توقف طرح از رده خارج کردن بمب افکن بی1

[Shahbaz]

 [External Link Removed for Guests]  




 امریکا به علت بحث هسته ای ایران طرح از رده خارج کردن هواپيماهاي بمب افکن بي يک را متوقف کرده است .  

  اينترنتي پاليتيکس ديلي در مقاله ای به قلم ديويد وود مدعی شد: 
  احتمالي امريکا به تاسيسات هسته اي ايران ممکن است چيزي شبيه به اين باشد: حمله با يک فروند بمب افکن بي يک با سرعت نهصد پا در ثانيه در فاصله بسيار اندک از سطح زمين ، مخفي در پشت کوهها و زير خط الراس به منظور مخفي ماندن از ديد رادار دشمن ، حامل بمب هاي دو هزار پوندي که با رادار هدايت مي شوند.  
  بمب افکن که با رادار متصل به اتوپايلوت هدايت مي شود ، هنگام عبور از روي زمين هاي ناهموار در ارتفاعي دقيق و مشخص بالا و پائين مي رود -- هزار پا براي اين پرواز ازمايشي بر فراز غرب تکزاس ، که مي توان ان را تا دويست پا بالاي سطح زمين نيز تنظيم کرد. حتي در ارتفاع هزار پايي نيز اگر اشکالي در کار پيش بيايد هواپيما در عرض سه ثانيه به زمين برخورد خواهد کرد.اين بمب افکن در اين ارتفاع کم و با اين سرعت زياد در برابر سامانه هاي دفاع موشکي هوايي کمتر اسيب پذير است. اين بمب افکن در اين ارتفاع کم مي تواند در ميان "بي نظمي هاي زميني" که رادار درخت ها ، تخته سنگ ها و تپه ها را بازتاب مي دهد ، مخفي بماند.  
  اقدام نظامي بر ضد ايران ، که باراک اوباما ‌ رئيس جمهور امريکا ان را براي جلوگيري از دستيابي تهران به سلاح هسته اي جزو گزينه هاي خود مي داند ، ناوگان شصت و شش فروندي بمب افکن هاي بي يک ممکن است نقشي بر عهده گيرد که از فاصله دور ايفا مي شود. برد بين قاره اي اين بمب افکن ها انها را قادر خواهد ساخت تا از همه جهات به طرف ايران هجوم ببرند و از فاصله پانصد مايلي از اهداف ايران موشک هاي هوا به سطح هدايت شونده با رادار خود را به طرف انها شليک کنند و در همين حال موشک هاي کروز و بمب افکن هاي استيلث بي دو نيز به درون سامانه هاي دفاع هوايي ايران نفوذ مي کنند تا مستقيما به اهداف حمله کنند.  
  هوايي اين ريسک را پذيرفته است که با گذشت يک ربع قرن هنوز هم مي تواند از بمب افکن هاي بي يک دوره جنگ سرد به عنوان تکيه گاه اصلي قدرت حمله دوربرد امريکا استفاده کند ، و اين تصميمي بود که نيروي هوايي امريکا اين تابستان اتخاذ کرد و براي همين تصميم گرفت اين بمب افکن ها را از رده خارج نکند. نيروي هوايي پيشتر اميدوار بود نسل بعدي کاملا جديد بمب افکن هاي خود را توليد کند. اما رابرت گيتس ،‌ وزير دفاع امريکا سال گذشته اين تلاش را با توجه به هزينه هاي سنگين ان و مشکلات فني و پرسش هاي جديدي که درباره استفاده از هواپيماهاي بدون سرنشين ارزان تر به جاي بمب افکن هاي سرنشين دار مطرح شده بود، متوقف ساخت.
به گفته ژنرال فيليپ بريدلاو ، فرمانده عمليات و طراحي نيروي هوايي امريکا حالا انتظار مي رود که بي يک تا پايان سال 2040 بطور کامل در عمليات هوايي به کار گرفته شوند. بريدلاو در مصاحبه اي گفت بمب افکن بي يک ، مسلح به حسگرهاي جديد ، به شدت در عمليات افغانستان مشارکت داشته است و از انها در عمليات شناسايي دريايي در خليج فارس و جاهاي ديگر نيز استفاده مي شود. همچنين تلاش مي شود که اين بمب افکن را به نوعي ليزر موسوم به "اشعه مرگ" مجهز کنند که بر ضد اهداف زميني مورد استفاده قرار خواهد گرفت. بريدلاو گفت ،‌ "اين بمب افکن حتي در جنگ سلاح هاي بسيار پيشرفته سلاح اصلي است."  


 [External Link Removed for Guests]  




  بمب افکن بار ديگر در تجاوز سال 2003 به عراق مورد استفاده قرار گرفت و چهار فروند از انها ماموريت يافتند به 96 هدف در شب اول جنگ حمله کنند. اين بمب افکن ها چند روز بعد در روز روشن بغداد را بمباران کردند.نيروي هوايي امريکا نتيجه خوبي از تجارب اخيرش در زمينه خريد بمب افکن هاي دوربرد سرنشين دار نداشته است. پس از فاجعه هواپيماهاي والکايري Valkyrie (که فقط دو فروند از انها ساخته شد و يکي سقوط کرد و ديگري نيز در ديتون به يک موزه سپرده شد) جديدترين تلاش نيروي هوايي خريد بمب افکن هاي بسيار گران قيمت بي دو (به قيمت دو ميليارد دلار براي هر فروند) بود که از ميان 132 فروند که قرار بود توليد شود فقط 20 فروند از انها توليد شد.
مايکل دانلي ، وزير نيروي هوايي امريکا پاييز امسال گفت نيروي هوايي قطعا خواهان يک "سکوي تهاجمي" جديد است. وي مواظب بود که از واژه "بمب افکن" استفاده نکند و بطور ضمني اذعان داشت که "بمب افکن" بعدي ممکن است يک موشک يا هواپيماي بدون سرنشين روبات باشد.  
  افزود ، "اما ما احتياط مي کنيم که تجربه تلخ برنامه هاي قبلي توليد بمب افکن در نيروي هوايي را که ظرفيت هايي با تمرکز محدود ، فناوري هاي پرمخاطره و هزينه هاي سنگين بود و در نهايت به لغو برنامه ها يا کاستن از توليد شد تکرار نکنيم."نويسنده در بخش ديگري از اين مقاله مي نويسد تامين مقتضيات فعلي استفاده از بمب افکن هاي بي يک بسيار دشوار شده است. استقرار شش ماهه براي عمليات رزمي اين بمب افکن ها در افغانستان بسيار سخت و براي خدمه بسيار خسته کننده است  
  ساعت پرواز مستلزم 47.5 کار-ساعت براي تعمير است . 
  گفته ژنرال شان مارتين ، رئيس سرويس و نگهداري پايگاه نيروي هوايي دايس Dyess ، نرخ توانايي ماموريتي اين بمب افکن ها -- که نشان مي دهد اين بمب افکن ها از چند وقت به چند وقت اماده پرواز هستند -- از سال 2002 از 70 درصد به حدود 55 درصد کاهش يافته است که اين نتيجه استفاده زياد از انها در جنوب شرق اسيا و کاهش پرسنل نيروي هوايي است که اين نيز موجب شده است تعداد تکنسين هاي مجرب براي کار روي اين بمب افکن ها کمتر و کمتر شود.