بی 17 سقوط کرد +عکس

[Sami 1993]

به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق به نقل از واحد مرکزی خبر، این هواپیمای بمب افکن 20دقیقه بعد از از آنکه دچار نقض فنی شد، در یک مرزعه ذرت در ایلینویز آمریکا سقوط کرد و دچار آتش سوزی شد.
به گفته مقامات محلی، خلبان هواپیما بعد از آنکه آتش سوزی در هواپیما را مشاهده کرد، تصمیم به فرود اضطراری گرفت و همه هفت سرنشین آن نیز بدون هیچ آسیبی، از این سانحه جان به در بردند.
ارتش آمریکا از این هواپیماها برای بمباران تاسیسات آلمان نازی استفاده می کردند و قرار بود این هواپیما برای شرکت در یک نمایشگاه هوایی در غرب این کشور، به نمایش گذاشته شود.
   

[CAPTAIN PILOT]

درود و عرض ادب خدمت دوستان و کاربران گرامی
با سپاس از جناب saman azizi

این هواپیما قصد داشت جهت حضور در مانور هوایی به مناسبت "روز پدر", فرودگاه Aurora Municipal واقع در ایالت Illinois و در نزدیکی شیکاگو را به مقصد شهر Indianapolis در ایالت Indiana ترک نماید که متاسفانه در میانه مسیر و در 44 مایلی شهر شیکاگو دچار حریق و سقوط گشت. گزارش اولیه کمیته بررسی سوانح هوایی ایالات متحده حاکی از آن است که خدمه متوجه وجود دود در داخل کابین شده اند و سپس خلبان با یک فروند هواپیمای تک موتوره T6 Texan (مرتبط با مانور امروز) ارتباط رادیویی برقرار نموده و خبر از ایجاد حریق در یکی از موتورها را مخابره نموده است. این هواپیما در سال 1944 تولید شده بود و در سال 2004 یکبار مورد بازسازی کلی قرار گرفت و حتی در کارنامه خود, سابقه پرواز به کشور انگلستان را نیز دارا بود.

 [External Link Removed for Guests] 

موفق باشید

[cheka]

فیلم آتش سوزی B-17

[External Link Removed for Guests]

[shafagh]

من در بازی واقعی پاسفیک فایترز معمولا چهار عدد از این هواپیما ی b-17 را بعنوان هدف انتخاب می کردم جنگنده ها یی که از تیربارهای معمولی استفاده می کردند حربف این نوع هواپیما نمی شدند مگر انکه در اولین یورش از بالا موفق می شدند یکی از چهار موتور ان را هدف قرار دهند که با وجود لرزش ها و نوسانات فایتر کار اسانی نبود . در حملات بعدی بدلیل هوشیاری خدمه های تیربار های فوقانی و تحتانی و دم هواپیما کار مشکل تر می شد و انها می توانستند بطور مسلط موتور جنگنده و یا خلبان ان را مستقیما هدف قرار دهند تمامی خصوصیت های این هواپیما در ان بازی یا بهتر بگویم سیمولاتور عملیاتی رعایت شده بود من مجبور بودم برای متفرق شدن اتش چندین تیربار ان چهار هواپیما از یک اسکادران کمک بگیرم و در ضمن برای قوی تر شدن اثر اتش از هواپیمای KM-63 استفاده می کردم که علاوه بر تیربار دارای دو توپ بود( ظاهرا در جنگ جهانی دوم تنها هواپیمایی که چنین توپی داشت همین نوع kM-63 بود البته اسپیت فایر ، هاریکن و نوع AM نیز تیربارهای شبیه به توپ ان هواپیما داشتند اما قدرت انفجار و متلاشی کردن هواپیماها و ادوات زمینی را تا این اندازه دارا نبودند) با وجود استفاده از این هواپیما چنانچه در اولین یورش بال و موتور های B-17 قرار نمی گرفتند با وجودیکه گلوله ها حفره هایی در بدنه ان ایجاد می کردند اما در پرواز ان خللی ایجاد نمی شد و بلافاصله تیربار های ان شلیک می کردند اما اولین گلوله های اصابت کرده به موتور ان را ناقص می کردند اما چنانچه موتور اتش نمی گرفت B-17 قادر بود تا مسافت های طولانی و حتی تا بازگشت به پایگاهش با همان موتور ناقص و کمک سایر موتورها به پرواز ادامه دهد بهترین نتیجه برای یک یورش حمله از قسمت زیرین بال ها بود که بلافاصله باک ها و موتورهای ضربه دیده را را مشتعل می کرد اما این نوع حمله مشکل بود زیرا تیربارهای زیرین هواپیما قبل از هر یورش غافلگیرانه ای جنگنده را کشف می کردند و چنانچه جنگنده بدون مانور های سریع می خواست در یک خط مستقیم به قسمت زیرین B-17 حمله کند در اکثر موارد هدف قرار می گرفت مهلک ترین تیربارها تیربار دولول روی سقف هواپیما بود که قادر به گردشی 360 در جه ای بود و اتش سنگینی داشت و می توانست از تمام جهات B-17 را تامین کند. مهلک ترین تیربار برای خلبان یک جنگنده تیربار دم B-17 بود زیرا کابین خلبان جنگنده ای که در تعقیب ان بود مستقیما زیر اتش ان قرار داشت و اکثر صدمه دیدن خلبانان جنگنده ها توسط تیربار دم B-17 بوقوع می پیوست علاوه بر انکه ان تیربار مجهز به دوربین قوی نشانه روی بود تیربارهای زیرین هواپیما نیز در درجه دوم قرار داشتند و می توانستند هم موتور و هم خلبان جنگنده هایی که در ارتفاعی پست تراز B-17 به تعقیب ان مشغول بودند هدف قرار دهد. بهترین موقعیت حمله به B-17 عملیات هماهنگ دو یا چند فایتر از بالا بود زیرا تیربار سقف قادر نبود همزمان ان ها را زیر اتش بگیرد یک از فایترها نقش سرگرم کردن تیربار و دیگری نقش حمله به بال ، موتورها یا در صورت امکان حمله به کابین خلبان B-17 را بعهده می گرفتند اما به احتمال زیاد در ان زمان کابین این بمب افکن (بجز قسمت های شفاف ) در برابر نفوذ گلوله جنگنده ها تقویت شده بود و حمله تعقیبی به کابین انهم با وجود تیربارهای محافظ کار ثمر بخشی نمی توانست باشد . بهترین موقعیت اتش بسوی کابین تنها می توانست از روبرو یا شیرجه 90 درجه رو به پایین انهم در موقعیت هایی خاص بود و معمولا بجز حمله از روبرو انهم در اولین حمله غافلگیری نزدیک شدن به B-17 برای منهدم کردن کابین و خلبان نقشه معقولی بنظر نمی امد. B-17 بدلیل بال های بلند و چهار موتور قوی یک هواپیمای بلند پرواز و دور پرواز بود و معمولا در اخرین حد سقف پرواز خارج از برد گلوله های پدافند های معمولی قرار می گرفت اما توپ های پدافندی تک لول بزرگ که برد بیشتر و گلوله های بزرگی داشتند می توانستند ان را هدف قرار بدهند و معمولا بیشترین خسارت و تلفات به B-17 را همان نوع توپ ها بوجود می اوردند

البته از اینکه گفتار من ربط چندانی با عنوان خبر نداشت عذر می خواهم