با وجود تغییر اخیر تیم مذاکره کننده ی روسی توسط کرملین ، وزارت دفاع روسیه امروز اعلام کرد مذاکرات میان روسیه و فرانسه برای خرید ناوهای هلیکوپتر بر به بن بست رسیده است .
این منبع افزود ، علت این بن بست پافشاری روسیه بر انتقال "برخی تکنولوژِی های حساس" ناو هواپیما بر میسترال به خصوص سیستم دریایی تاکتیکی اطلاعات SENIT-9 و سیستم فرماندهی SIC-21 است که با مقاومت شدید مقامات فرانسه روبرو شده ، این دومین بار است که مذاکرات طولانی بین روسیه و فرانسه بر سر خرید دو تا چهار ناو هلیکوپتر بر میسترال به بن بست رسیده .
کرملین در 5 مه (روز گذشته) تیم مذاکره کننده ی این قرارداد را به امید اینکه روند مذاکرات تغییر کند بطور کامل عوض کرد ، اما یک روز پس از این اقدام وزارت دفاع روسیه از به بن بست رسیدن مذاکرات خبر میدهند .
اما این مقامات روسی با صراحت اعلام کرده اند که "طرف روسی تمام تکنولوژی های بکار رفته را همراه با ناو میخواهد و آینده ی این قرارداد بطور کلی بستگی به این دارد که طرف فرانسوی با انتقال این تکنولوژی ها موافقت کند یا خیر"
روند کنونی مذاکرات و بن بستهای پی در پی ، تردید درباره ی هدف اصلی روسیه از خرید این ناوها را برانگیخته ، این تردیدها زمانی افزایش میابد که بدانیم روسیه خود دارای یکی از پیشرفته ترین صنایع ناو هلیکوپتر بر جهان بوده و در زمینه ی ساخت این نوع ناوها تجربه ی بسیاری دارد .
از طرفی تا سال 2004 نیز روسیه ناو هلیکوپتر بر آدمیرال گروشکو را در اختیار داشت در برخی خصوصیات مثل سرعت ، ظرفیت حمل هواگرد و تسلیحات نصب شده حتی بر ناو میسترال نیز برتری داشت و اگر نیاز نیروی دریایی روسیه به ناو هلیکوپتر آنطور که امروز بیان میشود ، شدید بود . روسیه میتوانست بجای فروش گروشکو به چین آنرا همچنان در خدمت داشته باشد .
سوالی که پیش میاید آنست که آیا هدف روسیه از خرید این ناوها پر کردن نیاز نیروی دریایی است یا دست یافتن به برخی تکنولوژی های بسیار حساس ناو که به گفته ی مقامات روسی "سرنوشت قرارداد به آن بستگی دارد" ؟
برای متوجه شدن ابعاد بیشتر این قضیه ، نگاهی به سیستم حساس ذکر شده که مورد اصلی اختلاف میان روسیه و فرانسه است میاندازیم :
سیستم دریایی تاکتیکی اطلاعات SENIT-9 ، این سیستم آخرین مدل از سری سیستمهای تبادل اطلاعات SENIT است که توسط فرانسوی ها ساخته شده ، سیستم SENIT-9 در واقع با تمام عناصر ناوبری و تسلیحات ارتباط دارد و اطلاعات لازم درباره ی اهداف را در اختیار این المان ها قرار میدهد . این سیستم همچنین وظیفه ی شبیه سازی نبرد را بر عهده دارد .
نکته ی جالب درباره ی این سیستم اینست که SENIT-9 در واقع ورژن فرانسوی سیستم تبادل اطلاعات تاکتیکی آمریکا موسوم به NTDS است و تفاوتهای کمی نسبت به آن دارد ، NTDS یا Naval Tactical Data system سیستم اصلی تبادل اطلاعات میان ناوهای نیروی دریایی آمریکا در اصل یک سیستم پردازش و تبادل اطلاعات کامپیوتری است .
تاریخچه ی ساخت و ارتقا سیستم NTDS به دهه ی 50 و 60 برمیگردد ، در حال حاضر این سیستم وظیفه ی فراهم کردن پشتیبانی اطلاعاتی Real time از واحدهای دریایی و هوا-دریایی ارتش آمریکا را بر عهده دارد .
این سیستم اطلاعات بدست آمده از سنسورهای ناو (رادار ، جستجوگر سطحی و ...) را جمع آوری کرده و از طریق سیستم تبادل داده پیشرفته ی دو طرفه با دیگر واحدها به اشتراک میگذارد ، ارسال و تبادل اطلاعات از طریق دیتالینک های رمزگذاری شده استاندارد ناتو بنام Link 14 یا Link 11 که در باند رادیویی HF یا UHF کار میکنند به اشتراک گذاشته میشود ، پس از به اشتراک گذاری اطلاعات ، سیستم NTDS با استفاده از اطلاعات بدست آمده نقشه ی کاملی از میدان نبرد تهیه میکند .
پس از این این نقشه یا اطلاعات لازم میتوانند از دیتالینک یک طرفه ی Link 4A به هواپیماهای جنگنده منتقل شوند .
در آخر این سیستم تصمیمات گرفته شده توسط کاربر (فرماندهان ناو) را به تسلیحات منتقل کرده با علم به مختصات و موقعیت هدف ، تسلیحات را شلیک میکند .
با توجه به توضیحات بالا ، سیستم NTDS در حکم شریان اصلی ارتباطی ناوهای آمریکایی و حتی ناتو قلمداد میشود و به همین دلیل آمریکا بجز چند متحد نزدیک خود از جمله فرانسه ، این تکنولوژی را به کشوری صادر نکرده است .
حال به بحث اصلی بازمیگردیم ، علت علاقه مندی روسیه به این تکنولوژی چیست ؟
ساده لوحانه است اگر تصور کنیم ارتش روسیه برای استفاده ی ناوگان دریایی خود به این تکنولوژی ارتباطی علاقه مند شده است ، چراکه اولا در صورت اینکار کشورهای ناتو که خود سازنده ی این تکنولوژی هستند به راحتی میتوانند به سیستمی که خود ساخته اند نفوذ کنند و از تحرکات و اطلاعات نیروی دریایی روسیه مطلع شوند ، علاوه بر این پیاده کردن این سیستم ارتباطی در کل ارتش روسیه نیازمند تعویض بسیاری از تجهیزات ارتباطی ناوهای روسی است در حالیکه نیروی دریایی روسیه خود دارای سیستم تبادل اطلاعات کارآمدی است که از ماهواره های رله ی مخابراتی Molniya و Meditria برای تبادل اطلاعات رمزگذاری شده استفاده میکند .
با این تفاسیر تنها گزینه ای که باقی میماند اینست که هدف روسها از این کار دستیابی به رمزها و باند سیستم ارتباطی استاندارد ناتو موسوم به Link 14 و Link 11 است ، ارتش روسیه با این کار میتواند نه تنها به راحتی تمامی تحرکات ناوهای ناتو و اطلاعات آنها در سراسر جهان را کنترل کند بلکه میتواند در صورت لزوم اقدام به عملیاتهای خرابکاری در سیستم مثل ایجاد اخلال در باند رادیویی حامل اطلاعات یا ایجاد اهداف غیرواقعی (Decoy) در سیستم به اشتراک گذاری کند .
(اختصاصی سنترال)
منبع :
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]
