.

:
(سال 1945) بمب افکن های آمریکایی بر فراز کوه فوجی ، مقدس ترین نقطه خاک ژاپن
.

:
(فوریه 1945) عکس هوایی از شهر هامبورگ بعد از حدود دو سال بمباران هوایی شبانه مستمر
.

:
(فوریه 1945) سربازان نوجوان آلمانی به نظر مصمم می رسند! دیدن چنین صحنه هایی آن روزها در آلمان عادی بود!
.

:
تلاش ناموفق یک هواپیمای بدون موتور آلمانی برای رساندن تدارکات به بوداپست محاصره شده (4 فوریه 1945) . شهر تا اواسط ماه سقوط می کند
.

:
سه رهبر متفق در کنفرانس یالتا (در شبه جزیره کریمه) (9 فوریه 1945) . این اولین بار بود این سه نفر در محلی ملاقات می کردند که تا چندی قبل در اشغال آلمان بود (شبه جزیره کریمه اوایل می 1944 آزاد شد) ، و البته آخرین دیدار چرچیل و استالین با روزولت . فرانکلین روزولت ، تنها رئیس جمهوری که بیش از دو دوره رئیس جمهور آمریکا بود و با وجود ابتلا به فلج اطفال ، کشورش را از میان بحران اقتصادی دهه سی خارج و در جنگ جهانی دوم به سمت پیروزی رهبری کرد ، 12 آوریل بر اثر خونریزی مغزی درگذشت
.

:
تعدادی از غیرنظامیان آلمانی برای در امان ماندن از بمباران متفقین به مردم دانمارک پناه برده اند (12 فوریه 1945)
.

:
درسدن آلمان بعد از بمباران (14 فوریه 1945) . درسدن یکی از شهرهایی بود که کمتر مورد هجوم هواپیماهای متفق قرار گرفته و بسیاری از کسانی که در شهرهای دیگر خانه و کاشانه خود را از دست داده بودند به آن پناه آورده بودند . اما طی ساعات تاریکی بین 13 و 14 فوریه 1945 و در چند موج ، شهر بشدت بمباران شد ، بویژه با بمب های ناپالم که در محلات و خیابان های مرکز شهر طوفان آتش به راه انداخت . منابع مختلف شمار قربانیان این بمباران را از 25 تا 250 هزار نفر نوشته اند . بسیاری از مورخان اعتقاد دارند در حالی که ارتش آلمان در آستانه شکست و فروپاشی بود این بمباران هیچ توجیه عقلانی نداشت!
.

:
سرگرد چرتی ای.آدامز از گروهی از نیروهای واحد 6888 ارتش آمریکا بازدید می کند (15 فوریه 1945) . آدامز اولین زن رنگین پوستی بود که در ارتش آمریکا افسر شد . واحد 6888 هم اولین واحد زنان رنگین پوست (عمدتاً سیاهپوست) داوطلب بود که بعد از آموزش نظامی در آمریکا به انگلستان رفتند تا مسئولیت ساماندهی مرسوله های پستی ارتش را برعهده بگیرند . ماجرای این واحد سال 2024 در فیلم " شش . سه تا هشت " به نمایش درآمد
.

:
بمباران جزیره ایووجیما از چند روز قبل از حمله آغاز شده است (17 فوریه 1945) . جزیره کوچک ایووجیما ، نه یک جزیره اشغالی ، بلکه بخشی از خاک ژاپن بود و فقط 1200 کیلومتر با توکیو فاصله داشت . بنابراین برای ژاپنی ها که اولین بار در خاک خود مورد حمله قرار می گرفتند ، و برای آمریکایی ها که می توانستند از این جزیره برای بمباران مرکز ژاپن استفاده کنند ، نبرد ایووجیما ، نبردی حیاتی بود . نبردی 37 روزه ، نبرد 21 هزار سرباز ژاپنی در برابر 110 هزار سرباز آمریکایی ؛ 20 هزار ژاپنی و 7 هزار آمریکایی کشته شدند
.

:
حمله به ساحل در چند موج آغاز می شود (19 فوریه 1945) . استراتزی ارتشبد تادامیچی کوری بایاشی (فرماندار جزیره) این بود که اجازه دهد سربازان آمریکا در ساحل از قایق پیاده شوند و بعد دستور شلیک داد
.

:
پیشروی در ساحل ، سخت ترین و پرتلفات ترین قسمت نبرد ایووجیما برای آمریکایی ها بود (19 فوریه 1945)
.

:
ناو هواپیمابر یو اس اس ساراتوگا در نزدیکی جزیره ایووجیما ، در حمله کامیکازه های ژاپنی بشدت آسیب می بیند (21 فوریه 1945) . 123 سرنشین کشتی کشته و 40 هواپیما در آتش سوختند . این آخرین ماموریت جنگی ساراتوگا بود . تا کشتی را برای تعمیرات ببرند و بازسازی شود جنگ به پایان رسید و بعد از چند ماموریت کوتاه غیر جنگی ، ساراتوگا را در جریان یک انفجار اتمی در اقیانوس آرام (15 آگوست 1946) از بین بردند تا میزان تاثیر انفجار بر روی کشتی های نظامی را آزمایش کنند!
.

:
(اوایل مارس 1945) هیتلر همچنان در انتظار معجزه است و ژنرال هایش آموخته اند فقط به او گوش دهند ؛ دیگر خبری از مشورت و انتقاد نیست
.

:
تصویری از نبرد میکتیلا در مرکز برمه (مارس 1945) . انگلیسی ها در ژانویه از دو جبهه میکتیلا و ماندالای به نیروهای ژاپنی حمله کردند . در اواخر ماه مارس بالاخره مقاومت ژاپنی ها در هم شکست و راه پیشروی به سمت رانگون (مرکز برمه) باز شد . رانگون اواسط ماه می تصرف شد
.

:
گوبلز (وزیر تبلیغات آلمان) به ویلی هوبنر 15 ساله نشان صلیب آهنین اهدا می کند (9 مارس 1945) . هوبنر پیک فرمانده گردان در لشکر ویژه پیشوا ، در جریان عملیات بازپس گیری لوبان در سیلزیا (امروزه در جنوب غربی لهستان) از خودش شهامت نشان داد . گوبلز بعد از این مراسم هوبنر را با خودش به برلین برد و آنجا طی مراسم 20 مارس ، با هیتلر ملاقات کرد . هوبنر از جنگ جان سالم به در برد و در باواریا مکانیک خودرو شد و البته در جریان تولید چند مستند هم با او مصاحبه کردند . او سال 2010 درگذشت
.

:
شمار بسیار اندکی از بیشمار قربانیان بمباران هولناک توکیو (10 مارس 1945) . پایتخت ژاپن بارها توسط هواپیماهای آمریکایی بمباران شد ، اما بدترین بمباران ، بمباران نیمه شب 9 مارس تا بامداد روز بعد بود ، که با بمب های ناپالم انجام گرفت و بیش از 15 مایل مربع از مساحت شهر را سوزاند . براساس منابع مختلف آن شب 75 تا 200 هزار نفر کشته و بیش از یک میلیون نفر بی خانمان شدند
.

:
هیتلر برای آخرین بار از پناهگاهش در برلین خارج می شود و در معرض دوربین خبرنگاران قرار می گیرد (20 مارس 1945)
.

:
پیشوا در مراسم تبلیغاتی 20 مارس با تعدادی از سربازان نوجوان ملاقات و به آنها نشان صلیب آهنین اهدا می کند . نفر کناری نوجوانی که در این عکس با هیتلر دست می دهد ویلی هوبنر است
.

:
سربازان آمریکایی در حال عبور از راین (25 مارس 1945) . بالاخره خط دفاعی آلمان شکسته شده و متفقین به داخل کشور سرازیر می گردند
.

:
متفقین در حال عبور از استحکامات خط زیگفرید (27 مارس 1945) . موانع دفاعی موسوم به خط زیگفرید در مرزهای غربی آلمان ، به علت سیاست تهاجمی این کشور ، تا اواخر جنگ تقویت نشده باقی ماندند و آن زمان هم دیگر برای یک بازسازی و تقویت اصولی دیر شده بود!
.

:
سربازان لشکر 44 پیاده آمریکا در خیابان های مانهایم (29 مارس) . کار آلمان دیگر تمام است!
ادامه دارد ...

:
(سال 1945) بمب افکن های آمریکایی بر فراز کوه فوجی ، مقدس ترین نقطه خاک ژاپن
.

:
(فوریه 1945) عکس هوایی از شهر هامبورگ بعد از حدود دو سال بمباران هوایی شبانه مستمر
.

:
(فوریه 1945) سربازان نوجوان آلمانی به نظر مصمم می رسند! دیدن چنین صحنه هایی آن روزها در آلمان عادی بود!
.

:
تلاش ناموفق یک هواپیمای بدون موتور آلمانی برای رساندن تدارکات به بوداپست محاصره شده (4 فوریه 1945) . شهر تا اواسط ماه سقوط می کند
.

:
سه رهبر متفق در کنفرانس یالتا (در شبه جزیره کریمه) (9 فوریه 1945) . این اولین بار بود این سه نفر در محلی ملاقات می کردند که تا چندی قبل در اشغال آلمان بود (شبه جزیره کریمه اوایل می 1944 آزاد شد) ، و البته آخرین دیدار چرچیل و استالین با روزولت . فرانکلین روزولت ، تنها رئیس جمهوری که بیش از دو دوره رئیس جمهور آمریکا بود و با وجود ابتلا به فلج اطفال ، کشورش را از میان بحران اقتصادی دهه سی خارج و در جنگ جهانی دوم به سمت پیروزی رهبری کرد ، 12 آوریل بر اثر خونریزی مغزی درگذشت
.

:
تعدادی از غیرنظامیان آلمانی برای در امان ماندن از بمباران متفقین به مردم دانمارک پناه برده اند (12 فوریه 1945)
.

:
درسدن آلمان بعد از بمباران (14 فوریه 1945) . درسدن یکی از شهرهایی بود که کمتر مورد هجوم هواپیماهای متفق قرار گرفته و بسیاری از کسانی که در شهرهای دیگر خانه و کاشانه خود را از دست داده بودند به آن پناه آورده بودند . اما طی ساعات تاریکی بین 13 و 14 فوریه 1945 و در چند موج ، شهر بشدت بمباران شد ، بویژه با بمب های ناپالم که در محلات و خیابان های مرکز شهر طوفان آتش به راه انداخت . منابع مختلف شمار قربانیان این بمباران را از 25 تا 250 هزار نفر نوشته اند . بسیاری از مورخان اعتقاد دارند در حالی که ارتش آلمان در آستانه شکست و فروپاشی بود این بمباران هیچ توجیه عقلانی نداشت!
.

:
سرگرد چرتی ای.آدامز از گروهی از نیروهای واحد 6888 ارتش آمریکا بازدید می کند (15 فوریه 1945) . آدامز اولین زن رنگین پوستی بود که در ارتش آمریکا افسر شد . واحد 6888 هم اولین واحد زنان رنگین پوست (عمدتاً سیاهپوست) داوطلب بود که بعد از آموزش نظامی در آمریکا به انگلستان رفتند تا مسئولیت ساماندهی مرسوله های پستی ارتش را برعهده بگیرند . ماجرای این واحد سال 2024 در فیلم " شش . سه تا هشت " به نمایش درآمد
.

:
بمباران جزیره ایووجیما از چند روز قبل از حمله آغاز شده است (17 فوریه 1945) . جزیره کوچک ایووجیما ، نه یک جزیره اشغالی ، بلکه بخشی از خاک ژاپن بود و فقط 1200 کیلومتر با توکیو فاصله داشت . بنابراین برای ژاپنی ها که اولین بار در خاک خود مورد حمله قرار می گرفتند ، و برای آمریکایی ها که می توانستند از این جزیره برای بمباران مرکز ژاپن استفاده کنند ، نبرد ایووجیما ، نبردی حیاتی بود . نبردی 37 روزه ، نبرد 21 هزار سرباز ژاپنی در برابر 110 هزار سرباز آمریکایی ؛ 20 هزار ژاپنی و 7 هزار آمریکایی کشته شدند
.

:
حمله به ساحل در چند موج آغاز می شود (19 فوریه 1945) . استراتزی ارتشبد تادامیچی کوری بایاشی (فرماندار جزیره) این بود که اجازه دهد سربازان آمریکا در ساحل از قایق پیاده شوند و بعد دستور شلیک داد
.

:
پیشروی در ساحل ، سخت ترین و پرتلفات ترین قسمت نبرد ایووجیما برای آمریکایی ها بود (19 فوریه 1945)
.

:
ناو هواپیمابر یو اس اس ساراتوگا در نزدیکی جزیره ایووجیما ، در حمله کامیکازه های ژاپنی بشدت آسیب می بیند (21 فوریه 1945) . 123 سرنشین کشتی کشته و 40 هواپیما در آتش سوختند . این آخرین ماموریت جنگی ساراتوگا بود . تا کشتی را برای تعمیرات ببرند و بازسازی شود جنگ به پایان رسید و بعد از چند ماموریت کوتاه غیر جنگی ، ساراتوگا را در جریان یک انفجار اتمی در اقیانوس آرام (15 آگوست 1946) از بین بردند تا میزان تاثیر انفجار بر روی کشتی های نظامی را آزمایش کنند!
.

:
(اوایل مارس 1945) هیتلر همچنان در انتظار معجزه است و ژنرال هایش آموخته اند فقط به او گوش دهند ؛ دیگر خبری از مشورت و انتقاد نیست
.

:
تصویری از نبرد میکتیلا در مرکز برمه (مارس 1945) . انگلیسی ها در ژانویه از دو جبهه میکتیلا و ماندالای به نیروهای ژاپنی حمله کردند . در اواخر ماه مارس بالاخره مقاومت ژاپنی ها در هم شکست و راه پیشروی به سمت رانگون (مرکز برمه) باز شد . رانگون اواسط ماه می تصرف شد
.

:
گوبلز (وزیر تبلیغات آلمان) به ویلی هوبنر 15 ساله نشان صلیب آهنین اهدا می کند (9 مارس 1945) . هوبنر پیک فرمانده گردان در لشکر ویژه پیشوا ، در جریان عملیات بازپس گیری لوبان در سیلزیا (امروزه در جنوب غربی لهستان) از خودش شهامت نشان داد . گوبلز بعد از این مراسم هوبنر را با خودش به برلین برد و آنجا طی مراسم 20 مارس ، با هیتلر ملاقات کرد . هوبنر از جنگ جان سالم به در برد و در باواریا مکانیک خودرو شد و البته در جریان تولید چند مستند هم با او مصاحبه کردند . او سال 2010 درگذشت
.

:
شمار بسیار اندکی از بیشمار قربانیان بمباران هولناک توکیو (10 مارس 1945) . پایتخت ژاپن بارها توسط هواپیماهای آمریکایی بمباران شد ، اما بدترین بمباران ، بمباران نیمه شب 9 مارس تا بامداد روز بعد بود ، که با بمب های ناپالم انجام گرفت و بیش از 15 مایل مربع از مساحت شهر را سوزاند . براساس منابع مختلف آن شب 75 تا 200 هزار نفر کشته و بیش از یک میلیون نفر بی خانمان شدند
.

:
هیتلر برای آخرین بار از پناهگاهش در برلین خارج می شود و در معرض دوربین خبرنگاران قرار می گیرد (20 مارس 1945)
.

:
پیشوا در مراسم تبلیغاتی 20 مارس با تعدادی از سربازان نوجوان ملاقات و به آنها نشان صلیب آهنین اهدا می کند . نفر کناری نوجوانی که در این عکس با هیتلر دست می دهد ویلی هوبنر است
.

:
سربازان آمریکایی در حال عبور از راین (25 مارس 1945) . بالاخره خط دفاعی آلمان شکسته شده و متفقین به داخل کشور سرازیر می گردند
.

:
متفقین در حال عبور از استحکامات خط زیگفرید (27 مارس 1945) . موانع دفاعی موسوم به خط زیگفرید در مرزهای غربی آلمان ، به علت سیاست تهاجمی این کشور ، تا اواخر جنگ تقویت نشده باقی ماندند و آن زمان هم دیگر برای یک بازسازی و تقویت اصولی دیر شده بود!
.

:
سربازان لشکر 44 پیاده آمریکا در خیابان های مانهایم (29 مارس) . کار آلمان دیگر تمام است!
ادامه دارد ...






















































