تسليحات ضدماهواره

[Reza6662]

[font=Times New Roman][align=center]Anti-satellite weapon[/align] 

تاريخچه
طراحي و ساخت سلاح‏هاي ويژهء شكار ماهواره از راههاي مختلفي دنبال شد. اولين نلاش‏ها در اين مورد، با شليك موشكهاي هواپرتاب توسط ايالات متحده و اتحاد شوروي در دههء 1950 انجام شدند و از آن پس، پيشنهادات عجيب و متفاوتي براي اين كار ارائه شدند.

 [External Link Removed for Guests] 
 در اين تصوير نادر كه به تاريخ 13 سپتامبر 1985 توسط نيروي هوايي ايالات متحده ثبت شده است، شليك يك موشك ضدماهواره‏اي از نوع ASM-135 توسط جنگندهء F-15 مشاهده مي‎شود. 

پرتاب موشك از طريق هواپيما، اولين كوشش در اين راه محسوب مي‏شد كه تكنولوژي به كار رفته در آن، بسيار ابتدايي و شناخته شده بود. اولين تلاش‏هاي ايالات متحده در اين زمينه به سال 1959 آغاز شدند و نتايج بسيار نااميد كننده بودند. اولين كوشش در پرتاب موشك، پس از طي مسافت 6000 متر از دست رفت و به دليل بروز برخي مشكلات، اين پروژه به سال 1963 متوقف گشت. همزمان، پروژهء نيروي دريايي ايالات متحده نيز در اين زمينه، متوقف گشت. البته برخي برنامه‏هاي كوچك تا اوائل دههء 1970 پيگيري شدند.

اتحاد جماهير شوروي نيز برنامهء مشابهي را به سال 1967 آغاز كرده بود و در حقيقت، اولين موشك ضدماهوارهء ساخت شوروي، به حدود سال 1976 طراحي و ساخته شده بود. اما نيش دردناكي كه از اين موفقيت شوروي، گريبان ايالات متحده را گرفته بود، باعث شد نيروي هوايي ايالات متحده، برنامه ساخت موشك ضدماهواره‏اي خود را مجددن پي بگيرد.

از سال 1977، كنسرسيومي متشكل از چند شركت هوافضايي ايالات متحده كه Vought ناميده مي‏شدند، يك موشك ضدماهواره طراحي كردند كه قادر بود به ماهواره‏هايي مستقر در «ارتفاع پائين اتمسفر زمين» (Low Earth orbit يا LEO) حمله كند. اين موشك سه مرحله‏اي، از يك جنگندهء F-15 كه با زاويهء حملهء بالا در حال صعود بود، شليك مي‎شد. در اين موشك، يك سيستم هدف‏ياب كوچك جهت جستجو و انهدام اهداف متحرك در فضا نصب گرديده بود. اين سيستم ردياب، به نام MHV يا شناخته Miniature Homing Vehicle مي‏شد.
اولين پرتاب آزمايشي موشك ضدماهوارهء‌ ساخت ايالات متحده، به سال 1983 انجام پذيرفت. اولين پرتاب موفقيت‏آميز اين موشك، به تاريخ 13 سپتامبر 1985، منجر به انهدام ماهوارهء P78 SolWind متعلق به ايالات متحده گشت.


برنامهء 437 و دومينيك 1
استفاده از انفجارات هسته‏اي پرقدرت در ارتفاعات بسيار بالا جهت انهدام ماهواره‏ها، پس از انجام اولين آزمايشات سيستم‏هاي ضدماهوارهء معمول در دههء 1960 مورد توجه قرار گرفتند.
مابين سالهاي 1962 تا 1963، تعداد 105 آزمايش هسته‏اي در اقيانوس آرام و صحراي نوادا توسط ايالات متحده انجام شد. اين آزمايشات در اقيانوس آرام به نام Dominic I و در در نوادا به نام Dominic II نام گذاري شدند. اغلب اين آزمايشات، به شكل رهاسازي بمب‏هاي اتمي سقوط آزاد از بمب‏افكن‎‏هاي B-52 انجام پذيرفتند. يكي از آزمايشات انجام شده، حمل كلاهك اتمي به ارتفاعي بالا در فضا و انفجار كلاهك در آسمان بود كه توسط موشكي به نام صورت Thor پذيرفت. كل اين آزمايشات هسته‏اي به نام عمليات Fishbowl ناميده شد.

 [External Link Removed for Guests]    [External Link Removed for Guests] 

 پرتاب موشك بالستيك Thor به فضا 

Program 437 دومين برنامهء آزمايشي ساخت سلاح‏هاي ضدماهواره‏اي محسوب مي‎‏شد. برنامهء توليد سلاح ضدماهواره در ايالات متحده از اوائل دههء 1960 آغاز شد ولي به طور رسمي، توقف آن به تاريخ 1 آوريل 1975 اعلام گشت. برنامهء 437، به دنبال يك سري انفجارات هسته‏اي در آسمان، توسط رابرت مك‏نامارا، وزير دفاع ايالات متحده، به تاريخ 20 نوامبر 1962 مورد تصويب قرار گرفت.
امكانات اجراي اين برنامه، در مكاني متروك و دورافتاده در مركز اقيانوس آرام به نام جزيرهء جانسون (Johnston Island)، قرار داده شد.
به دليل اينكه، تكنولوژي آن زمان، اجازهء شكار ماهواره‏ها را نمي‏داد ولي يك انفجار اتمي پرقدرت در فضا، آن قدر توانايي مهيبي داشت كه مي‏توانست هر هدفي را در شعاع 1000 كيلومتري در فضا، منهدم نمايد.

 [External Link Removed for Guests] 

اما ايراد عمدهء اين روش، ساطع شدن تشعشعات راديواكتيو و پالس‏هاي الكترومغناطيسي در فضا بود كه مانع از استفادهء كلاهك‏هاي هسته‏اي در موشكهاي ضدماهواره گشت. با اين حال، ايالات متحده موشك فضايي موسوم به Nike Zeus را به سال 1962 جهت شكار ماهواره به كلاهك اتمي مجهز ساخت.

 [External Link Removed for Guests] 
 پرتاب يك موشك Nike Zeus مجهز به كلاهك اتمي پر قدرت 

Project Nike
كار تجهيز موشك Nike Zeus به كلاهك اتمي، تحت لواي پروژه‎‏اي به نام Nike توسط ارتش آمريكا انجام شد. اين پروژه به سال 1945 توسط آزمايشگاههاي بل جهت توسعه و ايجاد خطوط پرتابي موشكهاي ضدهواپيما پيشنهاد شد. اين پروژه، در نهايت به سال 1953، منجر به توليد اولين سيستم موشكي ضدهواپيما موسوم به Nike Ajax براي آمريكا شد و سپس جهت ساخت موشك ضدماهوارهء اتمي به كار گرفته شد.
موشك جديد كه با كد رمز شناخته Mudflap مي‎شد در نهايت DM-15S ناميده شد. يك موشك از اين نوع، در جزيرهء مرجاني Kwajalein از توابع جزاير مارشال، استقرار يافت. اين موشك، تا سال 1966 كه پروژه به دليل شروع ساخت موشك ضدماهوارهء Thor خاتمه داده شد، در آن جزيره مستقر بود. ايالات متحده همچنين در آزمايشاتي ديگر، تعدادي آزمايش انفجار كلاهك هسته‏اي در ارتفاع بسيار بالا صورت داد. يكي از اين آزمايشات، انفجار كلاهك بسيار پرقدرت 1.4 مگاتني در ارتفاع 400 كيلومتري اقيانوس آرام بود كه به سال 1958 صورت پذيرفت و در جريان آن، 3 ماهواره منهدم گشتند و جريان ارتباطات مخابراتي از طريق اقيانوس آرام قطع گرديد.

 [External Link Removed for Guests] 
 نمایی از جزیرهء Kwajalein 

قرارداد ايجاد محدوديت در امور فضايي
اما با انعقاد معاهدهء موسوم به «فضاي بيروني» يا Outer Space Treaty به سال 1967، استفاده از سلاح هسته‏اي در فضا، ممنوع گشت. طبق اين قرارداد كه به تاريخ 27 ژانويهء 1967، مقرراتي در جهت ايجاد محدوديت براي امور اكتشاف، فعاليت و استفاده از فضا بين دول اتحاد شوروي، ايالات متحده و پادشاهي بريتانيا به امضاء رسيد و از تاريخ 10 اكتبر 1967 ضمانت اجرايي يافت.

در آن سالها، طرح‏هاي ديگري نظير موشكهاي سرنشين‏دار و بدون سرنشين جهت هدفگيري ماهواره‏ها پيشنهاد شدند. نوع سرنشين‏دار، يك وسيلهء فضايي بود كه در نقطهء از پيش تعيين شده با ماهوارهء مورد نظر، ملاقات مي‏‎كرد و سرنشين آن، ماهواره را تصرف كرده يا آن را از كار مي‏انداخت. اما مكانيزم خودانفجاري ماهواره‏هاي نظامي، استفاده از طرح‏هاي سرنشين‏دار و سلاح‏هاي موسوم به Stand-off را منتفي ساخت.
اما ارسال موشکهای ضدماهوارهء بی سرنشین نیز مشکلاتی به دلیل هواپرتاب بودنشان داشتند: تکنولوژی سیستم هدایت پذیری و نیل به هدف، در آن زمان آن قدر رشد کافی نیافته بود که قادر باشد یک شکار موفق در فضا را به انجام رساند.
در آن زمان، طرح های دیگری نیز در قالب موشکهای بی سرنشین ضدماهواره نظیر ارسال ماهواره هایی موسوم به کامیکازه (kamikaze) یا خودکشی کننده و یا مین های فضایی نیز به عنوان شکارچیان ماهواره ای که تنها یک بار در فضا قابل استفاده بودند، مطرح شدند. (یعنی پس از انفجار، از بین می رفتند)

IS : طرح روسها برای شکار ماهواره
اتحاد شوروی، به سمت استفاده از طرح ماهوارهء کامیکازه کننده روی آورد، زیرا ساده تر بود و از اجزاء ارزان قیمتی تشکیل یافته بود. طرح روسها Istrebitel Sputnikov یا به اختصار IS نام گرفت که به معنی «شکارچی ماهواره» یا Interceptor of satellites بود.

کار طراحی این ضدماهواره در اتحاد شوروی، در اوائل دههء 1960 کلید خورده بود و اولین آزمایشات پروازی این موشک به سال 1968 انجام شدند. اما ادامهء کار بر روی این پروژه به دلیل امضای قرارداد «سالت یک» (SALT I) به سال 1972 متوقف گشت؛ اما سیستم در روی زمین همچنان کار شد و با آزمایش نمونه های جدیدی گسترش یافت تا آنکه در حدود سال 1982، طرح، احتمالن به دلیل پیش پا افتاده بودن، کنار گذاشته شد. دلیل کنارگذاشتن این طرح، سیستم های جدیدتر و پیشرفته تر موشکهای ضدماهواره بود که در آن زمان عملی شده بودند یا عملی شدنشان در حال تحقیق و بررسی و نقل مجالس بود.

Terra-3
اتحاد شوروی در طول سالهای دههء 1970 به بعد، تعداد زیادی پایگاه زمینی ساطع کنندهء اشعهء لیزر موسوم به Terra-3 را جهت از کار انداختن ماهواره ها به کار انداخته بود؛ در نتیجه تصاویر تهیه شده به وسیلهء ماهواره های جاسوسی ایالات متحده در طول سالهای دههء 70 و 80 میلادی، همگی سفید ظاهر می شدند؛ اما در سال 2006، چینی ها، مظنون اصلی سفید کردن تصاویر ماهواره های جاسوسی آمریکا به شمار می رفتند. اما Terra-3 چه بود؟
Terra-3 يك مركز آزمايشي بود كه در پايگاه فضايي مخصوص موشكهاي ضدبالستيك شوروي به نام ساري شاگان (Sary Shagan) واقع در قزاقستان قرار داشت.

 [External Link Removed for Guests] 
 یکی از ادوات تمرکز دهندهء لیزر در پایگاه فضایی ساری شاگان (قزاقستان) 


سلاح‏هاي ليزري

به امید خدا ادامه دارد.

[Sardar]

ايالات متحده موشك فضايي موسوم به Nike Zeus را به سال 1962 جهت شكار ماهواره به كلاهك اتمي مجهز ساخت.

سرانجام آلودگي هسته اي پس از انفجار چه خواهد شد

یکی از ادوات تمرکز دهندهء لیزر در پایگاه فضایی ساری شاگان (قزاقستان)

آخر نفهميديم که با استفاده از اين روش ماهواره مي سوزد يا فقط امکان تصوير برداري از منطقه را توسط ماهواره را سلب مي کند.

[Reza6662]

Sardar,

سرانجام آلودگي هسته اي پس از انفجار چه خواهد شد

ايراد عمدهء اين روش، ساطع شدن تشعشعات راديواكتيو و پالس‏هاي الكترومغناطيسي در فضا بود كه مانع از استفادهء كلاهك‏هاي هسته‏اي در موشكهاي ضدماهواره گشت.

آخر نفهميديم که با استفاده از اين روش ماهواره مي سوزد يا فقط امکان تصوير برداري از منطقه را توسط ماهواره را سلب مي کند.

در متوني که براي تهيهء مطلب فوق مطالعه کردم، از کلمهء Blinded يا Blinding به معني براق شدن يا سفيد شدن تصاوير ماهواره ها استفاده شده بود که منظور سوختن عکسهاست.

[Reza6662]

طرح دفاع ماهواره‌ای آمریكا بیم جنگ فضایی را تشدید كرده است

یك روزنامه آمریكایی گزارش داد گفت‌وگوها و لفاظی‌ها در دولت آمریكا درباره دفاع ماهواره‌ای این هراس را به وجود آورده كه این امر به جنگ فضایی منجر شود.

 [External Link Removed for Guests] 
  ضدماهوارهء ASM-135a در کنار  

به نقل از روزنامه‌ واشنگتن‌پست، آمریكا تهدید كرده حمله به سیستم‌های مهم این كشور پاسخ شدیدی به همراه خواهد داشت.
به نوشته این روزنامه، از آنجایی كه ارتش آمریكا بطور فزاینده‌ای برای ارتباطات خود و جمع‌آوری اطلاعات جاسوسی و همچنین كنترل موشك‌های هدایت شونده به ماهواره‌های پیچیده متكی است این امكان وجود دارد به این سیستم‌های مستقر در فضا حمله صورت گیرد.
از این رو دولت آمریكا حفاظت از این مراكز ماهواره‌ای را اولویت اصلی خود می‌داند.
این روزنامه افزود: «این امر در عوض این نگرانی را به همراه داشته كه بار دیگر انسانیت را درگیر مناقشه‌ای كند كه به زودی از مرزهای زمین فراتر خواهد رفت.»
یكی از مقامات ارشد دولت بوش در سخنان هفته گذشته خود هشدار داد كه دیگر كشورها و شاید گروه‌های تروریستی در حال دستیابی به قابلیت حمله متقابل و شكست سیستم‌های فضایی آمریكا هستند.
به نوشته واشنگتن‌پست، این مقام افزود: «بنابراین آمریكا باید توانایی خود را برای حفاظت از این تجهیزات حیاتی با استفاده از فن‌آوری‌ها و سیاست‌های جدید افزایش دهد.»
"رابرت جوزف" معاون وزیر امور خارجه آمریكا در توضیحاتی كه برای نخستین بار از زمان انتشار سیاست فضایی ملی این كشور ارایه می‌كرد بر این امر تاكید كرد دولت آمریكا به هر گونه اقدامی كه مخل فن‌آوری فضایی باشد به شدت واكنش نشان خواهد داد.
وی تصریح كرد كه واكنش واشنگتن به این تهدیدها با استفاده از ابزار نظامی و یا تجاری انجام خواهد شد.
جوزف ادامه داد: «هیچ كشوری، هیچ عامل غیردولتی نباید این گونه تصور كند كه آمریكا از حق خود برای استفاده صلح‌آمیز از فضا كوتاه خواهد آمد.»
به نوشته واشنگتن‌پست، دولت بوش تلاش دارد اینگونه جلوه دهد كه این اقدام آن هیچ مسابقه تسلیحاتی در فضا ایجاد نخواهد كرد.
آمریكا تنها كشوری از جهان بوده كه با درخواست جدید سازمان ملل برای ممنوعیت تسلیحاتی كردن فضا مخالف است.
برخی از دموكرات‌های آمریكایی و نمایندگان دیگر كشورهای نگرانی‌بیشتری درباره لفاظی‌های دولت بوش و احتمال در نظر گرفتن طرح‌های دفاع فضایی ابراز كرده‌‌اند.
آمریكا یكی از امضاء كنندگان پیمان فضایی سازمان ملل مصوب 1967 است كه امكان استفاده صلح‌امیز از فضا را می‌دهد و برخی اعتقاد دارند كه واشنگتن به سمت تسلیحاتی كردن فضا بخصوص در ارتباط با دفاع موشكی در حركت است.

[url=http://www.avia.ir/Default.asp?@=3766&T=طرح%20دفاع%20ماهواره‌ای%20آمریكا%20بیم%20جنگ%20فضایی%20را%20تشدید%20كرده%20است]منبع[/url]

[Reza6662]

سلاح‏هاي ليزري
طراحي سلاح‏هاي ليزري در اتحاد شوروي، بين سالهاي 1964 تا 1965 آغاز شد. در اين بين، دفتر طراحي و مهندسي ويمپل (Vympel OKB) از جملهء نخستين مراكزي بود كه كار بر روي اين پروژه را آغاز كرده بود. در دههء 1970، اين دفتر، مجموعهء Terra-3 را جهت اهداف پژوهشي ساخت.
اين مجموعه در اصل يك سيستم ضد موشكهاي بالستيك (ABM) و يك مركز سلاح ضدماهواره به شمار مي‏رفت كه بر اساس انرژي بالاي بدست آمده از ياقوت سرخ و ليزر دي اكسيد كربن كار مي‏كرد و در نهايت نيز قدرت اين مركز براي انهدام موشكهاي بالستيك، ناكافي ارزيابي شد. اما اولين عمليات محدود اين مركز، ماموريت ضدماهواره بود و در اين اولين سعي، اين مركز موفق شد سنسورهاي نوري ويژهء عكاسي را از كار بيندازد و باعث سفيد شدن تصاوير شود.

10 اكتبر 1984 : یک روز تاریخی برای روسها
به تاريخ 10 اكتبر 1984، وزير دفاع شوروي، دميتري يوستينوف، در پاسخ به آغاز پروژهء «جنگ ستارگان» از طرف رونالد ريگان كه يك سال پيش از اين اعلام شده بود، دستور داد يك اخطار شليك از مركز Terra-3 به شاتل چلنجر ارسال شود. با وجود اين كه به شاتل چالنجر، تنها نور کم توان ليزر تابانيده شده بود، اما همین نیروی اندک، باعث شد تا سيستم‏هاي چالنجر و سامانه‏هاي ارتباط مستقيم آن از كار بيفتند و مشكلاتي به صورت موقت، براي خدمهء آن به وجود آيد. (احتمالن به دليل نور خيره‏كنندهء تابيده شده)

Almaz
روسها، همچنین آزمایشاتی را با یک ایستگاه فضایی نظامی، جهت انجام ماموریت ضدماهواره تحت برنامه‏ای به نام الماس (Almaz) را مورد بررسی و تجربه قرار داده بود.
آلماز كه در زبان روسي به معني الماس يا Алмаз ناميده مي‎شود، برنامه‏اي جهت استفادهء نظامي از ايستگاههاي فضايي بود كه توسط اتحاد شوروي و تحت پوشش برنامه‏اي به نام ساليوت (Salyut) به اجرا درآمده بود.

 [External Link Removed for Guests] 
 ایستگاه الماس در حال سوار شدن قطعات 

سه ايستگاه الماس به فضا پرتاب شدند: Salyut 2 ، Salyut 3 و Salyut 5. پرتاب ساليوت2، اندكي پس از رسيدن به فضا به شكست انجاميد، اما ساليوت3 و 5 هر دو با موفقيت در مدار استقرار يافتند و اقدام به آزمايشات به وسيلهء خدمهء خود كردند. پس از پرتاب ساليوت5، اتحاد شوروي دريافت كه احداث ايستگاههاي نظامي در فضا، داراي هزينه‏هاي سنگيني است كه از منافعشان بيشتر است.

   
 نمایی جانبی از ایستگاه الماس 

الماس، در پاسخ به ايستگاه سرنشين‏دار ايالات متحده در فضا موسوم به MOL، به وسيلهء يك مهندس موشك و هوافضاي روسي به نام ولاديمير شلومي (Vladimir Chelomei) توسعه و ارتقاء داده شد.

 [External Link Removed for Guests] 
 سوم نوامبر 1966 : اولین پرتاب آزمایشی لابراتوار سرنشین دار ایالات متحده به فضا از کیپ کاناورال (فلوریدا) 
 MOL test launch Nov. 3, 1966 from Cape Canaveral, FL. USAF 

MOL چه بود؟
«آزمایشگاه مدارگرد سرنشین دار» موسوم به MOL یا Manned Orbiting Laboratory قسمتی از فعالیتهای سرنشین دار نیروی هوایی ایالات متحده در فضا بود که جانشین پروژه لغو شدهء X-20 Dyna-Soar شده بود. آغاز برنامهء MOL در همان روزی که پروژهء Dyna-Soar لغو شد، یعنی 10 سپتامبر 1963، به اطلاع عموم رسانده شد.

به سال 1965، یک سیستم اپتیکال (عکاسی) بسیار بزرگ به فضاپیما افزوده شد. این سیستم عکاسی که با کد رمز Dorian شناخته می‏شد، KH-10 نام داشت.
پیمانکار طراحی و ساخت MOL، شرکت مک دانل داگلاس بود. در ابتدا، MOL جهت اثبات توانایی انسان در فضا، جهت ماموریتهای نظامی به کار گرفته شد. اما در اواسط دههء 1960، برنامهء MOL مورد بازنگری قرار گرفت و به صورتی طراحی شد که به عنوان یک ایستگاه فضایی جهت اهداف جاسوسی به کار رود.
ایستگاه فضایی MOL از یک سفینهء سرنشین دار که از روی طرح Gemini سازمان ناسا اقتباس شده بود، بهره می برد. اما پروژه قبل از آنکه سفینهء Gemini، بتواند پروازی انجام دهد، به تاریخ 10 ژوئن 1969 کنار گذاشته شد.

  
 [External Link Removed for Guests] 
 دو تصویر از سفینهء فضایی Gemini ساخت مک دانل داگلاس 

الماس و MOL از نظر پیکربندی اصلی، بسیار شبیه یکدیگر بودند. MOL به همراه ایستگاه فضایی با یک راکت Proton پرتاب می‏شد و به همراه خود، دو خدمه را به فضا می برد که این دو خدمه، پس از اتمام ماموریت نظامی شان که حدود یک ماه به طول می انجامید، در یک محفظهء نجات به زمین باز گردانده می‏شدند.

Soyuz
روسها، به دنبال وقفه در اجرای پروژه سایوز، الماس را به عنوان یک ماهوارهء جاسوسی به کار گرفتند. در اولین پرتاب آلماس به فضا، قرار بود فضاپیمای TKS روسها، توسط راکت پروتون (که توسط ولاديمير شلومي طراحی شده بود) نیز به فضا ارسال شود.

 [External Link Removed for Guests] 
 راکت پروتون (Proton Zvezda) 


فضاپیمای TKS چه بود؟

به امید خدا ادامه دارد.

[Sardar]

رضا جان
با تشکر از مقالت

يک سوال ديگه
در طرح الماس براي حمله به ماهواره ها قرار بود از چه سلاحي استفاده شود

[Reza6662]

Sardar,

طرح الماس براي حمله به ماهواره ها قرار بود از چه سلاحي استفاده شود

خيلي ساده. اين قسمت از مقاله هنوز در حال ترجمه و تاليف هست ولي به اختصار ميگم: مسلسل هواپيماي ميگ.

[Sardar]

Sardar,

طرح الماس براي حمله به ماهواره ها قرار بود از چه سلاحي استفاده شود

خيلي ساده. اين قسمت از مقاله هنوز در حال ترجمه و تاليف هست ولي به اختصار ميگم: مسلسل هواپيماي ميگ.

مشتاقانه منتظر ادامه آن هستم بسیار جالب است که بتوان با مسلسل یک میگ بتوان ماهواره را سرنگون کرد

[Reza6662]

روسیه امکان استفاده نظامی از فضا را پذیرفت

وزیر دفاع روسیه، سرگی ایوانف، گفت که فضا می­تواند استفاده محدود نظامی داشته باشد اما روسیه با قرار دادن تسلیحات در آن مخالفت می­کند.



ایوانف در افتتاحیه یک ایستگاه رادار در روسیه گفت:"ما بصورت قاطع با قرادادن هر نوع تسلیحاتی در فضا مخالفیم، اما این بدین معنی نیست که فضا نمی­تواند برای مقاصد نظامی مورد استفاده قرار گیرد."

"فضا توسط امریکا و روسیه برای مقاصد نظامی استفاده می­شود، اما قراردهی تسلیحات در فضا نادرست است و پیامدهای منفی و غیر قابل پیش بینی دارد."

ایوانف اشاره کرد که استراتژی دفاع هوافضایی از سال قبل در روسیه اجرا شده است.

[url=http://www.avia.ir/Default.asp?@=3842&T=روسیه%20امکان%20استفاده%20نظامی%20از%20فضا%20را%20پذیرفت]منبع[/url]

[Reza6662]

پرتاب سه ماهواره گلوناس

به گزارش خبرگزاری ایتارتاس، اواخر روز دو‌شنبه یک فروند راکت Proton-K سه ماهواره گلوناس را به فضا برد تا در مدار قرار دهد. به گفته سخنگوی آژانس فضایی فدرال روسیه این پرتاب در ساعت 23:18 انجام شد. در ساعت 2:50 روز سه‌شنبه سه فضاپیمای گلوناس در مدار خود قرار گرفتند. سپس هر کدام از این ماهواره‌ها با نیروی پیشرانش خود در مدار مورد نظر قرار خواهند گرفت. گلوناس از سال 1993 عملیاتی شد. این سری از مدل M گلوناس می‌باشند که نسبت به مدل قبلی K پیشرفته‌تر می‌باشند و عمر خدمتی بیشتری دارند. قبلاً قرار بود این پروژه تا سال 2012 آماده شود اما به دستور پوتین قرار شد این کار تا پایان سال 2007 در مقیاس روسیه و تا سال 2009 در مقیاس جهان عملیاتی شود.

[url=http://www.avia.ir/Default.asp?@=3856&T=%20پرتاب%20سه%20ماهواره%20گلوناس]منبع[/url]

GLONASS چیست؟
GLONASS (كه معادل زبان روسي آن ГЛОНАСС; ГЛОбальная НАвигационная Спутниковая Система مي‏شود) به معني GLObal NAvigation Satellite System يا سيستم ناوبري ماهواره‏اي جهاني است و يك سيستم راديويي ناوبري ماهواره‏اي به شمار مي‏رود كه نقطهء مقابل سيستم آمريكايي GPS مي‏باشد و توسط مهندسين فضايي روس، تكميل و عملياتي شده است.

منبع: مبحث میگ31

[کفير]

در مجله دانشمند چند سال پيش خوانده بودم که روسها يک توپ ليزري با برد 20کيلومتر براي حمله به ماهوارهها توليد کردند که اين سلاح روي هواپيما نصب مي شود آيا حقيقت دارد

[Saeid12345]

کفير,
دوست من برد 20 کيلومتر شايد اشتباه باشد و 200 کيلومتر به نظر منطقيتر ميرسد؟
اما در مورد سلاحهاي ليزري يا کلا تسليحات پرتو افکن بايد بگويم که شوروي از 30 40 سال پيش به صورت سري بر روي تکنولوژي جديدي کار ميکرد که به اين کشور توانايي درگيري با موشکهاي بالستيک دشمن را از چند هزار کيلومتري ميداد! 8) البته بعد از فروپاشي به دليل مشکلات مالي گويا اين پروژه معلق مانده است؟!
بهتر است جمله اي را از گزارش ساليانه سازمانهاي امنيتي آمريکا به پنتاگون و کاخ سفيد و ... در سال 1985 بيان کنم :

Extensive research into advanced technologies for defense against ballistic missiles including laser weapons, particle beam weapons, and kinetic energy weapons

زماني که آمريکا ساليانه ميلياردها دلار هزينه براي پروژه جنگ ستارگان ميکرد شوروي مشغول آزمايش توپهاي پرتو افکن بود.