حتی اگر خیلی در جریان رویدادها و مسائل نظامی نباشید، اما احتمالاً بازهم این مرد را میشناسید! حتی اگر خیلی هم اخبار تلویزیون یا روزنامهها را دنبال نکنید، حداقل یک بار عکس او را در صفحه اول روزنامهها دیدهاید یا تصویرش را در حال پایین پریدن از بالای برج میلاد در تلویزیون مشاهده کردهاید. سرهنگ پاینده، مردی که یکی از سختترین و خطرناکترین پرشهای سقوط آزاد دنیا را از بالای برج میلاد با موفقیت انجام داده، یکی از چتربازان توانمند و زبده نیرویی است که در نیروی زمینی ارتش با نام «تیپ ۶۵» یا «نیروهای ویژه هوابرد» شناخته می شوند. مردانی که وقتی در میان آنها قدم میزنید در هر گوشه از پادگانشان تکاپو و تحرک زایدالوصفی به چشم میخورد؛ از یک گوشه صدای تمرین تیراندازی شنیده میشود، عدهای دیگر تازه از تمرینهای خود در مناطق خارج شهر بازگشتهاند و هر کدام با چند اسلحه و تجهیزات دیگری که در دست دارند، از اتوبوسها پیاده شده وارد پادگان میشوند. تعدادی کولهپشتی بر پشت و اسلحه به دست با تجهیزات انفرادی مخصوص و منحصر به خودشان آماده اعزام به مأموریتهای ویژه و سخت، گروهی دیگر نیز مشغول آماده کردن چترهای مختلف پرش هستند و سرانجام به هرگوشه که چشم بگردانی کسی را بیکار نمیبینی.
تیپ ۶۵ نیروی زمینی ارتش یکی از یکانهای ویژه این نیروست که کارکنانش با کسب مهارتها و تخصصهای گوناگون طی دورههای مختلف طاقتفرسا، هرکدام در قامت یک تکاور تمام عیار بعضاً به صحنههای واقعی نبرد وارد میشوند. به همین دلیل نیز از آنها در مأموریتهایی صعب و طاقت فرسا استفاده میشود که شاید دیگر کارکنان نیروهای مسلح به راحتی یارای انجام و به اتمام رساندن آن مـأموریت ها را نداشته باشند.
موقعیت جغرافیایی، وضعیت جوی، شرایط زمین، تاریکی یا روشنایی هوا هیچ کدام بر روند اجرای عملیات و مأموریت آنها تاثیر نمی گذارد، چرا که این نیروها تمام آموزشهای لازم در رابطه با نبرد در کوهستان، جنگل، کویر، اسکی، غواصی و پرش با چتر را پشت سر میگذارند و علاوه بر همه اینها هر کدامشان با توجه به یکان عملیاتی خود از تخصصهای ویژه دیگری هم برخوردار میشوند.
اگر نگاهی به روند تاریخ شکل گیری این تیپ بیندازیم درمییابیم که در سال ۱۳۳۲ برای اولین بار ده نفر از کارکنان پایور نیروی زمینی ارتش برای طی دوره چتربازی به کشور فرانسه اعزام شدند و پس از طی دورههای زمینی و هوایی مختلف به کشور مراجعت کرده و واحد چتربازی را در سال ۱۳۳۴ پایهگذاری نمودند. این واحد در سال ۱۳۳۸ گردان چتربازی نامیده شد. در همان سال تیپ ویژه هوابرد در پادگان باغ شاه (سابق) با شماره ۲۳ به نام تیپ نیروهای مخصوص با سازماندهی پنج گردان عملیاتی، یک گردان پشتیبانی، یک دسته مخابرات و گروهان قرارگاه و آموزشگاه جنگهای نامنظم تشکیل شد. اما به دلیل وابستگی کامل ارتش آن زمان به کشورهای غربی، به ویژه آمریکا، تمام آموزشها و تجهیزات و ادوات مورد نیاز این نیروها تحت نظر مستشاران آمریکایی بود. در سال ۱۳۴۹، رسماً عنوان یکان به تیپ ۲۳ نیروهای ویژه هوابرد تغییر یافت. یک سال پس از آن بود که با انجام تغییراتی در ساختار تشکیلاتی تیپ و پیچیده شدن عملیاتهای تروریستی و جایگزینی تکنیکها و تاکتیکهای نوین، دو یکان دیگر به نام یکان «رهایی گروگان» و گروهان «عملیات روانی» به ساختار تیپ ۲۳ اضافه شد.
با وقوع انقلاب اسلامی و همگام با تحولات عظیمی که در بخشهای مختلف ارتش روی داد، نیروهای ویژه نیز خود را از حضور مستشاران خارجی بینیاز کردند و به برآورده کردن نیازهایشان پرداختند. این مهم زمانی آشکار شد که در دوران جنگ تحمیلی، لشکر ۲۳ نیروهای مخصوص به جبهههای دفاع مقدس وارد شدند. یکی از مناطق عملیاتی دشوار که این نیروها در آن حضور داشتند، منطقه کردستان بود. منطقهای که در آن نیروهای ارتش ایران علاوه بر درگیری با نیروهای ارتش بعث، با عناصر ضد انقلاب نیز در جنگ چریکی سختی روبهرو بودند. تما م این درگیری ها نیز در شرایط بسیار دشوار جغرافیایی و آب و هوایی انجام میشد. پای صحبتهای کارکنان قدیمی این یکان نیروی مخصوص که بنشینید، هر کدام از آنها خاطرات بسیاری از نبردهای کردستان دارند و همگی آنها بر این نکته تأکید میکنند که با حضور این نیروهای آموزش دیده در مناطق غرب کشور، تحرکات ضد انقلاب کاهش چشمگیری پیدا کرده و در نهایت نیز همه آنها به داخل خاک عراق عقب رانده شدند. اما به غیر از منطقه شمال غرب، این نیروها در مناطق جنوبی هم حضور داشتند و در عملیاتهای مختلفی از قبیل بیت المقدس، فتح المبین، نصر۷، بدر، قادر و ... نقش تأثیرگذاری در پیروزی سربازان اسلام داشتند. در تمام این عملیاتها، نیروهای مخصوص با توجه به قابلیتهایی که داشتند به انجام بخشهای دشوار عملیات گمارده میشدند. برای مثال، در زمان انجام عملیات قادر در سال ۱۳۶۴، یک تیم عملیاتی از این نیروها به فرماندهی امیر سرتیپ دوم پیمبری - که هم اکنون فرماندهی تیپ ۶۵ را برعهده دارد - تا عمق ۷۰ کیلومتری عراق و پشت خطوط جبهه ارتش بعثی نفوذ کردند تا یکی از دیدهبانهای نیروی زمینی در ارتفاعات اطراف شهر دیانا عراق مستقر شود و با هدایت آتش نیروهای خودی که در ارتفاعات کلاشین مستقر بودند، یک پایگاه هلیکوپترهای ارتش عراق را به طور کلی نابود کنند.
پس از پایان جنگ و به ثمر رسیدن از خودگذشتگی و دلاورمردیهای غیور مردان نیروی زمینی ارتش، در سال ۱۳۷۰ فرماندهان و کارشناسان نظامی به این نتیجه رسیدند که یکان ویژهای که دارای تمام خواص و ماهیت ویژه باشد، در بین یکانهای ارتش مورد نیاز است. پس از احساس نیاز به یک یکان واکنش سریع، در همان سال تیپ ۳ نوهد از لشکر ۲۳ جدا شد و با سه گردان عملیاتی نوهد (نیروهای ویژه هوابرد) و آموزشگاه جنگهای نامنظم، گروهان عملیات روانی، یکان رهایی گروگان، گردان پشتیبانی، دسته مخابرات و گروهان قرارگاه به فرماندهی سرهنگ پیاده غلامرضا فهیمی صالح در پادگان افسریه تشکیل و تحت عنوان تیپ ۶۵ شناخته شد. این یکان در سالهای اخیر ضمن ادامه مأموریتهای سازمانی مصوّبه و انجام آزمایش و رزمایشهای یکانی، به تقویت و تجهیز و سازماندهی نیروهای خود نیز پرداخته است. در همین راستا با برنامهریزی برای نوسازی، بازسازی و بهینه سازی تجهیزات و بهرهگیری از آموزش و تکنیکهای جدید و استفاده از علوم نوین نظامی و استفاده از علوم رایانه و الکترونیک نه تنها از قافله علم و دانش عقب نمانده، بلکه خود را به بالاترین سطح در بین نیروهای ویژه ارتشهای حرفهای و پیشرفته جهان رسانده است.
در رابطه با فعالیتها، مأموریتها و آمادگی تیپ ۶۵ نیروهای ویژه هوابرد، به گفتوگو با شخصی پرداختیم که از حدود ۲۵ سال پیش در نیروهای مخصوص نیروی زمینی حضور دارد و فرماندهی تیپ ۶۵ هم اکنون بر عهده اوست. امیر سرتیپ دوم سیدکمال پیمبری در سال ۱۳۶۰ وارد دانشگاه افسری امام علی(ع) شد و بعد از پشت سرگذاشتن دوره مقدماتی در مرکز پیاده شیراز، به همراه لشکر ۲۳ نیروهای ویژه در مناطق عملیاتی حضور پیدا کرد و تا سال ۱۳۷۰ نیز در همان مناطق حضور داشت. بعد از آن سال و با تشکیل تیپ مستقل ۶۵، در سمت های مختلف تیپ از قبیل فرمانده آموزشگاه جنگهای نامنظم، ریاست ستاد، جانشین و فرمانده تیپ ۶۵ به انجام وظیفه پرداخت.
امیر سرتیپ دوم پیمبری که خود در بسیاری از عملیاتهای مهم و ویژه این تیپ حضور داشته، درباره دلیل نامگذاری تیپ ۶۵ به نام نیروهای ویژه هوابرد یا تیپ نوهد میگوید: «این تیپ سازماندهی منحصر به فردی دارد. تیپ ۶۵ با توجه به مأموریتهای مختلفی که برای نیروهای مسلح کشور در نظر گرفته شده، مأموریتهای ویژهای را بر عهده دارد و تقریباً میشود گفت نیروهای وظیفه در آن حضور ندارند. البته نه به صورت صد در صد، چون در بعضی از بخشها، از کارکنان وظیفه استفاده میکنیم، اما یکانهای عملیاتی ما غالباً از افسران و درجهداران پایور تشکیل شدهاند. به علت مأموریتهای خاص و دشواری که به ما ابلاغ میشود، کارکنان این تیپ باید دورههای خاص را علاوه بر دورههایی که همه کارکنان نیروهای مسلح طی میکنند، پشت سر بگذارند. به همین دلیل ویژگیهای مهارتی خاصی پیدا میکنند. نام این واحد نظامی هم بر اساس همین ویژگیها ، کاربردها، تخصص ها و مأموریتها انتخاب شده است. یعنی کارکنان این تیپ از نیروهای ویژه هستند و چون یکی از مهارت های خاص آنها نفوذ از طریق هوا به وسیله چتر یا سایر لوازم پرنده مثل کایت یا پاراگلایدر میباشد، به همین دلیل به این واحد، نام تیپ نیروهای ویژه هوابرد، اطلاق شده است. هوابرد بودن این تیپ یکی از ویژگیهای خاص آن محسوب میشود، البته نفوذ از طریق دریا و زمین هم از تخصصهای نیروهای تیپ است. عنوان «نوهد» هم خلاصهای از همان نام نیروهای ویژه هوابرد می باشد.
تکاوران این یکان با توجه به وظیفهای که بر عهده دارند، همواره باید در اوج آمادگی باشند. نکته مهم این است که دست یافتن به آمادگی همیشگی، مستلزم طی یک سیکل آموزشی خاص و انجام یک سری آموزشهای ویژه در کنار برنامههای آموزش عادی است. آمادگی خاص و به صورت صد در صد نیازمند این است که نیروها هم از نظر فیزیکی و هم از نظر اعتقادی در شرایط ایدهآل باشند. یعنی از نظر فکری و ذهنی نیز باید بتوانند عملیاتهای دشوار را به اجرا در آورند. از آن رو که کارکنان تیپ تحت شرایط خاص آموزشی و آمادگی قرار میگیرند و از آموزش های اعتقادی هم بهرهمند هستند، به همین دلیل همیشه در شرایط آمادگی صد درصد به سر می برند تا در طول ۲۴ساعت شبانهروز و در تمام ایام سال به محض ابلاغ دستور، خودشان را به محل انجام مأموریت برسانند و با توجه به مهارتها وتخصصهایی که دارند، مأموریت خود را به نحو احسن به پایان برسانند. این نیروها با وجود آنکه دارای تجهیزات خاصی هستند، اما به دلیل دست یافتن به اوج آمادگی، در هر شرایطی میتوانند خود را در کوتاهترین زمان ممکن به محل مأموریت برسانند.»
از فرمانده تیپ ۶۵ می پرسیم که برای دست یافتن به چنین سطحی از آمادگی و توان رزمی چه معیارهای فنی وجود دارد که او پاسخ میدهد: «معیارهایی که ما در ا بتدای گزینشهایمان در نظر میگیریم، در وهله اول یک سری معیارهای عمومی است که در سطح ارتش وجود دارد، اما معیارهای خاصی هم داریم که بر اساس آنها از بین افرادی که برای حضور در ارتش استخدام شدهاند دست به انتخاب نیروها می زنیم. این معیارها شامل مسائل امنیتی، اعتقادی، فیزیکی و جسمانی، تست هوش، مقاومت روحی و روانی، ویژگیهای خاص خانوادگی و شرایط خاص بومی این افراد است. ضمن اینکه با توجه به شرایط جغرافیایی خاص کشور، سعی میکنیم نیروهایی از مناطق مختلف داشته باشیم تا آشنایی کامل با مسائل بومی داشته باشند.»
با هرکدام از قدیمیهای تیپ ۶۵ که صحبت کنید، آنها حرفها و گفتههای فراوانی درباره خاطرات خود از دوران جنگ تحمیلی دارند. خاطراتی که تاکنون در جایی روایت نشده و تا به امروز همچنان ناگفته ماندهاند. وقتی از امیر سرتیپ دوم پیمبری درباره مأموریتهای ویژه نیروهای تحت فرمانش میپرسیم، خود او هم چند خاطره برایمان تعریف میکند، اما در تشریح مأموریتهای نیروهای مخصوص نیروی زمینی ارتش با لبخند تأکید میکند: «البته مأموریتهای ویژه، دارای طبقهبندیهای خاص هستند و محرمانه میباشند که تا مدت زمان خاصی از بیان آنها معذوریم. اما از مأموریتهایی که میتوان درباره آنها صحبت کرد باید بگویم کل آموزشهای ویژه در سطح نیروهای مسلح بر عهده ماست و آموزشهای دانشجویان دانشگاه افسری را در مناطق کویری، کوهستانی و جنگلی بر عهده داریم. برخی از افسران و درجهداران نیروی زمینی نیز در داخل تیپ ۶۵ از آموزشهای ۴۵ روزه ابتدایی بهره مند میشوند که با توجه به نوع یکان و مأموریتهایشان تعریف میشود. به نیروهای هوایی و دریایی ارتش هم با برگزاری دورههایی در تیپ، آموزشهای لازم داده میشود. آموزش سقوط آزاد نیز همه ساله بر عهده کارکنان و متخصصان این تیپ می باشد. مأموریتهای ویژهای نیز وجود دارد که دیگر بخشها و یکانهای ارتش به دلیل بافت سازمانی و ماهیت تخصصی خودشان قادر به انجام آنها نیستند. این مأموریتها از سوی سلسله مراتب به تیپ ابلاغ میشود که مأموریتهایی بسیار پیچیده، سخت و دشوار است، اما به دلیل محرمانه بودن نمیتوانیم به آنها اشاره کنیم.»
احتمالاً خیلی از افرادی که در آستانه ورود به نیروی زمینی ارتش هستند، علاقه دارند در نهایت به عنوان عضوی از خانواده تیپ ۶۵ پذیرفته شوند و یکی از اعضای خانواده کلاه سبزها باشند. این افراد باید بدانند که برای حضور در این یکان باید آموزشهای سختی را بگذرانند.
نیروهای تیپ ۶۵ در بدو ورود دوره چتربازی خودکار را طی میکنند. بعد از گذراندن این دوره باید در جهت ملحق شدن و سازماندهی در گردانهای عملیاتی ، دوره نیروهای ویژه را طی کنند که شامل هشت ماه آموزشهای سخت و فشرده است. آموزشهای این دوره بسیار متنوع میباشد و در شرایط مختلف جغرافیایی و جوی صورت میپذیرد. بعد از آن است که نیروها در تیمهای عملیاتی سازماندهی میشوند. اینها آموزشهای پایهای تیپ ۶۵ میباشند، اما در تیمهای عملیاتی نیز کارکنان دورههای تخصصی دیگری را طی میکنند که شامل سقوط آزاد، دوره رهایی گروگان ، دوره غواصی عمق کم و زیاد، دورههای پاراگلایدر، پارا موتور، دورههای زبانهای خارجی و دوره ICDL است. در لابهلای این دوره ها نیز دوره های عملیات روانی برگزار میشود که با توجه به پیچیدگی و تأثیرگذاری عملیات روانی در جنگهای اخیر، برخی از کارکنان، دورههای کوتاه مدت و بلند مدت عملیات روانی را طی میکنند. ضمن آنکه در کنار این آموزشها یک سری دورههای عرضی مثل تک تیراندازی، رزم در برف، اسکی و اسنوبرد نیز به اجرا گذاشته میشود.
از فرمانده تیپ ۶۵ میخواهیم برایمان بگوید که با توجه به این حجم از آموزشها، کارکنان تیپ ۶۵ در مقایسه با دیگر همرزمان و همکاران خود در دیگر یکانها و نیروها درچه جایگاهی به لحاظ آمادگی رزمی و پا در رکاب بودن و نوع مأموریتها و عملیاتهایی که حضور پیدا میکنند، قرار میگیرند. امیر پیمبری در این باره با اشاره به آمادگی تمامی نیروهای مسلح کشور، عنوان میکند: «البته آمادگی و پا در رکابی سایر نیروهای ارتش جمهوری اسلامی ایران هم زبانزد همگان است و تمام نیروهای ما به بهترین شکل در حال انجام وظیفه هستند، ولی این تیپ با توجه به آن ویژگی خاصش که عشق به ولایت و سربازی آقا امام زمان (عج) است و با مهارتهای بالایی که در بین کارکنان وجود دارد، همیشه پا در رکاب و گوش به فرمان مقام معظم رهبری و سلسله مراتب فرماندهی است. نیروهای ما آمادگی آن را دارند که در هر نقطه از کشور و حتی در هر نقطه از این کره خاکی که مصالح کشور و فرامین حضرت آقا ایجاب کند، وارد صحنه شوند و به انجام وظیفه بپردازند.»
او در ادامه میافزاید: «شرایط مختلف جغرافیایی یا وضعیت آب و هوایی به هیچ وجه نمیتواند مانعی بر سر مأموریت هایی باشد که به ما ابلاغ میشود. تیپ ما که با نام کلاهسبزها هم خوانده میشود، یکی از ورزیدهترین نیروهایی است که در سطح دنیا به عنوان نیروهای کلاه سبز حضور دارند و جزو برترینها محسوب میشوند. اصلیترین دلایل آن هم به اعتقاد به اصل ولایت فقیه و پادر رکابی و سربازی امام زمان (عج) باز میگردد.»
نیروهای خدوم و زحمتکش تیپ ۶۵ به همان شکل که در کسب مهارتهای فنی و تاکتیکی مختلف تمام تلاش خود را به کار میگیرند، در عرصهای دیگر نیز مشغول فعالیت هستند. این تیپ با توجه به آنکه به تجهیزات و ادوات ویژهای نیاز دارد، تلاش کرده است تا با قطع وابستگی به کشورهای خارجی، خود به برآورده کردن نیازهایش بپردازد. امیر پیمبری در این باره خاطرنشان میکند: «بعد از پیروزی انقلاب و با توجه به گفته حضرت امام خمینی(ره) که میبایست روی پای خودمان بایستیم و به خودمان متکی باشیم، توانستیم در تجهیزات خاصمان، ابداعات بسیار خوبی داشته باشیم. در خصوص چتر، بازسازیهای قابل توجهی روی چترها انجام دادیم و حتی توانستیم چترهای خودکار جدیدی را هم استفاده کنیم که در خود کشور تولید میشوند. این چترها که هم اکنون عملیاتی هستند، تحت عنوان پروژه ققنوس طراحی و اجرا شده است. درخصوص چترهای سقوط آزاد هم خودمان بازسازی و نگهداری این چترها را بر عهده داریم و در سالن چتر تیپ ۶۵، کارکنان با سابقه ما تمام این کارها را انجام میدهند. در حالی که در سالهای قبل از انقلاب حتی تصور انجام این اقدمات توسط کارشناسان ایرانی خیلی ثقیل و باور ناپذیر بود، به ویژه در ارتباط با چترهای سقوط آزاد که فنآوری پیچیدهای دارند. در حال حاضر حتی چند نمونه چتر سقوط آزاد هم در مجموعه تیپ تولید شده است.»
بخش دیگری از تجهیزات مورد نیاز در تیپ ۶۵، تجهیزات انفرادی است که فرمانده تیپ درباره تهیه و ساخت این تجهیزات میافزاید: «با توجه به مأموریتهایی که داشتیم به تعریف خاصی از تجهیزات انفرادی پرداختیم و این تعریف را عملیاتی کردیم و با توجه به توانمندیهایی که در داخل تیپ و داخل کشور وجود داشت، توانستیم تمام تجهیزات انفرادی مورد نیاز کارکنان خودمان را مهندسی، طراحی و تولید کنیم. الآن تمام تجهیزات از قبیل کوله پشتی، فانسقه و دیگر تجهیزاتی که یک نیروی ویژه در مأموریتهایش به آنها احتیاج پیدا می کند، ساخت داخل کشور هستند. ضمن آنکه ما برای تخریبهای ویژه، ارتباطهای مخابراتی و کارهای پزشکی نیازمند تجهیزات ویژهای هستیم که در این راستا هم گام برداشتهایم و یا خودمان در داخل تیپ به برآورده کردن این نیازها پرداختیم و یا با طرح آنها در سطح کشور از صنایع وابسته به نیروهای مسلح این تجهیزات را تهیه کردهایم. ما الآن هیچ نیازی به تجهیزات خارج از کشور نداریم و از نظر سامانههای ارتباطی، سامانههای پزشکی و مهندسی تخریب کاملا خودکفا هستیم.»
اهمیت تولیداتی که به آنها اشاره شد زمانی آشکار میشود که بدانیم در حال حاضر فنآوری تولید چترهای سقوط فقط در دست چند کشور است. هرکدام از این چترها اگر از کشورهای دیگر تهیه شوند بین ۱۸ تا۲۰میلیون هزینه خواهند داشت، اما اگر در داخل کشور تولید شوند با هزینهای معادل یک پنجم آن قابل تولید و استفاده خواهند بود. به تمام این تولیدها باید مورد دیگری از خلاقیت و نوآوریهای کارکنان تیپ را نیز اضافه کرد که اجازه نمیدهند هیچ وسیلهای به راحتی از رده خارج شود و با تغییر کاربرد تجهیزات در تلاش هستند تا عمر مفید آنها را افزایش دهند. امیر سرتیپ پیمبری در اینباره عنوان میکند :«روزی نیست که ما یک طرح ابتکاری برای رفع نیازهایمان نداشته با شیم. در سالن چترها پروژههای فراوانی انجام میشود، یعنی ما چیزی را ازدست نمیدهیم، بلکه آنها را تغییر ماهیت میدهیم تا به شکل دیگری مورد استفاده قرار بگیرند. مثلاً چترهای خودکار که قبل از انقلاب خریداری شده بودند، پس از پایان عمر مفید و مدت انبارداری تغییر ماهیت پیداکردند و با توجه به آنکه مقام معظم رهبری امسال را به عنوان سال اصلاح الگوی مصرف نامگذاری کرده بودند، این چترها را در کاربرد دیگری استفاده کردیم و به چترهای بارریزی تبدیل شدند. چترهای کمکی چترهای خودکار را با استفاده از مهارت کارشناسان خودمان به چترهای کمکی پاراگلایدر تبدیل کردیم و با مهندسان بیرون از مجموعه نیز مشاوره داشتیم و با تغییر ساختار این چترها توانستیم از آنها استفاده کنیم. ما چند پروژه به این شکل اجرا کردهایم و برای مثال دستگاه رعد را ابداع کردیم که چندین مرحله انفجار را در فواصل مختلف چه با سیم و چه بیسیم، مدیریت میکند و میتواند توسط کارکنان تخریبچی مورد استفاده قرار گیرد.»
وی ادامه میدهد: «در حوزههای مخابراتی نیز با توجه به نیاز سنجیهای انجام شده در تیپ و آگاهی از اینکه کارکنان مخابراتی ما باید مورس را به خوبی بلد باشند، دستگاهی برای آموزش مورس ابداع کردیم که آموزش ما را تسهیل کرد. پروژه بسیار مهم و عظیم دیگری هم در دست اجرا داریم که در کشور بی نظیر است و پروژه تونل باد میباشد که آموزش کارکنان را در سقوط آزاد بسیار تسهیل میکند، علاوه بر آن از مخارج سنگین و زیادی که پرواز هواپیماها و انجام سقوط آزاد به همراه دارد جلوگیری میکند. به حول و قوه الهی این پروژه با پشتیبانیهای فرماندهی محترم نیروی زمینی انشاءالله تا ۲۹ فروردین ۸۹ به مرحله اجرا خواهد رسید.»
زمانی که گفتوگوی ما با امیر سرتیپ پیمبری به پایان میرسد، به سادگی نمیتوانیم از جمع دلاور مردانی خارج شویم که از زبان هر کدام از آنها جزئیات وقایعی را شنیدهایم که درگوشه و کنار کشورمان در دوران جنگ رخ داده است؛ دلاورمردانی که وقتی با آنها برای خداحافظی دست میدهیم، قدرت، اعتماد به نفس، مردانگی و ایمان و اعتقاد به ولایت را در دست هایشان احساس میکنیم. وقتی از پادگان بیرون میآییم و کمی از آن دور میشویم باز هم میشود بلندترین ساختمان تیپ۶۵ را دید که روی آن نوشته شده: «آشیانه عقابها» انصافاً هم هیچ عنوانی بهتر از «عقابها» توصیف کننده قدرت، دقت، ابهت و عظمت شیرمردان تیپ ۶۵ نیروهای ویژه هوابرد نیست.
چنگیز محمودزاده
[External Link Removed for Guests]