با پرونده هسته ای ایران در تهران می گویند نگرانی شدید امریکا واسراییل از بی اعتنایی جامعه بین المللی به تحریم های اعمال شده علیهایران، علت اصلی جنجال های اخیر درباره بازرسی از محموله های ایرانی وپرونده سازی های پی در پی در این باره است.
هفته های گذشته، منابع غربی گزارش هایمتعددی منتشر کرده اند که مضمون همه آنها کشف یک محموله ممنوعه متعلق بهایران در یک کشور خارجی بوده است.
گزارش رجانيوز، سايت ايران هسته‌اي درنوشته‌اي ابتدا، بر حوادث هفته‌هاي اخير مروري اجمالي كرده و سپس سناريويپشت پرده آن را افشا كرده است.
اول مربوط به کره جنوبی و سنگاپوراست که رسانه های غربی ادعا کرده اند چند محموله که در این کشورها به مقصدایران بارگیری شده بود به این دلیل که مشمول تحریم ها بوده توقیف شده است.تيم ويچر در گزارشی که برای خبرگزاري فرانسه از مقر سازمان ملل ملل نوشتهو در روز 27 اسفند 1389 منتشر شده، تاکید می کند که کشف اين دو مورد ششماه پیش صورت گرفته ولي هم اکنون فاش شده است! بنا بر ادعای منابع غربیمحموله کشف شده در کره جنوبی مربوط به ماه دسامبر 2010 است. در این مورد،400 لوله در يک محموله باري در فرودگاه سئول کشف شده که غربی ها ادعا میکنند می توانسته در تاسیسات هسته ای کاربرد داشته باشد. همین منابع ادعاکرده اند در ماه سپتامبر 2010 هم یک محموله پودر آلومينيوم که مي تواند درموشک ها مورد استفاده قرار گيرد، در يک کشتي در بندر سنگاپور کشف شدهاست. این در حالی که دیپلمات ها در تهران می گویند فرضا این محموله هامربوط به ایران بوده باشد -فرضی که تا کنون اثبات نشده- هر دو این محمولهها دارای کاربردهای صلح آمیز متعددی است و ادعای "هسته ای" بودن آنها صرفانوعی بهانه جویی است.
دیگر این ادعاست که در سپتامبر2010، هفت تن ماده منفجره ار دي ايکس در يک کشتي در يکي از بنادرايتاليا کشف شد که از ايران عازم سوريه بود. به این سوال جوابی دادهنشده است که یک کشتی که از ایران به سوریه می رفته، در بنادر ایتالیا چهمی کرده است؟!
ادعا شده مقامات نيجريه در ماهاکتبر 2010، 13 کانتينر حاوي تسليحات از جمله راکت و نارنجک را در بندرلاگوس -پایتخت اقتصادی نیجریه- توقيف کرده اند. منابع غربی می گویند کشتیحمل کننده این محموله متعلق به شرکت فرانسوي سي ام اي سي جي ام بوده امامحموله خود را از بندرعباس در ایران بارگیری کرده است. جالب این است کهادعا شده این محموله قرار بوده به شورشيان جدايي طلب در منطقه کازامانسسنگال برسد! سنگال به همین بهانه -و البته تحت فشار امریکا که سخت نگرانگسترش نفوذ ایران در افریقاست- از 23 فوریه 2010 روابط خود با ایران راقطع کرد. این در حالی است که ایران، نه هیچ نفعی در حمایت از شورشیانمنطقه کازامانس سنگال داشته و نه اساسا شناختی از آنها دارد. محاکمه عظيمآقاجاني ايراني 44 ساله که در این پرونده متهم شده از روز 29 اسفند درلاگوس آغاز شده است. وی در 25 نوامبر 2010 بازداشت شده است. توجه به ایننکته هم مهم است که این محاکمه دقیقاً در زمانی آغاز می شود که سیل خبرسازی ها و گزارش نویسی ها در مورد ارسال محموله های مشکوک از سوی ایران بهمناطق مختلف جهان، به اوج رسیده است.
دیگر این بود که دولت انگليس هم باسوء استفاده از موقعیت، در ماه مارس اعلام کرد تسليحات کشف شده توسطنيروهاي ويژه اين کشور در افغانستان در 5 فوريه 2011 از سوي ايران برايشبه نظاميان طالبان فرستاده شده است.
جالب بعدی مربوط به اسراییلی هاست.نيروي دريايي اسرائيل ادعا کرده یک محموله تسليحاتي را در یک کشتي کهعازم نوار غزه بود کشف کرده است. کشتی توقیف شده ویکتوریا نام داشته وبنابر گزارش جروزالم پست در 26 اسفند 1389 متعلق به آلمان، در اختيارفرانسه، داراي ناخداي رومانيايي و در اجاره ليبريا بوده و از سوریهبارگیری شده است! مقام های اسراییلی در اظهارنظری محیرالعقول به اینروزنامه گفته اند محموله کشتی ویکتوریا چنان بوده که اگر به غزه می رسید،موازنه قدرت در مقابل اسراییل را به نفع حماس تغییر می داد! در این بارهتوضیحی داده نشده که مگر درون یک کشتی چه تسلیحاتی می توان گنجاند کهبتواند موازنه نظامی در مقابل ارتش اسراییل را به سود حماس تغییر بدهد؟! جوشوا ميتني روز 26 اسفند 1389 درکريستين ساينس مانيتور نوشت کهاسراییلی ها می گویند این محموله را در 200 مایلی سواحل خود توقیف کردهاند و "شواهد محکمی" دارند که از جانب ایران عازم غزه بوده است. این شواهدالبته هرگز ارائه نشد. مير جاودانفر، ایرانی که سال هاست مفسر رادیواسراییل است به این روزنامه گفته ايران قصد داشت از بندري در مصر برايتخليه اين سلاح ها استفاده کند. اگرچه ادعای جاودانفر مضحک است اما حتیاگر درست باشد، نشان دهنده این است که ایران به سرعت توانسته مجموعهتحولات منطقه را به نفع خود مدیریت کند و اکنون در موقعیتی است که حتی مصررا هم به یکی از باراندازهای خود تبدیل کرده است.
بعدی از جانب مالزی مطرح شده است.اسماعيل عمر، رئيس پليس ملي اندونزي روز شنبه 27 اسفند 1389 گفت یک محمولهدر کشتي باري با پرچم مالزي در مسير چين به ايران، هنگام پهلو گرفتن دربندري در مرکز اين کشور توقيف شده است. آسوشیتدپرس در گزارشی ازکوالالامپور می گوید این محموله "دارای کاربرد هسته ای" بوده است. بنا براین گزارش تاریخ کشف این محموله 8 مارس 2011 (18 اسفند 1389) بوده است. نهمالزی و نه خبرگزاري AP، هیچ یک شواهدی ارائه نکرده اند که ثابت کند اینمحموله به فعالیت های هسته ای ایران مربوط بوده است. بلکه برعکس شواهدیهست که نشان می دهد این محوله کاملا عادی بوده است. به عنوان نمونه، دربیانیه پليس مالزی که روز هشت مارس منتشر شده آمده است: «دو مخزن در کشتيام وي بونگا رايا ساتو توقيف شده که کاربرد آنها ذخيره مواد داروييشيميايي يا صنايع غذايي بوده است»! می بینیم که در بیانیه پلیس هیچاشاره ای به کاربرد هسته ای این مخزن ها نشده است.
بعدی در ترکیه رخ داده است. بنا برگزارش خبرگزاري فرانسه از دياربکر در تاریخ 29 اسفند 1389، منابع امنیتیترکیه گفته اند یک هواپیمای ایرانی را که دو روز قبل از آن یعنی جمعه 26اسفند 1389 (19 مارس 2011) به مقصد سوریه در حال پرواز بوده، مجبور بهفرود کرده اند. این منابع افزودند اين هواپيماي ايراني که از نوع ايلوشينغيرنظامي بود، به دستور مقامات دولت ترکيه در فرودگاه دياربکر در جنوبشرق ترکیه فرود آمده است. دو روز قبل از آن، در روز سه شنبه 25 اسفند 1389نيز يک هواپيماي ايراني که از تهران به مقصد شهر حلب سوريه به پرواز درآمده بود، به دستور مقام‌هاي ترکيه در اين کشور فرود آمد اما پس ازانجام بازرسي توسط ماموران ترکيه اجازه پرواز به سمت سوريه را پيدا کردچرا که به گفته سخنگوي وزارت امور خارجه ترکيه هيچ چيز غير عادي در آنمشاهده نشد. خبرگزاری شینهوا در دوم فروردین 1390 نوشت که مقام هایترکیه گفته اند آنچه در مورد این هواپیما انجام شده، یک "رويه معمول" درمورد بازرسي هواپيمايي است که از حريم هوايي ترکيه عبور مي کنند.سرنوشت هواپیمای دوم اما هنوز مشخص نیست. آخرین گزارش های منتشر شده حاکیاز آن است که بازرسی از این هواپیما همچنان ادامه دارد اما هیچ ادعای رسمیاز جانب ترک ها بر ضد ایران مطرح نشده است. تنها موضع رسمی در این میان،مربوط به سخنگوی سفارت ایران در ترکیه است و ترک ها در این مورد هیچ موضعصریحی نگرفته اند. بنا به گزارش خبرگزاری فرانسه از دیاربکر در 29 اسفند1389 سخنگوي سفارت ايران در آنکارا همان روز گفته است مقام‌هاي ترکيه اينهواپيما را وادار به فرود نکرده اند بلکه اين هواپيما مطابق با يکبرنامه از پيش تعيين شده در اين شهر فرود آمد. تنها اظهارنظری که ازمقام های ترک می توان یافت، مربوط به یک دیپلمات بی نام و نشان است که درروز دوم فروردین 1390 با خبرگزاری چینی شینهوا گفت وگو کرده است. اینخبرگزاری در گزارش خود می نویسد: «يکي از مقام هاي وزارت امور خارجه ترکيهکه خواست نامش فاش نشود، در تماسي تلفني با خبرگزاري شينهوا گفت وزارتخارجه ترکيه هيچ اطلاعاتي در مورد کشف تسليحات در اين هواپيما ندارد وبازرسي از هواپيما ادامه دارد».
پاراگراف های بالا تلاش شد اطلاعاتمربوط به ادعاهای منابع غربی علیه ایران در زمینه محموله های دریایی وهوایی به دقت و با حداکثر جزيیات از قول منابع غربی بيان شود. دیدیم کهاین ادعاها به رغم آنکه گزارشگران غربی همه قوه تخیل خود را برای اتهامزنی به ایران به کار گرفته اند، حتی در یک مورد، حاوی ادعایی که ارزش جدیگرفته شدن داشته باشد، نیست و اغلب، اندکی کند و کاو نشان می دهد که هیچسند و مدرک واقعی علیه ایران وجود ندارد و اين يعني، غربی ها جز یک مشتادعا چیزی در دست ندارند. اما سوال این است که این عملیات روانی سنگین وآشکارا هماهنگ شده، چرا در این مقطع به راه افتاده و سناریو نویسان چهاهدافی را تعقیب می کنند.
این مورد، چند نکته مهم وجود دارد:
1- در مورد سلاح های کشف شده در دریاهیچ طرفی سند یا دلیلی که ثابت کند این سلاح ها آنگونه که اسراییل ادعا میکند عازم غزه بوده است، ارائه نکرده است. در اینجا هر چه هست ادعاهایصهیونیستی است که طبعا اعتبار چندانی ندارد. این موضوع آن‌قدر واضح است کهحتی بی بی سی هم نتوانست از کنار آن بگذرد. شبکه تلویزیونی بی بی سی درگزارشی در همین زمینه که روز 26 اسفند 1389 پخش شد، اعلام کرد: «دولتاسرائيل مي گويد کشتي ها را در عمق دريا براي جلوگيري از قاچاق سلاحرهگيري مي کند، ولي وقتي سلاح ها به بندر اشدود منتقل شدند. هيچ مدرکيارائه نشد که ثابت کند اين سلاح ها در مسير قاچاپ شدن به سوي غزه بودهاست».
نکته دوم این است که در مورد سلاح هایکشف شده در دریا هیچ سند یا دلیلی که ثابت کند این سلاح ها متعلق به ایراناست وجود ندارد. یک دیپلمات آگاه در تهران که پی گیر جنبه های سیاسی وحقوقی این موضع است، می گوید: «اسراییلی ها طوری حرف می زنند که گویی هرقبضه سلاحی که در هر نقطه دنیا کشف شود، متعلق به ایران است. این در حالیاست که اسراییلی ها خود یکی از بزرگ‌ترین قاچاقچیان سلاح در جهان هستند».
سومین نکته این است که تمامی اینادعاها در آستانه سومین گزارش دهی کمیته تحریم های ایران به شورای امنیتمطرح می شود. آنچه در این نشست مطرح شد؛ جز این نبود که:
جامعه جهانی به‌ویژه همسایگان ایران تحریم ها را اجرا نمی کنند.
تجارت ایران با دنیای خارج حتیدرمواردی که قطعنامه ها ممنوع کرده، ادامه دارد چه رسد به مواردی که ممنوعنشده است. روسیه و چین در این مورد سهمی عمده دارند.
تحریم ها همچنان قادر نبوده کوچکترین تاثیری بر اراده تهران در پی گیری برنامه های هسته ای و منطقه ای اش بگذارد.
سه نکته به‌وضوح کارآمدی استراتژیتحریم را زیر سوال برده و بسیاری از متحدان امریکا این سوال را مطرح میکنند که بالاخره چه میزان از تحریم ها و چه زمانی نتیجه خواهد داد؟ اینتردید ها اولا اراده کشورها را در اجرای تحریم های فعلی هر چه بیشتر ضعیفمی کند، ثانیا کشورهای گروه 1+5 را در موقعیتی قرار می دهد که در مقابلهرگونه درخواست امریکا برای اعمال تحریم های شدیدتر علیه ایران درون شورایامنیت به نحو عبور ناپذیری مقاومت کنند. امریکا برای گریز از این تنگنا ودر حالی که هیچ راهبرد دیپلماتیکی در اختیار ندارد، نوعی استراتژی رسانهای در پیش گرفته که محور اصلی آن تبلیغات روی موارد دور زدن تحریم ها ازجانب ایران و برخورد با آن توسط کشورهای مختلف است. امریکا امیدوار است باافشای این موارد که تعداد آنها بسیار اندک و برخی از آنها بسیار قدیمیاست، دو نکته را به افکار عمومی جامعه جهانی به‌ویژه افکار عمومی داخلیاروپا و امریکا اینگونه القا کند؛ نخست اینکه اجرای تحریم ها تبدیل به یکامر جهانی شده و ایران برای تجارت با کشورهای متعدد در قاره های مختلفجهان دچار مشکل شده و دوم، تحریم ها به تدریج در حال اثرگذاری است،بنابراين، باید تشدید شود. انتشار پی در پی این مجموعه اخبار را باید درچارچوب این استراتژی رسانه ای فهم کرد.
نکته بعدی این است که منابع اسراییلیخود اعتراف می کنند فرضا همه این ادعاها درست باشد، نشان دهنده این است کهآنچه جهانی است و به طور گستره توسط انبوهی از کشورها انجام می شود، نقضتحریم های ایران است نه اجرای تحریم ها. گذشته از این سوالی که اسراییلیها مطرح کرده اند این است که اگر اسراییل با این همه ادعای اطلاعاتی وعملیاتی فقط توانسته یک کشتی ایرانی عازم غزه را کشف کند، سوال این است کهچه تعداد کشتی را نتوانسته کشف کند. روزنامه جروزالم پست در روز 26 اسفند1389 نوشت: «نگران کننده تر از همه اين است که سخنگوي ارتش اسرائيل گفتدرست است کشتي ويکتوريا مصادره شده اما معلوم نيست چند کشتي ديگر تا بهحال توانسته اند از چشم اسرائيل بگريزند»؟
[External Link Removed for Guests]