آيا خاورميانه جديدي در راه است؟

[KRITER]

  جديدي با محوريت ايران و ترکيه در جدال با آمريکا و اسرائيل و برخي کشورهاي عربي متحد آن در حال شکل گيري است و نظامي که در فرداي اين جدال ظهور مي کند با نظم کنوني تفاوت هاي اساسي دارد.   [External Link Removed for Guests]     که ايالات متحده براي حمله به عراق آماده مي شد(2003) و محوري با حضور پاريس، برلين و مسکو را در برابر خود ديد به يارگيري از بين ساير اعضاي اتحاديه اروپا اقدام کرد و توانست علاوه بر انگليس که بطور سنتي همراه آمريکاست کشورهاي ديگري مانند ايتاليا، يونان، لهستان و ... را نيز با خود همراه کند. کالين پاول وزير خارجه وقت آمريکا از آندسته کشورهاي اروپايي که با آمريکا همراهي کردند به اروپاي جديد ياد کرد که در برابر اروپاي قديم يا همان مخالفين ايالات متحده باشند قرار دارد.

سخن پاول بدين منظور ايراد شد که وي معتقد بود تغييري اساسي در نظام بين الملل روي داده است و آمريکا بعنوان قدرتي هژمونيک واقعيت مسلم نظام بين الملل است و کساني که اين واقعيت را درک نکنند به گذشته تعلق دارند. با چالش هايي که امروزه در برابر هژموني آمريکا بوجود آمده است ديگر نمي توان براي آن سخن پاول اصالت چنداني قائل شد.

اما براي منطقه خاورميانه مي توان اين جديد و قديم را به خوبي شاهد بود و نشانه هاي آن را مي توان به راحتي ديد. در سال 1995 اين منطقه شاهد قطب هايي متشکل از ايران، کشورهاي عربي مدعي وحدت عليه اسرائيل، ترکيه باشعارهاي پان ترکيستي نزديک به اسرائيل و آمريکايي بود که از جهت داشتن متحدان منطقه اي کمبودي احساس نمي کرد.

تانسو چيلر نخست وزير اسبق ترکيه(1996-1993) در سفري به سرزمين هاي اشغالي از ارض موعود نام برد؛ اگر به اين نکته توجه کنيم که قسمتي از ارض موعود مورد ادعاي صهيونيسم در خاک ترکيه قرار دارد به خوبي به عمق روابط راهبردي ترکيه و اسرائيل در آن دوره پي مي بريم.

اگر سياستمداران ترک در آن هنگام داراي درک کاملي از منافع ملي خود بودند بدون شک تا اين اندازه منافع عالي ترکيه را با اسرائيل گره نمي زدند. گذشت زمان و عيان شدن طرح هاي آمريکا و اسرائيل براي منطقه خاورميانه زمامداران ترکيه را با واقعيات جديدي آشنا کرده است. طرح خاورميانه بزرگ که آمريکايي ها پس از اشغال عراق مطرح کردند به خوبي ترسيم کننده آمال آتي آنها در خاورميانه است.

اسرائيل همواره بدنبال تجزيه قدرت هاي منطقه به واحدهاي سياسي کوچکتر بوده است که حتي اگر نتواند آنها را نيز مانند سرزمين هاي کنوني اشغالي تصرف کند؛ حداقل از آنها همسايه هاي بي دردسري بسازد. اين طرح هم اکنون در دستور کار ايالات متحده نيز که بدليل رويکرد هژمون که همانا تجزيه قدرتهاي منطقه ايست، قرار گرفته است.

کردها بعنوان بزرگترين اقليت ترکيه که حدود 25درصد از جمعيت اين کشور را در اختيار دارند در مرکز توجه رژيم صهيونيستي و ايالات متحده براي فشار بر قدرتهاي منطقه و پيشبرد دستورکار تجزيه قرار گرفته اند. بنابراين کشورهايي مانند ايران، سوريه و ترکيه هدف سياستگذاري هاي مداخله جويانه آمريکا و اسرائيل قرار دارند که اين مهم شامل عراق نيز مي شود که بدليل اشغال اين کشور بدست آمريکا و نداشتن مختصات يک دولت به معناي دقيق کلمه نيازمند تحليلي جداگانه است، چه بهانه اي بهتر از يک اقليت قومي قابل توجه مي تواند به آمريکايي ها کمک کند.

اين عوامل نشان مي دهد که يک خاورميانه جديد در حال شکل گيري است. در اين خاورميانه جديد آمريکا متحدان زيادي به مانند سال 1995 در اخنيار ندارد. متحدان آمريکا در منطقه به رژيم صهيونيستي و برخي کشورهاي عربي به رهبري عربستان و مصر محدود شده است که سرانشان بدنبال حفظ تاج و تختشان هستند.

ترکيه نه تنها متحد اسرائيل نيست بلکه دشمن استراتژيک آن نيز محسوب مي شود. ترکيه به خوبي از فعاليت هاي مخرب اسرائيل در کردستان عراق آگاه است و به خوبي مي داند که تقويت کردستان عراق حاکميت ملي اين کشور را هدف گرفته است.

اسرائيل به هيچ وجه دوست ندارد به اين حقيقت اعتراف کند زيرا هزينه تحرکات اين رژيم را به شدت روبه افزايش مي بيند. بدن شک در آينده نيز روند تيرگي روابط طرفين ادامه يافته و به نقطه اي خواهد رسيد که جز دشمني آشکار نام ديگري نمي توان بر آن نهاد.

در خاورميانه جديد ايران به دليل داشتن بيشترين مولفه هاي قدرت ملي توانايي بالقوه رهبري آنرا در اختيار دارد. کشورهاي عربي طرفدار آمريکا که حول محور عربستان و مصر سازماندهي شده اند نيز ناگزير متوجه ترکيه مي شوند و تضادهاي شديدي بين اين دو نيز به زودي آغاز مي شود.

در ترکيه افکار عمومي از چرخش سياست اين کشور در برابر اسرائيل حمايت مي کند که اين به زمامداران اين کشور فضاي عمل بيشتري خواهد بخشيد. در ايران و سوريه نيز اوضاع به همين منوال است و دولت هاي نامبرده از حمايت مردمي نيز برخوردارند.

در طرف مقابل افکار عمومي کشورهاي عربي طرفدار آمريکا و اسرائيل از موضع گيري سران اين کشورها خرسند نبوده و خواهان تغيير اساسي و در پيش گرفتن رويکرد مبتني بر منافع ملي هستند. خاورميانه جديد دردسرهايي به مراتب بيشتر از آنکه بوش در هنگام اشغال عراق مي انديشيد، دارد.

اين نظم جديد و جدال آن با قدرتهاي فراملي و عوامل آنها، آينده منطقه را تشکيل مي دهد. تاثير اين کنش و واکنش ها نه تنها براي کشورهاي خاورميانه داراي اهميت است بلکه بدليل برخوردي که با ايالات متحده دارد در سطح جهان نيز تاثيرگذار خواهد  

[KRITER]

با سلام
یه سوال داشتم من دارم پست های در مورد اشنایی با ارتش های جهان ارسال میکنم ولی نمی دونم تو کدام تاپیک بذارم
لطفا راهنمایی کنید