خبرگزاري فارس: يک تحليلگر آمريكايي با تاكيد بر اين كه جنگ آمريكا در افغانستان به جاي آباداني در حال نابود كردن اين كشور است، از دولتمردان آمريكا خواست هر چه زودتر به اين جنگ خاتمه دهند.
نورمن سولومان با درج مقاله‌اي با عنوان " مرداني با اسلحه، در كابل و واشنگتن "در پايگاه خبري تحليلي خانه شفاف سازي اطلاعات، به انتقاد از ادامه جنگ در افغانستان پرداخت كه چيزي جز ويراني براي مردم فقير اين كشور نداشته است. وي بعنوان مثال از كابل بعنوان شهري كه پس از 30 سال جنگ جز ويراني به خودش نديده نام برده و مي نويسد: در يك جوك قديمي، حامد كرزاي، رئيس جمهور افغانستان، "شهردار كابل " خوانده شده است. در هر چهار راه در پايتخت افغانستان، كلاشنيكوف ها در دستان مرداني كه مراقب هستند به چشم مي خورند. حكومت كرزاي، كه به طور گسترده اي فاسد، نالايق تلقي مي شود، علاوه بر اعتبار، تسلط خود را نيز از دست مي دهد. نويسنده در مقابل به ذهنيتهاي جنگ طلب در بالاترين سطوح رسمي واشنگتن اشاره مي كند كه علي رغم كاهش حمايت مردم از جنگ افغانستان به ادامه جنگ اصرار دارد. جنگي كه به گفته وي با نابودي كه درختان و كشاورزي در كوهستان هاي اطراف شهر باعث جريان يافتن غبار شديد در خيابان هاي كابل شده است.
سولومان ادامه مي دهد: در بازديد از كابل در اواخر آگوست، با افراد شگفت انگيز زيادي آشنا شدم كه در بحبوحه واقعيت هاي ترسناك و مرگبار نهايت تلاش خود را به كار مي بستند. شهر آكنده از بدبيني به نظر مي رسيد.در مقابل، مباحثات سياسي عمده درباره افغانستان در آمريكا نرم و ملايم هستند. رسانه هاي خبري و كاخ سفيد اين سوال هميشگي را مي پرسند: "آيا مي توان جنگ را برد؟ "
وي با اشاره به پاسخ مثبت دولت و پاسخهاي متفاوت مطبوعات معتقد است كه سؤال از اساس اشتباه بوده و بهتر اين بود كه بپرسند: آيا حكومت آمريكا بايد در راه "نجات " افغانستان به نابودي آن ادامه دهد؟
اين مقاله مي‌افزايد:در سرتاسر كابل مردان سلاح هاي خود را محكم در دست گرفته اند؛ برخي از آنها در پشت مسلسل ها نشسته اند. اما سلاح هاي واقعا بزرگ از سوي واشنگتن استفاده مي شوند، جايي كه جنگ طلبي دولتي بر اساس تصورات غير واقعي شكوفا مي شود. دادن دستور نابودي آنچه و هر كسي كه نامرئي است روز به روز راحت تر مي شود. در واقع، بدترين دشمن در افغانستان فقر است. اما دولت آمريكا به تكان دادن پرچم سفيد ادامه مي دهد.
اين نويسنده آمريكايي با بيان اينكه بدترين دشمن در افغانستان فقر است اين پرسش را مطرح مي كند كه آيا كسي در رده هاي بالاي دولت اوباما واقعا مي فهمد كه نزديك بودن فقر در افغانستان به بدترين وضعيت جهاني به چه معناست؟
به اعتقاد سولومان نسخه كنوني كتاب "the best and the brightest " (مربوط به ريشه هاي جنگ ويتنام) بايد داده هايي از قبيل نرخ مرگ و مير نوزادان افغانستان را، كه مي توان در كتاب گيتاشناسي سيا پيدا كرد، منعكس كند. رقم كنوني 154 است. ( در هر سال از هر هزار كودكي كه متولد مي شوند، 154 نفرشان در زير يك سالگي مي‌ميرند.)
اين تحليلگر غربي با بيان اينكه در افغانستان سكه‌هاي 10 سنتي براي شكوفايي حيات ودلارها براي نابودي آن صرف مي شود به هزينه هاي بالاي نظامي و ناچيز بودن مبالغي كه صرف نابودي فقر و . . مي شود، انتقاد مي كند: سال گذشته، با اينكه حكومت آمريكا روزانه حدود 100 ميليون دلار روي برنامه هاي نظامي در افغانستان هزينه مي كرد، آكسفام (مجموعه اي از سازمان هاي غير دولتي كه با فقر و بي عدالتي مقابله مي كنند) در گزارش خود كل مبلغي را كه از تمام منابع صرف كمك هاي بشردوستانه در كشور مي شد تنها 7 ميليون دلار در روز اعلام كرد. از آن زمان تا كنون چيز زيادي تغيير نكرده است. لايحه بودجه مكملي كه كاخ سفيد چند ماه پيش در كنگره به تصويب رساند، 90 درصد هزينه هاي آمريكا در افغانستان را به مخارج نظامي تخصيص مي دهد.
اين تحليلگر آمريكايي نوشت: از فكر كردن درمورد آينده اي كه جنگ آمريكا براي كودكان لاغر كابل - كه بادبادك هاي كهنه هوا مي كنند يا با اسباب بازي هايي همچون بطري هاي پلاستيكي كه طنابي به گرنشان بسته شده است بازي مي كنند - رقم مي زند متنفرم.
نورمن سولومان در پايان به نقل بخشي از سخنان مارتين لوتر كينگ جونيور در 4 آوريل 1967 مي پردازد كه معتقد است با جايگزين كردن "افغانستان " به جاي "ويتنام " در آن، حرف دل تمام مخالفين جنگ در پاييز 2009 زده مي شود: "اين ديوانگي بايد به نحوي متوقف شود. ما بايد همين حالا دست برداريم. من به عنوان يك برادر مردم بيچاره افغانستان صحبت مي كنم. من از طرف كساني صحبت مي كنم كه سرزمينشان با خاك يكسان مي شود، خانه هايشان ويران مي شود، فرهنگشان نابود مي شود. من از طرف فقراي آمريكا صحبت مي كنم كه دو برابر هزينه را براي اميدهاي از بين رفته در كشور، و مرگ و فساد در افغانستان پرداخت مي كنند.
من به عنوان يك شهروند جهان صحبت مي كنم، از طرف جهاني كه در مسير انتخابي ما مات و مبهوت مانده است. من به عنوان كسي كه آمريكا را دوست دارد به رهبران ملت خودمان مي گويم: اولين گام را در اين جنگ ما برداشته ايم؛ اولين گام براي متوقف ساختن آن را نيز بايد خودمان برداريم. "
When once you have tasted Flight, you will forever walk the earth with your eyes turned skyward, for there you have been and there you will always long to return
باعرض سلام شمامیتونید بمن بگید امریکا کجاها را خراب نکرده؟ کشوری که همیشه برای خودش دشمنان خیالی می بافه وبااسلحهای مدرن بجنک یه مشت ادمهای بی گناه بنام دمکراسی وامنیت ملی خودش ادمهارا بمب بارون میکنه .بعد باافتخار ازقتل عامش درمحافل خونین از خودش تمجید میکند ومتآسفانه درهمین مجالس کثیف بعضی از حکام عرب ومسلمانان غیرعرب گفتارهای انها را تمجید کرده وخواستارقتل عام بیشتری میباشند:::افسوس که از دستمان هیج چیزی برنماید جز چشم ببیند ودل بسوزد 0 تاتوانی دلی بدست ار-----دل شکستن که هنر نیست0
آمريكا در حال دچار شدن به سرنوشت شورويدر افغانستان است
خبرگزاري فارس: يک پايگاه خبري-تحليلي آمريكايي نوشت: همان‌طور كه برژيسنكي سياستمدار كاركشته آمريكايي گفت آمريكا در حال تكرار همان سرنوشتي در افغانستان است كه شوروي نيز بدان دچار شد.
در مقاله‌اي به قلم "آليسون اسميل " (Alison Smale) تصريح كرد: قدرتهاي غربي اكنون در خطر مواجهه با سرنوشت شوروي سابق در افغانستان هستند و همان‌طور كه "برژينسكي " (Brzezinski) مشاور جيمي كارتر رئيس‌جمهور اسبق آمريكا گفت "اگر نيروهاي غربي نتوانند شورشهاي افغانستان را سركوب و ذهنيت مردم افغان نسبت به خود را مبني بر "اشغالگر بودن " آمريكا اصلاح كنند، چهبسا به همان سرنوشتي دچار شوند كه شوروي سابق در افغانستان دچار شد. " برژينسكي كه در زمان حمله اتحاد جماهير شوروي به افغانستان، مشاور امنيت ملي كارتر رئيس‌جمهور وقت آمريكا بود، طي سخنراني در جمع كارشناسان نظامي و روابط خارجي آمريكا تصريح كرد: آلمان و انگليس با پشتيباني فرانسه خواهان برگزاري كنفرانسي شده‌اند كه به بررسي مسائل بغرنج افغانستان بپردازند.
اسميل به نقل از مشاور سابق امنيت ملي آمريكا ادامه داد: در سال 2001 در حدود 300 نفر از نيروهاي ويژه آمريكا در همكاري با نيروهاي ائتلاف شمال موفق شدند طالبان را از قدرت بركنار كنند. اما در شرايط كنوني، 100 هزار نيروي آمريكايي و متحدان آن، از پس طالبان بر نميآيند، ضمن اينكه هر روز بيش از گذشته در ذهن جامعه افغان به همان سرنوشت نيروهاي شوروي سابق، يعني تصور "اشغالگر بودن " دچار ميشوند.
برژينسكي اضافه كرده بود كه افغانستان مهمترين موضوع سياست خارجي آمريكاست كه لازم است باراك اوباما، رئيس‌جمهور اين كشور در خصوص آن تجديدنظر كند. تحليلگر "خانه شفاف‌سازي اطلاعات " با بيان اينكه برژينسكي در ديدار با اوباما، در زمان كانديداتوري رياست جمهوري آمريكا نيز اين مطلب را به وي گوشزد كرده بود، افزود: اين سياستمدار كاركشته آمريكايي در سخنراني جمعه شب خود نيز صراحتاً تاكيد كرد كه "ما در حال تكرار همان سرنوشتي هستيم كه شوروي نيز بدان دچار شد. " * هيچ دولت مسئوليتپذيري خاک افغانستان را ترک نمي‌كند!
اسميل با بيان اينكه حضور انبوه نيروي خارجي در افغانستان، منجر به اين تصور خواهد شد كه آمريكا و متحدينش دشمناني تجاوزكار به حساب بيايند و در نتيجه نوع نبرد تغيير كند، اظهار داشت: برژينسكي در سخنراني خود با اشاره به اجلاس بينالمللي برگزار شده از سوي فرانسه، از آن استقبال كرد و اظهار داشت كه اين اجلاس ميتواند به طرحريزي راهبردهاي جديد در خصوص افغانستان كمك مي‌كند.
اين سياستمدار سالخورده آمريكايي تنها ماندن ايالات متحده در افغانستان را به منزله پايان يافتن ائتلاف غربيان دانسته و تاكيد كرده بود: استفاده از يك برنامه توسعه طولاني مدت با كمك نيروهاي نظامي، ميتواند به بقاي نيروهاي اروپايي در افغانستان كمك كند، البته اگر اروپاييها نخواهند كه آمريكا را در باتلاق افغانستان تنها بگذارند.
به نوشته اسميل، در جلسهاي كه با حضور "شرارد كاوپركولز " (Sherard Cowper-Coles)، نماينده ويژه وزارت خارجه بريتانيا در امور افغانستان و سفير سابق انگليس در افغانستان، عربستان و اسرائيل برگزار شد، وي در حضور اعضاي سازمان غيردولتي "موسسه بينالمللي مطالعات راهبردي لندن " مدعي شد: "البته همه چيز هم در افغانستان سياه و تاريك نيست، اما اگر اكنون ميدان را خالي كنيم، آنچه بهدست آمده است هم از دست خواهد رفت. "
كولز با بيان اين ادعا كه راهبرد خروج را هيچ دولت مسئوليتپذيري دنبال نخواهد كرد، ادامه داد: نقش ايالات متحده بسيار حياتي بوده و تا زماني كه اوباما به تعهد خود درخصوص افغانستان پايبند باشد، بريتانيا نيز پايبند خواهد بود. تحليلگر سايت "خانه شفاف‌سازي اطلاعات " با بيان اينكه اين سخنان كولز در حالي بيان شده كه هفته گذشته، آلمان و انگليس با دستپاچگي خواستار برگزاري اجلاسي براي بررسي اوضاع افغانستان شده‌اند، تصريح كرد: ظاهراً اين دستپاچگي ناشي از تنشهايي بوده است كه پس از انتخابات افغانستان پديدار شده است چرا كه ناظران خارجي معتقدند كه در اين انتخابات، تقلبهاي روشني انجام گرفته است.
كولز پيشنهاد كرده بود كه توسعه قدرت سياسي در افغانستان، از طريق روساي قبايل اين كشور انجام شود كه از گذشته نيز قدرت واقعي در افغانستان به شكل سنتي در دست آنها بوده است. وي تاكيد كرده بود كه تزريق پول به برنامه توسعه نيز بايد از طريق روساي قبايل انجام شود.
* انگليس چه زماني خاک افغانستان را ترک مي‌كند؟
اسميل در ادامه مقاله خود افزود: با توجه به اينكه پيشبيني ميشود تا پايان سال جاري ميلادي، تعداد نيروهاي آمريكايي حاضر در افغانستان به عدد 68 هزار نفر و تعداد نيروهاي ساير ملل در اين كشور به 40 هزار نفر بالغ شود و با توجه به افزايش تلفات و مرگ و ميرها در اين كشور، به نظر ميرسد نه تنها جامعه افغان، بلكه جوامع غربي نيز دست از حمايت از ماموريت افغانستان بردارند.
وي در ادامه با بيان اينكه به غير از كولز بقيه سخنرانان اين اجلاس بر اين عقيده بودند كه آمريكاييها تمايل زيادي براي پشتيباني از حضور طولاني‌مدت نيروهاي انگلستان، آلمان و فرانسه كه بيشترين نيرو را پس از آمريكا به افغانستان اعزام داشتهاند، نشان نميدهند، اظهار داشت: اما در عضو كولز تاكيد كرده بود كه آنچه اكنون مورد نياز است، استفاده هوشمندانه از نيروي نظامي در كنار راهبرد توسعه طولاني‌مدت است.
به گفته اسميل، كولز روياي خود را براي افغانستان سال 2011 چنين تشريح كرده بود: "روزي كه يك كاميون انار را بتوان بدون مزاحمت از خاك افغانستان و سپس پاكستان عبور داد و به هندوستان رسانيد؛ روزي كه دانشجويان غربي بتوانند بر روي آثار باستاني افغانستان مطالعه كنند؛ روزي كه پوسترهاي دعوت به پيوستن به طالبان از خيابانهاي جنوب افغانستان پاك شود، آن روز، روز پايان ماموريت ماست. "
تحليلگر اين سايت خبري با طعنه به اين مقام انگليسي افزود: البته آنچه كه شرارد كولز عنوان كرده، همان‌طور كه ذكر شد تنها يك رويا است!
When once you have tasted Flight, you will forever walk the earth with your eyes turned skyward, for there you have been and there you will always long to return
