده بودند .

اما در آخرین اظهار نظر درباره حمله هوایی هند به پاکستان ، وزیر فن آوری اطلاعات هند گفته کشته شدن 300 نفر در حمله هوایی این کشور در پاکستان کذب محض است! مقامات هندی از جمله نخست وزیر این کشور پس از حمله هفته گذشته هواپیماهای هندی به چند منطقه از کشمیر تحت کنترل پاکستان مدعی کشته شدن 300 تروریست شده بودند اما مقامات پاکستانی این ادعا را تکذیب و تاکید داشتند هیچکس کشته نشده است! فیلمی هم در فضای مجازی منتشر شد که گفته می شد فیلم بمباران مقرهای تروریست هاست توسط هواپیماهای هندی که در آن کشته شدن افراد قابل مشاهده بود! حالا با این اظهار نظر جدید احتمالاً بعد هم اعلام می شود فیلم جعلی بوده یا مربوط به کشور دیگری می باشد!

[shafagh]

البته بعد از جريان شروع اين جنگ محدود و اينكه مقامات پاكستاني قول داده اند كه غائله وجود گروه هاي تروريستي در پاكستان  را خاتمه دهند چندان بي تاثير نيست و احتمالا دولت پاكستان به انها ابلاغ خواهد كرد كه عمليات تروريستي در كشورهاي همجوار مخصوصا هند را متوقف كرده يا كاهش دهند.

اما اجازه دهيد در اين مورد يك سياست پنهان را عرض نمايم اگرچه ممكن است افرادي هم به راز وجود و ازادي تروريست هاي وهابي در پاكستان پي برده باشند.

دليل وجود و بقاء اين گروه هاي تروريست در پاكستان دستگاه سلطنت آل سعود است. از چند سال قبل  آل سعود مبالغ هنگفتي پول به دولت پاكستان پرداخت مي كند تا اين گروه ها را در پاكستان پناه دهد و ازاد بگذارد و كاري به انها نداشته باشد. البته خود دولت پاكستان هم از اين گروه ها بعنوان يك عامل ارعاب در مقابل مخالفين سود مي برد تا هر گونه مخالفت و حركت هاي مردمي در اين كشور را  تحت تاثير  قرار دهد.

[Java]

بقایای لاشه F-16 پاکستانی( البته تصویر بقایای آمرام هست)

[External Link Removed for Guests]

[bamn]

با سلام مجدد .

تنش نظامی بین هند و پاکستان همچنان ادامه دارد . شب گذشته نیروی هوایی هند یک پهباد ارتش پاکستان را پس از ورود به حریم هوایی این کشور در ایالت راجستان سرنگون نمود . در طرف مقابل مقامات ارتش پاکستان هم اعلام کرده اند یک زیردریایی هندی را پس از ورود به آب های پاکستان شناسایی و مجبور به بازگشت نموده اند . پاکستانی ها می گویند بخاطر اینکه تمایلی به تشدید بحران بین دو کشور ندارند به سمت زیردریایی شلیک نکرده اند . اما همزمان ناراندا مودی نخست وزیر هند بار دیگر پاکستان را بخاطر حمایت از گروه های تروریستی تهدید به انتقام کرد! امروز در کشمیر تحت کنترل هند اعتصاب عمومی برقرار است . مسلمانان کشمیر در اعتراض به بازداشت فعالان سیاسی و ممنوعیت فعالیت تشکیلات موسوم به جماعت اسلامی از سوی دولت هند دست به این اعتصاب زده اند . این در حالی است که پاکستان دیروز گذرگاه مرزی نزدیک شهر لاهور را گشود تا سیک های ساکن هند بتوانند برای برگزاری مراسم مذهبی سالانه شان به شهر لاهور بروند! شهر لاهور پیش از استقلال هند و پاکستان مرکز اصلی سیک ها در شبه قاره محسوب می شد اما به دنبال استقلال دو کشور و تنش بین هندوها و مسلمانان ، بیشتر سیک های لاهور مجبور به مهاجرت به هند شدند .

سایت تحولات جهان اسلام یک نقشه عالی از جغرافیای سیاسی منطقه کشمیر تهیه کرده که می توانید با کلیک روی نمونه کوچک شده زیر ، آن را در سایز اصلی مشاهده نمایید :

[External Link Removed for Guests]

[kayvan6079]

بقایای لاشه F-16 پاکستانی( البته تصویر بقایای آمرام هست)

[External Link Removed for Guests]

[External Link Removed for Guests]
 

[bamn]

چند نکته درباره کشمیر :

منطقه کشمیر به علت تنوع آب و هوایی و منابع غنی طبیعی و موقعیت ژئوپولتیک استراتژیکش به عروس آسیا مشهور است ، پس جای تعجب ندارد که مورد مناقشه و رقابت سه قدرت هند و پاکستان و چین باشد . اما کشمیر یک لقب دیگر هم دارد که باعث می شود طرف چهارمی هم روی آن تاثیر گذار باشد هرچند نه از نظر سیاسی! به کشمیر " ایران کوچک " هم می گویند بخاطر اینکه زبان و فرهنگ فارسی در این منطقه جایگاه ویژه ایی دارد و نه تنها شیعیان ، بلکه سایر مردم این منطقه هم را متاثر ساخته است .

اولین بار در حدود قرن پنجم هجری مردم کشمیر (که در آن زمان بودایی بودند) با اسلام آشنا شدند اما حدود چهار قرن طول کشید تا اسلام در این منطقه رشد کند و دربار حکومتی کشمیر را هم در بر گیرد . اولین سلسله حکومتی مسلمان کشمیر سلسله شاه میریان بودند که بر طریقه تصوف نعمت الهی قرار داشتند . پس از آنها سلسله چک ها روی کار آمدند که شیعه اثنی عشری بودند . اما سلسله چک ها دوام چندانی نداشت و توسط گورکانیان منقرض شدند . با تضعیف حکومت گورکانیان هم سیک های منطقه پنجاب با تاسیس امپراتوری سیک ، کشمیر را فتح و در دوران اوج از دره سند تا غرب تبت را تحت کنترل داشتند . استعمارگران انگلیسی به کار امپراتوری سیک خاتمه دادند اما یک تاجر با پرداخت مبلغ کلانی به انگلیسی ها کشمیر را خرید و سلسله دوگرا را تاسیس کرد که تا سال 1947 در این منطقه از استقلال داخلی برخوردار بود .

طی سال های 1948 تا 1952 هشت قطعنامه در شورای امنیت سازمان ملل به تصویب رسید که از دو طرف هند و پاکستان می خواست اداره منطقه کشمیر را به یک نیروی حافظ صلح تحت نظارت سازمان ملل واگذار و تعیین تکلیف نهایی آن را بر عهده آرای عمومی مردم در همه پرسی آزاد بگذارند . با اینکه پاکستان با برخی مفاد این قطعنامه ها مخالف بود در مجموع با این شروط موافقت کرده و همچنان برخی از آنها را اجرا می کند اما هند با این شروط مخالفت کرد و راهی کاملاً متفاوت را در پیش گرفته است .

اما شرایط مناطق مختلف کشمیر به تفکیک کشورها :

.

کشمیر تحت کنترل هند :

این منطقه در قالب ایالت جامو و کشمیر ، رسماً بخشی از خاک هند محسوب می شود . این ایالت به سه بخش کلی تقسیم می شود : دره کشمیر ، جامو و لداخ (یا لدخ) .

منطقه دره کشمیر با مرکزیت شهر سرینگر حدود 16 هزار کیلومتر مربع وسعت و حدود هفت ملیون نفر جمعیت دارد و حدود 97% مردم آن مسلمان هستند که به گفته منابع مختلف یک چهارم تا یک سوم آنها شیعه می باشند .

منطقه جامو با مرکزیت شهر جامو حدود 26 هزار و 300 کیلومتر مربع وسعت و حدود حدود پنج ملیون و سیصد هزار نفر جمعیت دارد و حدود 30% مردم آن مسلمان هستند که تقریباً یک چهارم مسلمانان را شیعیان تشکیل می دهند . 66% مردم این منطقه هندو هستند .

منطقه لداخ با مرکزیت دو شهر له و کارگیل ، حدود 59 هزار و 200 کیلومتر مربع وسعت و حدود سیصد هزار نفر جمعیت دارد و حدود 46% مردم آن مسلمان هستند که تقریباً 80% آنها را شیعیان تشکیل می دهند . 50% مردم این منطقه بودایی هستند .

کشمیر تحت کنترل پاکستان :

کشمیر تحت کنترل پاکستان از نظر اداری به دو منطقه کشمیر آزاد و گلگت-بلستان (یا مناطق شمالی) تقسیم می شود . از نظر اسلام آباد کشمیر آزاد و گلگت-بلستان جزو خاک پاکستان محسوب نمی شوند و فقط تحت کنترل پاکستان هستند تا زمانی که هند برای تعیین تکلیف کشمیر براساس قطعنامه های شورای امنیت متقاعد گردد . حتی یک بار طرح رسمی ایالت کردن این مناطق در پارلمان پاکستان مطرح شد که با واکنش بشدت منفی احزاب مختلف مواجه گردید!

منطقه کشمیر آزاد با مرکزیت شهر مظفرآباد حدود 13 هزار و سیصد کیلومتر مربع وسعت و حدود 4.5 ملیون نفر جمعیت دارد و حدود 100% مردم آن مسلمان هستند که به گفته منابع مختلف 5 تا 10 درصد آنها شیعه می باشند .

منطقه گلگت-بلستان به مرکزیت شهر گلگت حدود 73 هزار کیلومتر مربع وسعت و حدود یک ملیون و هشتصد هزار نفر جمعیت دارد و حدود 100% مردم آن مسلمان هستند که تقریباً 70% آنها را شیعیان تشکیل می دهند . البته تقریباً یک سوم شیعیان این منطقه را شیعیان اسماعیلی تشکیل می دهند و در واقع بزرگترین گروه جمعیتی شیعیان اسماعیلی جهان در این منطقه هستند (گروه های دیگری از اسماعیلیان در هند ، افغانستان ، تاجیکستان ، چین ، عمان ، تانزانیا و انگلیس زندگی می کنند که به علت گرایش تدریجی به سمت شیعه اثنا عشری در حال کاهش می باشند)

کشمیر تحت کنترل چین :

منطقه کشمیر تحت کنترل چین معروف به اقصی چین (دورترین نقطه چین) شرایطی کاملاً متفاوت با سایر مناطق کشمیر دارد . این منطقه مرتفع و با آب و هوای سرد و خشک و زمین های عمدتاً نمکی است ، به همین دلیل جمعیت بومی قابل ذکری ندارد و از قدیم غیر از راهبان بودایی که در صومعه های دور افتاده زندگی می کردند ، سکنه دیگری نداشته است . این منطقه بخشی از ایالت خودمختار سین کیانگ محسوب می شود . مناطقی هم که در سال 1963 توسط پاکستان به چین واگذار شد مرتفع و خالی از سکنه می باشند .