اسرائيل جنگ خود با ايران را طولانى و طاقت‌فرسا مى‌بيند

[@lirez@]

در صبحگاه يكى از روزهاى گرم ژوئيه 1981 هشت فروند هواپيماى اسرائيلى از نوع اف 16 از آشيانه خود خارج شده و نيروگاه هسته‌اى تموز عراق را مورد حمله قرار دادند. اين هواپيماها در حمله خود چندین تن مواد منفجره بر فراز اين نيروگاه انداخته و آن را با خاك يكسان كردند، بدون اينكه متحمل هيچ خسارتى بشوند.
خلبانان اسرائيلى مجبور نشدند كه به گفته «رافائل ايتان» رييس ستاد وقت ارتش اسرائيل، عادت به خرما خوردن پيدا كنند؛ زيرا ايتان به آنها گفته بود ممكن است در اين ماموريت هواپيمايشان آسيب ببيند و اسير عراقى‌ها شوند؛ ولى پدافند عراق نيز هيچ اقدامى انجام نداد. اسرائيل از آن به بعد از حمله به نيروگاه هسته‌اى عراق را نمادی از برترى مطلق و توانائى‌هاى نظامى خود ياد مى‌كرد.
اما اكنون به نظر نمى‌رسد كه اسرائيل بتواند اقدامى را كه 28 سال پيش در مورد عراق انجام داد، در مورد ايران انجام دهد؛ زيرا جنگ در پرونده هسته‌اى ايران متاثر از عوامل متنوعى است كه قابل مقايسه با عراق نیست. اكنون شرايط جديدى بر منطقه حاكم است كه وفق مراد اسرائيلى‌ها و آمريكايى‌ها نیست؛ زيرا آمريكايى‌ها همواره اسرائيلى‌ها را عادت داده‌اند كه از ساير كشورهاى منطقه حداقل يك سرو گردن بالاتر باشند.
فراز و نشيب‌هاى سياسى منطقه يك سرى قواعدى را بر روابط اسرائيل با منطقه تحميل كرده بود كه اسرائيل تمايل نداشت اين قواعد را تغيير دهد. اين قواعد از جنگ سال 1982 اسرائيل علیه لبنان تدوين شد، جنگ 2006 در لبنان آن را تثبيت كرد و جنگ 2008 غزه نيز آن را به طور كامل ترسيخ نمود و اسرائيل تمايل ندارد اين قواعد ر ا به دنبال يك جنگ ديگرى تغيير دهد.
از طرف دیگر اسرائيل مى‌داند كه تاخير در رسيدگى به پرونده هسته‌اى ايران باعث مى‌شود ايران بيش از پيش به بمب هسته‌اى نزديك شود. آنها سال 2010 را سال دستيابى ايران به بمب هسته‌اى اعرام كرده بودند و اين سال براى اسرائيلى‌ها تعيين‌كننده است. آنها بر اين باور هستند كه موضع واحد جهانى مى‌تواند مانع دستيابى ايران به بمب هسته‌اى شود.
اما اگر اسرائيل در صورت داشتن توانايى‌هاى لازم، بخواهد دست به حمله يك جانبه‌اى با چراغ سبز آمریكا به نيروگاه‌هاى هسته‌اى ايران بزند، در اين صورت وضعيت چه خواهد بود؟ به نظر مى‌رسد به هر حال مطمئنا ايران 2010 همانند عراق 1981 نخواهد بود.
«موشه فيرد» محقق و پژوهشگر اسرائيلى در روزنامه هآارتس مقاله‌اى را منتشر كرده كه جواب سؤال فوق است. وى تاكيد كرده كه جنگ با ايران، جنگ ساده‌اى نخواهد بود و اين جنگ طولانى و طاقت‌فرسا خواهد بود؛ زيرا ايران همان گونه که در جنگ خود با عراق ثابت كرده، توانايى اين را دارد كه قربانيان زيادى را بدهد تا به هدف خود برسد و فيصله دادن به چنين جنگى بدون شك ساده نخواهد بود.
جنگ اسرائيل و ايران را بايد جنگ سال‌ها و نه جنگ ماه‌ها بدانيم و عامل آن، ديدگاه‌هاى شيعى و امام خمينى است كه در آن، جنگ و ايثار براى رسيدن به عدالت و در مقابل ظلم و ستم را يك ارزش و يك واجب دينى مى‌دانند.
وى مى‌افزايد كه ايرانى‌ها عادت دارند علیرغم بهای بالایی که پرداخت می‌کنند، به گونه‌ای به جنگ خود ادامه دهند که به هدف خود برسند. فيرد مى‌گويد ممكن است ايرانى‌ها به بهاى از دست دادن حكومت خود نيز حاضر شوند جنگ عليه اسرائيل را ادامه بدهند و اسرائيل در سايه چنين كشورى نمى‌تواند به سادگى پيروز شود. اگر جنگ ايران و عراق به هشت سال نياز داشت، مطمئنا اين جنگ نيز به مدت زمان زيادى نياز خواهد داشت.
اين محقق تاكيد مى‌كند كه اسرائيل بايد به دنبال راهكارهایى باشد كه بتواند اين جنگ را در مدت زمان اندك به نفع خود پايان دهد. وى اين طرح را كه جنگ در حد تبادل موشك بين دو طرف باقى خواهد ماند را رد كرده و اين احتمال را مطرح كرد كه سوريه و حزب‌الله و حماس نيز وارد جنگ شوند

پرس تی وی