[FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]یک اندیشکده انگلیسی در گزارشی نوشته است که ایران شبکه‌ای لایه‌بندی‌شده از موشک‌های ضد ناو مدرن را در خشکی و دریا به میدان فرستاده که می‌تواند برای خلیج فارس و آب‌های اطراف یک تهدید به حساب بیاید و به ایران کمک کرده تا طرحی برای حداکثر کنترل بر دریا اجرا کند. [FONT=Tahoma,sans-serif]اندیشکده انگلیسی «روسی» در مقاله‌ای به نوشته «رابرت هیوسون» نوشت:[COLOR=#4f81bd] از اوایل دهه 90 و یا حتی پیش از آن، چین ایران را از نظر دانش و سخت‌افزار موشک ضد ناو تامین کرده است. پیشرفت روابط بین این دو کشور تا جایی بوده که اکنون ایران خانواده‌ای کامل از موشک‌های ضد ناو متناسب با نیازهای ملی خود مونتاژ و راه‌اندازی می‌کند. تمام این تسلیحات از چین سرچشمه می‌گیرند، اما ایران تنها یک مشتری برای موشک‌های چین نیست؛ بلکه در طراحی، توسعه و دستیابی به آنها شراکت کامل با چین دارد.
[FONT=Arial,sans-serif]
[FONT=Arial,sans-serif]
[FONT=Arial,sans-serif]■ [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]ایران در تولید موشک‌ها به دستاوردهای منحصربه‌فردی رسیده است [FONT=Arial,sans-serif]■ [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]اولین پروژه مشترک [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]و [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] می‌شود – موشکی [FONT=Tahoma,sans-serif]مجهز به [FONT=Tahoma,sans-serif] و [FONT=Tahoma,sans-serif]با برد افزایش‌یافته، [FONT=Tahoma,sans-serif] یک مدل توسعه [FONT=Tahoma,sans-serif] از [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] که توسط شرکت علم و صنعت هوافضای چین ( [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]) ساخته شد. [FONT=Tahoma,sans-serif]سازمان [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]ایران ( [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]) به منظور تولید [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] در ایران با عنوان نور، شروع به فعالیت کرد. ایران طی پروژه نور، یک قابلیت تولید ملی جدید روی سلاح چینی موجود افزود. اکنون ایران در طراحی [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] تجربه‌ای 20 ساله دارد و به نظر می‌رسد که با افزایش برد موشک (به حداقل 180 کیلومتر) و توسعه‌ی سیستم‌های پردازنده (همچون جستجوگر) ، در حال دنباله‌روی از مسیر توسعه‌ی چین است. ایران همچنین به دستاوردهای منحصربه‌فردی نیز رسیده که مهم‌ترین آنها تطبیق این موشک برای پرتاب توسط هلیکوپتر [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] است.
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]- توسعه گونه جدیدی از موشک
[FONT=Tahoma,sans-serif]ایران در طول نیمه دوم سال گذشته اعلام کرد که در حال تولید انبوه و ارائه گونه جدیدی از [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]/نور با نام قادر (به معنی توانا) است. قادر که مشخصا از [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] مشتق می‌شود، به نظر از موشک استاندارد نور بلندتر است - و این احتمالا به معنی یک کلاهک بزرگ‌تر و/یا سوخت اضافی توکار است. منابع رسمی ایرانی ادعای بردی «بیش از 200 کیلومتر» برای قادر دارند، که به نظر می‌رسد با جستجوگر رادیوییِ حساس به فرکانس متناسب باشد.
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Arial,sans-serif]■ [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]پروژه نور/قادر مسیر را برای روابط صنعتی عمیق‌تر بین دو کشور هموار کرد [FONT=Arial,sans-serif]■ [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]پروژه نور/قادر موفقیت بزرگی برای ایران و چین بود که مسیر را برای روابط صنعتی عمیق‌تر بین دو کشور هموار کرد. ایران هم‌اکنون مجموعه‌ای از الزامات مورد نیاز (و شاید حتی یک طرحواره) برای موشک‌ها را به چین می‌فرستد تا در آنجا توسعه یافته و برای تولید مجموعه (و یا حداقل برای مونتاژ) تحت برنامه‌های «فقط جهت صادرات» به ایران بازگردانده شوند. این فرایند طی حدود 10 سال گذشته منجر به پیدایش چندین نوع موشک متفاوت در ایران شده است که ابتدا هر کدام، تحت یک عنوان متفاوت در چین ارائه شده‌اند. [FONT=Tahoma,sans-serif]ردیابی این فرایند همچون پازلی پیچیده است، اما در اصل انواع موشک‌های مختلف ایران تحت دو خانواده کوثر و نصر گروه‌بندی می‌شوند.
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Arial,sans-serif]■ [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]ایران در اردیبهشت 1383، تولید اولین موشک ضد ناو خود را اعلام کرد [FONT=Arial,sans-serif]■ [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]در اردیبهشت سال 1383 (ماه مه سال 2004) ایران تولید اولین موشک ضد ناو خود یعنی کوثر (نام یک رودخانه بهشتی در قرآن) را اعلام کرد. با توجه به تجربه ایران در رابطه با موشک نور، این اعلان گیج‌کننده بود، اما احتمالا به مرحله جدیدی از [FONT=Tahoma,sans-serif] سازمان صنایع هوایی ایران ( [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]) در پروژه کوثر اشاره داشت. داده‌های اولیه [FONT=Tahoma,sans-serif]سازمان صنایع هوایی ایران حاکی از این بود که کوثر، نسخه‌ای است از موشکی که [پیش‌تر] در چین با عنوان [FONT=Tahoma,sans-serif]CASIC [FONT=Tahoma,sans-serif] به نمایش درآمده بود. [FONT=Tahoma,sans-serif]سازمان صنایع هوایی ایران به دو گونه اشاره کرد: کوثر 1 (معادل [FONT=Tahoma,sans-serif]EO-guided [FONT=Tahoma,sans-serif]) و کوثر 3 (معادل هدایت‌شونده راداری [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]) .
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]ایران موشک دیگری به نام کوثر دارد، اما این موشک طراحی بسیار متفاوتی است از یک منبع دوم در چین. این موشک توسط گروه صنعت هوایی «هانگدو» در چین طراحی و اولین بار تحت نام [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] (و سپس [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]) به نمایش درآمده است.
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]خصوصیات و عملکرد موشک‌های کوثر مشتق از [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] و [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] بسیار مشابه‌اند (تقریبا 100 کیلوگرم وزن کل، با کلاهک 30 کیلویی و برد 18-15 کیلومتر) . مشخص نیست که چرا ایران این تسلیحات مشابه سه‌گانه را از منابع مختلف تهیه کرده، و همچنین امکان ارزیابی وضعیت عملیاتی و تولیدی این سه طراحی وجود ندارد.
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Arial,sans-serif]■ [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]شواهد نشان می‌دهد که کوثر هدایت‌شونده راداری 1، در خدمت کامل خط مقدم است [FONT=Arial,sans-serif]■ [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]شواهد نشان می‌دهد که کوثر هدایت‌شونده راداری 1 ( [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]) [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] خدمت کامل خط مقدم است. ایران این سلاح را بر روی کشتی‌ها با آتشبار زمینی متحرک مستقر می‌کند. بنا به گفته نماینده «هانگدو» در سال 2004، موشک [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] که از کشتی پرتاب می‌شود، به مشتری تحویل داده شده و در حال کار است. یک بروشور که همان سال توسط این شرکت منتشر شد تصویری را نشان می‌داد که در آن موشکی از یک شناوک حمله سریع ( [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]) ایرانی شلیک شده و [FONT=Tahoma,sans-serif] یک هدف دوبه ( [FONT=Tahoma,sans-serif]تراده شناور) [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]در [FONT=Tahoma,sans-serif] آزمایش می‌شود. از آن زمان به بعد، رسانه‌های دولتی ایران، بنا به ادعا، فیلمی از موشک مونتاژشده کوثر ( [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]) منتشر کرده‌اند، اما یافتن شواهدی مبتنی بر اینکه این موشک در حال کار است، امر دشواری است.
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Arial,sans-serif]■ [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]وزیر دفاع ایران در فروردین 1389، آغاز تولید داخلی موشک ضد ناو نصر 1 را اعلام کرد [FONT=Arial,sans-serif]■ [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]- منابع بیشتری از
[FONT=Tahoma,sans-serif]ایران همچنین ادعای مالکیت موشک‌های دیگری را که از چین تامین می‌شوند دارد. در فروردین 1389، آقای «احمد وحیدی» وزیر دفاع ایران آغاز تولید داخلی موشک ضد ناو نصر 1 (پیروزی 1) را اعلام کرد. این موشک بر اساس طراحی [FONT=Tahoma,sans-serif]CASIC [FONT=Tahoma,sans-serif] است که اولین بار سال 1384 در چین به نمایش عموم درآمد. موشک نصر که از کشتی و یا آتشبار ساحلی پرتاب می‌شود بردی حدود 30 کیلومتر دارد. مطبوعات ایران، طی یک مجموعه عملیات اخیر، عکس‌هایی از شلیک یک موشک نصر نشان دادند که به طور آشکاری عنوان [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] بر روی دماغه‌اش وجود داشت. بنابراین هرگونه تردید احتمالی در خصوص منشاء موشک‌ها از بین می‌رود.
[FONT=Tahoma,sans-serif]فیلم تلویزیون ایران از دیدار سرلشکر وحیدی در سال 1389، اجزای نسخه دیگری از موشک نصر را نشان داد که از هدایتگر تلویزیونی استفاده می‌کند. این نمونه، یک معادل ایرانی برای موشک [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] محسوب می‌شود که نسخه هوابرد [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] با دو گزینه برای جستجوگر است – استفاده از دوربین تلویزیونی/الکترونوری و یا حسگر مادون قرمز. وجود نسخه دوم نصر مرتبط با گزارش‌های پیشین مطبوعات ایرانی در مورد نصر 2 است که هنوز مورد تایید رسمی قرار نگرفته است.
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Arial,sans-serif]■ [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]موشک ظفر از یک پیکربندی آیرودینامیکی و شکل بال اصلاح‌شده برخوردار است [FONT=Arial,sans-serif]■ [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]در بهمن 1390 با پرده برداری از گونه‌ای جدید از موشک [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] (کوثر) با نام ظفر (به معنای پیروزی) پیچیدگی دیگری در ماجرای موشک‌های چینی ایران به وجود آمد. موشک ظفر که به طور آشکار از هدایت‌شونده راداری [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] مشتق شده، از یک پیکربندی آیرودینامیکی و شکل بال اصلاح‌شده برخوردار است که در موشک‌های قبل دیده نشده بود.
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]آخرین نکته در خصوص داستان توسعه موشک‌های چینی و ایرانی، مربوط به برنامه‌ای است که احتمالا منجر به آغاز این همکاری شد. در اوایل دهه 1980 ایران موشک‌های [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] ساخت چین ( [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]، [FONT=Tahoma,sans-serif]CSSC-3 ‘seersucker’ [FONT=Tahoma,sans-serif]) را به دست آورد، که خود بر اساس نمونه قدیمی شوروی [FONT=Tahoma,sans-serif]P-20M [FONT=Tahoma,sans-serif] ( [FONT=Tahoma,sans-serif]SS-N-2 ‘Styx’ [FONT=Tahoma,sans-serif]) بودند. حتی در آن زمان طرح دهه 1950 منسوخ به حساب می‌آمد. اما ایران هنوز موشک‌های [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] را نگهداری می‌کند و به طور منظم این موشک‌ها را در عملیات آتشبار ساحلی شلیک می‌کند. موشک [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif] با وجود قدمت بالا هنوز قادر به غرق کردن هر شناور بی‌دفاعی است. پرتاب‌های متعدد و هماهنگ می‌تواند بخشی از یک حمله همه‌جانبه باشد که حتی مدرن‌ترین کشتی‌های جنگی را به چالش می‌کشد.
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Arial,sans-serif]■ [FONT=Tahoma,sans-serif] [FONT=Tahoma,sans-serif]این حقیقت که ایران تعادل قدرت منطقه را تحت تاثیر جدی قرار می‌دهد، کاملا نادیده گرفته شده [FONT=Arial,sans-serif]■ [FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]در حال حاضر حداقل چهار موشک ضد ناو با منشأ چینی در دست ایران است و احتمال افزایش این تعداد نیز وجود دارد. ایران نیز کم و بیش توانایی ساخت و تغییر تمام «موشک‌های چینی» خود را دارد و آنها را روی زمین، دریا و هوا به کار می‌گیرد. قابلیت‌های مشابه و مناسب این موشک‌ها امکان دسترسی مبارزه‌های لایه‌بندی‌شده را به ایران می‌دهد که تا حداقل 200 کیلومتر از خط ساحل موثر است. این به تنهایی قابلیت قابل‌توجهی است چرا که اکثر پرتاب‌کننده‌های ایران متحرکند؛ و بنابراین، شناسایی و هدف قرار دادن آنها دشوار است. استقرار موشک‌های بیشتر روی شناوک‌های حمله سریع و کشتی‌های جنگی کوچک‌تر ایران، یک مشکل اساسی دیگر به شمار می‌آید. با وجود این همه توجه و احساسات که وقف تسلیحات هسته‌ایِ بی‌ارتباط با مسائل نظامی (و غیر موجود) ایران می‌شود، این حقیقت که ایران، موشک‌هایی مستقر کرده که تعادل قدرت منطقه را تحت تاثیر جدی قرار می‌دهد، کاملا نادیده گرفته شده است.
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]
[FONT=Tahoma,sans-serif]